ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 981

ถัดจากเนลล์ ลิซซี่รีบวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นเต้น ทันทีที่ได้ยินเนลล์คุยโทรศัพท์ “คุณแม่จะเดินทางไปทำธุระเหรอคะ?”

เนลล์มองลงมาที่เธอและยิ้มออกมา "ใช่แล้วค่ะ"

เธอเอื้อมมือออกไปลูบผมของลิซซี่ แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “อีกสองสามวัน แม่กับพ่อจะต้องไปต่างประเทศกันห้าวัน ดังนั้นลูกจะต้องอยู่บ้านดูแลน้องชายของลูกให้ดีนะ ลูกตีน้องได้เลยถ้าเขาดื้อ แต่ถ้าหากว่ามีใครมารังแกเขา ลูกจะต้องปกป้องเขานะ ทำได้ไหมคะ?”

ลิซซี่พยักหน้ารับอย่างเคร่งขรึม

“คุณแม่ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ หนูจะดูแลวีมอนด์ให้ดีที่สุดเอง”

เนลล์พยักหน้าด้วยความโล่งอก จากนั้นเธอก็เอนตัวลงจูบลิซซี่ที่หน้าผาก ก่อนจะพูดว่า “เราไปกินข้าวกันเถอะ”

ทั้งครอบครัวกินข้าวด้วยกันอย่างมีความสุข และในตอนเย็นเนลล์ก็ได้กลับไปที่ห้องของเธอ เพื่อค้นหาสถานที่เที่ยวสนุก ๆ รอบเมืองหลวง หลังจากนั้นเธอก็ได้โทรไปที่บริษัท และสั่งให้ฮันนาช่วยดูแลบริษัทในช่วงที่เธอไม่อยู่ ก่อนจะวางสายไป

ขณะที่เธอกำลังค้นหาข้อมูลบนอินเทอร์เน็ตอยู่นั้น กิดเดียนก็ได้ออกมาจากห้องอาบน้ำ ทันทีที่เขาเห็นว่าเธอกำลังนั่งอยู่ตรงนั้น เขาก็เดินเข้าไปหาเธอจากทางด้านหลัง

"คุณกำลังหาอะไรอยู่เหรอ?"

เนลล์หันไปยิ้มให้กับเขา “ฉันกำลังหาจุดชมวิวแถว ๆ นั้นอยู่น่ะค่ะ”

กิดเดียนเงียบไปครู่หนึ่ง

เขาโอบเอวอันบอบบางของเธอจากด้านหลัง แล้ววางคางลงบนไหล่ของเธอ

“วันนั้นผมคงไม่ได้ไปกับคุณ ดูแลตัวเองให้ดีล่ะ คุณกำลังท้องกำลังไส้”

เนลล์พยักหน้า "ฉันรู้ค่ะ"

เธอหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดผมที่เปียกของเขา

“ในไม่อีกกี่วันข้างหน้า คุณจะต้องอยู่ดูแลธุรกิจของบริษัท คุณจะขาดงานตอนที่เราไปประเทศทีทั้งห้าวันไม่ได้”

กิดเดียนยิ้มออกมา แน่นอนว่าเขารู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว

ถ้าเลิกคิดเรื่องอื่นไปก่อน และมองว่าแค่ป้าจีนและเนลล์ไปกันสองคน เขาก็ยังรู้สึกกังวลกลัวว่าป้าจีนจะไปสร้างปัญหา

อีกอย่างตอนนี้เนลล์ก็กำลังตั้งครรภ์อยู่ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่หากเธอจะไปเยือนสถานที่เช่นเมืองหลวง แต่สำหรับป้าจีนที่จะเดินทางออกไปนอกประเทศที่ห่างไกลเช่นนี้ เขากลับรู้สึกกังวลมาก

ดังนั้นทั้งสองคนจึงเข้าใจได้โดยปริยายว่าถึงยังไงพวกเขาก็ต้องไปด้วยกัน

กิดเดียนโน้มตัวเข้ามาจูบที่ใบหน้าของเธอ ก่อนจะลุกขึ้นไปเป่าผมให้แห้ง

หลังจากที่เนลล์ค้นหาข้อมูลเสร็จแล้ว เธอก็ส่งข้อความไปหาเคธี่ เพื่อให้เธอเลือกว่าวันพรุ่งนี้จะไปที่ไหน หลังจากที่พวกเขาตัดสินใจได้แล้ว เธอก็ไปอาบน้ำแล้วเข้านอน

วันต่อมา

เนลล์มาถึงคฤหาสน์ของคุณดอนเนลลี่แต่เช้าตรู่

วันนี้แนนซี่เป็นคนขับรถให้ และเธอก็รู้ว่าเคธี่และเนลล์รู้จักกันเป็นอย่างดี เธอจึงรู้สึกมีความสุขกับเนลล์ไปด้วย

