ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1070

“ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงต้องโกหกฉัน แต่ที่ฉันรู้คือ คุณเองก็มีเหตุผลของคุณ ฉันมีความสุขนะคะที่เราได้พบกันอีก กิดเดียน บอกลิซซี่กับวีมอนด์น้อยด้วยว่า แม่รักพวกลูกมาก”

เมื่อพูดจบแล้ว เนลล์จึงทิ้งตัวลงในมหาสมุทร

ไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหน เธอก็ไม่อาจรอดพ้นเงื้อมมือของเจฟฟ์ไปได้ ก่อนที่เธอจะทันได้ก้าวออกไป เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกกระชากตัวกลับไป

เป็นอีกครั้งที่เจฟฟ์ดึงเธอเข้ามาไว้กับตัวเอง

เธอน้ำตาไหลอาบแก้ม ทั้งพยายามดิ้นหนีแล้วตะโกนออกมา “ปล่อยฉันนะเจฟฟ์! ฉันกลายเป็นส่วนหนึ่งในข้อตกลงของคุณไปแล้ว ฉันต้องการยกเลิก!”

เธอกรีดร้องเสียงดังจนคนหูหนวกได้ยิน เขาจับรอบคอเธอ แล้วบีบอย่างแรง ทั้งจ้องมองไปที่กิดเดียน เขาพูดด้วยเสียงเข้ม “แกมีโอกาสแค่ครั้งเดียวเท่านั้น กิดเดียน ตกลงหรือไม่ตกลง? ถ้าแกยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ ก็ทำตัวให้สมกับเป็นลูกผู้ชายหน่อย!”

เธอมองดูกิดเดียนทั้งใบหน้าเปื้อนน้ำตา แล้วส่ายหน้าถี่รัว ด้วยความไม่เห็นด้วย

พูดตามตรงถึงเธอไม่เห็นด้วยกับความคิดของเจฟฟ์ แต่เรื่องราวต่าง ๆ ก็คงจบลงเหมือนเดิม สุดท้ายแล้ว นับตั้งแต่วินาทีที่เขาลักพาตัวเธอมา เจฟฟ์ตัดสินใจใช้เธอเป็นเหยื่อล่อเพื่อแลกกับหยกอาถรรพ์

เขาแค่เลือกทำด้วยวิธีที่นุ่มนวลกว่าเท่านั้นเอง

เขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะดื้อรั้นถึงเพียงนี้ ไม่เป็นไร! ในเมื่อเธอไม่ยอมแต่โดยดี เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากใช้ไม้แข็ง

สิ่งที่เขาสนใจในตอนนี้ มีเพียงหยกอาถรรพ์เท่านั้น ใครจะไปสนใจว่าเนลล์เคยช่วยชีวิตเขาเอาไว้? เขาคนหนึ่งที่ไม่สน

เมื่อเขาได้หยกอาถรรพ์ไปครอบครองแล้ว เขาจะใช้มันเพื่อช่วยชีวิตซีซี จากนั้นพวกเขาจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง แววตาของเขาฉายแววความบ้าคลั่งออกมา เมื่อคิดถึงเรื่องนี้

เขาพูดขึ้นเสียงดัง “พูดอะไรหน่อยไหม กิดเดียน!”

กิดเดียนจ้องลึกลงไปในดวงตาของเขา และตอบกลับไป “ได้ ฉันจะเอามาให้”

หลังจากที่ตอบ เขาก็หยุดคิดไปชั่วขณะ “แต่พูดตา มตรง ตอนนี้ชิ้นส่วนหยกอาถรรพ์ไม่ได้อยู่ที่ฉัน นายต้องให้เวลาฉันไปเอากลับคืนมา”

ฟังเหมือนเป็นคำขอที่ยอมรับได้ ดังนั้นเจฟฟ์จึงไม่ปฏิเสธ เขาสั่งขึ้นเสียงเข้ม “พวกแก! จับทั้งสามคนมัดไว้!”

