ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 914

เมื่อเธอทานยาหมดชาม เกรกอรีก็เรียกสาวใช้ให้มาเก็บชามไป

เขานั่งลงที่ข้างเตียงและมองดูเธอ เขาถามว่า “เธอจำช่วงเวลาสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมาได้ไหม?”

ใบหน้าของวิกกี้ซีดลง

เธอมองไปที่เกรกอรี ดวงตาที่สดใสของเธอเต็มไปด้วยความสับสน

ดวงตาของเกรกอรีมืดลง

จากการแสดงออกของเธอ เขารู้ว่าเธอคงจะจำอะไรได้ไม่มากนัก

มันค่อนข้างแปลก ระหว่างที่เธอถูกกักขังอยู่ที่นั่น ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้มาตรวจสอบเธอเป็นประจำ

เพราะเธอบอกว่า พวกเขาไม่ได้ทรมานเธอหรือสอบปากคำใด ๆ เธอเลย

แต่เธอก็ไม่สามารถจำช่วงเวลาเหล่านั้นได้หมด

เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น เกรกอรีจึงไม่สามารถรู้ได้ว่าเธอประสบกับอะไรมา

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใคร แม้แต่กิดเดียนและเนลล์

นอกจากนี้ ยังมีสิ่งสำคัญอีกอย่างหนึ่ง

เกรอกอรีไม่แน่ใจว่าทำไม แต่เห็นได้ชัดว่าวิกกี้ปลอดภัย และเธอก็ยังคงเป็นวิกกี้คนเดิมซึ่งไม่ต่างไปเลย นอกจากความทรงจำของเธอที่ขาดหายไป

เกรกอรีเก็บมันเอาไว้เพียงคนเดียว เพราะมันเป็นเพียงความรู้สึกที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ หรือเขาอาจจะคิดมากไปเอง

และถึงแม้ว่าเขาจะแน่ใจว่าวิกกี้อาจจะประสบกับอะไรบางอย่างในขณะที่เธอหมดสติไป แต่เขาก็ไม่ได้พูดหรือถามอะไรเธอ

เขากลับให้ความมั่นใจกับเธอและพูดว่า “ไม่มีอะไรหรอก อย่าคิดมาก”

วิกกี้เพียงพยักหน้า เธอดูสับสนเล็กน้อย

เกรกอรีอยู่กับเธอเพื่อให้เธอรู้สึกดีขึ้น

ในไม่ช้าเธอก็ง่วงนอน อาจเป็นเพราะผลที่ตามมาของยา

เกรกอรีเฝ้าดูเธอนอนและในไม่ช้าเธอก็ผล็อยหลับไปอีกครั้ง

จากนั้นเกอกอรีก็ออกจากห้องไปอย่างเงียบ ๆ

ที่ชั้นล่าง เนลล์และกิดเดียนกำลังดื่มชาอยู่ในสวนยามบ่าย

ทุกคนในคฤหาสน์รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เมื่อวิกกี้กลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย บรรยากาศตึงเครียดก็ค่อย ๆ หายไป

เรื่องของสมาคมจีน…พวกเขารอได้

คนพวกนั้นถูกทำร้ายอย่างไร้ความปราณีและถูกผลักให้จนมุม ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องใช้กำลังคนมากมายในการโค่นล้มพวกเขา

แต่เป้าหมายที่สำคัญในตอนนี้คือ ฟลินเดอร์

ถ้าหากการคาดการณ์ของพวกเขาถูกต้อง และทั้งหมดนี้เป็นส่วนหนึ่งของแผนการอันยิ่งใหญ่ของฟลินเดอร์จริง ๆ การล่มสลายของสมาคมจีนก็จะไม่ใช่จุดจบ แต่มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้น

การต่อสู้ที่แท้จริงจะเริ่มต้นขึ้นหลังจากนั้น

ไม่เป็นไร มันยังไม่สายและพวกเขาก็ไม่รีบ

ทั้งคู่มองเห็นเกรกอรีกำลังเดินเข้ามาหาพวกเขา

เนลล์จึงกวักมือเรียกเขา “คุณไม่ต้องอยู่เฝ้าวิกแล้วเหรอ?”

เธอลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกไป เมื่อเธอไปถึงที่ประตู เธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นจากสวน

เธอออกมาจากห้องและมองไปที่ใต้ระเบียง เธอก็ได้เห็นเนลล์กำลังจูงสุนัขตัวใหญ่สองตัวของเกรกอรีเดินเล่น

สุนัขพันธุ์โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ และเยอรมันเชพเพิร์ดกำลังวิ่งเล่นกับเนลล์ ในขณะที่เธอล่อลวงพวกมันด้วยอาหาร

กิดเดียนนั่งมองดูเธอเงียบ ๆ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

เนลล์รักสุนัข เธอเชื่อว่าพวกมันเป็นสัตว์ที่ซื่อสัตย์ที่สุดในโลก

เธอมีช่วงเวลาที่ดีกับสุนัข และสุนัขก็ดูเหมือนจะรักเธอมากเช่นกัน พวกมันไล่ตามอาหารในมือของเธอไปไม่หยุด

ในขณะที่กำลังเล่นกับพวกมัน เนลล์ก็เหลือบมองขึ้นไป และได้เห็นวิกกี้ยืนอยู่ที่ระเบียง

เธอหยุดให้อาหารสุนัข ก่อนที่เธอจะหันไปหาวิกกี้ด้วยรอยยิ้ม “อ๊ะ ตื่นแล้วเหรอ! วันนี้อากาศดีมาก ลงมาเล่นด้วยกันไหม?”

วิกกี้ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะพยักหน้า "ได้เลย"

จากนั้นเธอก็เดินลงมา

ในขณะเดียวกัน เกรกอรีไม่ได้อยู่ที่นั่น มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขากำลังทำอะไร

วิกกี้เดินตรงไปที่สวนด้านหลัง เมื่อกิดเดียนตระหนักได้ว่าเขาเป็นผู้ชาย และควรจะให้เวลาหญิงสาวได้พูดคุยกัน เขาจึงหาข้อแก้ตัวเพื่อเดินออกไป

เนลล์ยังคงเล่นกับสุนัข ในขณะที่เธอคุยกับวิกกี้

“คุณเป็นยังไงบ้าง หลังจากที่คุณตื่นแล้ว?”

อาจเป็นเพราะเธอนอนหลับมากเกินไป เธอจึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับร่างกายของเธอ