ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 821

วิกกี้มองดูเธออย่างเงียบ ๆ

จากนั้นยูเลียนาก็พูดเบา ๆ ว่า “ที่จริงแล้วฉันเดิมพันกับเกรกอรีเอาไว้”

วิกกี้ยังคงไม่พูดอะไร

ยูเลียนากล่าวต่อ “ถ้าเขาแพ้เดิมพันนี้ เขาจะต้องแต่งงานกับฉัน แต่ถ้าเขาชนะ ฉันจะออกไปจากที่นี่และจะไม่มารบกวนเขาอีก”

วิกกี้หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”

ยูเลียนาโบกมือและกล่าวว่า "ไม่ ไม่ ไม่ สิ่งนี้มันเกี่ยวข้องกับเธอ”

ในขณะที่พูดเช่นนั้น เธอก็เอนตัวเข้ามากระซิบข้างหูของวิกกี้ว่า “วิกกี้ เธออยากรู้ไหมว่าในหัวใจของเขาใครสำคัญกว่ากันระหว่างฉันกับเธอ”

สายตาของวิกกี้สั่นไหว เธอมองไปที่ยูเลียนาด้วยคิ้วที่ขมวดเล็กน้อย

"เธอหมายความว่ายังไง?"

ยูเลียนายิ้มหวาน “เธอคงยังไม่รู้ว่าเกรกอรีมีแผนการใหญ่ในตอนนี้ และฉันก็เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญในแผนการนั้น

“ฉันพนันกับเขาเอาไว้ว่า ถ้าฉันรอดจากแผนการนั้นได้ เขาจะต้องแต่งงานกับฉัน แต่ข้อกำหนดเบื้องต้นคือเธอจะต้องออกไปจากที่นี่ก่อน”

ดวงตาของวิกกี้เย็นชา

เสียงของยูเลียนายังคงแผ่วเบา แต่ราวกับว่ามันถูกปกคลุมไปด้วยเวทย์มนตร์อันไร้ขอบเขต และยังสามารถดึงดูดผู้คนลงสู่ขุมนรกได้

เธอกระซิบว่า “ระหว่างผลประโยชน์และเธอ เขาได้เลือกผลประโยชน์ไปแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่พอใจ แต่ถ้าเขาละทิ้งผลประโยชน์เหล่านั้น ไปและมีเพียงแค่ฉันกับเธอเท่านั้น ดังนั้นฉันจึงอยากจะรู้ว่าเขาจะเลือกอยู่ฝ่ายใด”

เมื่อได้ยินคำเหล่านั้น วิกกี้ก็รู้สึกกระวนกระวายขึ้นอยู่ภายในใจ

ทันใดนั้นยูเลียนาก็ยืนขึ้นและจับมือของวิกกี้ขึ้นมาเธอตะโกนร้องขึ้นว่า “วิกกี้อย่าทำแบบนี้ ฟังฉันก่อน!"

จากนั้นร่างกายของเธอก็เอนไปทางราวบันได

ดวงตาของวิกกี้เบิกกว้าง

วินาทีต่อมา เธอก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของยูเลียนาอีกครั้ง “เธอกำลังจะทำอะไร? ว้าย!"

ทันใดนั้น ร่างกายของเธอก็ตกจากราวบันไดไปทันที

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

พวกเขารีบวิ่งไปที่นั่นหลังจากที่ได้ยินเสียงน้ำกระเซ็น ยูเลียนาตกลงไปในสระน้ำ ในขณะที่วิกกี้ยังคงยื่นมืออยู่ในอากาศ เหตุการณ์ดูเหมือนว่าวิกกี้เพิ่งจะผลักยูเลียนาตกลงไปในสระน้ำ

ในขณะนั้นใบหน้าของจินนี่ก็ซีดเซียว เธอตะโกนร้องขึ้นว่า “คุณโทมัส คุณทำแบบนั้นได้ยังไง? คุณลินช์ว่ายน้ำไม่เป็น!”

คำพูดนี้ทำให้ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที

ในขณะเดียวกัน เมื่อพวกเขาหันกลับมา พวกเขาก็ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบวิ่งออกไปจากทางบันได

เมื่อคน ๆ นั้นได้ยินสิ่งที่จินนี่พูดก่อนหน้านี้ เขาก็กลับและวิ่งลงบันไดไปโดยไม่ลังเล

ดวงตาของวิกกี้เยือกเย็น

ความรู้สึกแย่เกิดขึ้นภายในใจของเธอ จากนั้นในไม่ช้า เธอก็ได้ยินเสียงตะโกนดังขึ้นมาจากชั้นล่าง

"นั่นมัน! นายน้อย! นายน้อยกระโดดลงไปในสระน้ำ!”

