ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 918

หลังจากนั้น เจฟฟ์ก็โบกมือให้หลุยส์ “ออกไปได้แล้ว”

หลุยส์หันหลังจากไป

เจฟฟ์นั่งอยู่ที่นั่นอีกครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเดินออกไปข้างนอก

เขาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ดูโบราณ ด้านหน้ามีห้องพักเพียงไม่กี่ห้อง ด้านหลังมีสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ที่มีดอกไม้และพันธุ์ไม้แปลกตาสวยงาม มีต้นไม้อายุหลายร้อยปีกระจัดกระจายอยู่กลางสวน เปรียบเสมือนดั่งคำคล้องจองโบราณ

เจฟฟ์เดินไปตามทางเดินหินจนกระทั่งไปถึงยังภูเขาเทียมที่อยู่ตรงกลาง

หลังจากกดปุ่มที่ภูเขาแล้ว ภูเขาปลอมที่ทำจากหินขรุขระก็แยกออก เผยให้เห็นทางเดินที่ถูกซ่อนอยู่

เขาเดินต่อไปตามทาง

อากาศภายในค่อนข้างเย็นและลมเย็นพัดมา

เจฟฟ์เดินต่อไปตามเส้นทางหินที่คดเคี้ยวอีกประมาณสองนาที จากนั้นทิวทัศน์ก็เริ่มสว่างไสวขึ้น

ตรงหน้าเขามีบ้านหินขนาดใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยน้ำแข็ง กลางบ้านมีโลงศพคริสตัลใส

ถ้ามีใครอยู่ที่นี่ในตอนนี้ พวกเขาอาจจะต้องช็อกตาย

ภายในโลงศพมีร่างของหญิงชราผมขาววางอยู่

ข้อเท็จจริงที่น่าสะพรึงกลัวก็คือ นอกจากผมหงอกและใบหน้าที่เหี่ยวย่นของเธอแล้ว หญิงชราผู้นี้ดูเหมือนวิกกี้ทุกประการ เมื่อมองดูแวบแรกสามารถบอกได้ทันทีว่าเธอมีอายุราว ๆ 70 ถึง 80 ปี

เธอนอนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่สงบนิ่ง เจฟฟ์เดินเข้ามาหาเธอ และจ้องมองไปที่ใบหน้าอันสงบสุขของเธอก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปลูบผมของเธอเบา ๆ

“ซีซี่” เขากระซิบอย่างอ่อนโยน

มันเป็นภาพที่แปลกตา ชายหนุ่มจ้องมองหญิงชราในโลงศพ และเรียกเธอด้วยชื่อเล่นอย่างเสน่หา แต่สำหรับเขาแล้วมันไม่ใช่เรื่องแปลก

มุมปากของเขาโค้งขึ้นในขณะที่เขาจ้องมองใบหน้าของเธอ เขาพูดเบา ๆ ว่า “ให้เวลาผมอีกหน่อยนะ อีกไม่นานคุณจะได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ซีซี่ของผม”

หญิงชรายังคงหลับใหลราวกับร่างที่ไร้วิญญาณ

เจฟฟ์ลูบผมของเธออย่างระมัดระวังราวกับว่ามันมีค่าดุจเส้นไหม เขาพึมพำกับตัวเองว่า “ชายผู้นั้นจะต้องได้ทุกอย่างที่ผมไม่สามารถหามาได้อย่างแน่นอน ซีซี่ เมื่อเราได้หยก 12 ชิ้นมาแล้ว คุณจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง และเมื่อถึงวันนั้น ผมจะพาคุณไปชมโลกปัจจุบัน ตกลงไหม?

