ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 748

เธอสูญเสียศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของเธอไปโดยสิ้นเชิง

สิ่งที่เกรกอรีพูดออกมานั้นมีแต่คำพูดแย่ ๆ อย่างไม่น่าเชื่อ ยิ่งคำพูดของเขาเย็นชามากสักเท่าไร เขาก็ยิ่งแสยะยิ้มออกมามากขึ้นเท่านั้น ซึ่งนั้นทำให้เธอรู้สึกถึงความรัก และความเกลียดชังในเวลาเดียวกัน

ความอดทนของยูเลียนาได้หมดลง น้ำตาของเธอไหลลงมาอาบเต็มแก้มเมื่อได้ยินคำพูดที่รุนแรงเหล่านั้น

ใบหน้าขาวเรียบเนียนของเธอแดงระเรื่อเพราะความอึดอัดใจ

เธอก้มศีรษะลงและกัดริมฝีปากล่างของเธอ ร่างผอมบางของเธอยืนสั่นราวกับใบไม้ในสายลม

ยูเลียนาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “คุณเกรแฮม ฉันไม่ได้…”

“จุ๊ จุ๊ คุณไม่ต้องอธิบายหรอก คำอธิบายมักจะใช้เพื่อปิดบังความจริง”

เขาขัดจังหวะเธออย่างไร้ความปราณี ราวกับว่าเขาไม่ได้เตรียมตัวที่จะได้ยินสิ่งที่เธอกำลังจะพูดต่อไป

ยูเลียนาทำได้เพียงแค่ปิดปากให้เงียบอย่างไม่เต็มใจ

เกรกอรีพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมไม่เคยตั้งใจจะทำให้ผู้หญิงคนไหนต้องรู้สึกลำบากใจ แต่คุณไม่สามารถตำหนิผมได้เพราะคุณเป็นคนขอมันเอง สิ่งไหนที่คุณเคยผ่านมันมาก่อน ผมก็สามารถแกล้งทำเป็นไม่สนใจมันได้ แต่ถ้าหากว่าคุณต้องการที่จะโกหกต่อหน้าของผมแบบนี้ ผมว่ามันง่ายเกินไป”

ตูม

เมื่อมาถึงจุดนี้หัวใจของยูเลียนาแตกก็ได้สลายไปในทันที

เธอเงยหน้าขึ้นมามองไปที่เกรกอรีด้วยความไม่เชื่อ

ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร

ประการแรกก็คือ เธอไม่ได้บริสุทธิ์อีกต่อไปหลังจากที่เธอถูกขายไปให้กับผู้ค้ามนุษย์โดยผู้ชายคนนั้น

ต่อมาเธอก็ได้ถูกขายไปให้กับพี่น้องการ์เซีย

เธอคิดว่าคงจะไม่มีใครรู้ถึงเหตุการณ์ทั้งหมดเหล่านี้หลังจากที่ผู้ค้ามนุษย์ได้จากไป

แต่ว่าเกรกอรีกลับพูดถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นได้ทั้งหมดอย่างไม่ลังเลเลย

เขารู้ได้ยังไง?

เป็นไปได้ไหมว่าเขาตามสืบเรื่องของเธอมานานแล้ว?

แม้จะไม่ได้พูดอะไรแต่จู่ ๆ ความกลัวก็คลืบคลานเข้ามา มันทำให้ใบหน้าที่ของเธอแดงก่ำกลายเป็นซีดเผือด

เกรกอรีได้ค้นหาความจริงเกี่ยวกับตัวเธอแล้ว

เขาเป็นใครกันแน่? เขาเป็นผู้สืบทอดของตระกูลเกรแฮมในอนาคต จากหนึ่งในสี่ของตระกูลที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งเป็นผู้นำของกองทหารมังกรในต่างประเทศ

คนที่เรียนรู้วิธีระบุตัวตนของคนรอบข้างได้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กอย่างเขา บุคคลนั้นคือบุคคลอันตรายตั้งแต่ยังเด็ก

ไม่มีเหตุผลที่จะมีบุคคลที่เข้ามาอยู่เคียงข้างเขาโดยไม่ได้รับการตรวจสอบภูมิหลัง หากเป็นเช่นนั้นใคร ๆ ก็คงจะสามารถอยู่เคียงข้างเขาได้ และคงทำร้ายเขาไม่ในทางใดก็ทางหนึ่งเข้าสักวัน

ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่เกรกอรีจะส่งคนไปตรวจสอบเธอ

ที่ยูเลียนารู้สึกประหลาดใจ มันเป็นเพราะว่าในขณะนั้นเธอไม่รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเขา

เธอไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรจากเขาอีก เพราะว่าเขาคงจะรู้ทุกอย่างแล้ว

ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน ยูเลียนาจงใจที่จะยึดตามสิ่งที่เธอได้พูดไปก่อนหน้านี้และบอกกับเขาว่า “ฉันโกหกคุณ? ฉันแค่ยังไม่ได้บอกคุณ”

เธอต้องการที่จะมั่นใจ แต่ระหว่างที่เธอพูด เธอก็จับจ้องไปที่สายตาที่เย็นชาของเกรกอรี

แต่แล้วจู่ ๆ ความมั่นใจของเธอก็สั่นคลอนพร้อมกับอ่อนแอลง

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกสงสารเธอ แต่อย่างน้อยเขาก็ควรจะแสดงมารยาทขั้นพื้นฐานของสุภาพบุรุษบ้าง

สิ่งนี้ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ยูเลียนาไม่ได้รู้เลยว่าชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอคนนี้ ไม่ใช่คนในแบบที่เธอคาดหวังเอาไว้

เกรกอรีมองดูเธอด้วยความสนุกสนานโดยไม่ได้ใส่ใจเธอ

"คุณลินช์ พละกำลังของคุณยังไม่แข็งแกร่งพอ หากว่าคุณอยากตายจริง ๆ แล้วล่ะก็ การออกแรงเพียงเล็กน้อยแค่นี้ ไม่เพียงพอที่จะทำให้คุณตายได้หรอกนะ”

ยูเลียนาถึงกับพูดไม่ออก

ก่อนที่เธอจะอธิบาย เธอก็ได้ยินเขาพูดว่า “ผมเข้าใจนะว่าผู้หญิงจะกลัวเจ็บ การเอาหน้าผากไปโขกกับกำแพงแบบนั้นดูเหมือนว่ามันจะยากไปสำหรับคุณ ให้ผมแนะนำวิธีอื่นให้กับคุณนะ”

น้ำเสียงของเขาฟังดูผ่อนคลาย

แววตาของยูเลียนาเป็นประกายขึ้นมาทันที เธอหันกลับมามองหน้าเขาแล้วถามว่า “คุณจะแนะนำแบบไหน?”

เกรกอรีชี้มือไปที่หน้าต่างแล้วพูดว่า “กระโดดออกจากตึกนี้เป็นไง แม้ว่าที่นี่จะไม่ได้สูงมาก แต่ก็มีหินแข็ง ๆ รอคุณอยู่ข้างล่าง หากคุณกระโดดจากที่นี่ลงไป แม้ว่าคุณจะไม่ตายแต่คุณก็จะพิการอย่างน้อยก็ครึ่งหนึ่งนะผมว่า อีกอย่างเราก็รู้จักกันมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ถ้ากระโดดลงไปแล้วมันไม่ได้ผล ผมจะถือว่ามันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับคุณ คุณจะได้ตายได้อย่างรวดเร็ว คุณจะได้ไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานจากการลังเลแบบนี้อีก คุณว่ายังไงล่ะ?”

เมื่อได้ยินแบบนี้ใบหน้าของยูเลียนาก็ซีดเผือด

ใบหน้าของเธอซีดเผือด แต่คอของเธอกลับเป็นสีแดงเพราะความโกรธและความกลัว

เธอมองไปที่เกรกอรีและกรีดร้องออกมา “นี่คุณ คุณพูดคำแบบนั้นได้ยังไง?”

เกรกอรีเลิกคิ้วพลางมองไปที่เธอด้วยความสงสัย “ผมจริงจังกับสิ่งที่ผมพูดนะ คุณเป็นคนที่อยากจะตายเอง คุณเป็นคนที่เอาหน้าผากของตัวเองโขกกับกำแพง ผมก็แค่ให้คำแนะนำบางอย่างกับคุณเท่านั้น คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

ยูเลียนาตะโกนออกมา "นี่คุณ!"

เธอรู้สึกโกรธมากจนใบหน้าของเธอแดงก่ำ สิ่งเดียวที่หายไปจากความโกรธของเธอก็คือเลือดที่มันไหลพุ่งออกมาจากลำคอของเธอ