ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1056

เขาจะเป็นคนธรรมดาแบบนี้ได้อย่างไรกัน?

เขาจะหนีตามผู้หญิง เพียงเพราะเขารู้สึกชอบเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะแต่งงานแล้วอย่างนั้นเหรอ?

ตลกสิ้นดี!

เนลล์แอบก่นด่าเขา แล้วถลึงตาใส่เจฟฟ์

“คุณฟลินเดอร์ ทำไมคุณถึงไม่บอกฉันตรง ๆ? ลักพาตัวฉันมาที่นี่ทำไม? แค่บอกมาตรงเท่านั้นว่าคุณวางแผนจะฆ่าฉันหรือเชือดคอฉัน หรือมีเหตุผลอะไรที่ปล่อยให้ฉันห้อยอยู่ตรงนี้?”

เจฟฟ์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

จากนั้นเขาจึงเผยยิ้มออกมาบาง ๆ “ผมได้ยินมาว่าคุณแต่งงานกับกิดเดียนมาห้าปีแล้วใช่ไหม?”

เนลล์ไม่ทันได้ตั้งตัว

เธอไม่เข้าใจว่าเขาถามคำถามนี้ทำไม

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับ เนลล์พยักหน้ารับโดยไม่ต้องคิดให้ดีก่อน

“ใช่ ทำไมเหรอ? คุณสนใจเรื่องของเราอย่างนั้นเหรอ?”

เจฟฟ์ส่ายหน้า

เขาหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ แล้วพูดขึ้น “ผมแค่สงสัย คุณทั้งคู่แต่งงานกันมาตั้ง 5 ปีแล้ว แต่ทำไมเขาถึงเก็บคุณเอาไว้เป็นความลับ และทำไมคุณถึงไม่รู้สึกอะไรเลย? ใคร ๆ ต่างก็บอกว่าคุณฉลาด แต่ผมกลับคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่โง่ที่สุดในโลก”

สีหน้าของเนลล์ถอดสี

เธอไม่ใช่คนถือตัว แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะชอบเมื่อมีคนมาตำหนิเธอ

ด้วยเหตุนั้น เธอจึงโต้กลับโดยไร้ความปราณี

“โธ่ ตอนแรกฉันเองก็คิดว่าคุณควบคุมตระกูลฟลินเดอร์ได้สุดยอดมาก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะเป็นคนขี้ขลาดแบบนี้”

คำพูดของเธอเชือดเฉือน แต่ไม่ได้สร้างความโกรธเคืองให้กับเจฟฟ์เลย

เขากลับมองออกไปยังทะเลอันแสนกว่าใหญ่แทน ราวกับว่าเขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ หลังจากนั้นไม่นานนัก เขาจึงพูดขึ้น “ผมมีความลับเกี่ยวกับกิดเดียน ไม่แน่ใจว่าคุณจะสนใจอยากรู้เรื่องนี้หรือเปล่า”

เนลล์หัวเราะเยาะ “เลิกโกหกฉันด้วยคำพูดหลอกลวงพวกนั้นสักที คุณต้องการทำลายความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยาของเราอย่างนั้นเหรอ? คุณยังไม่เคยมีประสบการณ์เลย”

เจฟฟ์หัวเราะออกมาเบา ๆ ขณะที่เขาส่ายหน้า

“ไม่ว่าผมจะทำลายความสัมพันธ์ของคุณหรือไม่ คุณจะรู้เองหลังจากที่ได้ฟังเรื่องนี้”

ทันใดนั้นเอง เขาก็หันกลับมาหาเธอแล้วจ้องมองเธอด้วยแววตาลุ่มลึก “คุณยังจำเหตุการณ์ที่คุณสูญเสียความทรงจำไปสามเดือน หลังจากที่คุณถูกใครบางคนตามล่าเมื่อสิบปีก่อนได้ไหม?”

เนลล์ตกใจทันทีที่เขาพูดเรื่องนี้

สิ่งที่เธอรู้สึกได้คือความเย็นเยียบที่แล่นผ่านกระดูกสันหลัง จนทำให้ขนหัวลุก

สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึม ขณะที่เธอจ้องมองเจฟฟ์ด้วยสายตาเย็นชา

“คุณรู้ได้อย่างไร?”

