สยบรัก นิยาย บท 61

ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไปในความมืด ทั้งสามได้แต่มองตาม เพราะไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ที่รู้ใครจะไปทำได้ เพราะนั่นมันแสดงถึงการปฏิเสธสิ่งที่เขาขอพ่อของเธอมา

"ขึ้นบ้านได้แล้ว" ภูธรหันไปสั่งภรรยากับลูกสาว ..มิลานได้แต่เดินตามหลังผู้เป็นพ่อขึ้นบ้าน แต่สายตาของเธอยังมองไปในความมืดตรงที่เขาเดินหายไป

วันต่อมา..

หญิงสาวลงมาทำงานบ้านเหมือนทุกครั้ง แต่สายตาของเธอพยายามมองไปที่บ้านหลังนั้น เผื่อว่าจะเห็นเขา แต่ก็เงียบมาก

"ทำกับข้าวเสร็จแล้วเอาลงไปส่งพ่อด้วย" ทำไมพ่อจะไม่รู้ว่าลูกสาวมองอะไร แต่ภูธรไม่คิดว่าลูกสาวจะมาสนใจผู้ชายบ้านนอกบ้านนาอะไรแบบนี้ ถึงแม้หน้าตาของเขาจะหล่อมาก แต่ก็เป็นแค่หลานของชาวไร่ชาวนา

"ค่ะพ่อ"

หญิงสาวมองตามหลังผู้เป็นพ่อที่เดินไปทางสวนผัก เธอก็รีบหุงข้าวไว้ ก่อนที่จะเดินมาบ้านอีกหลัง เพราะต้องให้เห็นกับตาว่าเขาไม่เป็นอะไรมาก

"บ้านนี้ไปไหนกันหมด" หญิงสาวมาถึงก็ไม่มีใครอยู่บ้านรวมทั้งป้าและลุงก็ไม่เห็น ..เธอจำเป็นต้องได้เดินกลับมา เพราะต้องรีบไปส่งข้าวให้พ่อกับแม่ที่ลงไปสวนก่อนหน้านั้นอีก

มิลานลงมาที่สวนผักก็เจอพวกท่านทั้งสี่ที่กำลังช่วยกันทำสวน มีวิทยุอันเล็กเพื่อเปิดฟังเพลง เธอไม่ได้ลงมาหลายวันผักที่ปลูกก่อนหน้านั้นก็โตกันมากแล้ว

หญิงสาวตักน้ำที่อยู่ในคลองขึ้นมารดผักขณะที่พวกท่านกำลังวุ่นอยู่กับการเคลียร์แปลงผักอันใหม่ ถ้าเขาอยู่ตรงนี้คงจะตำหนิเมื่อเห็นเธอหิ้วน้ำ ..ทำไมเวลาทำอะไรถึงคิดเห็นแต่หน้าของเขา..คำพูดของเขาที่ชอบดุและต่อว่า ..แล้วนี่เขาหายไปไหน? อยากจะถามป้ากับลุงแต่ก็ไม่มีโอกาส

"ป้าว่าหนูพอก่อนเถอะ อย่าหิ้วอะไรหนักๆ แบบนี้เลย"

"คะ?" เครื่องหมายคำถามได้ผุดขึ้นมา เมื่อได้ฟังที่ป้าห้าม ..ป้ารู้เรื่องที่เธอท้องเหรอ..คงไม่รู้มั้ง เพราะพ่อกับแม่ของเธอก็ยังไม่รู้เลย

มิลานเชื่อเต็มร้อยว่าตัวเองท้อง ที่พูดกับเขาไปแบบนั้นเพราะเธอไม่อยากจะยอมรับ แต่ปล่อยให้เขาทำถึงขนาดนั้นถ้าไม่เป็นหมันก็คงท้องจริงๆ นั่นแหละ

หญิงสาวทำเท่าที่ทำไหว แล้วเธอก็กลับมา แต่กว่าจะมาถึงบ้านก็บ่ายคล้อยแล้ว แทนที่จะรีบตรงไปที่บ้าน แต่เธอแวะที่บ้านของเขาก่อน

"หายไปไหนของเขาทั้งวัน อย่าบอกนะว่าอยู่ในหมู่บ้าน ไอ้เหนือนรกบ้าเอ้ย!!" ได้แต่พูดตัดพ้อแบบน้อยใจ ..หรือเขาจะโกรธให้พ่อของเรา เป็นใครก็ต้องโกรธ แต่เธอก็ไม่ได้ตำหนิพ่อที่พูดออกไปแบบนั้น กลับดีใจสะอีกที่ท่านห่วง

หญิงสาวกลับมาที่บ้าน ถ้าเป็นหลายวันก่อนเธอคงจะตักน้ำใส่ตุ่ม แต่ตอนนี้แค่เปิดก๊อกน้ำก็ใช้ได้แล้ว

เย็นวันเดียวกัน..

พ่อกับแม่ของเธอกลับมาจากทำสวน ก็เห็นว่าลูกสาวนั่งหน้าบึ้งตึงอยู่

"กลับมาแล้วเหรอคะ"

"หนูเป็นอะไรลูกไม่สบายหรือเปล่า"

"เปล่าค่ะ" หญิงสาวต้องพยายามทำใบหน้าให้ดูดีที่สุดทั้งๆ ที่งอนให้เขา

พออาบน้ำ..ทานข้าวเสร็จ ทุกคนก็ขึ้นบ้าน ..มิลานอยากจะขอเข้าไปในหมู่บ้านแต่ก็ไม่กล้า เพราะถ้าขอเข้าไปพ่อต้องรู้แน่ ว่าเธอจะเข้าไปทำไม

เช้าวันต่อมา..

