สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 806

รอยยิ้มอันลำพองใจปรากฏบนริมฝีปากของตู้เยี่ยน

ในเวลานี้ เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน

เย่จิ่งอวี้ที่กำลังนั่งหลับตาอยู่ จู่ๆ ก็กระโดดขึ้น ซักฝ่ามือตบข้อมือของตู้เยี่ยน เรียวตาหงส์สุกใสราวกับน้ำ ไม่มีวี่แววแห่งความบ้าคลั่งเลย

“ที่แท้ เจ้าคือตู้เยี่ยน!”

เย่จิ่งอวี้แสดงสีหน้าตกใจและโกรธเคือง เขาไม่เคยคาดคิดว่าชายชุดดำที่ล่อลวงเขามาหลายวันจะเป็นอาจารย์ที่เขาเคารพนับถือมาโดยตลอด!

ใบหน้าของตู้เยี่ยนเปลี่ยนไปทันที

“เจ้า...เป็นไปได้อย่างไร”

เมื่อใดที่ทำการปลูกฝังโลหิต ก็จะแทรกซึมเข้าไปในเส้นเลือดเส้นลมปราณ แม้แต่เจ้าสำนักเซี่ยว ก็ยังไม่สามารถแก้ปัญหาได้ เย่จิ่งอวี้จะชัดแจ้งเช่นนี้ได้อย่างไร

เย่จิ่งอวี้แค่ยเสียงหึอย่างเย็นชา

“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ร่างนั้นก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ และกวาดสกัดเท้าใส่ตู้เยี่ยน

ลมแรงพัดหวีดหวิวอยู่ในหู ตู้เยี่ยนไม่กล้าเผชิญหน้าโดยตรง เหาะถอยออกไปไกล

จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างเคร่งขรึมและพูดว่า “อย่างเจ้ารึ ต้องการต่อสู้กับข้า อูฐผอมโซตายไปตัวยังใหญ่กว่าม้า”

“ถ้างั้นก็ลองดู ว่าใครเป็นอูฐใครเป็นม้า!”

เย่จิ่งอวี้ใช้นิ้วต่างดาบ จี้ตรงไปยังจุดสำคัญบนร่างกายของตู้เยี่ยน

ในขณะนี้ เย่จิ่งอวี้ก็ค้นพบหลายสิ่งหลายอย่างอย่างกะทันหัน

เหตุผลที่ตู้เหยียนอยู่ในวังหลวงในตอนนั้น อาจเป็นเพราะใช้ตัวเองเป็นเตาหลอมพลัง จึงบรรลุเป้าหมายแผนจักจั่นลอกคราบของเขา

แม้ว่าเย่จิ่งอวี้จะเลื่อมใสศรัทธาอาจารย์ของตัวเองมาโดยตลอด แต่คนที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่ตู้เยี่ยนในเวลานั้นอีกต่อไป

เมื่อนึกถึงหลายต่อหลายครั้งที่เขาพยายามปลิดชีพตัวเอง ความเคารพในใจเขาก็หายไปนานแล้ว

สิบห้านาทีต่อมา ทั้งสองได้ประมือกันได้หลายสิบกระบวนท่าแล้ว แต่เย่จิ่งอวี้ก็ไม่เสียเปรียบ

ตู้เยี่ยนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวจับขั้วหัวใจ

ไม่คาดคิดวรยุทธ์ของเจ้าเด็กเปรตนี่จะก้าวหน้าอย่างรวดเร็วมาก เวลาเพียงไม่กี่วัน ก็ไม่สามารถยกขึ้นมาเทียบเคียงได้

เย่จิ่งอวี้ระงับเลือดลมที่พลุ่งพล่านในอก จากนั้นใช้ซัดฝ่ามือออกไป ออกแรงที่หนักหน่วงราวกับภูเขา ให้กดทันตู้เยี่ยนโดยตรง

ตู้เยี่ยนยิ้มอย่างเหยียดหยาม และซัดใส่เย่จิ่งอวี้อย่างแรง

ทันทีที่ฝ่ามือสัมผัสกัน อากาศเย็นก็แทรกซึมเข้าไปในร่างกาย ทำให้พลังของตู้เยี่ยนลดลงห้าส่วนทันที

อีกห้าส่วนกระทบหัวใจโดยตรง ตู้เยี่ยนรู้สึกเจ็บแปลบที่ทรวงอกและหน้าท้อง และกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

เย่จิ่งอวี้เหาะหลบ พูดด้วยน้ำเสียงสงบ “เจ้าและข้าเป็นศิษย์อาจารย์กันครั้งหนึ่ง ข้าเป็นคนคนส่งเจ้าครั้งสุดท้ายเอง”

เขาทำนิ้วเป็นดาบ และกำลังภายในที่แข็งกร้าวไร้เหตุผลก็ระเบิดออกมาจากนิ้วของเขา กลายเป็นลำแสงที่เหมือนดาบที่เจาะคอของตู้เยี่ยน

ในที่สุดตู้เยี่ยนก็หน้าเปลี่ยนสี

เขาประเมินตัวเองในตอนนี้สูงเกินไป และประเมินเด็กน้อยเย่จิ่งอวี้ต่ำเกินไป

เมื่อเห็นว่าการโจมตีไม่สามารถหยุดยั้งได้ ร่างหนึ่งก็ปรากฏออกมาจากอากาศ

การเคลื่อนไหวของร่างนั้นรวดเร็วมาก ปัดปราณกระบี่ของเย่จิ่งอวี้ด้วยฝ่ามือเดียว คว้าคอเสื้อของตู้เยี่ยนอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า หลังจากกระโดดขึ้นลงไม่กี่ครั้งก็หายตัวไป