ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1039

ไม่มีใครรู้ว่าเจฟเฟอร์สัน ฟลินเดอร์ มีความคิดอื่นใดอยู่ในใจ

นั่นคือตัวตนของซีซี่นั้นเป็นความลับ

ความลับที่ไม่ควรเปิดเผยในโลกนี้

ถึงแม้ว่าเขาจะเชื่อว่าเธอมาจากดาวดวงอื่นและไม่ใช่สัตว์ประหลาดก็ตาม

ไม่ว่าคนอื่นจะมีจุดประสงค์อะไร แต่ถ้าหากความลับของซีซี่ถูกเปิดเผย สิ่งเดียวที่เธอจะได้รับคือความตาย

เขาต้องไม่ปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเธอ

ใครก็ตามในโลกนี้ที่รู้ความลับนี้จะต้องตาย

แม้แต่น้องสาวของจักรพรรดินีที่เธอมองว่าเป็นเพื่อนก็ตาม

ในตอนนั้นเมื่อเขาตัดสินใจใช้ซีซี่เพื่อเข้ายึดครองบัลลังก์ เขาไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับแผนการนี้เลย

ในตอนนั้นเขาไม่ได้คิดมาก จิตใต้สำนึกของเขาบอกเขาว่าซีซี่จะยังคงอยู่เคียงข้างเขาเมื่อเขายึดครองสถาบันกษัตริย์ได้

เขาจะไม่ทำให้เธอต้องรอดั่งเช่นในสมัยก่อน เมื่อเธอจะต้องอาศัยอยู่ในบ้านของเขาทุกวันเพื่อรอการกลับมาของเขาเขาจะไปชมดอกไม้และเตรียมอาหารกับเธอ พวกเขาจะใช้เวลาทั้งวันพูดคุยกันอย่างจริงใจ

เธอจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเขา ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา จะไม่มีใครและจะไม่มีอะไรมาฉุดรั้งพวกเขาไว้หรือต่อต้านพวกเขาได้ เมื่อทุกสิ่งในโลกภายนอกสงบลง พวกเขาทั้งสองก็สามารถอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขได้

ทว่าน่าเสียดายที่สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้เสมอ และผู้คนก็ไม่ได้มีความคิดแบบเดียวกันเสมอไป

ดังนั้น เมื่อความจริงถูกเปิดเผยในที่สุด ซีซี่จึงมองเขาด้วยความผิดหวังและเสียใจ

เธอเคยบอกว่าเขาเป็นรักเดียวในชีวิตของเธอบนโลกใบนี้

เธอเชื่อใจเขาและไม่ต้องการให้เขาได้รับบาดเจ็บ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงเต็มใจที่จะลดทอนความภาคภูมิใจของเธอและกลายเป็นคนหลอกลวง

แต่เธอได้อะไรตอบแทน?

เธอถูกหลอก

ถึงแม้จะมีเหตุผลมากมาย แต่ความจริงที่เขาได้ทำลายประเทศเพื่อนบ้านและสังหารราชวงศ์ เธอไม่สามารถให้อภัยเขาได้ เธอไม่สามารถเผชิญกับผลลัพธ์เหล่านั้นได้เลย

ดังนั้นเมื่อเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและล้มลง เธอไม่ได้ฆ่าเขาแต่เธอกลับใส่ชิปของเธอเข้าไปในร่างกายของเขาแทน

เธอพูดว่า “ฉันไม่ต้องการให้คุณตาย แต่ฉันต้องการให้คุณมีชีวิตอยู่ตลอดไปเพื่อชดใช้บาปของคุณ”

แต่ใครจะไปรู้ว่าสำหรับเขา การมีชีวิตอยู่นั้นเลวร้ายยิ่งกว่าการตาย

ทุกคืนในขณะที่เขานอนคนเดียวและหวนคิดถึงอดีต เขารู้สึกได้ถึงมีดที่กรีดเข้าไปในหัวใจของเขา ลมหนาวพัดผ่านทำให้เกิดขนลุกในทุกครั้ง

'ซีซี่ คุณสบายดีไหม?

