ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 990

เนื่องจากเบเนดิกต์ไม่ได้เป็นคนเดียวที่จับตาดูพวกเขาอยู่ บอดี้การ์ดของกิดเดียนก็จับตาดูพวกเขาด้วยเหมือนกัน ดังนั้นการวิ่งหนีจึงไม่ใช่ทางเลือกที่ดี

บอดี้การ์ดที่กิดเดียนพามานั้น แตกต่างจากของจีนอย่างสิ้นเชิง

บอดี้การ์ดของเธอเป็นบอดี้การ์ดแบบทั่วไป แต่บอดี้การ์ดของกิดเดียนได้รับการฝึกฝนให้ต่อสู้ในสนามรบมาเป็นอย่างดี

ออร่าที่พวกเขาปล่อยออกมานั้น แตกต่างจากเหล่านักสู้ใต้ดินราวฟ้ากับเหว

มันเป็นออร่าชนิดหนึ่งที่มีแค่นักฆ่าเลือดเย็นที่ผ่านจากสงครามนองเลือดเท่านั้นที่จะมี

พวกเขาสามารถทำให้คนอื่นกลัวได้ เพียงแค่ยืนอยู่เฉย ๆ เท่านั้น

ในสถานการณ์เช่นนี้ การจะต่อสู้กับพวกเขานั้นถือว่าเป็นไปไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับการหลบหนี

บรรยากาศยังคงเงียบสงัด เบเนดิกต์รีบแนะนำบางอย่างขึ้นมา

เนื่องจากว่าพวกเขายังคงเป็นลูกน้องของเขาอยู่ เขาคงจะทนไม่ได้ที่จะต้องฆ่าพวกเขา เขาจึงแนะนำให้ทุกคนขอโทษจีน แล้วหักแขนของพวกเขาออกข้างหนึ่ง เพื่อไม่ให้ต่อสู้ได้อีก ก่อนที่จะปล่อยพวกเขาไป

จีนเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้น แค่เธอคิดว่าจะได้เห็นบางอย่างที่โหดร้าย ใบหน้าของเธอก็ซีดเผือดขึ้นมาทันที

ถึงเธอจะไม่ใช่คนใจดี แต่เธอก็ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเช่นกัน

หลังจากสิ้นเสียงกรีดร้องจากภายนอก เธอก็ถามเนลล์ด้วยน้ำเสียงที่เปราะบางว่า “เนลลี่… นั่น… มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ…?”

ท้ายที่สุด ความจริงก็ได้ถูกเปิดเผยแล้ว และจีนก็ไม่ได้เสียอะไรเลย

เนลล์พูดง่าย ๆ ว่า “ป้าจีนคะ พวกเขาเป็นนักสู้ที่มีความสามารถ แต่พวกเขากลับใช้ความสามารถนั้นไปกลั่นแกล้งผู้อื่น พวกเขาไร้จิตสำนึก พวกเขาไม่เพียงแต่ขาดความเห็นอกเห็นใจคนอื่นเท่านั้น แต่พวกเขายังใช้การตายของผู้ชายคนหนึ่ง เพื่อวางแผนมาหลอกคุณป้า เรามาที่นี่เพื่อค้นหาความจริง และเนื่องจากสถานะและตัวตนของคุณป้า คุณป้าจึงปลอดภัย แต่ถ้าเกิดว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับคนอื่นล่ะ? ถ้าเป้าหมายเป็นแค่คนธรรมดา คุณป้าคิดว่าพวกเขาจะหนีรอดจากอันตรายแบบคุณป้าได้หรือเปล่า? พวกเขาจะมีโอกาสได้พิสูจน์ตัวเองหรือเปล่า?”

จีนเงียบไป

เมื่อถึงตอนนี้ เนลล์ก็หันกลับมามองหน้าเบเนดิกต์

“ผู้ที่แข็งแกร่งกว่าไม่สมควรรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า ถ้าเราทำแบบนี้สวรรค์จะประทานความยุติธรรมให้แก่พวกเขาโดยชอบธรรมเอง ใช่ไหมคะ คุณแคนเทอร์วิช?”

