ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 595

สองวันผ่านไป คุณหมอได้แจ้งว่าแม่ของเธอได้ผ่านช่วงวิกฤตมาแล้ว

ในที่สุดการผ่าตัดสำเร็จลุล่วงทุกอย่าง!

ลูซี่ดีใจมาก ถึงแม้ว่าร่างกายของแม่ของเธอจะยังคงไม่แข็งแรงมากนัก แต่ตราบใดที่เธอได้พักฟื้น ทั้งหมดคงต้องขึ้นอยู่กับเวลาจนกว่าเธอจะหายดี

เธอได้เลื่อนทีมงานบ่อยมาก และไม่สามารถเลื่อนพวกเขาได้ให้รอนานกว่านี้

ดังนั้น ลูซี่จึงออกจาโรงพยาบาลและกลับไปหาทีมงานในวันที่สองที่แม่ของฟื้นขึ้นมา

ในวันที่เธอกลับไปทำงาน ทีมงานได้เลี้ยงฉลองความสำเร็จของการผ่าตัดของแม่เธอ ด้วยการจัดงานเลี้ยงฉลองพิเศษ พวกเขาหยุดการถ่ายทำในตอนกลางคืนและจองโต๊ะในร้านอาหารระดับสูงเพื่อเลี้ยงฉลอง

ลูซี่ซึ่งรู้สึกซาบซึ้งใจมาก มองดูใบหน้าอันแสนอบอุ่นรอบตัวเธอ ทำให้เธอหัวใจที่ถูกแช่แข็งของเธอมายาวนานกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

ในคืนนั้น เธอดื่มไวน์เข้าไปมาก

เธอดีใจมากและทำตามใจตัวเอง

หลายปีที่ผ่านมา เธอพยายามที่จะระงับอารมณ์ของตัวเอง ถึงแม้ว่าส่วนหนึ่งจะเป็นเพราะเซซิลที่สี่ แต่เธอกลับเป็นห่วงสุขภาพของแม่มากกว่า

ในตอนนี้ ที่การผ่าตัดสำเร็จลุล่วง และร่างกายของแม่เธอจะค่อย ๆ ฟื้นตัว

มันราวกับยกภูเขาออกจากอก เธอมีความสุขมาก

ทุกคนดื่มด้วยกันจนถึงเช้า

พวกเขาไม่สามารถที่จะไปส่งใครที่บ้าน เพราะพวกเขาดื่มเยอะเกินไป

คาริน่าที่คืนนี้ไม่ดื่มไวน์แม้แต่หยดเดียว ก็เพื่อที่เธอจะได้ดูแลลูซี่

หลังจากงานเลี้ยงเลิกรา เธอพาลูซี่กลับไปที่โรงแรมเพื่อพักผ่อน

ในตอนนั้นเธอเห็น ไซมอน วิลเบิร์นสะดุดล้มจากไม่ไกล

“ล…ลูซี่ แคทซ์!”

คืนนี้ไซมอนดื่มไปไม่น้อยเช่นกัน และถึงแม้ว่าการฉลองครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อลูซี่ แต่กลับเขารู้สึกมีพลังเปี่ยมล้นมากกว่าตัวของลูซี่

เขาชนแก้วเพื่อฉลองกับแทบจะทุกคนในค่ำคืนนี้ ถ้าใครที่ไม่รู้จักพวกเขาคงคิดว่าเขาเป็นคู่ของเธอแน่นอน

แต่เพราะไซมอนเป็นคนที่กระตือรือร้น และเป็นคนเป็นมิตรกับทุกคน จึงไม่มีใครเก็บเรื่องนี้ไปคิดมาก

ตอนนี้ที่เขาเห็นลูซี่และรีบวิ่งมาหา เมินผู้ช่วยที่ยืนอยู่ด้านหลังและพยายามจะหยุดเขา

“เธอยังอยู่! ผมคิดว่าคุณกลับไปแล้วสะอีก”

คาริน่าเห็นไซมอนและรู้สึกค่อนข้างประหลาดใจ

“ไซมอน ยังไม่กลับอีกเหรอ?”

ไซมอนที่หน้าแดง ส่ายมือของเขา

ร่างกายของเขาเซไปเซมา แต่ยังคงพยายามที่จะฝืนตัวเองราวกับว่าเขาไม่ได้เมา

“ผม…ผมกำลังรอลูลู ฮิฮิ…”

เขาพูดในขณะที่มองลูซี่อย่างจริงจัง ยิ้มราวกับคนโง่

“ยินดีกับเธอและยินดีกับคุณป้าที่การผ่าตัดสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีนะ ลูลู”

ถึงแม้ว่าลูซี่ เธอไม่ได้เมาจนภาพตัดเหมือนครั้งที่แล้ว แต่เธอก็ค่อนข้างใกล้เคียงกับจุดนั้น

เธอมึนมากจนไม่สามารถได้ยินสิ่งที่ไซมอนกำลังพูด

เธอเห็นปากของเขากำลังขยับผ่านทางสายตากันเบลอของเธอ

เธอช่วยไม่ได้นอกจากขมวดคิ้วและเซไปเซมา “คุณพูดว่าอะไรนะ?”

