ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1009

ด้วยความไม่แน่ใจที่อยู่ภายในใจของวิกกี้ เธอจึงหันไปเผชิญหน้ากับเกรกอรีช้า ๆ

แต่แล้วเธอก็ได้พบกับดวงตาที่มืดมิดและเต็มไปด้วยความครอบงำ ในขณะที่เธอหันหลังกลับมา

ดวงตาของเขามืดมนราวกับหลุมดำ ราวกับว่ามันกำลังจะดูดเธอลงไปข้างใน

วิกกี้อ้าปากค้างในขณะที่เธอจ้องมองเกรกอรี

“เกรกอรี คุณ…”

เขาเดินเข้ามาและดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดด้วยอย่างรวดเร็ว

ร่างกายที่อ่อนนุ่มของหญิงสาวถูกกดทับลงกับร่างกายของเขาอย่างหนัก และลมหายใจของเขาก็ค่อย ๆ ผิดปกติ

เขาเอื้อมมือออกไปยกคางเธอขึ้นเขา ๆ และบังคับให้เธอมองมาที่เขา

“เธอเลือกชุดนั้นโดยตั้งใจที่จะลองยั่วยวนฉันใช่ไหม?”

รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของวิกกี้

นิ้วที่เรียวยาวของเธอลูบไล้ไปตามใบหน้าของเขา ลงผ่านคาง คอยหอย กระดูกไหปลาร้า และเลื่อนไปทางขวาระหว่างหน้าอกของเขา

"ใช่ ฉันต้องการที่จะยั่วนาย ฉันแค่สงสัยว่าคุณเกรแฮมจะตกหลุมพรางหรือเปล่า”

มุมปากของเธอขดเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ นี่เป็นครั้งแรกที่เกรกอรีเห็นเธอเป็นแบบนี้ เขารู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังถูกไฟเผาจนทำให้ร่างกายของเขาร้อนรุ่มและสามารถจะระเบิดได้ในทุกวินาที

เขามองใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ

“แน่นอน ฉันตกหลุมพรางไปแล้ว ฉันจะต้องงี่เง่าขนาดไหนที่จะไม่ยอมรับความโปรดปรานที่คุณนายเกรแฮมได้จัดเตรียมไว้ให้กับฉันล่ะ?”

ทันใดนั้น เขาก็อุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนของ

วิกกี้ถูกชายคนนั้นโยนร่างของเธอลงบนเตียงที่ใหญ่และนิ่มนวล

เขาก้มลงจูบที่ริมฝีปากเธอ “อะไรทำให้เธออยากเกลี้ยกล่อมฉันในคืนนี้?” เขาถามอย่างดุเดือดในขณะที่เขาจูบเธออย่างบ้าคลั่ง

ร่างกายของวิกกี้อ่อนไหวเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงริมฝีปากของชายผู้นั้น เธอโอบแขนรอบศีรษะของเขาและกระซิบเบา ๆ ว่า “อย่าพูดถึงมันในตอนนี้เลย”

เกรกอรีหัวเราะอย่างมืดมน

จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนั้นพูดว่า “เกรกอรี เรามีลูกกันเถอะ”

เกรกอรีตกตะลึงและมองไปที่เธอ

เธอเอื้อมมือไปโอบที่คอของเขา “เกรกอรี ฉันอยากมีลูกให้เรา”

ด้วยสายตาที่อ้อนวอนเช่นนั้น แล้วเกรกอรีที่จะปฏิเสธเธอได้อย่างไร?

พวกเขาจูบกันอย่างดูดดื่ม จากนั้นเขาก็กระซิบเบา ๆ ว่า “แน่นอน”

วันต่อมา

พวกเขาตื่นสายกว่าปกติ เมื่อคืนนี้ที่พวกเขาเข้านอนก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว ควบคู่ไปกับสิ่งที่พวกเขาทำมาตลอดทั้งคืน พวกเขาแทบจะไม่ได้นอนจนกระทั่งรุ่งสาง

เป็นเวลาบ่ายที่พวกเขาตื่นขึ้นมา

เกรกอรีรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิมในทันใด เขาได้รับการปลดปล่อยเมื่อคืนนี้ เขาจึงรู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษ

ตรงกันข้าม วิกกี้ดูซีดเซียวซึ่งบ่งบอกได้ว่าเธอได้นอนไม่เต็มอิ่ม ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงการนอนไม่เพียงพอได้อย่างชัดเจน

เสียงหัวเราะของเจเน็ตที่ปลายสายดังขึ้น “ฮะ! ถ้าฉันไม่ได้ข่าวเกี่ยวกับมัน ฉันก็โทรหาเธอไม่ได้แล้วใช่ไหม?”