แน่นอนว่าเบเนดิกต์เข้าใจดีว่าเธอกำลังพูดจาประชดประชันเขาอยู่

ด้วยเหตุนี้เขาจึงยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ใช่แล้วครับ คุณนายลีย์”

เนลล์หันกลับมาหาจีน และกระซิบว่า “ถ้าไม่ลงโทษพวกเขาแบบนี้ พวกเขาก็จะทำอีก และคนอื่น ๆ ก็อาจจะได้รับบาดเจ็บ เหยื่อรายต่อไปอาจจะต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่านี้หลายสิบเท่า”

จีนพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด

“เธอพูดถูก พวกเขาทำเกินไปจริง ๆ! เราจะปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปเฉย ๆ ไม่ได้อย่างเด็ดขาด”

เนลล์ยิ้มจาง ๆ ออกมา

จากนั้นเธอก็พูดต่อ “อีกอย่างมันก็เป็นแค่แขน เราไม่ได้กะจะเอาพวกเขาจนถึงตาย ถ้าพวกเขาอยากจะปรับปรุงตัวใหม่จริง ๆ พวกเขาก็สามารถไปที่โรงพยาบาลและหางานทำใหม่ได้ ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้บาดหมางกัน ฉันเชื่อว่าคุณแคนเทอร์วิชคงจะไม่ใจไม้ไส้ระกำ ปล่อยให้พวกเขาต้องอดตายหรอก คุณคงจะหางานสบาย ๆ ให้กับพวกเขาได้ไม่ยากหรอกจริงไหมคะ?”

เบเนดิกต์รู้สึกประหลาดใจ เขาคิดว่าเนลล์คงแค่คาดเดาแรงจูงใจของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่านั้น

มุมริมฝีปากของเนลล์ม้วนขึ้น แล้วรอยยิ้มของเธอก็เผยออกมา

“ฉันเข้าใจค่ะ คุณแคนเทอร์วิช ฉันไม่ได้คัดค้านวิธีแก้ปัญหาของคุณ”

เธอหยุดไปชั่วครู่ ก่อนที่จะพูดเสริมว่า “แต่ฉันหวังว่าพวกเขาคงจะไม่ไปก่ออาชญากรรมใด ๆ ภายใต้การดูแลของคุณอีกนะคะ”

เบเนดิกต์เริ่มจริงจังในทันที “ผมรับปากครับ ตราบใดที่ผมยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาจะไม่ทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อคนอื่นอย่างแน่นอน แต่หากพวกเขาทำอีก ผมจะไม่มีวันเมตตา และบังคับให้พวกเขาขออภัยจากคุณอีก”

เมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้ เนลล์ก็หัวเราะออกมา

“ไม่จำเป็นต้องขอร้องอ้อนวอนให้อภัยหรอกค่ะ ท้ายที่สุดแล้ว เราก็แค่คนที่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นที่มาลงเอยที่นี่ ส่วนที่เหลือก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรา”

เธอหันหน้าไปมองกิดเดียน “ใช่ไหมคะ กิดเดียน?”

เขายิ้มและพยักหน้าเห็นด้วย

กิดเดียนจับมือของเธอเอาไว้ พลางมองไปทางเบเนดิกต์

“มันเป็นชีวิตและปัญหาของนาย เราจะไม่ยุ่ง อีกอย่างเรื่องนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับป้าของฉัน ฉันขอพาเธอกลับบ้านก่อนแล้วกันนะ”

เบเนดิกต์รีบยืนขึ้น แล้วพยักหน้า

“แต่ถึงยังไง ฉันก็ยังถือว่าเป็นหนี้นายอยู่ดี คนของฉันได้ทำเรื่องแย่ ๆ ลับหลังฉัน จนทำให้คุณจีนต้องมาซวยไปด้วย”