เจฟฟ์เดินเข้ามาหาเธอ คุกเข่าลง เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาสงบนิ่ง แล้วพูดเน้นทีละคำ “แล้วถ้าผมบอกคุณว่า คนที่ตามล่าคุณ และทำให้คุณจมน้ำคือกิดเดียนล่ะ คุณจะเชื่อไหม?”

สีหน้าของเนลล์ซีดเผือดลงทันที ราวกับป่วยหนัก

เจฟฟ์จ้องมองเธออย่างเคร่งขรึม แม้พวกเขาทั้งคู่จะไม่ได้พูดอะไรกันต่อ ทว่าแววตาก็สื่อความหมายได้มากมาย

เนลล์ส่ายหน้าพลางพึมพำพูด “เป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่เขา! คุณอย่ามาโกหกฉัน!”

เคธี่มองเธอไม่วางตา ถึงเธอจะไม่รู้ว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกับเนลล์ แต่ลางสังหรณ์ของเธอบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องดีนักจากที่ได้ฟังเธอพูดแบบนี้

ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังพยักหน้ารับ และตอบด้วยความมั่นใจ “แน่นอน แม่สัญญา”

ดังนั้นเนลล์จึงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน

เธอเล่าให้เคธี่ฟังว่าพวกตระกูลเจนนิงส์ทำกับเธออย่างไร นับตั้งแต่เกิดเรื่องกับเคธี่และแกล้งเสียชีวิต เนลล์ยังเล่าให้เธอฟังอีกว่า เธอถูกใส่ร้ายข้อหาลอกเลียนผลงาน และติดสินบนผู้ตรวจสอบ อย่างไร เมื่อเธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยแห่งชาติ นอกจากนั้นเธอยังเล่าเรื่องที่พวกตระกูลเจนนิงส์ฮุบสมบัติของตระกูลไป และบังคับให้เธอไปต่างประเทศ

เนลล์พูดอย่างใจเย็น ขณะที่เคธี่กำมือแน่น เมื่อได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นนี้อยู่ข้าง ๆ เนลล์

ดวงตาทั้งสองข้างของเธอแดงก่ำ

เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าก่อนที่จะเกิดเรื่องกับเคธี่ เนลล์เป็นเจ้าหญิงน้อยของตระกูลเจนนิงส์ อีกทั้งเธอยังได้รับการเลี้ยงดูด้วยความเอาใจใส่ และความรักเป็นอย่างดี

เนลล์ไม่เคยเจอปัญหาใหญ่ใด ๆ เลย นับตั้งแต่เคธี่ “ตาย” ทุกสิ่งทุกอย่างก็แปรเปลี่ยนไปเพียงชั่วข้ามคืน

ภรรยาน้อยพาลูกนอกสมรสเข้ามาแล้วแทนที่ตำแหน่งแม่ของเธอ คุณย่าและคุณพ่อที่เดิมทีรักและเอ็นดู กลับกลายเป็นศัตรูที่เกลียดชังเธอเพียงชั่วข้ามคืน

แม้แต่แฟนหนุ่มที่เธอรัก ยังถูกคนอื่นแย่งไป

ในตอนนั้น เนลล์คงไร้ที่พึ่งพาและน่าสงสารมาก

เคธี่ไม่อาจจินตนาการถึงความรู้สึกของเธอในตอนนั้นได้ เมื่อไหร่ที่เธอคิด เธอจะรู้สึกปวดใจราวกับถูกใครฉีกมันออกจากกัน

เนลล์เข้าใจ แม้เคธี่จะเคยให้สัญญากับเธอว่าจะยอมรับความจริงโดยไม่รู้สึกเสียใจ ทว่าไม่มีใครฝืนหัวใจตัวเองได้อยู่ดี

ดังนั้นเธอจึงรีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทันที โดยข้ามรายละเอียดตรงกลางเรื่องไปหลายอย่าง และเล่าตรง ๆ ไปเลยว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอไปต่างประเทศ

“ตอนแรกที่หนูไปถึงที่ต่างประเทศ สภาพความเป็นอยู่ของหนูไม่ค่อยดี ข้อแรกเพราะหนูเด็กเกินไป ข้อที่สอง หนูไม่มีเงินติดตัวมากนัก หนูเลยคิดหางานพาร์ทไทม์ทำระหว่างเรียนไปด้วย แล้วบังเอิญมีเรือสำราญลำหนึ่งจ้างพนักงานชั่วคราวพอดี”