จากนั้นทุกคนก็รีบลงไปข้างล่างทันที

ใบหน้าของวิกกี้ซีดจางเล็กน้อย

เมื่อมาได้ครึ่งทาง เธอก็ได้ยินเสียงของแอนเดรีย ที่กำลังเข็นรถเข็นให้เธอสาปแช่ง “คนสารเลว!”

วิกกี้ตกตะลึง เธอจึงถามว่า “พวกเธอทุกคนเห็นว่าฉันเป็นคนผลักเธอหรือเปล่า?”

แอนเดรียพยักหน้า แต่เธอก็กล่าวต่อว่า “ใช่ค่ะ แต่ถ้าคนมีสมองจะรู้ว่าคุณไม่ได้เป็นคนผลักเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอจงใจล้มลงไปเอง”

“ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น?”

“จะทำไมอีกล่ะคะ? เธอเป็นใคร แล้วคุณเป็นใคร? ถ้าหากว่าคุณต้องการที่จะฆ่าเธอจริง ๆ ก็มีตั้งหลายร้อยวิธีที่คุณจะทำให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ แล้วทำไมคุณจะต้องเลือกผลักเธอต่อหน้าคนมากมาย? เพราะนั่นจะเป็นเพียงการขุดหลุมฝังตัวเองจริงไหมคะ?”

วิกกี้ผ่อนคลายเล็กน้อยเมื่อได้ฟังเช่นนั้น

เธอครุ่นคิดกับตัวเองว่า ถึงแม้ว่าเกรกอรีจะมีอคติต่อเธอมากเพียงใด แต่เขาก็คงจะไม่ทำตัวงี่เง่าเช่นนั้น

ดังนั้นในการตัดสินคนอื่น ๆ เขาก็ไม่ควรที่จะงี่เง่าไปกว่าสาวใช้

“ฮะ! บังเอิญตกลงไปเอง? ต้องประมาทแค่ไหนถึงจะบังเอิญตกจากราวบันไดที่สูงเช่นนั้น? แม้แต่ตัวเธอเองยังเชื่อคำพูดของตัวเองได้หรือเปล่า?”

“เธอ!”

ทั้งสองคนเริ่มทะเลาะกัน

ใบหน้าของเกรกอรียังคงมืดมน ครึ่งวินาทีต่อมา เขาก็ตะคอก “พอได้แล้ว!”

บรรยากาศโดยรอบถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบทันที

เมื่อทั้งสองตระหนักได้ว่า พวกเธอได้ทำลายความสงบต่อหน้าเขา พวกเธอจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่าในขณะนั้น

อย่างไรก็ตาม วิกกี้ยังคงสงบตั้งแต่เริ่มต้น

เธอพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันไม่ได้ผลัก เธอเป็นคนเดินเข้ามาจับมือฉันแล้วจงใจตกลงไปเอง ถ้าหากว่านายไม่เชื่อ นายลองตรวจสอบกล้องวงจรปิดได้เลย”

ใครบางคนตอบขึ้นทันที “ที่นี่ไม่มีกล้องวงจรปิด!”

วิกกี้ขมวดคิ้วด้วยความตกใจ

เธอมองขึ้นไปข้างบนและเนื่องจากตำแหน่งของระเบียง ระเบียงจึงเป็นสถานที่แห่งเดียวในอาคารเสริมที่ไม่มีกล้องวงจรปิด

การแสดงออกของเธอมืดมนลง

ดวงตาของเกรกอรีเย็นชาในขณะที่เขาถาม “เธอมีอะไรจะพูดอีกไหม?”

วิกกี้เม้มริมฝีปากของเธอ

เธอไม่มีอะไรจะพูด

แผนของยูเลียนาในวันนี้ ไม่ใช่การนำบางสิ่งบางอย่างมาให้เธอเพื่อเป็นการอวด แต่เธอวางแผนที่จะโยนความผิดให้วิกกี้

เหตุผลที่เธอจงใจเลือกเวลาและสถานที่ในวันนี้ ก็เพื่อที่จะไม่มีใครสามารถหาหลักฐานที่จะพิสูจน์ได้ว่าวิกกี้ไม่ได้เป็นคนผลักเธอลงไป

เมื่อคิดเช่นนั้น ดวงตาของเธอก็มืดมนลง

เธอจำได้ว่า เมื่อสี่ปีที่แล้ว เธอก็ไม่สามารถป้องกันตัวเองได้จากผู้หญิงคนหนึ่ง