สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 755

เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนสู้กันสูสี มุมปากของอาซือหลานก็ยกขึ้นเล็กน้อย

ไม่ได้เจอกันหลายวัน กวนเซี่ยวก็ยังไม่มีความคืบหน้าเลย

เพียงแต่ เหตุใดเขาถึงมาปรากฏตัวที่นี่

หรือว่าจะมากับฟางรั่ว?

อาซือหลานมองดูใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยนั้น ทันใดนั้นก็จำได้ว่าตอนที่ออกจากประตู เหมือนจะเจอเขาข้างๆ เขายังมีผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

หรือว่า...ผู้หญิงคนนั้น...คือนางแพศยาฟางรั่ว?

ถ้านางมาที่นี่จริงๆ ต้องร่วมมือกับอินชิงเสวียนแน่นอน...

หากตัวตนของเขาถูกเปิดโปง ก็ไม่สามารถตั้งหลักในเป่ยไห่ได้อย่างแน่นอน

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ดีดปลายเท้าขึ้น แล้วมาปรากฏอยู่ตรงหน้าของคนเมาแล้ว และตบเขาออกไปด้วยฝ่ามือข้างเดียว

ส่วนมือขวาได้ยื่นออกไปพยุงกวนเซี่ยว ถามด้วยเสียงแหบห้าว “พี่ชายคนนี้ เจ้าเป็นอะไรหรือไม่”

กวนเซี่ยวหันกลับมา จู่ๆ ก็ตกใจกับการแต่งกายของอาซือหลาน

เขาสะบัดมืออาซือหลานออก แล้วถามอย่างระมัดระวัง “เจ้าเป็นใคร”

ศิษย์ที่อยู่ด้านหลังอาซือหลานตะโกนทันที “บังอาจ เห็นเจ้าสำนักเซียวเหยาแล้ว บังอาจไม่ทำความเคารพเช่นนี้”

เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นเจ้าสำนัก ความโกรธของกวนเซี่ยวก็สงบลงอย่างมากในทันที

“ขอบคุณเจ้าสำนักที่ช่วยเหลือ ต้องขอบพระคุณอย่างสูงจริงๆ เช่นนั้นต้องขอลาแล้ว”

อาซือหลานยื่นมือออกไปหยุดเขา

“พี่ชายคนนี้ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นศิษย์ของสำนักใด ไม่ทราบว่าเหตุใดจึงมาที่เป่ยไห่ ต้องการความช่วยเหลืออะไรหรือไม่ ข้ายินดีที่จะช่วยเหลือเจ้า”

เมื่ออยู่ในต่างที่ ทั้งยังถูกทอดทิ้ง กวนเซี่ยวในเวลานี้เป็นเหมือนจอกแหนลอยน้ำที่ถูกตัดราก แค่เพียงคำพูดเดียว ก็สามารถให้เขาพึ่งพาได้

เมื่อเห็นว่าเพียงพบกันโดยบังเอิญ แต่อีกฝ่ายเต็มใจที่จะช่วยเขาเพียงนี้ กวนเซี่ยวอดซาบซึ้งใจไม่ได้

แต่เมื่อคิดถึงฟางรั่ว หัวใจก็ตายด้านชินชาทันที

ช่างเถอะ เมื่อใดที่ตัวเองกระโดด ทุกอย่างก็จะจบลง

ชีวิตนี้จบลงแล้ว ความรักและบุญคุณที่ติดค้างไว้ ค่อยชดใช้ในชาติหน้า

เขาถอดเสื้อคลุมชั้นนอกออก พับทั้งหมด วางบนฝั่ง แล้ววิ่งตรงไปที่ทะเล

เพื่อสร้างความสับสนให้กับโมริตะคาวาสึบาเมะ แหไฟฟ้าที่ชายหาดจึงไม่ได้เปิดไว้ กวนเซี่ยวกระโดดลงสู่ทะเล เกลียวคลื่นขนาดใหญ่สาดกระทบ ร่างของเขาก็ดำดิ่งสู่ใต้น้ำแล้ว

ความรู้สึกหายใจไม่ออกอย่างรุนแรงทำให้กวนเซี่ยวหวาดกลัว เขาก็ดิ้นรนโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเขาคิดว่าตัวเองกำลังจะตาย ก็มีมือหนึ่งยื่นลงไปในน้ำแล้วดึงเขาขึ้นมา

ในเวลาเดียวกัน โมริตะคาวาสึบาเมะก็ข้ามทะเลไปยังตงหลิวแล้ว

เขามีกำลังภายในแข็งแรง เชี่ยวชาญทางน้ำ เมื่อรุ่งสาง เขาก็มาถึงเกาะแล้ว

ผีแคระตงหลิวหลายคนกำลังลาดตระเวนชายฝั่ง เมื่อเห็นโมริตะคาวาสึบาเมะ ก็ตื่นเต้นกันทันที

“เป็นท่านอ๋องน้อย ท่านอ๋องน้อยกลับมาแล้ว!”