ทั้งสองไม่ได้รอนานมากนัก ก่อนที่เคธี่และฌอนจะพากันออกมา

วันนี้ทั้งคู่สวมชุดลำลอง เคธี่สวมชุดลำลองสีเทาอ่อน และสวมหมวกไว้บนหัวของเธอ ส่วนฌอนเองก็สวมชุดสีเดียวกันกับเธอเช่นกัน ทั้งสองคนดูแลรูปร่างหน้าตาของพวกเขาได้เป็นอย่างดี และเมื่อมองดูจากระยะไกล พวกเขาดูเหมือนเป็นคู่รักหนุ่มสาว มากกว่าที่จะเป็นคู่รักวัยกลางคน

เนลล์ที่นั่งอยู่ในรถยิ้มออกมา เมื่อเห็นพวกเขาทั้งคู่กำลังเดินมาแต่ไกล

ในใจของเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าเป็นแบบนี้มันก็ดีเหมือนกัน

แม่ของเธอสามารถหลุดพ้นจากเงาร้ายในอดีต และพบกับรักแท้อีกครั้ง นั่นคือตอนจบที่ดีที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอ?

ตราบใดที่เธอยังสามารถเปิดใจ หยุดอารมณ์อ่อนไหวและอาการประหม่าได้ นั่นก็เพียงพอแล้ว

ขณะที่เธอคิดแบบนั้น เธอก็ผลักประตูรถออก พลางกวักมือเรียกพวกเขา

ไม่นาน แนนซี่ก็เดินตามพวกเขาทัน

เธอถือขวดน้ำสองขวดไวในมือ ก่อนจะยื่นมันให้กับเคธี่และฌอนคนละขวด จากนั้นเธอก็ส่งกระบอกน้ำร้อนให้เนลล์

เนลล์รู้สึกสับสน จึงถามออกไปว่า “นี่มันอะไร?”

แนนซี่ยิ้มออกมา "คุณผู้ชายให้ฉันมาเมื่อเช้านี้ค่ะ เขาบอกว่ามันเป็นรังนก เอาไว้ให้คุณดื่มดับกระหายระหว่างทาง”

ใบหน้าของเนลล์แดงขึ้นเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้ เธอเหลือมองเคธี่และฌอนจากหางตา ก่อนจะพูดออกมาด้วยความไม่พอใจว่า “ดับกระหายอะไรกัน? รังนกมีแต่เมือกแถมยังลื่นคออีกต่างหาก มันจะทำให้ฉันดับกระหายได้ยังไง? เอาน้ำมาให้ฉันแทน”

ฌอนหัวเราะออกมา พลางยื่นขวดน้ำให้กับเธอ

เคธี่ก็ยิ้มออกมาเช่นเดียวกัน “เนลลี่ ตอนนี้เธอกำลังท้องอยู่ เธอไม่ควรดื่มน้ำเย็นนะ อีกอย่างกิดเดียนก็ตั้งใจทำรังนกมาให้เธอ เธอควรจะดื่มมันสักหน่อยนะ เพราะสุขภาพของเธอถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด”

เนลล์หน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกสงสัยและความรำคาญไปพร้อม ๆ กัน เมื่อเห็นว่ากิดเดียนได้กลายเป็นคนขี้กังวลไปเสียแล้ว เธอพูดกับเคธี่ว่า “คุณแม่คะ ไม่เป็นไรแล้วค่ะ ฉันไม่ได้หิวน้ำแล้ว”

ระหว่างที่พูดคุยกัน พวกเขาก็เดินต่อไปตามทาง

เมื่อนึกถึงสภาพร่างกายของเนลล์แล้ว พวกเขาจึงตัดสินใจหยุดพักกันก่อน หลังจากเดินมาได้ไม่นาน พวกเขาไม่ได้รีบร้อนที่จะไปเยี่ยมชมสถานที่ต่าง ๆ ภายในวันเดียว

ฌอนเป็นหมอ เขามีทักษะสูงในเรื่องนี้ กิดเดียนจึงรู้สึกโล่งใจที่จะปล่อยให้เนลล์พาพวกเขาออกไปเที่ยว

ไม่อย่างนั้น เขาคงจะไม่ยอมให้เนลล์ต้องมาลำบากด้วยการเดินขึ้นเขาแบบนี้

พวกเขามีช่วงเวลาที่ดีด้วยกันตลอดทั้งวัน และพากันกลับบ้านเมื่อฟ้าเริ่มมืดแล้ว

หลังจากใช้เวลาเที่ยวมาทั้งวัน ตอนนี้พวกเขาจึงรู้สึกเหนื่อย

ในตอนเย็น เมื่อกิดเดียนทำงานเสร็จ เนลล์ก็ได้จองร้านหม้อไฟให้กับพวกเขาไว้แล้ว

ระหว่างทานอาหารกันอยู่นั้น เนลล์ก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณหญิงควีนตันโดยไม่คาดคิด