ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 458

กิดเดียนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด

เนลล์เป็นห่วงสุขภาพของเขา เธอจึงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่อยากยุ่งกับเขาอีกต่อไป

“คุณนั่งที่นี่และเป็นทำตัวดี ๆ ฉันจะโทรหาหมอ”

กิดเดียนไม่ได้พยายามจะหยุดเธอในครั้งนี้

คุณหมอมาทันเวลา หลังจากการตรวจรอบหนึ่ง เขาสรุปว่าเป็นเพียงไข้ที่เขาน่าจะมาจากการสัมผัสกับลมหนาว ยังดีที่มีไข้เพียง 38.5 °C

กิดเดียนไม่สามารถทานยาใด ๆ ที่เสนอให้เขาได้เลย เนื่องจากเขาได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นแพทย์จึงให้ยาลดไข้บางอย่างแก่เขา และขอให้เนลล์นำผ้าเช็ดตัวเย็นประคบบนร่างกายเพื่อให้อุณหภูมิเย็นลงก่อนจะจากไป

คืนนั้นเนลล์กำลังยุ่งอยู่กับการเปลี่ยนผ้าเช็ดตัวเพื่อทำให้ร่างกายเย็นลง

กิดเดียนรู้สึกกลัวเธอจะเหนื่อย เขาจึงบอกว่า “ให้แมทธิวขึ้นมาทำเถอะ คุณไปพักสักหน่อย”

เนลล์ส่ายหัว

แมทธิวอาจจะห่วงใย แต่เขาก็ยังเป็นผู้ชาย มีเพียงสิ่งที่ไม่ชำนาญในการทำ นอกจากนี้ทั้งสองยังต้องอยู่บ้านตลอดเวลา ขณะที่แมทธิวต้องดูแลกิจการของเขาทั้งกลางวันและกลางคืน

เนลล์ไม่ได้แสดงความคิดนั้นออกมาดัง ๆ เธอยิ้มเท่านั้น "อะไร? คุณไม่พอใจกับบริการของฉันเหรอ?”

กิดเดียนรู้ว่าเธอพูดเล่น เขาจึงได้แต่หัวเราะเบา ๆ แล้วนอนลง

มันเป็นแค่เรื่องตลก แต่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างในตัวเขาเพิ่มขึ้นหลังจากที่เธอจ้องมองมาให้เขา

เขาหรี่ตาลง และเสียงของเขาก็ต่ำและนุ่มนวล

“ลูก”

กิดเดียนจับมือเธอเมื่อเธอตอบ

“ลูก…”

ใบหน้าของ เนลล์ลุกเป็นไฟ และผิวของเธอดูแดงเหมือนกั้ง

ทั้งหมดที่เธอทำได้คือจ้องมองเขาอีกครั้ง

“กิดเดียน ลีย์หยุดล้อเลียนได้แล้ว”

กิดเดียนยิ้มเล็กน้อย “ผมแค่อยากให้คุณนอนกับผมสักพัก ไม่มีอะไรเลย ปฏิกิริยาของคุณทำให้ผมคิดว่าคุณต้องการอย่างอื่น”

เนลล์เบิกตากว้าง เธอไม่อยากจะเชื่อคำพูดไร้ยางอายเหล่านั้นที่หลุดออกมาจากปากของเขา

เธอโยนผ้าเช็ดตัวให้เขาด้วยความโกรธและตะโกนว่า “กิดเดียน ลีย์เลิกล้อเล่นกับฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ช่วยคุณแล้ว!”

กิดเดียนยิ้ม ดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณของเขาถูกบีบให้เป็นพระจันทร์เสี้ยวเล็ก ๆ สองดวง แต่เขายังคงพยายามดึงเธอขึ้นไปบนเตียงอย่างไร้ยางอาย

“มานอนบนเตียงเถอะ? ผมจะทำตัวตามที่คุณต้องการ”

เนลล์รู้สึกติดกับดัก

เธอต้องการที่จะปฏิเสธเขา แต่เธอไม่สามารถหาหัวใจที่จะทำเช่นนั้นได้เมื่อเขามีใบหน้าที่ทำอะไรไม่ถูกบนใบหน้าของเขา

กิดเดียนจ้องมองเธอเหมือนลูกหมาหลงทาง "คุณนายลีย์ ผมแค่อยากจะกอดคุณไว้ คุณทำตามคำขอของผมไม่ได้เหรอ?”

เขากะพริบตาขณะพูด

“ใครขอให้คุณออกไปในคืนที่มีลมแรงโดยไม่บอกฉัน? คุณไม่รู้สถานะร่างกายของคุณหรือไง? ตอนที่คุณมีความกล้าบอกว่าคุณไม่ต้องการให้ช่วย? ตอนนี้มีสิทธิ์อะไรมาปฏิเสธล่ะ?” เธอกล่าวและเคาะจมูกของเขา

กิดเดียนมีใบหน้าที่หล่อเหลา เนลล์ไม่เคยสังเกตมาก่อน แต่เขามีสันจมูกสูงและรู้สึกสนุกที่ได้เคาะจมูกแบบนั้น

“เนลลี่”

อาจเป็นเพราะเขาหมดแรง หรือเพราะในที่สุดจิตใจของเขาก็สงบสุขอย่างที่ใจของเขาเป็นอยู่ แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ผล็อยหลับไป

เนลล์มองชายที่หลับสนิทอยู่บนเตียง สายตาของเธอจ้องมองไปที่ใบหน้าอันเงียบสงบของเขา และเธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอละลาย

ไฟในห้องก็สลัว แสงสีเหลืองอำพันส่องลงมาบนใบหน้าของเขาทำให้เห็นลักษณะเด่นของเขา ครึ่งหนึ่งของใบหน้าของเขาอาบด้วยแสงสว่าง และอีกครึ่งหนึ่งซ่อนอยู่ในความมืด เขาดูไม่มีใครสามมารถแตะต้องได้และไม่มีตัวตน

เนลล์ขยับริมฝีปากเล็กน้อย

ผู้ชายอะไรเหมือนปีศาจอย่างนี้! เขาใช้รูปลักษณ์ที่ดีของเขาเพื่อเกลี้ยกล่อมเธอ!

เธอไม่ต้องการปลุกเขา ดังนั้นเธอจึงระมัดระวังขณะที่เอื้อมมือไปแตะหน้าผากของเขา น่าแปลกที่อุณหภูมิของเขาดูเหมือนจะลดลง

เธอไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

เธอจำได้ว่าตอนนี้กิดเดียนมีเหงื่อออกเล็กน้อย นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ไข้ของเขาดูเหมือนจะหายแล้ว

เธอยังไม่รู้สึกง่วง ดังนั้นเธอจึงเตรียมผ้าขนหนูร้อนเช็ดตัวก่อนนอน

ในคืนนั้นเนลล์ฝัน

ในความฝัน เธอกำลังยืนอยู่บนเรือที่มีลมพัดใส่หน้า แสงที่เหลืออยู่จากดวงอาทิตย์อัสดงสาดส่องไปทั่วมหาสมุทร และวงกลมสีทองขนาดใหญ่ลอยอยู่ในเกลียวคลื่น