ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1014

ลีโอนาร์ดน้อยดิ้นจนตัวหลุดออกจากแขนของเจเน็ต

เขาโบกมือด้วยความกระตือรือร้น “พี่ไปซ่อนนะ ผมจะเป็นคนหาเอง”

ลิซซี่พยักหน้า พลางหันไปจับมือของวีมอนด์เอาไว้

“แล้วน้องชายของพี่ล่ะ จะเล่นด้วยกันรึเปล่า?”

คราวนี้ลีโอนาร์ดน้อยนิ่งเงียบไป

เขาเพียงแค่กดริมฝีปากเข้าหากัน และมองดูวีมอนด์น้อยด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตร

หลังจากที่ได้ฟังคำอธิบายของเนลล์ วีมอนด์น้อยก็เข้าใจแล้วว่า เด็กผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้รังแกพี่สาวของเขาแต่อย่างใด พวกเขาแค่หยอกเล่นกันเฉย ๆ

แต่ทว่าเขาก็ยังเป็นเด็กที่มีความมั่นใจในตัวเองอยู่เสมอ มันจะไม่เป็นอะไร ถ้าหากว่าเขาอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของตัวเอง แต่เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการพบกันครั้งแรกแบบนี้ เขาจะไม่มีวันขอโทษสำหรับสิ่งที่เขาทำลงไปอย่างเด็ดขาด

เด็กทั้งสองคนยืนจ้องหน้ากันอยู่แบบนั้น ใบหน้าเล็ก ๆ ของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่กลั้นหายใจไว้ด้วยความโกรธ อย่างไม่มีใครยอมใคร

เนลล์และเจเน็ตต่างก็หัวเราะออกมา

สุดท้ายเด็ก ๆ ก็ไม่ได้เล่นซ่อนหาด้วยกัน

เด็กชายทั้งสองคนเป็นเด็กฉลาด แต่ก็ดื้อรั้นและก้าวร้าวเล็กน้อย พวกเขาจึงกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เมื่อเห็นแบบนี้ พวกเขาจึงพาลูก ๆ ไปหาสาวใช้ เพื่อให้พวกเขาเล่นเกมที่ง่าย ๆ เช่นเกมวางระเบิด หรือเกมคีบตุ๊กตา

หลังจากส่งเด็ก ๆ ไปให้สาวใช้ดูแลแล้ว เจเน็ตก็พาเนลล์ไปที่ห้องนอนของเธอที่ชั้นบน

“เนลลี่ ฉันรู้เรื่องของวิกกี้แล้วนะ พวกเขามาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อวานก่อนที่เธอจะโทรหาฉัน เอาเป็นว่าหลังจากที่เราทานอาหารเย็นกันเสร็จ เธออยากจะไปเจอกับหล่อนหรือเปล่า?”

เนลล์พยักหน้า

เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “ลุงเอียนที่เธอพูดถึงในก่อนหน้านี้ เขาได้รับเชิญให้มาที่นี่วันนี้ด้วยรึเปล่า?”

เจเน็ตส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่ได้มาหรอก เขาเป็นแค่ญาติห่าง ๆ ของตระกลูกริฟฟิน ที่มีธุรกิจเป็นของตัวเองที่นี่ เขามาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดของท่านผู้หญิง และเพื่อดูแลธุรกิจของเขาเท่านั้น

“วันนี้เราแค่จัดงานเลี้ยงในครอบครัว เพื่อต้อนรับพวกเธอเท่านั้น จริง ๆ แล้วเราอยากให้ท่านผู้หญิงทั้งสองได้รำลึกถึงอดีตกันสักหน่อยน่ะ เธอคงจะต้องรอให้ถึงคืนพรุ่งนี้ที่มีงานเลี้ยงใหญ่ เพราะลุงเอียนคงจะมาในวันพรุ่งนี้”

เนลล์พยักหน้ารับอีกครั้ง

“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงไม่ต้องรีบหรอก เพราะยังไงวันนี้ก็คงจะไม่ทันอยู่ดี พรุ่งนี้เช้าฉันก็ว่างอยู่แล้วเราจะได้ไปเจอกับวิกกี้กันก่อน”

เจเน็ตไม่ได้คัดค้านเรื่องนี้

เธอพาเนลล์ไปที่โซฟา ก่อนจะนั่งลง

เธอมองดูเนลล์ตั้งแต่หัวจรดเท้า หลังจากนั้นเธอก็หัวเราะออกมา “ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะอ้วนขึ้นมานิดหน่อยนะเนี้ย”

เนลล์ตื่นตระหนก เธอรีบตรวจดูร่างกายตัวเองที่หน้ากระจก

"จริงเหรอ? ฉันดูอ้วนขึ้นจริง ๆ เหรอ?”

