ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 319

ในขณะนั้นโอเว่นนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารด้วยหัวใจที่ยุ่งเหยิง

เขาคิดกับตัวเองว่า 'เมื่อคืนฉันช่วยเธอไว้ ความประทับใจของเธอที่มีต่อฉัน ในใจเธอจะเปลี่ยนไปไหม?

'ฉันสงสัยว่าจะเธอชอบเสื้อผ้าที่ซื้อให้เธอเมื่อคืนหรือเปล่า? ฉันรู้ขนาดของเธอ แต่บางทีเธออาจคิดว่ามันไม่เหมาะกับเธอ… '

ในขณะที่เขากำลังคิดอยู่จู่ ๆ เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นและเขาก็มองขึ้นไปเห็นธาราลงมาจากชั้นบน

วินาทีต่อมาดวงตาของเขาสว่างขึ้น เสื้อสเวตเตอร์สีชมพูทำให้ใบหน้าของเธอกระจ่างใสยิ่งขึ้นทำให้เธอดูสดชื่นและสะอาด

กางเกงทรงดินสอสีดำเรียงรายไปตามขาตรงและยาวของเธอ ทำให้เธอมีออร่าที่บางเบาและอ่อนโยน

โอเวนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกงุนงงเมื่อเห็นเธอ

ธาราเห็นโอเวนจ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ และเริ่มวิตกเล็กน้อย "เกิดอะไรขึ้น? มีอะไรผิดปกติกับฉันหรือเปล่า?

โอเวนกลับมามีสติสัมปชัญญะ เขาดูเขินอายเล็กน้อยและไออย่างเชื่องช้า “ไม่ คุณดูดีมาก”

ท่าทางลุกลี้ลุกลนของชายคนนั้นทำให้หัวใจของธาราสั่นสะท้าน เธอรู้สึกบางอย่างคลุมเครือ แต่พบว่ามันเป็นไปไม่ได้

โอเวนหันไปมองและพูดว่า “มากินข้าวกัน”

ธาราพยักหน้าแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ

อาหารเช้าเรียบง่ายมากมีโจ๊กอาหารสองสามอย่าง แซนวิชและนมหนึ่งแก้ว จะเห็นได้ว่าวิถีชีวิตของโอเวนนั้นมีสุขภาพดีและเรียบง่าย

ดูเหมือนว่าโอเวนจะสังเกตการมองของที่จัดอย่างเรียบง่ายและเล็กน้อยจึงพูดอย่างรวดเร็วว่า“ นี่คือวิลล่าส่วนตัวของผม ปกติผมไม่ได้มาบ่อยนักจึงไม่มีใครอยู่ทำอาหารไว้ให้ ผมเพิ่งทำพวกนี้เมื่อตอนเช้า อย่าดูถูกว่ามันเรียบง่าย”

ธารารีบยิ้มและส่ายหัว “ไม่แน่นอน เป็นเรื่องดี ที่มันเรียบง่ายดี”

โอเวนรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินเรื่องนี้และพยักหน้า

โต๊ะถูกปิดล้อมด้วยความเงียบชั่วครู่ก่อนที่เขาจะพูดอีกครั้ง “เกี่ยวกับไอ้ขยะ ทอม เกรแฮม นั้น คุณต้องการทำอะไรกับเขาไหม?”

ธาราตกตะลึงเล็กน้อยและสีหน้าของเธอก็จมลง

เธอก้มศีรษะลงและหยิบขนมปังสองชิ้นก่อนที่จะพูดว่า “ลืมมันเถอะ”

“ลืมมันเหรอ?”

