ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1024

"ผมจะไปจัดเตรียมเดี๋ยวนี้ครับ!" โกวหลินเทียนเพิ่งพูดจบ พ่อบ้านก็รีบพูดตอบ

ไม่นาน ภายใต้การจัดเตรียมของพ่อบ้าน ลูกน้องเจ็ดแปดคนที่ความสามารถค่อนข้างเก่งของตระกูลโกวก็ตามออกไป

ออกจากวิลล่า เฉินเกอขับรถพาไป๋เสี่ยวเฟยไปตำแหน่งทิศทางที่หน่วยรบตั้งอยู่ ระหว่างทาง ไป๋เสี่ยวเฟยกำมือแน่นอยู่ตลอด เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของเหลียงลู่ กังวลว่าหน่วยรบหนานเยว่อาจจะทำเรื่องที่เกินไปใส่

"อย่าตื่นเต้นขนาดนี้ วันนี้พวกเราแค่ไปสืบสถานการณ์ดูเท่านั้น เพียงแค่หาเจอว่าเหลียงลู่อยู่ที่ไหนก็พอแล้ว ถ้าหาไม่เจอก็ไม่ต้องกังวลไป" ดูความผิดปกติของไป๋เสี่ยวเฟยออก เฉินเกอพูดยิ้มๆ

"ผมทราบครับ!" ไป๋เสี่ยวเฟยถอนหายใจยาว

"อีกอย่างจำไว้ ไม่ว่าวันนี้จะเห็นอะไรมา หรือแม้แต่เห็นตัวเหลียงลู่ นายก็ต้องใจเย็นหน่อย ฟังคำสั่งของฉัน ที่นี่คือหน่วยรบหนานเยว่ อีกอย่างอีกฝ่ายอาจจะวางกับดักไว้ให้กับพวกเราตั้งนานแล้ว ถ้าหากทำลายเรื่องเพราะความใจร้อนของนาย พวกเราสองคนก็ล้วนต้องตายอยู่ที่นี่ หรือแม้จะสามารถหนีได้ ต่อไปหากยังคิดจะช่วยเหลียงลู่ออกมาก็คงจะลำบากแล้ว"

เฉินเกอยังไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่ เขารู้ว่าไป๋เสี่ยวเฟยเป็นพวกเก็บอารมณ์ไม่ได้ ที่ผ่านมาก็มีหลายครั้งที่เกือบทำลายแผนใหญ่ของเขา

"ผมทราบครับ!" ไป๋เสี่ยวเฟยพยักหน้าตอบรับ

เมื่อได้ยินเขาตอบรับแล้ว เฉินเกอถึงได้สบายใจลงหน่อย เหยียบคันเร่งลงไป รถพุ่งทะยานไปทางหน่วยรบด้วยความเร็วเกือบร้อยห้าสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ล้อก็บดถนนทำเอาน้ำบนถนนสาดกระเด็นออกไปทั้งสองฝั่ง

ในตอนที่กำลังขับรถอยู่ เฉินเกอเหลือบมองกระจกมองหลัง

ที่ด้านหลัง มีรถหลายคันคอยตามติดตลอด เว้นระยะห่างไว้ที่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ถึงแม้ฝนจะยังตกอยู่ แต่เฉินเกอก็สามารถดูออกในทันทีว่านี่น่าจะเป็นรถของบ้านตระกูลโกว

"พี่เฉิน ด้านหลังเหมือนว่ามีคนกำลังตามพวกเราอยู่นะครับ"

อย่าเห็นว่าปกติไป๋เสี่ยวเฟยดูโง่ แต่ยังไงซะก็เป็นถึงราชาหน่วยรบพิเศษของหัวเซี่ย มีความสามารถในการสังเกตการณ์ดีกว่าคนทั่วไปมาก หลังจากที่เฉินเกอสังเกตเห็นได้ไม่นาน เขาเองก็รู้สึกถึงความผิดปกติด้วยเช่นกัน นึกคิดวิเคราะห์กับตัวเองสักพัก แล้วก็พูดกับเฉินเกอ

"รถของตระกูลโกว"เฉินเกอมองดูสักพักก็หันกลับมาแล้วก็พูดอย่างนิ่งเฉย

"อ้อ? คนของตระกูลโกวมาเส้นทางเดียวกับพวกเราได้ยังไงกันครับ?" ไป๋เสี่ยวเฟยยังตั้งตัวไม่ถูก

"น่าจะเพราะโกวหลินเทียนกลัวว่าพวกเราจะเจออันตรายอะไรเข้า เพราะงั้นเลยเลือกคนจากตระกูลพวกเขามาคอยตามดูแล"

"ทำเป็นว่าไม่มีพวกเขาอยู่ก็พอแล้ว อย่าได้ถูกรบกวน"

