ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 561

หลังจากที่เพลงจบลง ลูซี่ก็หายใจหอบอย่างถี่ โจเอลจึงพาเธอไปที่บริเวณพักคอยเพื่อนั่งลง เขาพึมพำ “นั่งที่นี่สักครู่ ผมต้องไปจัดการกับบางเรื่องก่อน”

ลูซี่พยักหน้าอย่างอ่อนโยน

เจด้า สเวนสันได้เห็นทั้งหมดนั่น ซึ่งยืนอยู่ไกล ๆ

เธอยังสวมชุดราตรีสีลาเวนเดอร์ในคืนนี้ด้วย เพราะนี่เป็นสีที่โจเอลชอบ

ย้อนกลับไปเมื่อทั้งสองยังคบกันอยู่ เขาจะบอกเธอว่าการได้เห็นเธอใส่ชุดนี้ทำให้เขานึกถึงดอกวิสทีเรียที่บานสะพรั่ง สง่างาม ภาคภูมิใจ และน่าทึ่ง

แม้ว่า เจด้า สเวนสันจะรู้ว่าคำพูดของ โจเอล ฟอสเตอร์นั้นไม่ได้จริงใจ แต่เธอก็เชื่อว่าสิ่ง โจเอล ฟอสเตอร์พูดนั้นมันเป็นเรื่องจริง

ก่อนที่โจเอลจะคบหากับลูซี่ แคทซ์ ก็ยังมีผู้หญิงอีกหลายคนที่วนเวียนอยู่รอบตัวเขา

อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงส่วนใหญ่อยู่ได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น แต่เจด้า สเวนสัน เป็นคนที่อยู่กับเขานานที่สุด

ดังนั้นโลกภายนอกจึงเชื่อว่า ไม่ว่าโจเอล ฟอสเตอร์ จะเล่นสนุกมากแค่ไหน เจด้า สเวนสันก็คือคู่แท้ของเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ภูมิหลังตระกูลของเจด้าก็ไม่เลวเลย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้โดดเด่นเท่าสี่ตระกูลที่ยิ่งใหญ่ แต่พวกเขาก็ยังค่อนข้างมีชื่อเสียงในหมู่ของคนรวย และคนที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง

ในฐานะนักแสดงที่มีชื่อเสียงที่มีความสวย เมื่อก่อนเธอมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของเธอมาก

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้เมื่อเธอมองดูผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ได้รับความรัก และความห่วงใยจากผู้ชายคนนั้นแล้ว ความหึงหวงก็ค่อย ๆ เพิ่มมากขึ้นจนมาถึงคอของเธอราวกับเถาวัลย์ที่รกรุงรัง จนเธอรู้สึกเหมือนเธอไม่สามารถหายใจได้

พี่เอลซ่าผู้จัดการของเจด้ายืนอยู่ด้านหลังเธอ โดยที่เธอไม่รู้ตัว และเธอกำลังมองลูซี่ แคทซ์ ซึ่งนั่งอยู่ในบริเวณที่พักด้วยสายตาที่มีความประสงค์ร้าย

เอลซ่าเยาะเย้ย “จิ้งจอกตัวน้อยจากกองขยะกำลังพยายามที่จะปีนขึ้นไปเป็นคนชั้นสูง เธอกล้าดียังไงถึงทำท่าทางอวดดีแบบนั้น”

เจด้า สเวนสันจึงหันไปมองเธอ ในดวงตาที่สวยงามของเจด้ามีสีแดงปรากฏอยู่ให้เห็น “พี่เอลซ่า พี่คิดว่านายน้อยฟอสเตอร์ไม่ต้องการฉันแล้วใช่ไหม?”

“ไม่ใช่อย่างแน่นอน พวกเธอทั้งคู่อยู่คบกันมานานมาก หล่อนเป็นอะไรกับเขาถ้าเทียบกับเธอ หล่อนเป็นแค่ตัวตลกช่วงสั้น ๆ เอง ผู้ชายอย่างพวกเขาอาจจะออกนอกเส้นทางไปบ้าง และโง่เขลาบ้างในบางที แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็จะกลับมาหาเธอตลอด”

“แต่… ฉันก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี”

เจด้า สเวนสันส่ายหัวและน้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม เธออารมณ์เสียมากจนร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย ซึ่งทำให้เธอดูกระวนกระวายอย่างมาก

“พี่ไม่รู้หรอก นับตั้งแต่วันนั้น เขาก็มีท่าทางที่เหินห่างกับฉันมาก ฉันมีความรู้สึกว่าเขาได้ลบฉันออกจากหัวใจของเขาไปแล้ว”

