ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 742

สุดท้ายแล้วใครจะคิดว่าชายหนุ่มที่เหมือนว่าจะมาจากในเมือง และดูมีการศึกษาสูงจะสมรู้ร่วมคิดกับผู้ค้ามนุษย์?

พวกสาว ๆ คงคิดว่าเขาเป็นเพียงรุ่นพี่คนหนึ่งที่มาเที่ยวพักผ่อน ดังนั้นพวกเขาจึงไว้วางใจในตัวเขาเป็นอย่างมาก

ผลก็คือเพราะความเชื่ออย่างไม่ลืมหูลืมตาในตัวเขา พวกเธอจึงต้องลงเอยด้วยการเดินเข้าไปติดกับดักด้วยตัวของพวกเธอเอง

เดิมทีเขาก็ไม่ได้เตรียมที่จะมุ่งเป้าไปที่ยูเลียนา ลินช์

เพราะว่าพ่อของยูเลียนาก็เป็นนักธุรกิจที่มีกิจการอยู่ในพื้นที่นี้

อีกอย่างเขาก็มาจากบ้านเกิดเดียวกับยูเลียนาเหมือนกัน เนื่องจากเขายังมีแม่และพี่น้องอยู่ที่บ้าน เขาจึงกังวลว่าหากกำจัดยูเลียนาไป พ่อของเธอจะทำร้ายครอบครัวของเขา

แม้ว่าเขาจะย้ายไปอยู่กับยูเลียนามาหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรกับเธอเลย

แต่ว่าตอนนี้มันต่างไปจากครั้งก่อน

เพราะว่าครั้งนี้ยูเลียนาเป็นคนที่หนีออกมาด้วยตัวของเธอเอง และก่อนที่เขาจะพาเธอไป เขาก็ได้บอกกับเธอไว้แล้วว่าเขาสามารถช่วยเธอได้ แต่เธอจะต้องไม่ให้พ่อของเธอรู้อย่างเด็ดขาด

ยูเลียนาที่กำลังจดจ่อกับการหลบหนีจากความทุกข์ยากในเวลานั้น ทำไมเธอถึงต้องมัวมาคิดแล้วคิดอีกด้วยล่ะ?

เธอคิดว่าเขาคงจะกลัวพ่อของเธอโกรธเคือง เธอจึงตอบตกลงโดยไม่ต้องคิดเลย

ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะวางแผนไว้ทั้งหมดแล้ว ตราบใดที่เธอไม่พูดอะไร พ่อของเธอก็จะไม่มีทางรู้ว่าเขาเป็นคนพาเธอไป

เมื่อถึงเวลาที่พวกเขาหาเธอไม่เจอ สิ่งเดียวที่พวกเขาคิดก็คือเธอคงจะไปซ่อนตัวเพื่อหนีจากการแต่งงาน และพ่อของเธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้

หากแม้ว่าพ่อของเธอสงสัยในตัวเขา เขาก็แค่ปฏิเสธมัน เพราะพ่อลินช์ไม่มีหลักฐานอะไรที่จะพิสูจน์ได้ว่ายูเลียนาอยู่กับเขา ดังนั้นในท้ายที่สุด เขาก็แค่ปล่อยให้มันเป็นไปตามนั้น

ด้วยวิธีนี้เขาจึงสามารถหลบหนีต่อไปได้ ในขณะที่ตัวของยูเลียนาเองนั้นได้กลายเป็นคนที่น่าสังเวชที่สุด

ถ้าเธอไม่ถูกขายให้กับเกรกอรี เธอก็นึกไม่ออกจริง ๆ ว่าผลที่ออกมามันจะเป็นยังไง!

ขณะที่เธอกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอก็ลืมตาขึ้นเล็กน้อยพลางมองออกไปข้างนอก

บนสนามหญ้าที่อยู่ไม่ไกลมากนัก มีชายสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำออกมายืนอยู่ที่นั่น ขณะที่เขากำลังสั่งงานพ่อบ้านออสบอร์นอยู่

พ่อบ้านนายออสบอร์นยืนอยู่ที่นั่นด้วยท่าทางที่ให้เกียรติและถ่อมตนมาก ศีรษะของเขาก้มลงเล็กน้อยและประสานมือไว้ข้างหน้าของเขา

ผู้ชายที่ยืนอยู่ต่อหน้าของพ่อบ้านออสบอร์นนั้นดูสูงและลำตัวยืดตัวตรงสง่า แต่เนื่องจากว่าเขาอยู่ไกลเกินไป เธอจึงมองไม่เห็นใบหน้าของเขา

จากท่ายืนของเขา เธอก็รู้สึกไม่แน่ใจว่าเขาคือผู้ชายคนที่พาเธอกลับมาในก่อนหน้านี้หรือเปล่า

ผู้ชายที่เกิดในเมืองเล็ก ๆ และยังต้องพึ่งพาการซื้อผู้หญิง จะมีคฤหาสน์หลังใหญ่ และพ่อบ้านอย่างออสบอร์นได้อย่างไร?

