ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 584

ภาพบรรยากาศที่สวยอะไร?!

โจเอลพยายามที่จะเขย่ารถกับเธอเหรอ?

ความประหม่าของลูซี่ถูกแทนทีด้วยความโกรธ

เธอพลักเขาออกไปทันทีและพูดด้วยความโกรธ “โจเอล ฟอสเตอร์ อย่าข้ามเส้น!”

โจเอลค่อย ๆ กะพริบตาของเขาและยิ้ม มันกลับไม่ใช่รอยยิ้มที่ร่าเริง แต่กลับแฝงด้วยความเย็น ชาแทน

เขาไม่ได้ใส่ใจที่ลูซี่ผลักเขาออก และปัดฝุ่นที่ตัวออกแทนและพูด “ผมแค่เตือนความจำให้คุณ ตั้งแต่เธอตกลงยอมรับเงื่อนไขของผม คุณก็ไม่มีโอกาสที่จะต่อรองแล้ว ผมพูดแล้วว่าสุดสัปดาห์นี้คุณต้องไปที่บ้านกับผม และมันต้องเป็นไปตามนี้”

ลูซี่โกรธมาก เพราะความไม่มีเหตุผลของเขา เธอกัดฟันและพูด “คุณ!”

โจเอลรีบเข้าหาเธอทันทีอีกครั้งพร้อมกับรองยิ้ม ริมฝีปากของเขาอยู่ใกล้กับด้านข้างของตา และพูด “คุณรู้ไหม? ที่จริงแล้วผมกำลังถูกความดุร้ายและพฤติกรรมที่จับต้องไม่ได้ของคุณดึงดูด คุณรู้ไหมว่าผู้ชายส่วนใหญ่ชอบที่จะเอาชนะ ยิ่งคุณทำอย่างนี้มากเท่าไร ผมก็ยิ่งชอบ ดังนั้นคุณอย่าคิดว่าผมจะยอมแพ้เรื่องคุณเพียงเพราะพฤติกรรมของคุณ มันเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน ไม่แม้แต่ในความฝันของคุณ”

ในขณะที่เขากำลังพูด เขาหัวเราะพร้อมกับเหยียบคันเร่ง และเมินปฏิกิริยาของเธอ

โจเอลขับรถด้วยความรวดเร็ว ลูซี่ไม่ทันได้ตั้งแต่และตัวติดเบาะ

สิ่งที่เธอสามารถจับได้คือ ด้ามจับของประตูรถและตะโกนด้วยความโกรธ “โจเอล คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”

แต่อย่างไร ชายหนุ่มกลับเมินความโกรธของเธออย่างสิ้นเชิง

เขามักจะเป็นแบบนี้ตลอด เขาจะทำอะไรก็ได้ที่เขาต้องการโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของผู้อื่น

ในขณะที่ลูซี่คิดเรื่องนี้ เธอเริ่มที่จะรู้สึกจุกอกและตาของเธอเริ่มแดง

คิดถึงแม่ที่ป่วยของเธอ ที่ตอนนี้ยังคงอยู่ที่โรงพยาบาล สิ่งที่เธอได้มีเพียงแค่อ่อนว้อนอย่างอ่อนโยน

“อย่าขับเร็ว! ขับช้า ๆ ได้ไหมมันอันตราย!”

แต่ความเร็วของรถก็ยังไม่ลดลง

เขายังดริฟท์รถเพื่อความตื่นเต้นเมื่อเขาถึงทางโค้ง

หลังจากนั้น โจเอลก็พูดด้วยน้ำเสียงชั่วร้ายทันที

“ผมจะขับช้าลงถ้าคงยอมตกลงไปบ้านของผม”

“...”