“คุณรู้ไหมว่าโลกในตอนนี้ แตกต่างจากโลกที่เราเคยอยู่มาก มีสิ่งแปลกใหม่มากมายให้คุณชมเมื่อคุณตื่นขึ้นมา และผมแน่ใจว่าคุณจะรักมัน

“ซีซี่ ผมรักคุณ และผมจะรอคุณอยู่ที่นี่ตลอดไป”

จากนั้นเขาก็ก้มลงจูบเธอที่หน้าผากของเธอ ก่อนที่เขาจะหันหลังเดินจากไป

ในขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง…

เนื่องจากพวกเขาแบ่งอาณาเขตกันอย่างสะอาดหมดจดแล้ว กิดเดียนและเนลล์จึงไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป

นอกจากนี้ กิจการของพวกเขาเองก็วุ่นวายไม่แพ้กัน และพวกเขาก็ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ตลอดไป ดังนั้น พวกเขาจึงเตรียมตัวเดินทางกลับ

ลีย์และเกรแฮมเคยใกล้ชิดกันมาก แต่เนื่องจากการปะทะกันทางเศรษฐกิจ ดังนั้นความสัมพันธ์ของพวกเขาจึงกลายเป็นความตึงเครียด ผู้คนในโลกเคยกลัวว่าจะต้องเกิดสงครามระหว่างผู้นำระดับโลกทั้งสองฝ่ายนี้

และการทำงานร่วมกันในเรื่องนี้ก็ทำให้เกิดสายสัมพันธ์ที่ดีระหว่างสองตระกูล

เนลล์บอกได้ว่ากิดเดียนไม่ได้เกลียดเกรกอรีเหมือนเมื่อก่อน

สำหรับเกรกอรีเอง เขาก็ได้เห็นว่ากิดเดียนและเนลล์ ได้ทุ่มเทเป็นอย่างมากในการช่วยตามหาวิกกี้ เขาจึงเริ่มมองเห็นสองคนนั้นในมุมมองที่ดีขึ้น

เขาวางเดิมพันในทันที "ใช่แล้ว! ฉันเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ถ้าหากว่าพวกนายแต่งงานในวันนี้ ฉันก็จะแต่งในวันถัดไปทันที ว่ายังไงล่ะ? ตกลงตามนั้นนะเกรกอรี?”

วิกกี้จ้องมาที่เขา เธอกังวลว่าเกรกอรีจะไม่ยอมเสียหน้า เธอจึงรีบพูดขึ้นว่า “อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเขา!”

จากนั้นเธอก็เปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว

“สเต็กอร่อยมาก ลองชิมดูสิเนลล์”

วิกกี้จึงวางสเต็กชิ้นหนึ่งลงบนจานของเธอ

เนลล์ยิ้มและตอบว่า “ฉันทานไม่ไหวแล้ว ฉันอิ่มแล้วจริง ๆ”

กิดเดียนมองหน้าเธอ เขาพูดว่า “คุณทานแค่นิดเดียวจะอิ่มได้ยังไง? ทานอีกหน่อยสิ”

เนลล์กำลังลดน้ำหนัก เพราะว่าเธออ้วนขึ้นเล็กน้อย แต่กิดเดียนก็ยังคงหาข้ออ้างเพื่อให้เธอทานมากขึ้น

ปกติแล้วเนลล์จะไม่สามารถปฏิเสธเขาได้ ดังนั้นเธอจึงอยู่เงียบ ๆ และไม่ต้องการพูดมาก

แต่วันนี้เธอกลับงอนเล็กน้อยและพูดว่า “ฉันทานเยอะแล้วนะ! นี่คุณกำลังให้อาหารหมูอยู่หรือยังไง?”

กิดเดียนยิ้ม “ผมอยากให้เห็นคุณทานเยอะ ๆ มันทำให้ผมมีความสุข”

ทั้งคู่มีความสุขและอ่อนหวานจนเลียมรู้สึกขนลุก

เขาจึงหยอกล้อว่า “เอาล่ะทั้งสองคน ฉันขนลุกไปทั้งตัวแล้ว พวกนายเป็นคู่สามีภรรยาสูงอายุแล้วนะพวกนายจะหวานจนเลี่ยนกันไปถึงไหน?”

กิดเดียนมองเขาและพูดขึ้นว่า “ถ้าไม่มีภรรยาก็ไม่ต้องพูด!”