ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 735

เนลล์ เจนนิงส์พยักหน้า

จากนั้นเนลล์และเกรกอรี เกรแฮม ก็มุ่งหน้าไปที่รถด้วยกัน

แนนซี่ เมอร์เรย์ได้รับสัญญาณจากเนลล์แล้ว และรู้ว่า เนลล์จะมีโอกาสได้จัดการพี่ใหญ่คนนั้น ต่อมาเธอก็ต้องรอให้เนลล์กลับมาแล้วดูแลคนที่ทิ้งไว้ข้างหลังด้วยกัน

หลังจากผ่านไปอย่างกะทันหัน แนนซี่ก็รอให้เนลล์กลับมาอย่างไม่คาดคิด

อย่างไรก็ตาม เธอพบว่ามีคนสองคนเดินกลับมา

เธอตกตะลึงและประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง เธอคิดว่าเธอเข้าใจผิดเนลล์

ในสถานการณ์เช่นนี้ เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

เธอควรทำต่อไปหรือไม่? หรือพวกเขากำลังรอ?

มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง?

แนนซี่นั่งอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่สับสน

เนลล์ยังทำอะไรไม่ถูกและแอบมองแนนซี่อย่างลับ ๆ แนนซี่เข้าใจทาาทางนั้น ปิดปากของเธอไว้ และไม่พูดอะไร

เธอปีนขึ้นไปบนรถ และเมื่อพี่ชายเห็นพวกเขากลับมา เขาก็คุยแสดงความยินดีกับเกรกอรีอย่างอบอุ่น

เกรกอรีสามารถตอบเขาด้วยภาษาถิ่นที่คล่องแคล่ว เนลล์ไม่รู้สึกอะไร เพราะเธอรู้ว่าพี่ใหญ่คือ เกรกอรี่

ตอนนี้มันฟังดูแปลกไม่ว่าเธอจะฟังมันอย่างไร

ร่างกายของเธอมีความรู้สึกแปลก ๆ

หัวใจของแนนซี่เป็นกังวลพอ ๆ กับมดที่อยู่บนกระทะร้อนเมื่อเธอเห็นว่าเนลล์ไม่สามารถพูดอะไรได้

ท้ายที่สุด พวกเขาทั้งสองได้พบโอกาสที่หายากนี้และคิดว่าพวกเขาจะหนีไปได้ในตอนนี้

ถ้าพวกเธอไม่หนีตอนนี้ เมื่อพวกเขาเข้าไปในเมือง พวกเขาคงจะอยู่ในถ้ำโจรจริง ๆ พวกเธอจะทำอะไรได้อีก?

หลังจากที่ประตูรถปิดลง ในที่สุดแนนซี่ก็อดไม่ได้ ดึงเนลล์ลงแล้วถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “เนลลี่ เกิดอะไรขึ้น เธอไม่จัดการเขาเหรอ?”

เนลล์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

เรื่องที่เกรกอรีเป็นพี่ใหญ่นั้นซับซ้อนเกินไปสำหรับเธอที่จะอธิบายในขณะนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ชายอีกคนได้ยินพวกเธอ

แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามีเพียง 3 คนเท่านั้น แต่ก็ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการหยุดพวกชายผู้นั้น

เนื่องจากเกรกอรีปลอมตัวเป็นชายอีกคนแล้ว เขาต้องมีเจตนาและแผนการของเขา ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนของเขา

เนลล์จึงไม่พูดอะไร เธอแค่ส่ายหัวเงียบ ๆ และเขียนคำสองสามคำบนมือของแนนซี่: ใจเย็น ๆ สถานการณ์เปลี่ยนไป

แนนซี่ตกตะลึงและไม่ค่อยเข้าใจว่าเนลล์หมายถึงอะไร

เนลล์ไม่สามารถอธิบายอะไรมากได้ ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าให้เธอเพื่อเป็นสัญญาณว่าตอนนี้พวกเขาปลอดภัยแล้ว และบอกเธอว่าไม่ต้องกังวล

แนนซี่ขมวดคิ้ว

แม้ว่าเธอจะยังไม่ค่อยเข้าใจนัก เนื่องจากเนลล์ได้แสดงออกมาแล้วว่าอันตรายนั้นหมดไปแล้ว เธอทำได้เพียงเชื่อใจเธอเท่านั้น

ขณะที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ แนนซี่ไม่ได้ถามคำถามใด ๆ เพิ่มเติมอีก

