สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 737

ชาวตงหลิวบูชาพระอาทิตย์ ดังนั้นหวังซุ่นจึงดีใจมากที่ได้ยินเย่จิ่งหลานเปรียบเทียบตัวเองกับดวงอาทิตย์

“ได้ ข้าเชื่อท่านอ๋อง”

เย่จิ่งหลานกล่าวเสริมว่า “เรื่องนี้ห้ามบอกกับเย่จิ่งอวี้และอินชิงเสวียนเช่นกัน”

หวังซุ่นตอบรับว่า “ท่านอ๋องไม่ต้องห่วง ข้ารับรองถึงตีให้ตายก็ไม่พูด”

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน ทั้งหมดก็มาถึงหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์แล้ว อินชิงเสวียนกำลังอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงและพูดคุยกับเซี่ยวอิ๋นหวน เมื่อเห็นเย่จิ่งหลาน ก็ถามทันทีว่า “เจ้าไปไหนมารึ”

หวังซุ่นพยักหน้าโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ข้าน้อยกับท่านอ๋องไปทะเลมา นี่ยังจับได้ปูตัวใหญ่มาเยอะขนาดนี้ คืนนี้เราจะได้กินกัน”

อินชิงเสวียนจ้องมองเขาแล้วพูดว่า “เจ้ารู้จักแต่กิน ไม่กลัวที่จะเจอคนไม่ดีหรือ”

เย่จิ่งหลานหัวเราะแหะๆ และพูดว่า “อากาศแจ่มใสแบบนี้ จะมีคนเลวที่ไหนเยอะแยะ ยังมียอดฝีมือติดตามไปด้วยสองคน ไม่เป็นไรหรอก”

หลังจากพูดจบก็มองไปที่หวนไท่เฟย ครั้นเห็นสีหน้าของนางดูดี ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจกับประสิทธิภาพของน้ำพุวิญญาณ

มีของเช่นนี้อยู่ ไม่ว่าจะเป็นหมอเทวดาหนิง ผู้อาวุโสสวีก็ต้องหลีกทางให้ น่าเสียดายที่ตัวเองดื่มมานาน ทั้งอาบทั้งแช่ทุกคืน แต่ยังไม่มีกำลังภายในอะไรเลย...

ขณะที่เย่จิ่งหลานกำลังอิจฉา ก็ได้ยินอินชิงเสวียนพูดว่า “ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า มานี่หน่อยสิ”

อินชิงเสวียนส่งเสี่ยวหนานเฟิงให้หวนไท่เฟย จากนั้นจึงเข้าไปในห้องของเย่จิ่งหลาน

เมื่อมองดูใบหน้าเล็กๆ ที่จริงจังนั้น จู่ๆ เย่จิ่งหลานก็รู้สึกขนลุกซู่ ทันทีที่เข้าไปในห้องก็ถามว่า “เรื่องอะไรรึ”

อินชิงเสวียนปิดประตู ทำให้เย่จิ่งหลานรู้สึกกังวลมากขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น เจ้ารีบบอกมาเร็ว”

“เรื่องหวนไท่เฟยเจ้าคงรู้ทุกอย่างแล้ว ฉุยอวี้โบ้ยความผิดทั้งหมดให้จูอวี้เหยียน ดังนั้นข้าคิดจะใช้หวังซุ่นไปจัดการกับฉุยอวี้”

หลังจากได้ยินคำพูดของอินชิงเสวียนแล้ว เย่จิ่งหลานก็เข้าใจทันที

เย่จิ่งหลานขมวดคิ้ว

“แล้วทำไม...”

อินชิงเสวียนยกมือขึ้นเขกมะเหงกเขา

“ข้ามีพลังมิติ เจ้ามีเพียงมิติ อีกอย่างข้าเคยบอกไว้ว่า เมื่อเผชิญหน้ากับยอดฝีมือที่แท้จริง มิติของเราอาจไม่สามารถเปิดออกได้ หากเจ้าไม่มีอะไรจะปกป้องตัวเอง เจ้าจะเป็นอันตรายอย่างมาก หยุดพูดไร้สาระ รีบเอาไปซะ แล้วรีบไปทำปูของพวกเจ้าเถอะ”

อินชิงเสวียนพูดจบก็ออกไป เย่จิ่งหลานลูบหัวเบาๆ แล้วคลี่ยิ้ม

สิ่งที่เสวยสุขได้ยากที่สุดคือบุญคุณของสาวงาม งั้นเขาเก็บไว้ก่อน เมื่อสะสมคะแนนได้มากขึ้น ค่อยแลกให้นางอีกกระบอก

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้วเย่จิ่งหลานก็เปิดประตู โบกมือให้หวังซุ่นที่ถือปูอยู่

“เสี่ยวหวัง เจ้าเข้ามานี่หน่อย”