"ยังไม่กลับมาตั้งแต่วันก่อนเลยเหรอคะ?" ตื่นมาเธอก็รีบเดินมาที่บ้านของป้าวรรณี เพราะเมื่อคืนนี้เธอแอบลงมาดูก็ไม่เห็นแสงสว่างจากบ้านของเขา

ด้วยความเป็นห่วงวันนั้นเขายิ่งเมา เธอก็เลยเดินเข้ามาในหมู่บ้าน เพื่อที่จะไปดูบ้านของเสกสรร

"สวัสดีค่ะ" หญิงสาวไหว้แม่อรอนงค์แม่ของเสกสรร

"ว่าไงหนู" อรอนงค์จำมิลานได้ดี เพราะเคยไปลงแขกเกี่ยวข้าวด้วยกันมาแล้ว

"ว่าจะมาเอาของที่รถค่ะ แต่รถไปไหนคะ" อยากจะถามหาเจ้าของรถแต่ก็ไม่กล้า

"รถไอ้เหนือเหรอ มันไปตั้งแต่เมื่อวานซืนแล้ว"

"เมื่อวานซืน?" วันนั้นเหรอ..วันที่เขาเมาแน่เลย "เขาบอกคุณป้าไหมคะว่าไปไหน"

"ไม่ได้บอกหรอก ไปด้วยกันกับไอ้เสกมันนั่นแหละ ไม่รู้มันไปไหนกัน นางจั๊กจั่นก็มาถามหาผัวทุกวี่ทุกวัน" ป้าอรอนงค์ก็เริ่มบ่นไปตามประสาคนแก่

"หึหึ" เสียงใครบางคนขำในลำคอ

มิลานรีบหันกลับไปมองว่าเป็นเสียงของใคร

"ผัวคงหนีไปแล้วสิ ใครจะมาทนอยู่กับผู้หญิงที่คอยแต่ตามตื๊อแบบนี้"

"เธอเก็บซ่อนตัวตนที่แท้จริงของตัวเองไว้ได้มิดชิดมากเลยนะ แต่เธอน่าจะเก็บมันต่อไป อุตส่าห์เก็บมาได้ตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ"

"เธอหมายความว่ายังไง?!" ตั๊กแตนเดินเข้ามาขวางหน้าไม่ให้มิลานออกจากบ้านของเสกสรร

ถึงพูดต่อไปก็คงจะมีแต่ทะเลาะ ชายหนุ่มก็เลยเดินออกมา แต่ยังเดินไม่พ้นประตูเลยด้วยซ้ำ ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น

"ทำไมท่านถึงไม่บอกข่าวดีกับลูกชายของท่านล่ะคะ"

เพราะประโยคที่ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมา ความหมายของมันมีแค่ไม่กี่อย่างหรอก

"หมายความว่ายังไง" เขาค่อยๆ หันหน้ากลับมามอง

"จะหมายความว่ายังไงล่ะคะ คุณก็กำลังจะเป็นพี่ไง"

สายตาคมมองไปจ้องใบหน้าของผู้เป็นพ่อ

"ถ้าเธอรู้ว่าผู้ชายคนนั้นไม่มีอะไรเลย เธอยังอยากจะจับผู้ชายแก่คราวพ่อคนนี้อยู่อีกไหม"

"ไม่มีอะไรเลยหมายความว่ายังไง?"

"นอกจากเงินเดือนของรัฐมนตรี ท่านก็ไม่มีอะไรให้เธอแล้ว เพราะทุกอย่าง..ท่านไม่มีสิทธิ์" อสังหาริมทรัพย์ หรือแม้แต่เงินสดในบัญชีทรัพย์สินทุกอย่าง มันเป็นชื่อของเขาทั้งหมด เพราะพ่อของเขาทำไว้เผื่อถูกตรวจสอบ

สำราญได้แต่ปล่อยให้ลูกชายพูดไป อย่างที่รู้กันอยู่ว่าไม่มีอะไรสำคัญมากเท่ากับลูกชายคนนี้อีกแล้ว แค่เห็นเขากลับมาแบบปลอดภัยทุกครั้งผู้เป็นพ่อก็โล่งใจ

"ไม่จริงใช่ไหมคะท่าน" เพราะเธอก็ได้มาไม่ใช่น้อยแล้ว แต่ก็ไม่คิดจะพอ

"ถ้าเธอไม่เชื่อ ฉันจะเชือดไก่ให้ลิงดูหน่อยแล้วกัน ..ผมขอปลดพ่อออกจากทุกตำแหน่งในบริษัท ต่อจากนี้ไปผมจะเข้ามาดูงานเอง"

"ท่าน..." วุ้นเส้นเริ่มไม่ชอบใจ มือเรียวเขย่าร่างของชายวัยสูงอายุ เพื่อให้ท่านตำหนิลูกชาย

"แกทำได้เหรอ" แต่ท่านก็ไม่ได้สนใจกับอาการที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังเป็นอยู่ ยังหันมาพูดกับลูกชายต่อ

"ท่านคะ!"

แค่นี้เหนือตะวันก็ดูออกแล้วว่าฝ่ายหญิงปล่อยให้ท้องเพื่อที่จะจับพ่อของเขา นอกจากแม่แล้วเขาไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงคนไหนที่รักพ่อจริง..ถึงแม้พ่อจะไม่มีความรักให้แม่เลย แต่เขาดูออกว่าแม่รักพ่อมาก ถ้าไม่งั้นคงไม่ฟูมฟายทุกครั้งที่รู้ว่าพ่อไปติดพันผู้หญิง

"พ่อไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก เพราะผมมีผู้ช่วย" เขาจะลองดูสิ ถ้าพ่อของเขาไม่มีอะไร แล้วผู้หญิงคนนี้ยังอยากจะอยู่กับตาแก่แบบพ่อของเขาไหม