ไม่นาน เนลล์ก็สามารถถอดรหัสได้
เธอดาวน์โหลดอีเมลและอ่านเนื้อหาทั้งหมด
ภายในอีเมลมีคำอธิบายเฉพาะของสมาคมจีน และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับสมาชิกก่อนที่อาวุโสเคจะเสีย
มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย ถ้าเธอสามารถชี้เน้นประเด็นสำคัญที่น่าสงสัย ขอบเขตของการสืบสวนคงมีขนาดใหญ่
แต่ถึงอย่างไร ใครที่เป็นคนส่งอีเมลฉบับนี้มา คงเป็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับการสืบสวนก็สำคัญเหมือนกัน ดังนั้นแทนที่จะพูดถึงชื่อของผู้ต้องสงสัยที่ไม่อยากจะถูกเกี่ยวโยง จึงหันมาเน้นเพียงแค่ไม่กี่คนที่เกี่ยวข้องกับอาวุโสเคเท่านั้นดีกว่า
เนลล์ไม่สนใจผู้ต้องสงสัยคนอื่น ๆ และมุ่งความสนใจต่อคนใดคนหนึ่ง
ชายคนหนึ่งมีใบหน้าผอมแห้งและซีดเซียว เขาไม่สูงมาและคงจะสูงประมาณ 1.74 เมตร ถึง 1.75 เมตร เขาสวมใส่เสื้อแจ็คเก็ตสีดำ เขาหัวโล้น และดูค่อนข้างซีด
ใบหน้าของเขาดูไม่มีเนื้อมากและมีลักษณะคล้ายคนเอเชียทั่วไป เขาไม่ได้ดูดึงดูดมากเกินไปและไม่น่าเกลียด เป็นเป็นคนที่สามารถกลมกลืนกับฝูงชนได้อย่างง่ายดาย
มากไปกว่านั้น คงเป็นสายตาของเขาที่ดูไม่ปกติ
สายตาคู่นี้ดูไม่ธรรมดา ชายคนนี้ผอมแต่ดวงตาของเขาไม่ได้มีสุขภาพที่ย่ำแย่ ในทางตรงกันข้าม สายตาของเขาเฉียบแหลมและตื่นตัว คล้ายกับนกอินทรีที่พร้อมทะยานขึ้นฟ้า เพียงแค่ชำเลืองมองเขาก็สามารถทำให้เกรงกลัวได้
ทันใดนั้น เนลล์ก็มีลางสังหรณแปลก ๆ
เธอเหมือนจะเคยเห็นดวงตาคู่นี้มาก่อนจากที่ไหนสักแห่งแต่จำไม่ได้ เนลล์มีความรู้สึกที่แปลกหลังจากได้จ้องมองสายตาของผู้ชายคนนี้
ดูคุ้นเคยเหมือนเมื่อนานมาแล้ว เธอเคยจ้องมองลึกไปที่ดวงตาคู่นี้และแม้กระทั่งเคยมีการติดต่อกับเขามาก่อน
เกิดขึ้นเมื่อไหร่นะ?
เธอขมวดคิ้วของเธอทำให้เกิดรอยย่นที่ระหว่างคิ้ว แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอก็เริ่มที่จะปวดหัวขึ้นมา
เธอครุ่นคิดนานและเต็มที่แต่ก็ยังไม่ได้ข้อสรุป
สุดท้าย เนลล์ส่ายหน้า สูดหายใจเข้าลึกและพยายามสลัดความเจ็บปวดที่อยู่ในหัวของเธอออกไปได้
เธอขยับเมาส์และเลื่อนลงมา
ในอีเมลระบุว่าชายคนนี้เชื่อมโยงกับอาวุโสเค
ในตอนนั้น ผู้สูงอายุที่เดินผ่านไปผ่านมาเห็นว่าเขาออกมาจากบ้านของอาวุโสเค
หลังจากไม่กี่นาทีที่ชายคนนั้นออกไป มีใครบางคนเข้าไปภายในบ้านและพบศพของอาสุโสเค
ดังนั้นถ้าไม่มีหลักฐานชิ้นอื่น หรือถ้าไม่มีอุบัติเหตุอื่น ผู้ชายคนนี้ก็อาจจะเป็นฆาตกรที่ฆ่าอาวุโสเค
เนลล์ขมวดคิ้วและจดหัวข้อลงไปเพื่อวิเคราะห์
