ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 905

หลังจากที่เกรกอรีและแดนนั่งลง ก็มีคนเข้ามาเสิร์ฟชา

หลังจากเสิร์ฟชาเสร็จ พวกเขาก็ถอยกลับด้วยความเคารพ

แดนเป็นคนแรกที่หยิบถ้วยขึ้นมา จากนั้นเขาก็พูดกับเกรกอรีว่า "นายน้อยเกรแฮม ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"

เกรกอรีหรี่ตาลงขณะที่กำลังเอนกายลงบนเก้าอี้ด้วยความเฉื่อยชา เขายกถ้วยชาขึ้นแล้วเอียงไปทางแดนเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ทินน์เพิล นายก็ซ่อนตัวได้ดีเลยหนิ ฉันคิดว่านายคงจะตายในกองไฟไปเมื่อสี่ปีก่อนแล้ว แต่ดูนี้สิ นายยังมีชีวิตอยู่เลย”

แดนหัวเราะดังลั่น “โชคดีที่สวรรค์เมตตา และอนุญาตให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่อย่างนั้นฉันก็คงจะมานั่งดื่มชากับนายน้อยเกรแฮมในวันนี้ไม่ได้แล้ว”

แววตาของเกรกอรีเย็นชาลง

เขาพูดอย่างหมดความอดทนว่า “เลิกเล่นลิ้นสักทีเถอะ วิกอยู่ไหน? ถ้าอยากพูดคุยกันอย่างสันติล่ะก็ นายต้องส่งตัวเธอคืนมา! ไม่อย่างนั้น...”

แดนหรี่ตาพลางวางถ้วยในมือลง

“ไม่อย่างนั้นจะทำไม?”

ทันใดนั้นอากาศก็เย็นยะเยือกขึ้นมาทันใด

บรรยากาศเริ่มตึงเครียด ราวกับลูกศรที่คันธนูกำลังจะถูกปล่อยออกมา

พวกเขาทั้งสองต่างคนต่างเงียบใส่กัน บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างหลัง ก็แอบเอามือแตะสิ่งที่นูนขึ้นมาตรงเอวของพวกเขาเอาไว้ พวกเขาเตรียมพร้อมและรอให้เจ้านายของพวกเขาออกคำสั่ง เพื่อที่พวกเขาจะได้สกัดอีกฝ่ายได้อย่างทันถ่วงที

แต่ทว่าแดนกลับหัวเราะออกมาอีกครั้ง

เสียงหัวเราะนั้น ราวกับดาบยาวเฉือนผ่านความตึงเครียดในอากาศทิ้งไป

เขาพูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันไม่คิดว่านายน้อยเกรแฮมจะยังคงเป็นคนคลั่งรักอยู่ ฉันคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกนายจะพังลง ตั้งแต่วันที่นายโยนเธอเข้าคุกไปเมื่อสี่ปีที่แล้ว?”

แดนเติมชาลงในถ้วยแล้วพูดต่อ “นายยังคงเก็บเธอไว้ในใจอยู่ตลอดสินะ ดูเหมือนว่าเราจะประมาทนายมาหลายปี นายหลอกให้เราขังเธอไว้ในคุกนานมาก”

เมื่อเขาพูดประโยคสุดท้ายจบ ดวงตาของเขาฉายแววของความโกรธแค้นออกมา

ใบหน้าของเกรกอรีก็ดูเคร่งขรึมเช่นเดียวกัน ดวงตาสีเข้มของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

เขาพูดออกมาอย่างเด็ดเดี่ยวว่า "ก็คุณมันไร้ความสามารถเองนิ"

แดนเลิกคิ้วขึ้น

เขาดูเหมือนว่ากำลังคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเรื่อยเปือย

“ถูกแล้วล่ะ ตอนที่นายคอยอยู่เคียงข้างเธอ ใครสามารถแตะต้องเธอได้บ้างล่ะ”

เขาหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดออกมาเบา ๆ ว่า “ฉันบอกนายไปแล้วว่าเธออยู่ที่ไหน เธอไม่ได้อยู่กับเรา”

“ถ้านายไม่เชื่อที่ฉันพูด นายก็ไปค้นหาในพื้นที่ทั้งหมดของสมาคมจีนได้เลย แล้วมาดูกันว่าฉันโกหกนายหรือเปล่า”

“อ่อ อีกอย่าง ฉันยอมรับเลยว่าฉันอยากจับตัวเธอมาก แต่ฉันอยากให้เธอตายมากกว่า เพราะการที่มีเธออยู่ก็ไม่ได้มีประโยชน์สำหรับฉัน และแม้ว่าฉันจะอยากจับเธอในตอนนั้น มันก็เป็นเพราะว่าฉันเห็นแก่ความรักที่นายมีต่อเธอ และต้องการใช้เธอเป็นเครื่องต่อรองเพื่อข่มขู่นายเท่านั้น”