เธอมองตัวเองในกระจกทุกวัน แต่ก็ไม่เคยสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงใด ๆ หรืออาจจะเป็นเพราะว่ากิดเดียนมักจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ ๆ ให้กับเธออยู่บ่อยครั้ง เธอจึงไม่ได้สวมเสื้อผ้าเก่า และไม่เคยรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเธอ

ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังเข้มงวดมาก กับการรักษารูปร่างของเธอ

แต่มันก็ยังทำให้เธอมีน้ำหนักตัวที่เพิ่มมากขึ้น

เจเน็ตสังเกตเห็นว่าเนลล์เริ่มรู้สึกประหม่า เธอจึงหัวเราะออกมา

“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก เธอก็แค่ดูอวบขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อยเท่านั้นเอง ไม่ต้องกังวลไปหรอกน่า เธอผอมมาตลอด มีน้ำมีนวลขึ้นมาแบบนี้ก็ทำให้เธอดูดีขึ้นนะ”

เธอพูดชักจูงเนลล์ให้กลับมาสู่ความเป็นจริง

เนลล์ดูสงบลงเมื่อเจเน็ตพูดแบบนั้นออกมา

เจเน็ตถามเธออีกครั้งว่า “ฉันได้ยินมาว่าเธอท้องอีกแล้วเหรอ? กี่เดือนแล้วล่ะ?"

เมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ริมฝีปากของเนลล์ก็ขดขึ้นเป็นรอยยิ้ม

“เกือบสี่เดือนแล้วล่ะ”

"เร็วจังเลย?"

ดวงตาของเจเน็ตเบิกกว้าง ขณะที่เธอจ้องไปที่ท้องของเนลล์ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย

ทันทีที่เธอออกมาจากห้อง เธอก็เจอกับกิดเดียนที่เดินมาทางนี้พอดี

กิดเดียนถือแก้วนมอยู่ในมือ เมื่อเขาเห็นเธอกำลังออกมาจากห้องของวีมอนด์ เขาก็เอ่ยถามเธอว่า “ลูกหลับไปแล้วเหรอ?”

เนลล์พยักหน้า

เธอกังวลว่าเขาจะไปปลุกพวกเด็ก ๆ ให้ตื่น เธอจึงจับมือเขา และพาเขาเข้าไปในห้อง

เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องแล้ว เธอก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก หลังจากปิดประตูลง เธอก็ถามว่า “คุณไปที่ไหนมาคะ?”

“ผมไปคุยโทรศัพท์มา” เขาหยุดไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อว่า “ลูกน้องของผมเจอหยกอาถรรพ์ชิ้นหนึ่ง”

เนลล์ตกตะลึง และรู้สึกประหลาดใจ

"เร็วมากเลยค่ะ? เขาไปเจอที่ไหนเหรอคะ?"

“ที่เหมืองหินในเสิ่นหนาน”

กิดเดียนพูดพร้อม ๆ กับรู้สึกสงสัยไปด้วย

“เนลลี่ คุณไม่รู้สึกว่ามันมีอะไรแปลก ๆ หรอกเหรอ?”

เนลล์เริ่มกังวลใจ ก่อนจะนั่งลง "ยังไงเหรอคะ?"

กิดเดียนขมวดคิ้ว พลางอธิบายว่า “เราช่วยเกรกอรีตามหาหยกอาถรรพ์กันมาตลอด แม้ว่ามันจะไม่ได้ง่ายเลย แต่ในความเป็นจริงแล้วมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ ดูอย่าง เจฟฟ์ ฟลินเดอร์ และครอบครัวฟลินเดอร์ที่รู้เรื่องนี้ดีกว่าใครสิ ผมไม่คิดว่าเขาจะหามันเจอไม่ได้ ถ้าเขาไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเรา คุณเคยสงสัยหรือเปล่า ว่าทำไมเขาถึงบังคับให้เกรกอรีช่วยหา ถ้าหากว่าเขาก็สามารถหาเองได้?”

เนลล์ถึงกับชะงัก

ด้วยความบริสุทธิ์ใจ เธอคิดไม่ถึงเกี่ยวกับคำถามของกิดเดียนเลยแม้แต่น้อย

จริง ๆ แล้วครอบครัวฟลินเดอร์นั้น มีอำนาจมากแค่ไหน?

มันเป็นอำนาจที่ไม่ควรมองข้ามเลย เพราะแม้แต่ลุงของเธอ และสมาชิกของกลุ่มโบฮิเนียส ก็ยังไม่คู่ควรกับมัน

เจฟฟ์ ฟลินเดอร์ เป็นถึงนักยุทธศาสตร์ ทำไมเขาถึงไม่ตามหาหยกอาถรรพ์ด้วยตัวของเขาเองล่ะ?

คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันแน่นด้วยความสงสัย