มันเรียกว่าการตัดสินใจที่ “เต็มใจ” ได้อย่างไร ในเมื่อคุณใช้วิธีการที่บังคับคนอื่น”

แม้ว่าถ้าเธอตอบตกลง มันคงเป็นเพราะว่าเธอไม่มีทางเลือก

เธอไม่สามารถถูกรบกวนโดยผู้ชายไร้เหตุผลคนนี้ บางทีเธออาจจะได้รับอิทธิพลจากเขาอีกด้วย ยิ่งเขาทำอย่างนี้ เธอยิ่งไม่อยากตอบตกลง

ดูเหมือนว่าถ้าเธอยอมรับคำขอของเขา แล้วเธอคงจะกำลังทรยศต่อตัวเองและปล่อยให้เขาทำอย่างนี้ต่อไป

เธอตั้งใจจะไม่ทำ

ดังนั้น ลูซี่ยังคงจับด้ามจับแน่ต่อและกัดฟังของเธอ เธอปิดปากเงียบไม่ว่ารถจะขับออกไปด้วยความเร็วขนาดไหน

โจเอลรู้ว่าเธอกลัวที่เขาขับรถเร็วมาก เขาเลยรอให้เธอมาขอร้องอ่อนวอนเพื่อขอความเมตตา

แต่อย่างไร แม้ว่ามาได้สักพัก เธอก็ยังคงไม่ปริปากพูด

เขาเหลือบมองเธอด้วยความสงสัย

สิ่งที่เขาเห็นคือหญิงสาวกำลังกำด้ามจับประตูแน่นด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว ยังกัดฟันของเธอ และหลับตาของเธอสนิท ไม่มองมาที่เขาเลยแม้แต่นิดเดียว

อย่าว่าแต่ขอความเมตตาเลย

เหมือนว่าเธอกำลังเตรียมตัวเพื่อเผชิญหน้ากับความตาย

โจเอลไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงเลือกวิธีการนี้ตัวด้วยเอง แทนที่พูดดี ๆ กับเขาแทน

เธอเกลียดเขามากขนาดนี้เลยเหรอ?

เธอไม่รู้สึกอะไรกับเขาจริง ๆ เหรอ?

โจเอลที่รู้สึกภูมิใจมาตลอด กลับรู้สึกพ่ายแพ้เพราะเหตุนี้

เขาไม่อยากยอมรับว่าลูซี่ได้กลายเป็นคนสำคัญในใจของเขาไปแล้ว

หมายความว่า ถ้าไม่มีเธอ เขาสามารถจะลากเธอให้ตายไปพร้อมกับเขาได้

เขาตกใจเมื่อความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวของเขา

รถถูกจอดทันทีที่ข้างทางด้วยเสียงดังเอี๊ยด

ลูซี่ประหลาดใจกับการที่รถหยุด ในขณะที่เธอดึงสติของตัวเองกลับมาได้ เธอรีบเปิดประตูและลงจากรถ

เกือบจะอาเจียนออกมาระหว่างทาง

ลูซี่รู้สึกคลื่นไส้ราวกับมีบางอย่างติดอยู่ในลำคอของเธอ

เธอจึงวิ่งไปด้านข้าง มุ่งตรงไปยังพุ่มไม้และเริ่มอาเจียนออกมา

ภายในรถ โจเอลมองหญิงสาวที่กำลังนั่งยอง ๆ อยู่ข้างทางกำลังอาเจียนออกมาจนเกือบหมดลมหายใจ

นิ้วของเขาบีบพวงมาลัยแน่น

แน่นพอที่ข้อต่อของเขาจะเริ่มซีด

หลังจากนั้นไม่นาน ลูซี่ก็อาเจียนเสร็จ เธอหยิบขวดน้ำออกมาจากกระเป๋าของเธอขึ้นมาจิบและล้างปากของเธอ จากนั้นเธอหันมาและมองชายในรถด้วยอารมณ์หม่นหมองและผิดหวัง

“โจเอล ถ้าคุณไม่ต้องการชีวิตบ้า ๆ ของคุณก็ไปตายคนเดียว อย่าลากฉันไปด้วย! ฉันไม่สนใจที่จะอยู่หรือตายกับคุณ!”

เธอหยุดและเริ่มตะโกนออกมาอย่างโกรธอีกครั้ง “อีกอย่าง ฉันบอกอะไรใหเ ฉันรู้สึกเสียใจแล้ว! สัญญาที่ฉันเคยทำกับคุณก่อนหน้านี้สิ้นสุดลงแล้ว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เราจะต่างคนต่างใช้ชีวิต เราไม่เป็นหนี้บุญคุณต่อกัน และเราไม่มีอะไรต่อกันอีกต่อไป!

“อย่าคิดจะเอาชีวิตของแม่ฉันมาขู่ฉันอีก ฉันจะไม่ยอมอีกต่อไป!”