เฉินเกอไม่ได้สนใจพวกเขา คนพวกนี้ช่วยอะไรไม่ได้หรอก อาจถึงขั้นเป็นภาระด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ก็ตามออกมาแล้ว ให้พวกเขากลับไป มันก็จะเป็นการทำลายความหวังดีของโกวหลินเทียน

จากบ้านตระกูลโกวถึงหน่วยรบ ใช้เวลาขับรถทั้งหมดเกือบสามชั่วโมง

และในหน่วยรบตอนนี้ เฉินหมิงหย่งก็ได้ทำการคัดเลือกคนกลุ่มหนึ่งอีกครั้ง เตรียมจะพาตัวออกไป แล้วทำการวางกับดักไว้ที่รอบสถานที่ที่กักขังเหลียงลู่ไว้

ในใจเขาคาดเดาไว้แล้ว รอทุกอย่างเตรียมการเสร็จแล้ว ก็ปล่อยข่าวออกไปให้เฉินเกอรู้เรื่อง อย่างนั้นเฉินเกอจะต้องมาช่วยคนที่นี่แน่นอน

อย่าเห็นว่าไอ้คนหัวเซี่ยคนนี้เก่งมาก แต่ถึงเก่งยังไงก็เป็นเนื้อหนัง เผชิญหน้ากับกับดักและนักสไนเปอร์ที่วางไว้รอบด้าน ก็จะไม่มีวิธีต่อกรด้วยซ้ำ

เพียงแค่เขาออกคำสั่ง เฉินเกอก็จะถูกกระสุนมากมายยิงจนทะลุปรุโปร่ง แล้วตายคาที่ ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะขัดขืน

"ผู้รักษาการส่งคนมาถามว่า หลายวันมานี้พาตัวทหารออกไปเรื่อยๆ แล้วยังนำเอาอาวุธในคลังอาวุธไปอีกชุดหนึ่ง นี่คือคิดอยากจะทำอะไรครับ?" ทหารหน่วยรบคนหนึ่งเข้ามาในห้องทำงานแล้วสอบถาม

"เฉินเกอ เพียงแค่สามารถฆ่าแกทิ้งได้ งั้นตำแหน่งผู้รักษาการของหน่วยรบก็หนีไม่พ้นแล้ว" เฉินหมิงหย่งยิ้มชั่วร้ายออกมา เรื่องนี้เขาเริ่มวางแผนตั้งแต่ตอนที่เฉินเกอลงมือจัดการกับทั้งสามตระกูลใหญ่แล้ว

ตอนนั้นที่หลี่กั๋วจุนหายตัวไป เขายังดีใจอย่างมาก คิดว่าความสามารถของตัวเองจะต้องสามารถเข้าแข่งขันคัดเลือกเป็นผู้รักษาการได้อย่างแน่นอน แต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกลู่เฉิงคุนแย่งไปกลางทางแบบนี้ แล้วสิ่งที่เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วไปจากมือเขา

และการนิ่งเฉยของลู่เฉิงคุนในตอนนี้ ถึงแม้จะตรงกับความคิดของผู้นำหน่วยรบส่วนใหญ่ แต่ก็ยังมีคนส่วนน้อยที่ไม่พอใจอย่างมาก และเขาเฉิงหมิงหย่ง ก็เป็นหนึ่งในนั้น

เขาสามารถจินตนาการได้ว่าถ้าตัวเองจัดการเฉินเกอแล้วจะมีผลลัพธ์ยังไง จัดการสิ่งเลวร้ายให้กับหนานเยว่ เขายังจะกระจายข่าวไปทุกทั่วมุมของหนานเยว่ ให้ประชาชนทุกคนของหนานเยว่รับรู้ว่าเขาทำอะไรลงไป

ถึงตอนนั้น คนทุกคนจะต้องคิดว่า เพียงแค่เขารับตำแหน่ง ก็จะสามารถปกป้องหนานเยว่ได้ และเพียงแค่คนสนับสนุนยิ่งเยอะ ก็จะยิ่งมีโอกาสไปแทนที่ลู่เฉิงคุนออกมาได้

เวลาเย็น

ท้องฟ้าเพิ่งมืด

เฉินหมิงหย่งกับเลขาเดินขนาบข้างกัน เขาเดินอยู่ใต้ร่ม ตรงไปยังประตูใหญ่ด้านข้างหน่วยรบ

ที่ตรงนี้มีทหารที่เขาจะทำการเคลื่อนย้ายสิบกว่านายรออยู่ อุปกรณ์ที่เขาเอาออกมาจากคลังอาวุธ ก็ใส่ไว้ที่หลังรถแล้ว

"รองผู้รักษาการครับ" เมื่อเห็นเขาออกมา ทุกคนก็ตะโกนพร้อมกัน

"ทุกคนเตรียมตัวเสร็จรึยัง?" เฉินหมิงหย่งกวาดมองพวกเขา แล้วพูดนิ่งๆ