สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 898

“อวี้เอ๋อร์!”

ผู้คุมตราเซี่ยวตกใจมาก และกอดลูกชายไว้ในอ้อมอก

“อาอวี้!”

เจ้าสำนักเซี่ยวก็เดินไปที่เตียงด้วยความรวดเร็ว ยื่นนิ้วไปจิ้มจุดฝังเข็มสำคัญของเย่จิ่งอวี้อย่างนับไม่ถ้วน

อินสิงอวิ๋นรีบถาม

“เจ้าสำนักเซี่ยว คุณชายเย่และน้องใหญ่... เป็นอย่างไรบ้างขอรับ?”

เจ้าสำนักเซี่ยววางเย่จิ่งอวี้ลงบนเตียง ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “อาอวี้ไม่เป็นอะไร ข้าจะหาหนทางอื่นในการรักษาเสวียนเอ๋อร์ พวกเจ้าไม่ต้องร้อนใจไป ออกไปก่อนเถอะ”

ทันทีที่พูดจบ ประตูก็ถูกเปิดออกมาเสียงดังปัง เย่จิ่งหลานวิ่งหายใจหอบมาจากด้านนอก

“ข้ายังพอมีน้ำพุยาอยู่บ้าง ให้พวกเขาทั้งสองดื่มอีกหน่อยเถอะ”

ผู้คุมตราเซี่ยวรีบพยักหน้า

“ได้สิ จิ่งหลาน เจ้าบาดเจ็บหรือไม่?”

“ขอบพระทัยไท่เฟยที่เป็นห่วง จิ่งหลานสบายดี”

เดิมทีเย่จิ่งหลานควรกลับมาพร้อมกับเจ้าสำนักเซี่ยว ระหว่างทางกลับพบกับพวกผีแคระที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เย่จิ่งหลานจัดการพวกเขาเหล่านั้นเสร็จก็รีบกลับมาด้วยความร้อนใจทันที

ตอนแรกเขาคิดว่าจะเห็นภาพพวกเขาทั้งสองคนฟื้นขึ้นมาแล้ว ตอนนี้จึรู้สึกหดหู่ใจมาก

ผู้คุมตราเซี่ยวสูดจมูกแล้วพูดว่า “อวี้เอ๋อร์ไม่เป็นอะไรมาก หากเจ้ายังพอมีน้ำพุยา เอาให้เสวียนเอ๋อร์ดื่มก็พอแล้ว หวังว่าเทวดาฟ้าดินจะคุ้มครองคนดีอย่างเสวียนเอ๋อร์ และรีบฟื้นขึ้นมาโดยไว”

เย่จิ่งหลานใช้แรงพยักหน้า

“ไท่เฟยวางใจเถอะ อินชิงเสวียนจะต้องปลอดภัย”

แม้ปากจะพูดเช่นนี้ แต่กลับไม่มีความมั่นใจเลย

ในเมื่ออินชิงเสวียนไม่ได้เข้าไปในมิติ หมายความว่านางจะต้องเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งอย่างมาก เกรงว่า...

ผลสุดท้ายจะเป็นอย่างไร เย่จิ่งหลานไม่กล้าคิดมาก

เขานำน้ำพุวิญญาณยื่นให้ผู้คุมตราเซี่ยว ผู้คุมตราเซี่ยวรีบพยุงอินชิงเสวียนขึ้นมา และป้อนนางทีละคำๆ

เมื่อมองใบหน้าเล็กที่ซีดขาวราวกับกระดาษ รอบดวงตาของผู้คุมตราเซี่ยวก็มีน้ำตาคลอเบ้าอีกครั้ง

นางรู้ว่าอินชิงเสวียนมาถึงเป่ยไห่เพราะลูกชายของตัวเอง ผู้หญิงที่กล้าหาญและเฉลียวฉลาดเช่นนี้ ใครจะไม่ชอบบ้างเล่า

“เสวียนเอ๋อร์ เจ้าดื่มหน่อยนะ ถือว่าทำเพื่อจ้าวเอ๋อร์ เจ้าต้องฟื้นขึ้นมานะ!”

ผู้คุมตราเซี่ยวยังไม่ทันพูดจบ น้ำตาก็ไหลลงมา

ขณะนั้นเอง อินชิงเสวียนรู้สึกราวกับว่าจิตใจของนางล่องลอยไปไกลเกินไป และลอยอยู่ในหลุมดำที่ไม่มีก้นบึ้ง เมื่อนางลืมตาขึ้นเธอก็พบว่านางได้กลับไปสู่ยุคปัจจุบันแล้ว

นางลอยเข้าไปในห้องครัวเล็ก ทันใดนั้นก็เห็นเงาหลังที่สวมชุดกีฬาทั้งตัว

เธอทำผมเปียหางม้าแบบง่ายๆ นอกจากสไตล์การแต่งตัวที่แตกต่างกัน เงาหลังเหมือนกับตัวเองแทบทุกอย่าง

ครั้งนี้ไม่ใช่ความฝันอย่างแน่นอน อินชิงเสวียนมองเห็นใบหน้าที่เหมือนกับตัวเองอย่างแท้จริง

เจ้าของใบหน้ายิ้มตาหยีและคีบซี่โครงหมูขึ้นมาหนึ่งชิ้น พร้อมวางลงในถ้วยของคุณย่า

“คุณย่าต้องทานเนื้อเยอะๆ นะคะ ตอนนี้พวกเรามีชีวิตที่ดีขึ้นมากแล้ว คุณอย่าไม่ต้องประหยัดอีกแล้วนะคะ”

คุณย่าอินก็คีบซี่โครงหมูให้แก่อินชิงเสวียน

“ย่ากินเยอะแล้ว หลานกินเถอะนะ อีกเดี๋ยวก็ต้องไปทำงานไม่มช่เหรอ กินไม่อิ่มจะเอาแรงที่ไหนทำงาน?”

“งั้นพวกเรากินด้วยกันนะคะ”

อินชิงเสวียนพยายามคีบให้คุณย่าใหม่อีกชิ้น หญิงชราไม่มีทางเลือกตึงต้องยิ้มและกัดเข้าปาก

เมื่อได้เห็นภาพนี้ อินชิงเสวียนก็ตกใจเป็นอย่างยิ่ง

นางคือใคร?

หรือว่า... นางคืออินชิงเสวียนในยุคโบราณ?