ตอนนั้นเองที่เนลล์ตระหนักได้ว่าเธอกังวลเกินไป เธอจึงหัวเราะ

"แน่นอนเธอสามารถโทรหาฉันได้”

เธอเป็นเพื่อนกับเจเน็ตมานานหลายปี เป็นไปไม่ได้ที่พวกเธอจะเข้าใจผิดกัน

ยิ่งไปกว่านั้น เจเน็ตรู้จักบุคลิกของเนลล์เป็นอย่างดี เธอจะไม่ขอความช่วยเหลือ หากไม่ใช่เรื่องที่เร่งด่วนจริง ๆ

ถึงแม้ว่าเธอจะยังไม่รู้ว่าทำไมเนลล์ถึงต้องการรับรู้ข่าวคราวเกี่ยวกับหยก แต่เธอก็พร้อมที่จะทุ่มทรัพยากรทั้งหมดของเธอเพื่อช่วยเหลือเพื่อนรักของเธอที่กำลังต้องการความช่วยเหลือ

เจเน็ตตรงเข้าประเด็น “เอาล่ะ ฉันจะจริงจังแล้วนะ ฟังให้ดี”

เนลล์ตาสว่างขึ้นทันที "ว่ายังไง?" เธอถามอย่างเร่งรีบ

“คุณย่าของเลียมกำลังจะอายุ 70 ​​ปีในไม่ช้านี้ และตระกูลกริฟฟินก็กำลังวางแผนจัดงานเฉลิมฉลองครั้งใหญ่ให้กับเธอ แขกหลายคนต่างก็มาเยี่ยมเธอล่วงหน้า คุณย่าจึงลากฉันไปทักทายกับพวกเขา จากนั้น เราก็ได้พบลุงท่านหนึ่งและฉันก็ได้ยินการสนทนาของพวกเขา เขาบอกว่าเขามีหยกที่เขาได้สะสมเอาไว้”

เนลล์รีบถามทันที “ลุงคนนั้นชื่ออะไร? คำพูดของเขาสามารถเชื่อถือได้หรือไม่?”

“หืม ฉันคิดว่านามสกุลของเขาคืออัลฟูธ ส่วนเรื่องนั้นฉันไม่แน่ใจ ในวันนั้นมีผู้คนอยู่ที่นั่นเยอะมาก ฉันจึงไม่รู้ว่าคำพูดของเขาจะเชื่อถือได้หรือเปล่า ฉันได้ยินเขาพูดถึงหยกในระหว่างการสนทนาของพวกเขาและดูเหมือนพวกเขาจะระมัดระวังอย่างมากในการพูดถึงเรื่องนี้ ฉันไม่รู้อะไรมากไปกว่านั้น แต่ถ้าเธออยากรู้มากกว่านี้ ฉันก็ช่วยเธอได้”

เนลล์ไม่ได้พยายามที่จะสุภาพกับเธอและพูดทันทีว่า “ได้โปรดช่วยฉันสืบหาเรื่องนี้ ถ้าสิ่งที่เธอได้ยินเป็นความจริง มันจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเลยทีเดียว”

เจเน็ตได้ยินความตื่นเต้นในน้ำเสียงของเนลล์ และไม่สามารถระงับความอยากรู้ของเธอได้

“เนลลี่ เธอบอกฉันได้ไหมว่าทำไมเธอถึงมองหามัน? ฉันเชื่อว่าเธอไม่ใช่พวกที่กำลังตามล่าความเป็นอมตะหรืออะไรทำนองนั้น” เธอถามด้วยความสงสัย