ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 601

เขาหมดปัญญาและในที่สุดเขาก็พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

“โอเค ผมรู้แล้ว”

เขาลุกขึ้นเดินไปและยื่นมือออกไป

“ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมขอให้คุณมีความสุข ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อน แต่เรายังเป็นเพื่อนกัน”

ด้วยเหตุนี้ ลูซี่จึงยืนขึ้น

จากนั้นรอยยิ้มที่จริงใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

เธอจับมือเขา “อืม เพื่อนที่ดี”

ในขณะนั้น จู่ ๆ ไซมอนก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนอันนุ่มนวลของเขา

ไหล่ของชายคนนั้นกว้าง และแสดงความรู้สึกอบอุ่นที่คลุมเครือ

ลูซี่ตกตะลึง แต่ไซมอนก็ไม่ได้ทำอะไรหลังจากนั้น ทั้งหมดที่เขาทำก็คือ กอดเธอเบา ๆ

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า “ผมขอให้คุณมีความสุข”

ร่างกายที่แข็งทื่อของลูซี่อ่อนลงและเธอก็ยิ้ม

"ขอบคุณ"

การสนทนาของพวกเขาจบลงที่นั่น

ไซมอนออกไปก่อนเพราะเขาต้องถ่ายทำรายการ และส่วนของลูซี่นั้นเป็นช่วงถัดไป เธอจึงได้พักผ่อนมากขึ้น

หลังจากที่ไซมอนจากไป คาริน่าก็เข้ามา และมองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอื่นนอกจากลูซี่ เธอถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปในห้อง

"พี่แคทซ์ เป็นยังไง คุณได้ทำข้อตกลงกับพี่ไซมอนแล้วใช่ไหม?”

ลูซี่พยักหน้าและให้ คาริน่ารินน้ำผึ้งหนึ่งแก้วให้เธอ เธอดื่มแล้วพูดว่า “ไซมอนเป็นคนฉลาด เขารู้ว่าฉันพูดอะไรและจะไม่ทำสิ่งนี้ต่อไป”

คาริน่าถอนหายใจหลังจากได้ยินแบบนั้น

หลังจากนั้นเธอก็ขมวดคิ้ว

เธอพูดกับลูซี่ว่า “พี่แคทซ์ หนูสงสารพี่ไซมอน เขาหน้าตาดี มีเงิน พื้นฐานของครอบครัวก็ดี เขาเอาใจใส่ และเขาเป็นสุภาพบุรุษ ทำไมเขาโชคร้ายจัง?”

“มันไม่ง่ายเลยที่เขาจะได้พบกับผู้หญิงที่เขาชอบ แล้วเขาก็สารภาพรักด้วย แต่ในที่สุดก็โดนปฏิเสธเพราะเธอมีแฟนแล้ว”

“เฮ้อ หนูสงสารเขาจัง”

เมื่อถือแก้วในมือ ลูซี่ก็เหลือบมองเธอพร้อมกับหัวเราะ

“ในเมื่อเธอสงสารเขานัก ทำไมไม่ปลอบเขาแทนเล่า”

คาริน่าตกตะลึง

เธอมองไปที่ลูซี่และถามว่า “หนูไปได้เหรอ?”

ลูซี่พยักหน้า “แน่นอน ท้ายที่สุด คาริน่าของเราก็เห็นอกเห็นใจผู้ชายที่หล่อเหลาเป็นพิเศษอยู่แล้ว และบุคลิกของเธอก็อ่อนโยนแถมยังน่ารักอีก สรุปก็ง่าย ๆ ก็คือเธอร่าเริง ตราบใดที่เธอไปบางทีไซมอนอาจจะไม่เสียใจ และยังคิดว่าทีทางเลือกมากมายอยู่รอบ ๆ ตัวเขาอยู่ จากนั้นเขาก็จะปล่อยวางเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่”

ไม่ว่าคาริน่าจะช้าแค่ไหน เธอก็จับได้ว่าลูซี่กำลังพูดเหน็บแนม

ชั่วครู่ ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอก็แดงก่ำ

“พี่ลูซี่ อย่าพูดอะไรไร้สาระ”

แม้ว่าเธอจะพูดอย่างนั้น แต่ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นทุกนาที และหัวใจของเธอก็เต้นแรงเช่นกัน

จริง ๆลูซี่แค่ล้อเล่น ไม่คิดว่าคาริน่าจะตอบสนองแบบนี้

เธออึ้งไปชั่วครู่ก่อนจะตอบสนองในที่สุด เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ใช่สิ่งเลวร้าย

ไซมอนถ่ายทำฉากกลางคืนเมื่อวานนี้ และได้นอนหลับไปเพียงสามหรือสี่ชั่วโมงเท่านั้น วันนี้ก็ถ่ายต่ออีก แต่ดูเขาไม่เหนื่อยเลย

หลังจากถ่ายทำฉากทั้งหมดแล้ว เขายังทำงานหนักมากจนผู้กำกับ และผู้ช่วยผู้กำกับที่อยู่ข้าง ๆ ก็ยังพยักหน้าพร้อมกัน

โชคดีที่ฉากระหว่างทั้งสองในวันนี้ไม่ใช่ฉากที่ลำบากมาก

ทั้งคู่เป็นนักแสดงรุ่นเก่า และพวกเขาได้สร้างรากฐานจากละครเรื่องที่แล้ว ยิ่งกว่านั้น เมื่อพวกเขาคุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว การร่วมมือกันจึงเป็นไปอย่างราบรื่นโดยธรรมชาติ

ผู้กำกับยังพบว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองไม่อึดอัดเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

หลังจากฉากนี้ได้จบลง ระหว่างพักก่อนที่จะถึงฉากถัดไป มีการพูดคุย และเสียงหัวเราะระหว่างคนทั้งสอง ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าแผนการของเขาในการรวมตัวกันในวันนี้ประสบความสำเร็จ

เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

การเป็นผู้กำกับไม่ใช่เรื่องง่าย นอกจากจะกังวลเกี่ยวกับคุณภาพของภาพยนตร์แล้ว เขายังต้องกังวลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างนักแสดงชายและนักแสดงหญิงอีกด้วย

โชคดีที่พวกเขาเข้าใจกันอีกครั้ง ตราบใดที่มันไม่ส่งผลกระทบต่อทีมงาน เขาก็ไม่สนใจสิ่งอื่นอีก

ในที่สุดการถ่ายทำก็เสร็จสิ้นตอนหกโมงเย็น

คืนนี้ ไซมอนไม่มีฉากใดเลย ในที่สุดเขาก็ได้พักผ่อน แต่ลูซี่มีฉากกลางคืนให้ถ่ายทำ ดังนั้นเธอจึงต้องรอในกองถ่ายเพื่อถ่ายทำตอนที่มืดเท่านั้น

ก่อนที่ไซมอนจะจากไป เขามองที่เธอและหยุดพูดเล็กน้อย

รู้สึกว่าเขามีอะไรจะถาม ลูซี่จึงชี้ไปที่มุมหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลและพูดกับเขาว่า “ไปคุยกันที่นั่นเถอะ”

ไซมอนพยักหน้า

ทั้งสองเดินไปที่มุมที่ค่อนข้างเงียบสงบ แล้วไซมอนก็หยิบของจากกระเป๋าของเขาออกมาแล้วพูดกับเธอว่า “คุณบอก คาริน่าให้เอามันมาให้ผมเหรอ?”

ลูซี่มองไปที่มัน

มันเป็นหูฟังบลูทูธคู่หนึ่งซึ่งตกแต่งด้วยสีแดง มันสวยงามและมีคุณภาพดี