‘ผมมีชีวิตอยู่มานานหลายปีและได้ชดใช้บาปทั้งหมดของผมแล้ว คุณยังยินดีที่จะเจอผมอีกไหม?

'ถ้าคุณยินดีที่ผมจะยอมทำทุกอย่าง แม้ว่าจะต้องพลิกโลกใบนี้ให้กลับหัวผมก็ยอม!'

เขาเอื้อมมือออกไปและสัมผัสถึงลมหนาวที่ปลายนิ้ว ให้ความรู้สึกเหมือนจูบของผู้หญิงและเสียงหัวเราะที่ไพเราะของเธอที่ดังก้องในหูของเขา

“โอ้ ฤดูหนาวมาถึงแล้ว ดูสิ หิมะกำลังตก”

ริมฝีปากของเจฟฟ์ขดเป็นรอยยิ้มที่พึงพอใจ

…

เนลล์ตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น ในขณะที่เธอยังขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มและจาม

เธอลูบจมูกและกำผ้าห่มแน่น “กิดเดียน ทำไมวันนี้อากาศหนาวจัง? ฝนตกเหรอ?”

กิดเดียนที่สวมชุดนอนสีเทายืนอยู่ตรงหน้าต่าง

เนลล์รู้สึกขบขันกับการกระทำของกิดเดียนมากจนเธอไม่อาจกลั้นหัวเราะได้

หลังจากแต่งตัวเรียบร้อย กิดเดียนก็พาเธอลงบันไดไป

ลิซซี่และวีมอนด์ตัวน้อยตื่นแล้ว

เด็ก ๆ หิวกันแต่เช้าโดยเฉพาะวีมอนด์ตัวน้อย เด็กชายขี้เล่นและหิวง่าย ดังนั้นเขาจึงคร่ำครวญหาอาหาร

เคธี่ป้อนสาคูใส่กะทิให้เขาทาน

เมื่อสังเกตเห็นเนลล์และกิดเดียน วีมอนด์ตัวน้อยจึงโบกมือให้พวกเขาอย่างมีความสุขและชี้ไปที่ขนมที่อยู่ข้างหน้าเขาราวกับว่าเขากำลังอวดสิ่งประดิษฐ์

“คุณแม่ครับ มันอร่อยมาก”

เนลล์ลูบศรีษะเล็ก ๆ ของเขา “ถ้าชอบก็ทานอีก”

เคธี่ยิ้ม “น่าแปลกที่วันนี้หิมะตก ฉันอาศัยอยู่ที่นี่มาสิบปีแล้วและนี่เป็นครั้งแรกที่มันเกิดขึ้น ออกไปดูข้างนอกก็ได้”

ฌอน มิลเลอร์ ซึ่งอยู่ข้าง ๆ ไม่ได้ไปห้องทดลองในวันนี้ เขากล่าวว่า “ไม่ใช่แค่คุณ ผมอาศัยอยู่ที่นี่มานานกว่าสามสิบปีแล้วและนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นหิมะที่นี่เช่นกัน”

ขณะที่เขาพูด เขาขมวดคิ้วและถอนหายใจเมื่อมองดูเกล็ดหิมะบนท้องฟ้า

“สภาพอากาศแปลกเช่นนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องที่ดี”

เมื่อเคธี่ได้ยินความคิดเห็นของเขาเธอจึงจ้องมาที่เขา

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระเถอะค่ะ ทำไมคุณถึงคิดว่าสิ่งเลวร้ายจะเกิดขึ้นเพราะสภาพอากาศที่แปลกประหลาดด้วยล่ะ? เราไม่ได้อยู่ในยุคโบราณอีกต่อไป เพราะฉะนั้นหยุดความเชื่อเหล่านั้นของคุณ มันก็แค่การเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ”

เนลล์ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมการทะเลาะเบาะแว้ง เธอจึงชวนกิดเดียนออกจากบ้านไป

ชั้นน้ำแข็งบาง ๆ ได้ก่อตัวขึ้นที่พื้นด้านนอก ซึ่งบอกได้ว่าหิมะเริ่มตกตั้งแต่เมื่อคืนนี้