“และดูเราทั้งคู่ตอนนี้สิ ต่อสู้กันมาจนถึงตอนนี้ มันดูสมเหตุสมผลไหมที่ฉันยังจะจับเธอไว้อยู่ ถ้าฉันมีเธออยู่ในมือของฉันจริง ๆ”

ขณะที่เขาพูดแบบนี้ เขาก็หงายฝ่ามือขึ้นมา

เกรกอรีตอบด้วยความฉุนเฉียวว่า "แต่คนของนายเป็นคนจับตัวเธอไป"

แดนพยักหน้า “ฉันยอมรับ แต่คนที่ได้ตัวเธอไปคือลูเซียส เขากับฉันไม่ได้อยู่ในหน่วยรับผิดชอบเดียวกัน ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเธออยู่ที่ไหน”

“ฉันไม่อยากมานั่งพูดคุยที่นี่กับนายหรอก ถ้าฉันมีทางเลือกอื่น แต่ความจริงก็คือเราทั้งคู่เลือกไม่ได้”

เขายื่นมือออกมาขณะที่กำลังพูดถึงเรื่องนี้ และผู้ชายที่อยู่ข้างหลังของเขาก็ยื่นแท็บเล็ตให้กับเขาทันที

แดนเปิดแท็บเล็ตขึ้นมา แล้วแตะไปที่หน้าจอสองสามครั้ง ก่อนจะส่งมันให้กับเกรกอรี

“อย่างที่นายเห็น นี่คือแรงโจมตี และความสูญเสียที่สมาคมจีนได้รับในธุรกิจในช่วงเวลานี้ นอกจากนายและครอบครัวลีย์แล้ว เรายังพบว่ายังมีกองกำลังไม่ทราบชื่ออีกมากมาย ที่กำลังโจมตีเรา”

“พวกเขาได้รับทุนมาอย่างดีจนน่ากลัว และพวกเขาก็อันตรายซะจนเราไม่สามารถรับมือได้อีกต่อไป หากเป็นสมาคมจีนในอดีต มันอาจจะยังแข่งขันกับพวกเขาได้ แต่ตอนนี้ เราถูกโจมตีจากทั้งสองฝ่าย มันจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเขาที่จะฉวยโอกาสนี้เพื่อกลืนกินเราทั้งตัว”

เกรกอรีละสายตาจากหน้าจอนั้น และจ้องมองเขาด้วยความเย็นชา

“นายมาบอกฉันเรื่องนี้ทำไม? นายไม่รู้เหรอว่าฉันอยากเห็นนายพังพินาศในเร็ววันนี้”

แดนหยุดชะงัก

บางทีเขาอาจจะยังไม่ชินกับลักษณะการพูดอย่างตรงไปตรงมาของอีกฝ่าย แต่เขาก็ปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อเขารับแท็บเล็ตมา แล้วยื่นมันให้กับลูกน้องที่อยู่ข้างหลังเขา เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “ใช่ ฉันรู้ว่านายเกลียดเรา และฉันก็รู้ว่านายคงจะดีใจถ้าพวกเราพังพินาศ แต่ว่านายเคยคิดเรื่องนี้บ้างไหม? ว่าพลังลึกลับและทรงพลังเช่นนี้ เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังของการออกมาเคลื่อนไหวในช่วงเวลานี้คืออะไร? เป้าหมายสูงสุดของพวกเขาคืออะไรกันแน่?”

เกรกอรีไม่ได้ตอบ

แดนพูดต่อว่า “นายน่าจะเคยได้ยินเรื่องการพึ่งพาอาศัยกันใช่ไหม? แม้ว่าเราจะเป็นศัตรูกัน แต่ในอีกมุมหนึ่งเราก็สามารถเป็นพันธมิตรกันได้หนิ”

“ดูจากสิ่งที่พวกเขาทำอยู่ในตอนนี้สิ นายจะเห็นได้ว่า พวกเขาไม่ได้แค่จะวางแผนต่อต้านสมาคมจีนเล็ก ๆ ของเราหรอก ฉันว่ามันยังมีอะไรอีกมากที่พวกเขาต้องการ”

“ฉันยอมรับว่ามันเป็นเรื่องยากมาก ๆ สำหรับเราที่จะปรองดองกัน แต่ว่าบางทีถ้าเรายังคงต่อสู้กันอย่างที่เป็นอยู่นี้ เราก็อาจจะพังพินาศในไม่ช้าเหมือนที่นายพูดก็ได้”