รถแกว่งไปแกว่งมา และหลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็เข้าไปในเมืองในที่สุด

เมื่ออยู่ในเมือง เนลล์รู้สึกว่าถนนใต้ล้อนุ่มนวลขึ้นมาก

ขณะนี้เป็นเวลา 6:30 น. และผู้ขายอาหารเช้าจากแผงขายอาหารริมถนนก็เริ่มปรากฏให้เห็นตามท้องถนน

มีเสียงคนโห่ร้องและรีบเร่งไปตลาดเช้า มันเป็นบรรยากาศที่คึกคัก

หลังจากที่พวกเขาอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน นี่เป็นครั้งแรกที่ เนลล์ได้ยินเสียงที่มีชีวิตชีวาเช่นนี้ หัวใจของเธอซึ่งดูเหมือนจะถูกแช่แข็งมาเป็นเวลานาน ในที่สุดก็กลับมามีชีวิตอีกครั้งในเวลานี้

ก่อนหน้านี้ ในภูเขาที่รกร้างนั้น ทิวทัศน์สวยงาม แต่การอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานทำให้รู้สึกหายใจไม่ออกเล็กน้อยเนื่องจากขาดประชากร

ตอนนี้เธอออกไปแล้วรู้สึกมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

เนลล์อยากเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นข้างนอกจริงๆ แต่ประตูรถม้ายังคงปิดอยู่ มีเพียงช่องว่างเล็ก ๆ สำหรับอากาศ พวกเขาไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกได้

มีเสียงสนทนาของผู้ชายจากข้างบน

หลังจากถูกพวกเขาหลีกเลี่ยง เขาไม่ได้สังเกตเห็นเจตนาโดยเจตนาของพวกเขาและถือว่ามันเป็นความไม่มีประสบการณ์ของเขาเอง เขาหัวเราะตลอดทาง แถมยังโง่และน่ารักอีกด้วย

เขาค่อนข้างแตกต่างจากนักค้ามนุษย์ที่เลวทรามแบบที่เนลล์เคยจินตนาการไว้

หลังจากที่พวกเขาลงจากรถ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคืออาคารในชนบทที่ธรรมดามาก

อาคารมี 2 ชั้น แต่ละชั้นมี 3 ห้อง มันไม่ใหญ่หรือเล็กเกินไป แต่ก็สะอาด ดังนั้นมันจึงดูค่อนข้างดี

ทั้ง 4 คนเข้าบ้านพร้อมกัน เนลล์และแนนซี่ถูกจัดให้อยู่ในห้อง และเมื่อพวกเขาเข้าไป เกรกอรี่เรียกชายคนนั้นออกไป

วิธีนี้มีเพียงแนนซี่และเนลล์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในบ้าน

แนนซี่อดทนมาตลอดทางที่นี่ และเมื่อถึงเวลาที่พวกเขาอยู่คนเดียวในที่สุด เธอถามทันทีว่า "เนลลี่ เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณไม่ทำตามแผน ตอนนี้เราอยู่ในถ้ำของพวกเขาแล้ว เราจะทำอย่างไร พวกเราทำ?"

เนลล์มองดูความประหม่าของแนนซี่และหัวเราะออกมาทันที

เธอส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่ต้องห่วง เพราะครั้งนี้เราเจอคนรู้จักเก่าแล้ว"

“คนรู้จักเก่าใคร?”

แนนซี่ยังไม่รู้เลยว่าพี่ใหญ่คือเกรกอรี่ เกรแฮม

เนลล์จึงบอกความจริงกับเธอ

แนนซี่ฟังและจ้องมองด้วยความตกใจ

มันยากที่จะคิดว่าสิ่งต่าง ๆ จะกลายเป็นแบบนี้

เนลล์ถอนหายใจและพูดว่า “ตอนนี้เราถือว่าปลอดภัยแล้ว ฉันจะคุยกับเขาทีหลังเพื่อออกไปติดต่อกิดเดียน เธอดูแลอาการบาดเจ็บของเธอที่บ้าน ตราบใดที่เราติดต่อกิดเดียนแล้ว เราก็จะปลอดภัย”

แนนซี่พยักหน้าอย่างแรง

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา เกรกอรีและชายคนนั้นก็กลับมา

ไม่เพียงแต่พวกเขากลับมาเท่านั้น แต่พวกเขายังนำอาหารเช้าถุงใหญ่กลับมาด้วย

พวกมันคือขนมทุกประเภทที่ขายตามท้องถนนในเมือง