ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 922

“เธอเพิ่งตอบตกลงจะแต่งงานกับฉันเหรอวิก? เธอตอบตกลงจริง ๆ เหรอ?”

ในหัวใจของวิกกี้ก็รู้สึกประทับใจมากเช่นกัน

แม้ว่าหนามนั้นจะยังคงคอยทิ่มแทงเธออยู่ในใจ เพราะเกรกอรีไม่ได้ให้คำตอบกับเธอ แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เธอเลือกในตอนนี้

ภาพในอดีตของทั้งสองคน ที่เคยใช้ร่วมกัน ได้แล่นเข้ามาในหัวของเธอราวกับภาพยนตร์

เธอบอกกับตัวเองว่าให้เชื่อมั่นในความรู้สึกของเธอ

ชีวิตมันสั้นนัก เหตุใดจึงต้องเสียมันไปเพราะความเข้าใจผิด และการแตกแยก?

ทั้งคู่สวมกอดกันด้วยความดีใจ ส่วนอีกด้านหนึ่ง เนลล์และคนอื่น ๆ ก็ดูมีความสุขเช่นเดียวกัน

เจเน็ตพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น “เธอตกลง เธอตอบตกลงแล้ว! ฉันโตมาจนป่านนี้ ยังไม่เคยนึกฝันว่าจะต้องมาเป็นพยานเหตุการณ์ที่น่าประทับใจขนาดนี้เลย!”

เนลล์ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน “ตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี เพราะพวกเขาทั้งสองคนกำลังจะแต่งงานกันแล้ว แล้วเมื่อไหร่จะถึงคิวพวกคุณล่ะ?”

ขณะที่เธอพูดแบบนั้น เธอก็หันกลับมามองมัสซิโมพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น

ใบหน้าอันโดดเด่นของเขาแดงขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่เขากระแอมออกมา “เร็ว ๆ นี้แหละ ผมจะรีบเตรียมตัวให้พร้อม!”

สาว ๆ ที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ กับเขา ต่างก็หน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันที

นี่เป็นการขอแต่งงาน และสารภาพรักที่ผ่านไปได้ด้วยดี

เนลล์มองดูคู่รักที่กำลังสวมกอดกันแน่น ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าการแยกทางกันสั้น ๆ เมื่อสองสามปีก่อนไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอีกต่อไป

มีแค่การพลัดพราก และการสูญเสียเท่านั้น ที่จะทำให้ใครคนหนึ่งตระหนักได้ว่า การที่ได้มีกันและกันนั้นมันมีค่ามากเพียงใด

เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจ ก่อนจะหันกลับมามองกิดเดียนผู้ที่ดูมีเสน่ห์มากเหลือล้นคนนี้

ในคืนนี้ ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะดูมีความสุขมากเลยทีเดียว ภายใต้แสงที่นุ่มนวล ใบหน้าที่เย็นชาของเขาดูอ่อนโยนกว่าที่เคย

เขาจับมือเธอ พลางพึมพำว่า “ผมมีความสุขมากเลย เนลลี่”

เนลล์เลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย “ทำไมจู่ ๆ คุณถึงได้รู้สึกแบบนั้นล่ะคะ?”

กิดเดียนหันกลับมามองเธอ แววตาของเขาเต็มไปด้วยประกายแห่งความสุข

“ไม่นะ ผมรู้สึกมีความสุขมาตลอด”

“รู้สึกมีความสุขตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกับคุณ”

หัวใจของเนลล์เต้นแรงขึ้นทันทีที่เขาพูดแบบนั้นออกมา

ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะฝังตัวเองเข้าไปในดวงตาที่ล้ำลึกนั้น

ในขณะนั้น เสียงเชียร์และเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีก็ดังขึ้นจากฝูงชนในทันใด

เธอเงยหน้าขึ้นมา และเห็นว่าเกรกอรีกำลังจูบวิกกี้อยู่

มัสซิโมและผองเพื่อน ต่างก็พากันผิวปากแซว จนวิกกี้เขินอาย พลางผลักเกรกอรีออกไป

แต่เกรกอรีก็จับมือของวิกกี้เอาไว้ และโอบกอดเธออย่างรวดเร็ว

ฝูงชนพากันปรบมือ และส่งเชียร์ไม่ขาดสายว่า “แต่งเลย แต่งเลย แต่งเลย!”

วิกกี้อยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยความเขินอาย เธอรู้สึกทนไม่ไหวแล้ว ที่พวกเขามัวแต่หยอกล้อเธอไม่หยุด ดังนั้น เธอจึงตะโกนออกมาว่า “พวกนาย หยุดได้แล้ว!”

เกรกอรีหัวเราะชอบใจ ก่อนจะตามน้ำไป “ก็ได้ เราจะไม่พูดถึงมันอีกต่อไป แต่จัดงานแต่งงานกันเดือนหน้าเลยเนอะ!”

"นี่นายพูดจริงเหรอ?"

การประกาศงานแต่งงานของพวกเขาเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนฝูงชนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงกันต่อไป

เกรกอรีพยักหน้า “ใช่ เราขอเรียนเชิญพวกคุณทุกคนเลยนะครับ”

เจเน็ตหัวเราะออกมาและพูดว่า “เราจะไปร่วมงานของคุณแน่นอน!”

เหล่าฝูงชนรู้สึกตกอกตกใจกันอีกครั้ง ก่อนจะพากันออกไปทานอาหารเย็น ความสนุกสนานของงานเลี้ยงกินเวลาไปจนถึงตีสอง

เมื่อเนลล์กลับมาถึงห้อง เธอก็พยายามทำเหมือนตื่นตัวอยู่เสมอ

แต่สภาพของเธอในตอนนี้คือครึ่งหลับครึ่งตื่น เธอแค่อยากจะนอนลงบนเตียง แล้วปล่อยให้ตัวเองล่องลอยไป

ขณะที่เธอกำลังจะนอน กิดเดียนก็ดึงตัวเธอขึ้นมา

“ไปอาบน้ำเถอะที่รัก”

เนลล์โบกมือให้เขา “วันนี้ฉันไม่อาบนะ ฉันอยากนอนแล้ว”

จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “ไม่ต้องห่วง ผมไม่บังคับให้คุณไปอาบน้ำหรอก ผมไม่กวนคุณแล้ว”

เนลล์เหลือบมองเขาเล็กน้อย และเมื่อเห็นว่าเขายอมแพ้แล้ว เธอจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

กิดเดียนหันหลังแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

เนลล์หลับสนิทไปในทันที ตามปกติแล้ว เธอจะไม่มีวันนอนเลยเที่ยงคืนไม่ว่างานจะยุ่งมากสักแค่ไหนก็ตาม แม้ว่าวันนี้เธอจะรู้สึกว่าร่างกายของเธอกำลังเตือนให้เธอนอนหลับ แต่เธอก็ไม่ได้กลับมานอนจนกระทั้งถึงตีสอง

ดังนั้นเธอจึงหลับเป็นตายทันทีเมื่อหัวถึงหมอน

เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่รู้สึกตัวอีกทีตอนที่มีเส้นผมจำนวนมากมาโดนตามตัวของเธอ

เธอขยับมือเพื่อดันมันออกไป เธอพูดกึ่งหลับกึ่งตื่นว่า “หยุดเล่นได้แล้ว ฉันอยากจะนอน”

เสียงแหบพล่าของผู้ชายคนนั้นพูดว่า “นอนไปเถอะ อย่าขัดขืนผมก็พอ”

"คุณกำลังจะทำอะไร?"

เขาหัวเราะออกมา "นี่คุณเราแต่งงานแล้วนะ คุณคิดว่าผมจะทำอะไรกับคุณในตอนกลางดึกแบบนี้ล่ะ?

“กิดเดียน ลีย์! เราจะไม่ทำตอนนี้! ฉันเหนื่อย!” เนลล์ตะคอกใส่เขาด้วยความโมโห

กิดเดียนก้มศีรษะขึ้นและลง “คุณง่วงคุณก็นอนไปสิ ผมก็จะทำของผมเอง ไม่ได้กวนคุณสักหน่อย อย่างที่บอก อย่าขัดขืนผมก็พอ”

"นี่คุณ!"

ต่อให้เธอจะปฏิเสธสักเท่าไร มันก็ไร้ผล

เมื่อชายผู้นี้กลายเป็นสัตว์ร้าย ไม่มีทางที่เธอจะเกลี้ยกล่อมหรือปฏิเสธเขาได้เลย

เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น

เนลล์นอนตื่นสายกว่าทุกวัน

กว่าจะรู้สึกตัวตื่นก็สายมากแล้ว

เธอเหลือบดูเวลา ก่อนจะกระโดดขึ้นจากเตียงทันที

เธอเดินออกมาข้างนอก และคิดว่าตัวเองคงจะเป็นคนสุดท้ายที่ตื่น แต่ยังไงก็ตาม แม้ว่าเมื่อวานนี้ทุกคนจะกลับเข้าไปนอนกันเร็วกว่าเธอ แต่ในตอนนี้เธอกลับพบว่ายังไม่มีใครตื่นเลยสักคน