เมื่อไซมอนเห็นอย่างนี้ เขาโน้มตัวมาใกล้และตะโกนเข้าไปในหูของเธอ “ผมบอกว่า ยินดีด้วย!”

ครั้งนี้ลูซี่ได้ยินอย่างชัดเจน

เธอหัวเราะอย่างงง ๆ ร่างกายของเธอซึ่งกำลังพิงไปที่คาริน่าและเธอก็ยกมือของเธอขึ้นในท่าโค้งคำนับ “ขอบคุณ พี่ไซมอน”

ไซมอนมองดูท่าทางของเธอ และเดินเข้าหาเธออย่างเซไปเซมาปรับท่าให้เธอ

“ไม่ มันไม่ถูกต้อง ผู้หญิงต้องถอนสายบัวแทนสิ”

ครั้งนี้ ทั้งสองคนคงจะได้เล่นหนังด้วยกันในบทละครย้อนยุคที่เจ้าหญิงและเจ้าชายสลับร่างและสืบคดีไปพร้อม ๆ กัน ในเรื่องมีตัวอย่างของการเป็นผู้ย้อนยุคอยู่หลายอย่าง

ลูซี่โบกมือของเขาออกไป

ลูซี่ได้ยินชื่อของเขาพร้อมกับลืมตาขึ้นมาโดยสัญชาติญาณ

แต่ก่อนที่เธอจะมองได้อย่างชัดเจน เธอรู้สึกถึงความรู้สึกเย็นและร่างกายที่มีกลิ่นหอมเข้ามาใกล้เธอ

จากนั้น ร่างกายของเธอถูกดึงไปจากคาริน่า และเข้าสู่อ้อมกอดอันแสนอบอุ่น

“ให้ผมจัดการเถอะ คุณกลับไปก่อนเถอะ!”

คาริน่าตะลึงและลังเล

“แต่พรุ่งนี้ ลูซี่…”

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมมาส่งเธอเอง”

โจเอลไม่ให้โอกาสเธอได้ตอบ และดึงลูซี่ขึ้นมาก่อนที่จะพาเธอไป

คาริน่ายืนอนู่ที่นั้น แทบจะร้องไห้โดยที่ไม่มีน้ำตา

เธอไม่สามารถจะตามพวกเขาไปได้ แล้วก็ไม่สามารถที่จะอยู่เฉยได้ด้วยเช่นกัน แต่ท้ายที่สุด เธอได้แต่วิงวอนอยู่ในใจอย่างเงียบ ๆ หวังว่าลูซี่จะปลอดภัยและกลับมาที่โรงแรม

อีกด้านหนึ่ง ภายในรถ

ลูซี่มึนงงและรู้สึกได้แค่ว่าเธอไม่ได้อยู่ในสถานที่ที่คุ้นเคย

ด้านหลังของเธอมีหน้าอกที่อุ่นอยู่ กลิ่นที่ค่อนข้างคุ้นเคยแต่จำไม่ได้ว่าเธอเคยได้กลิ่นนี้จากที่ไหน

“ฮึ…อึดอัด”

คนเมาต่างรู้ดีว่าการเมาและต้องนั่งอยู่ในรถเป็นสิ่งอึดอัดมากที่สุด

สายตาของโจเอลหรี่ตาลงในขณะที่มองไปที่ใบหน้าอันแดงด่ำของเธอ คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันเพราะความอึดอัด

เขาค่อย ๆ ลูบหลังเธอและพูด “อดทนไว้ก่อน อีกไม่นานเราจะถึงแล้ว”

สิบนาทีต่อมา รถได้จอดที่บ้านหลังหนึ่ง

โจเอลอุ้มลูซี่ไว้ในอ้อมแขนของเขาและลงจากรถ เดินไปที่ประตู เขาวางเธอลงก่อนที่จะใส่รหัสที่ประตู และเข้าสู่ภายในบ้าน

บ้านของเขาไม่ใหญ่มาก และถูกตกแต่งด้วยโทนอบอุ่น ที่ประตูมีรองเท้าแตะของชายและหญิงวางเตรียมไว้ แจกันดอกไม้เล็ก ๆ ถูกวางตั้งไว้บนชั้นวางของด้านข้างเพื่อเพิ่มอารมณ์ความอบอุ่นของสถานที่