เวลาผ่านไปทำให้เธอเหลือบไปมองนาฬิกาอีกครั้ง เธอสันนิษฐานว่ากิดเดียนคงจะยังไม่ถึงปลายทางแน่นอน ดังนั้นเธอจึงส่งต่ออีเมลให้เขา เมื่อเขาลงจากเครื่องแล้ว เขาจะสามารถเปิดอ่านได้ทันที
หลังจากนั้น เธอปิดคอมพิวเตอร์ของเธอ และนั่งลงที่เก้าอี้พร้อมกับถอนหายใจเสียงดัง
จากนั้นเธอลุกขึ้น ยืดเส้นยืดสายและลงไปข้างล่าง
ในตอนกลางวัน เนลล์และลิซซ่าทานมื้อเที่ยงด้วยกันที่บ้าน
หลังจากนั้น คนขับรถของครอบครัวก็พาพวกเข้าไปข้างนอก
นิทรรศการศิลปะตั้งอยู่ที่ห้องโถงนิทรรศการใจกลางเมือง
มีสถานที่สำหรับเด็ก ๆ อยู่ใกล้เคียงอีกด้วย แต่ถึงอย่างนั้น ลิซซี่ดูเหมือนจะไม่อยากจะไปที่สถานที่พวกนั้น เพื่อนของเธอได้ที่นั้งแล้ว ดังนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับมัน
เนลล์ยื่นตั๋วและเข้าไปภายในห้องโถง ในขณะที่จับมือของลิซซี่ไว้
เธอคิดว่ามันคงเป็นแค่นิทรรศการศิลปะทั่ว ๆ ไป แต่บังเอิญต้องพบกับสองใบหน้าที่คุ้นเคย
พวกเขาคือ โจเอลและลูซี่
โจเอลและลูซี่กำลังเดินมาทางเธอ
เธอไม่รู้จะอธิบายตัวเองอย่างไร
แต่ในท้ายที่สุด เธอก็ยิ้มอย่างเขินอาย “อย่าไปฟังเขา เคยเจอไหมผู้ชายที่พาผู้หญิงมาที่นิทรรศการเด็ก?”
ในขณะเดียวกัน เธอตั้งใจจะเน้นคำว่า “เด็ก”
ในระยะหลังมานี้ โจเอลทำท่าทีแปลก ๆ เช่นกัน ตั้งแต่ที่พาเธอไปที่สวนสนุกเด็กครั้งก่อน เขาทำราวกับว่าเขาได้ค้นพบโลกใบใหม่
เขาพาเธอไปยังสถานที่บันเทิงต่าง ๆ
ที่นั้นมีกิจกรรมให้ทำมากมาย แต่พวกเขาก็ได้ใช้เวลาร่วมกัน กิจกรรมเหล่านั้นหน่อมแน้มมาก และมีแค่เด็กเท่านั้นที่จะสนุกไปกับมัน
ลูซี่ได้ประท้วงกับความคิดของเขาก่อนหน้านี้ แต่น่าเสียดาย คำพูดของเธอกลับไม่ได้รับความสนใจและผู้ชายคนนี้กลับยืนกราน
ท้ายที่สุด เธอก็ยอมแพ้และยอมปิดปากเงียบ
ตลอดเวลา เขาเป็นผู้นำมาเสมอ และเขาก็ได้ทำสิ่งที่เขาต้องการทำมาตลอด
พิจารณาจากปฏิกิริยาของพวกเขา เนลล์คิดออกว่าระหว่างพวกเขาสองคนกำลังเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเธอจึงยิ้มและขอตัว “อย่างไรแล้วฉันไม่รบกวนคุณสองคนแล้ว สนุกกันต่อนะ ฉันจะไปทางนั่นกับลิซซี่”
ลูซี่และโจเอล กล่าวอำลาเธอ
แต่ที่พวกเขาจะบอกลา โจเอลนั่งคุกเข่าและจูบหัวของลิซซี่และพูด “ลิซซี่กำลังสวยขึ้น และสวยขึ้นทุก ๆ วันเลยนะ น้าจะพาเธอไปเที่ยวตอนที่เธอโตกว่านี้นะ”
ลิซซี่กะพริบตาและพูด “คุณน้าฟอสเตอร์ น้ากำลังโกหก”
โจเอลตกตะลึง จากนั้นก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา
“น้าจะโกหกได้ยังไง?”
ลิซซี่กอดอกของเธอและเยาะเย้ยอย่าไงม่คาดคิด
“คุณน้าไม่พาหนูไปข้างนอกหรอกครั้งต่อไป น้ามีแฟนที่รัก ต่อไปน้าจะมีลูกกับเธอ และสนุกกับลูกของน้าแทน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก