สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 909

เก่อหงยวนพูดอย่างไม่แยแสว่า “เพียงแค่กลิ่นขนหมูไหม้เท่านั้น ไม่มีอะไรสักหน่อย”

ผู้อาวุโสสวีส่ายหน้าด้วยความจนใจ

“เด็กน้อยอย่างเจ้านี่นะ มีเรื่องอะไรก็คิดจะมาป่วนอยู่เรื่อยเลย”

ระหว่างที่พูด ได้มีลูกศิษย์สาดน้ำมันไปยังซากศพและโยนคบเพลิงเข้าไป ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังกระหึ่มทันที

กลิ่นฉุนพวยพุ่งออกมาจากกองศพ ตามมาด้วยควันดำหนา ซึ่งทำให้คนสำลักกันอย่างรุนแรง

อินชิงเสวียนอุดจมูกและไอออกมาสองครั้ง

คิ้วของเย่จิ่งอวี้ขมวดขึ้นเล็กน้อย

“ที่นี่ไม่มีอะไรน่าดูหรอก เสวียนเอ๋อร์ พวกเรากลับกันเถอะนะ!”

อินชิงเสวียนพยักหน้าแต่โดยดี

เวลากินเนื้อย่างตามปกติก็จะมีกลิ่นควันติดตัวมากมาย ไม่ต้องพูดถึงการเผาคนจำนวนมากขนาดนี้เลย

“น้องหงยวน พวกเรากลับก่อนนะ”

เมื่อเห็นว่าอินชิงเสวียนทนกับกลิ่นไม่ได้ สายตาของเก่อหงยวนมีความภูมิใจมากยิ่งขึ้น ย่อมมีสักเรื่องที่อินชิงเสวียนเทียบนางไม่ได้

จึงโบกมือด้วยรอยยิ้มในทันที

“ได้สิ พรุ่งนี้ข้าจะไปเล่นกับท่านใหม่นะ”

“ได้เลย”

อินชิงเสวียนไม่อยากอยู่ต่อจริงๆ จึงหันหน้าเดินจากไป

หลังจากเดินไปประมาณร้อยเมตร ก็เห็นนายบ่าวคู่หนึ่งเดินเข้ามา เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสอง คุณชายผู้นั้นก็แสดงสีหน้าดีใจทันที

“แม่นางอิน คุณชายเย่!”

ทั้งสองก็รับการคำนับพร้อมกัน

เฮ่อฉางเฟิงพยักหน้ายิ้มและพูดว่า “ดีเช่นกัน สิ่งนี้เป็นความตั้งใจของข้าน้อยพอดี เช่นนั้นก็ขอทำตามที่ท่านต้องการ”

ทั้งสามนัดแนะเวลาและสถานที่นัดพบกันเรียบร้อย เย่จิ่งอวี้จึงนำอินชิงเสวียนกลับมายังหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์

เมื่อทั้งสองเดินออกไปไกลแล้ว เฮ่อฉางเฟิงก็หันหลังกลับไปมองอย่างไม่อาจห้ามใจได้

เสี่ยวหยวนเป่าจึงพูดแขวะอยู่ด้านข้างว่า “แม้แต่ท้ายทอยของพวกเขาก็มองไม่เห็นแล้ว คุณชายยังมองอะไรอีกขอรับ?”

เฮ่อฉางเฟิงพูดด้วยความกระหยิ่มใจว่า

“แม้เงาจะหายไปแล้ว แต่เสียงยังคงอยู่!”

ท่าทางเช่นนั้น ช่างเหมือนกับผู้เรียนหนังสือที่พูดจาคร่ำครึ

เสี่ยวหยวนเป่าทำเสียงจิ๊ปากแล้วพูดว่า “ข้ามองว่าคุณชายยังไม่ปลงจากแม่นางอิน”

เฮ่อฉางเฟิงยกมือใช้มะเหงกเขกหัวเขาหนึ่งครั้ง จากนั้นก็เอาสองมือไพล่หลัง และพูดด้วยท่าทางสงบนิ่งว่า “มนุษย์เรามีเพียงความรักแบบชายหญิงแค่นั้นหรืออย่างไรกัน วิสัยทัศน์ของเจ้ายังแคบเกินไปมาก”