เกรกอรี่และวิกกี้ยังคงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนกิดเดียนจะไม่ตอบโต้ พวกเขาเองก็ต้องยอมทำตามเหมือนกัน

เพียงไม่นานพวกเขาก็ถูกมัดเอาไว้

หลังจากติดต่อกับผู้บังคับบัญชาการทางโทรศัพท์แล้ว เขาจึงสั่งให้ลูกน้องนำชิ้นส่วนของหยกอาถรรพ์มาจากห้องของเขาในเมืองเค และวางสายไป

เนลล์ฟังบทสนทนาของเขา ขณะที่เธอรู้สึกใจหายลงไปในห้วงเหวลึก เธอคิดว่าเจฟฟ์จะโกหกเธอ แต่เมื่อเธอได้รู้ว่ากิดเดียนครอบครองหยกอาถรรพ์อยู่ถึงสี่ชิ้น เธอจึงเต็มไปด้วยความรู้สึกกลัว เมื่อความหวังสุดท้ายได้จางหายไป

เธอไม่อาจปฏิเสธได้อีกต่อไปแล้ว เมื่อภาพลวงตาสุดท้ายของเธอได้พังทลายสลายไปในอากาศ

หลังจากที่พวกเธอถูกมัดแล้ว เจฟฟ์จึงสั่งให้กัปตันออกเดินเรือตรงไปยังท่าเรือ เหตุผลในการตัดสินใจของเขานั้นง่ายมาก มันอาจจะเป็นสถานที่ที่สะดวกกว่า แต่ดูเหมือนว่าเขาจะร้อนใจที่จะได้หยกอาถรรพ์มาเสียมากกว่า เห็นได้ชัดว่าเขากำลังกระตือรือร้นด้วยความดีใจ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ทุกคนกลับมายังบ้านพักตากอากาศที่ครั้งหนึ่งเคยขังเนลล์เอาไว้เป็นตัวประกัน

ตอนนี้เคธี่กลับมารวมกลุ่มด้วยอีกครั้ง

“แม่ไม่เคยสงสัยในความรักที่เขามีต่อลูกเลย เพราะเขาอาจจะมีเหตุผลของเขาในการโกหกลูก อย่างไรก็ตาม เจฟฟ์มีตัวตนที่ค่อนข้างแตกต่างจากคนธรรมดา เขาอาจจะไม่อยากลากลูกเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นนี้ และทำให้ลูกตกอยู่ในอันตรายไปด้วย”

“ลูกต้องเข้าใจนะ อย่าคิดมาก หรือคิดไปเองในตอนนี้ เราทุกคนลงเรือลำเดียวกันแล้ว ลูกต้องคิดถึงภาพรวม เข้าใจไหม? คิดสิว่าทำไมเจฟฟ์ถึงบอกเรื่องทั้งหมดกับลูก เขาแค่อยากทำลายความสัมพันธ์ของลูกกับสามี ดังนั้นลูกอย่าถูกเขาหลอกได้”

ความจริงแล้ว เนลล์รู้มาตลอดว่านี่เป็นกับดักที่เจฟฟ์วางเอาไว้ เธอไม่ใช่คนโง่

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความขัดแย้งในตัวเอง ถึงคุณจะรู้ว่าบางสิ่งจะสร้างปัญหา การคิดมากโดยไม่มีสติจะนำคุณถลำลึกลงไปจนติดกับดัก

เธอรักเขามากจนทนไม่ได้ที่จะถูกแทงข้างหลัง เธอพยายามเมินเฉยกับทุกคำโกหกที่เขาพูดกับเธอ

ยิ่งคุณรักใครสักคนมากเท่าไร ก็ยิ่งยากที่จะยอมรับได้ว่าคนที่คุณรักโกหกคุณมาโดยตลอด ถึงจะเป็นการโกหกเพียงครั้งเดียว ก็ทำให้เกิดแผลเป็นไปตลอดชีวิต

ถึงเธอจะเข้าใจว่าเรื่องโกหกนั้นเป็นความจริง แต่ความเจ็บปวดที่ตามมาก็เกินที่จะรับไหว

เนลล์เพียงแค่ต้องการปกป้องตัวเอง สุดท้ายแล้วเธอก็เป็นแค่มนุษย์ เธอหลับตาลง ยกมือขึ้นซบหน้าลงกับแขน เธอนั่งลงที่มุมห้อง น้ำตาไหลลงอาบแก้ม ขณะที่เธอร้องไห้กับตัวเองเงียบ ๆ

เมื่อเห็นลูกสาวของเธอเสียใจมาก เคธี่ก็พูดอะไรไม่ออก เธอไม่เคยให้คำแนะนำที่ดีมาตั้งแต่แรก

ถ้าเธอรู้วิธีปลอบใจใครสักคนจริง ๆ เธอคงไม่ต้องใช้เวลานาน เพื่อจะลืมเรื่องราวที่แสนเจ็บปวดของเธอ ในตอนนั้นเธอตัดขาดจากโลกภายนอก และปกป้องตัวเอง

ขณะที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ เคธี่ก็ถอนหายใจออกมาโดยไม่พูดอะไร