พี่เอลซ่าขมวดคิ้วและมองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครสนใจพวกเขา เธอกระซิบเสียงต่ำว่า “เธอไม่ได้ติดสินบนแอสทริด ลินด์ ให้ก่อวีรกรรมที่กองถ่ายหรือไง ทำไมมันถึงได้ล้มเหลวล่ะ มันยังทำให้นายน้อยฟอสเตอร์มีโอกาสรับบทฮีโร่ช่วยผู้หญิงคนนั้นด้วย นั่นเป็นความล้มเหลวครั้งยิ่งใหญ่เลยนะ”

เมื่อกล่าวถึงเหตุการณ์นั้น เจด้า สเวนสันก็กัดริมฝีปากด้วยความเกลียดชัง

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอตอบว่า “แอสทริด ลินด์เป็นคนโง่ที่ไม่มีความสามารถ เธอถูกนายน้อยฟอสเตอร์สืบหาจนเจอ โชคดีที่ฉันจ่ายเงินให้เธอมาก จนสามารถทำให้เธอหุบปากได้ ดังนั้นเธอเลยพาดพิงมาถึงฉัน”

ผ่านไปครู่หนึ่ง เจด้าก็พูดต่อ “ไม่ว่ายังไง ฉันจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ"

พี่เอลซ่ารู้ว่าไม่มีอะไรที่เธอจะสามารถพูดเพื่อเปลี่ยนใจของเจด้าได้ เธอจ้องเขม็งแล้วถามว่า “แผนของเธอคืออะไร?”

เจด้า สเวนสันส่ายหัว “ฉันยังไม่รู้เลย”

พี่เอลซ่ายิ้ม “พี่มีข้อมูลบางอย่างที่พี่เพิ่งรู้มา เธออยากรู้เรื่องนี้ไหมล่ะ?”

เจด้า สเวนสันรีบเงยหัวทันทีเมื่อได้ยินคำถาม "มันคืออะไรเหรอ?"

พี่เอลซ่าเอาของเธอไปใกล้ ๆ ที่หูของเจด้า และกระซิบบางอย่างที่หูของเธอ

ดวงตาของเธอเป็นประกายเมื่อมองไปที่เขา และในทันที โจเอลก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรง แม้ว่าเขาจะตอบกลับไปแค่เสียงในลำคอเท่านั้น

“นายน้อยรองฟอสเตอร์ นามสกุลของผมคือฮิวจ์ ผมชื่นชมคุณมานานแล้ว เป็นเกียรติที่ได้พบกับคุณที่นี่”

ชายที่ชื่อฮิวจ์แนะนำตัวเองอย่างกระตือรือร้น ลูซี่สอดมือเข้าไปที่ข้อศอกของโจเอลและบอกเขาว่า “ฮิวจ์เป็นผู้ชายที่น่าสนใจมาก ฉันรู้สึกเบื่อระหว่างรอคุณ แต่โชคดีที่เขาเข้ามาคุยกับฉัน”

โจเอลก้มหัวลงแล้วเห็นแววตาของคู่หูของเขา

เขายิ้มและลูบหัวเธอ "ขอโทษด้วย ครั้งต่อไปผมจะไม่ทำให้คุณรอนาน”

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรัก

ลูซี่ตกใจที่หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ

ผู้ชายคนนี้… เขาทำสิ่งนี้อย่างจงใจใช่ไหม

เธอต้องยอมรับว่าแม้ว่าปกติแล้ว โจเอล ฟอสเตอร์จะดูขี้เล่น แต่เขาก็ดูเหมือนคนละคนเมื่อเขาจริงจังขึ้นมา

พูดง่าย ๆ คือ มีเสน่ห์

ในตอนนี้ โจเอล ฟอสเตอร์กำลังพูดคุยกับคุณฮิวจ์ ก่อนที่ชายทั้งสองจะชนแก้วกัน โจเอลยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณที่ช่วยดูแลลู ถ้าคุณมีเวลา คุณสามารถมาเยี่ยมที่หุ้นส่วนฟอสเตอร์ได้ เราเป็นเพื่อนกันแล้ว ไม่ต้องเกรงใจ”

ดวงตาของนายฮิวจ์เป็นประกายด้วยความประหลาดใจและยินดี “ขอบคุณ นายน้อยรองฟอสเตอร์ ผมจะไปเยี่ยมอย่างแน่นอน”

เขารู้ว่าผู้ชายอย่าง โจเอล ฟอสเตอร์จะทำตามคำพูดของเขา โดยปกติแล้วมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับคนที่อยู่ในสถานะแบบเขาที่จะเชื่อมโยงกับตระกูลฟอสเตอร์ แต่ด้วยคำเชิญของโจเอล ฟอสเตอร์ มันง่ายมากที่จะได้เข้าสู่หุ้นส่วนฟอสเตอร์