ยูเลียนายังไม่ทราบถึงตัวตนที่แท้จริงของเกรกอรีในตอนนั้น และยังไม่เคยได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขาเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นหัวใจของเธอจึงเต็มไปด้วยคำถามมากมาย

แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเกรกอรีไม่ได้อยากจะอธิบายให้เธอฟัง

เขาสั่งนายออสบอร์นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “วันพรุ่งนี้ หาคนไปส่งเธอกลับที่ประเทศจีน ส่วนจะให้ใครไปนั้น คุณก็ตัดสินใจเองได้”

นายออสบอร์นตกตะลึง

เดิมทีเขาคิดว่าผู้หญิงที่ตามเกรกอรีกลับมาได้นั้นจะต้องมีบุคลิกที่ไม่เหมือนใครอยู่แน่ ๆ

แม้ว่าเธอจะไม่ใช่คุณนายเกรแฮมในอนาคต แต่เธอก็คงจะเป็นคนสนิทของเขาหรืออะไรทำนองนั้น

ถ้าไม่ได้เป็นแบบนั้น ก็คงจะเป็นแค่เพื่อนเล่นของเขา!

แม้ว่าเธอจะไม่สามารถอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์แห่งนี้ต่อไปได้ แต่อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่านายน้อยยังเป็นชายทั้งแท่งอยู่ และนายน้อยก็ยังสามารถมีลูกได้!

ตอนนั้นเองที่เกรกอรีบอกกับเขาว่าผู้หญิงคนนี้เขาเป็นคนซื้อเธอมาเอง

นั่นหมายความว่าเกรกอรีไม่ได้มีสัมพันธ์สวาทกับผู้หญิงคนนี้อย่างแน่นอน

เหตุผลที่เขาพาผู้หญิงคนนั้นกลับมาเป็นเพราะสภาพแวดล้อมที่วุ่นวายของที่นี่ และอีกอย่างก็คือเขาไม่สามารถทิ้งเธอไว้ข้างถนนตามลำพังเพื่อโดนลักพาตัวและส่งไปขายอีกครั้งได้

เกรกอรีขี้เกียจเกินกว่าที่จะรับเธอเอาไว้ดูแล เขาจึงขอให้พ่อบ้านออสบอร์นส่งเธอกลับไปที่ประเทศจีน

เมื่อเธอถูกส่งกลับไปแล้วจะเหลืออะไร?

ความหวังอันริบหรี่ของพ่อบ้านออสบอร์นก็พังทลายลงในทันที หัวใจของเขาเย็นชาไปจนถึงกระดูก

เกรกอรีเลิกคิ้วขึ้น และในวินาทีต่อมาเขาก็เข้าใจได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น ดวงตาของเขามีสีแปลก ๆ แวบเข้ามา และดูเหมือนว่าเขาจะยิ้มออกมาขณะที่พูด

"คุณรู้จักผมเหรอ?"

“คือฉัน…"

ริมฝีปากของยูเลียนาแห้งผาด แน่นอนว่าเธอจำเขาได้ รูปร่างภายนอกของคนเรานั้นสามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่รัศมีและน้ำเสียงของเขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

ทำไมจู่ ๆ ใบหน้าของเขาถึงได้เปลี่ยนไป?

หรือว่าก่อนหน้านี้เขาก็หน้าตาแบบนี้อยู่แล้ว? คงจะเป็นเพราะเหตุผลบางอย่างเขาถึงได้ใส่ชุดชาวนาตอนที่อยู่ในเมือง หรือว่าเขาแค่ปลอมตัวหรอกเหรอ?

ยูเลียนาไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นเธอจึงดูออกได้อย่างรวดเร็ว

อันที่จริงมันก็ไม่น่าแปลกใจสักเท่าไหร่ เพราะเธอก็รู้สึกสงสัยอยู่แล้วว่าชาวนาธรรมดา ๆ คนหนึ่ง จะมีคฤหาสน์หลังใหญ่ขนาดนี้ได้อย่างไร เช่นเดียวกับรถยนต์ราคาแพงเหล่านั้น และพ่อบ้านที่มีคุณภาพสูงอย่างนายออสบอร์นอีก

อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่พี่ใหญ่ของตระกูลการ์เซียนั่นเลยด้วยซ้ำ!

หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อเธอตระหนักได้ว่ากำลังจะเปิดเผยความลับออกมา

ยูเลียนากลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะใช้เวลาไม่กี่วินาทีเพื่อรวบรวมความกล้าที่จะพูดออกมา

เธอเอียงศีรษะเล็กน้อยพลางมองเขาด้วยความขี้ขลาด แต่ยิ่งไปกว่านั้นมันคือความอยากรู้

เป็นเวลานานมากแล้วที่เกรกอรีได้เห็นแววตาที่บริสุทธิ์เช่นนี้

มันเป็นเวลากี่ปีมาแล้ว? สิบปีหรือมากกว่านั้น?

รวมถึงช่วงเวลาที่เขาเคยช่วยเหลือเนลล์เอาไว้เมื่อหลายปีก่อน และปฏิบัติกับเธอเหมือนว่าเธอเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของเขาเอง แต่ว่าเขาก็ไม่เคยเห็นแววตาที่ใสสะอาดในดวงตาของเธอแบบนี้มาก่อน

หากย้อนเวลากลับไปในครั้งสุดท้ายที่เขาได้เห็นแววตาแบบนั้น มันมาจากสาวน้อยคนนั้น!

สาวน้อยคนนั้น…

ดูเหมือนว่าเขาจะถูกกระตุ้นเข้าไปที่จุดอ่อนของหัวใจอย่างกระทันหัน ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย พร้อมกับริมฝีปากที่บูดบึ้ง