โอเวนตกใจมาก

ธาราถอนหายใจอีกครั้ง

“เขามาจากตระกูลเกรแฮม และตระกูลเกรแฮมต้องการเชื่อมกับครอบครัวการเร็ตต์ ผ่านการแต่งงาน ฉันไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้”

จากนั้นเธอก็ยิ้มอีกครั้ง

“ครอบครัวของเราไม่ต่างอะไรกับอากาศในสายตาของตระกูลการ์เร็ตต์ ฉันไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงเลือกฉัน ไม่ว่าในกรณีใดฉันก็จะไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ ส่วนทอม เกรแฮม…

“ตอนนี้เขาถูกส่งมอบให้กับตำรวจแล้วก็แค่ปล่อยให้ตำรวจจัดการ! ถ้าเกรแฮมต้องการปกป้องเขาก็ไม่มีประโยชน์ถึงแม้ว่าฉันจะกัดเขาไม่ปล่อย

การแสดงออกของโอเวนมืดลงเมื่อดวงตาของเขากะพริบ

อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดอะไรและเพียงแค่พยักหน้า

“เอาล่ะ ถ้าคุณยืนยันแบบนั้น”

หลังอาหารเช้าโอเวนขับรถพาธารามาส่งที่บ้าน

ทั้งสองไม่ได้พูดระหว่างการเดินทาง ธาราไม่รู้ว่ามันเป็นจินตนาการของเธอหรือเปล่า แต่เธอรู้สึกว่าวันนี้โอเวนแปลกไปเล็กน้อย

เขาจะขมวดคิ้วและกำหมัดเป็นครั้งคราวราวกับว่ากำลังดิ้นรนและลังเลที่จะพูดอะไรบางอย่าง

“ผมอยากจะบอกคุณว่า ถ้าคุณไม่รังเกียจทำไมคุณไม่ลองยอมรับผมและให้ผมรับผิดชอบคุณ คุณสามารถมั่นใจได้ว่าผมจะดีกับคุณและจะไม่ปล่อยให้คุณถูกรังแกอีก อะไรที่เกิดขึ้นเมื่อคืน…ตราบเท่าที่คุณต้องการผมจะทำให้มันเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย คุณคิดอย่างไร?"

เมื่อเขาพูดจบเขาก็ถอนหายใจราวกับว่าในที่สุดเขาก็หลุดพ้นจากความลับที่ฝังอยู่ในใจมานาน

ธาราสั่นอย่างรุนแรงและมองเขาด้วยความไม่เชื่อ

อย่างไรก็ตามดวงตาของชายคนนั้นดูจริงจัง ดูเหมือนว่าเขากำลังล้อเล่น

เธอเปิดปากและพูดได้เพียงไม่นาน “คุณหมายถึงอะไร…การรับผิดชอบ?”

โอเวนพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณจะแต่งงานกับผมไหม? ถ้าคุณตอบตกลง ผมจะบอกกับพ่อแม่ทันที เมื่อเราได้ฤกษ์งามยามดี ผมจะไปหาคุณลุงและคุณป้าเพื่อสู่ขอคุณอย่างเป็นทางการ”

คำพูดของเขาทำให้ธาราตกใจอย่างสิ้นเชิงและทำให้เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยในเวลาเดียวกัน

ตะ แต่งงาน?

สวรรค์ เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน

เธอทำเหมือนเขา หลังจากนั้นเกิดขึ้นและเธอตำหนิเขาเธอก็ค่อย ๆ ตระหนักถึงเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามเธอไม่เคยคิดเรื่องการแต่งงานเร็วขนาดนี้

ธาราอดไม่ได้ที่จะก้มหัวลง เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “คุณแค่ต้องการรับผิดชอบต่อฉันใช่ไหม?”

หัวใจของโอเวนเริ่มตึงตัวและวิตกกังวลในขณะนี้ เมื่อได้ยินเธอถามเขาก็โพล่งตอบ "แน่นอน ตั้งแต่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นผมจะปล่อยให้ผู้หญิงอย่างคุณเผชิญหน้าอยู่คนเดียวไม่ได้”

ธาราตะลึงกับคำพูดของเขา จากนั้นรอยยิ้มในดวงตาของเธอก็ค่อย ๆ จางหายไป

อย่างนั้น…แค่นั้นเอง!

เธอเคยคิด ...