ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 407

บทที่ 407 ซูมู่หานพบเห็น

“รถหรู?”

ซูมู่หานได้ยิน ก็รีบมองไปทางนั้น

ก็ได้เห็นรถสปอตคันหนึ่ง ได้ขับเข้ามาทางท่าเรือ

ใจของซูมู่หานใจเต้นตุ๊บตั๊บ

เฉินเกอมั้ย? ใช่เฉินเกอมามั้ย?

ซูมู่หานก้าวเดินมาข้างหน้าหนึ่งก้าว

ขณะนี้ รถได้จอดสนิทแล้ว

ชายหนุ่มคนหนึ่งได้ถือช่อดอกไม้สดลงมาจากรถ

เป็นภาพที่โรแมนติดมาก ทำให้ผู้คนที่อยู่ตรงนี้ อดไม่ได้ที่จะกรี๊ดกร๊าดกันอย่างอิจฉา

“ลี่ลี่ ขอโทษด้วย ฉันมาช้าไป!”

ชายหนุ่มถอดแว่นดำออก กล่าวอย่างยิ้มแย้ม

“ที่รัก ไม่ช้าหรอก นายเดินทางตั้งไกลเพื่อมาดูฉัน ฉันดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่แล้วเนี่ย!”

หยางหัวลี่ดีใจจนกระโดดไปยังข้างกายของชายคนนั้น

ขณะที่เดินมาใกล้ซูมู่หานนั้น หยางหัวลี่ได้พูดอย่างเยาะเย้ย:

“แฟนของฉันมาแล้ว เธอมายืนใกล้ขนาดนี้ทำไมกัน? ยังคิดว่าเป็นสามีมหาเศรษฐีของเธอมาเหรอ?”

ตอนนี้หยางหัวลี่นั้นเต็มไปด้วยความหลงใหลได้ปลื้ม

เพราะเธอรู้สึกว่า วันนี้นางเอกน่าจะเป็นซูมู่หาน เพราะสามีเขาช่างมีศักยภาพเหลือเกิน

เป็นไปอย่างที่ตัวเองคิดไว้เลย

มหาเศรษฐีอย่างคุณชายเฉิน น้ำหน้าผู้หญิงอย่างซูมู่หานจะเอื้อมได้เหรอ?

สุดท้ายแล้วเป็นไง คุณชายเฉินไม่ได้สนใจเธอเลย ยังคิดว่าเขาจะมาอีก ฝันไปเถอะ

ตอนนี้ในเรื่องงานของหยางหัวลี่ได้แพ้ให้กับซูมู่หานแล้ว แต่เรื่องความรักชนะเธอ ก็ต้องดีใจเป็นธรรมดา

“เธอว่าสามีหาเศรษฐีอะไรเหรอ?”

ชายหนุ่มได้จับมือของหยางหัวลี่แล้วพูด

“ฮ่าๆ ก็ใครบางคน หาแฟนที่รวยมหาศาลได้คนหนึ่ง ยังพูดว่าแฟนของเธอเพื่อเธอแล้วจะมาหาเธออย่างแน่นอน สุดท้ายเขาก็ไม่มา!”

หยางหัวลี่จงใจพูดอย่างเสียงดัง

ซูมู่หานร้อนใจจนอยากร้องไห้

ไม่ใช่เพราะคำพูดของหยางหัวลี่ แต่เป็นเพราะเฉินเกอไม่รับสายของตัวเอง และได้เรื่องลืมที่ตัวเองกับเขาได้นัดกันไว้เมื่อคืน

หรือว่าเฉินเกอจะทนตัวเองไม่ไหวแล้วจริงๆ?

ในเวลานี้ ซูมู่หานคิดมากสารพัด

“ส่งโทรศัพท์มาทั้งหมด ทุกคนโปรดแสดงบัตรประชาชนก่อนขึ้นเรือ!”

ขณะนี้ เจ้าหน้าที่จากทีมสำรวจได้กล่าวขึ้น

ซูมู่หานและพวกต่างทยอยกันขึ้นเรือ

ขณะที่เรือได้แล่นออกไปนั้น ในใจซูมู่หานยังคงคิดว่า จะมีปฏิหารย์เกิดขึ้น

เฉินเกอคงจะโผล่มาออกมาในวินาทีสุดท้าย อย่างไรเสีย เขาได้รับปากเธอแล้ว เขาก็ต้องมาอย่างแน่นอน เขาไม่เคยโกหกเธอ

แต่แนวชายฝั่งกำลังลอยหายไปต่อหน้าต่อตาเธอ ขณะที่ได้กลายเป็นเส้นตรงนั้น ซูมู่หานทนไม่ไหวจนน้ำตาไหลออกมา............

ที่ท่าเรือ คนส่วนใหญ่ต่างได้กลับไปแล้ว

ณ ขณะนี้ รถหรูคันหนึ่งกำลังแล่นมาที่นี่

ราคาของรถหรูนั้น ดึงดูดสายตาคนจำนวนมากที่อยู่ในท่าเรือ

จากนั้น คุณชายท่านหนึ่งและชายชราท่านหนึ่งได้ลงจากรถ

แต่ตรงท่าเรือ ไม่มีแม้กระทั่งเงาของเรือโดยสาร

เฮ้ย!

เฉินเกอทุบรถด้วยความโกรธ เขามาสายแล้ว

ระหว่างทาง เฉินเกอได้โทรหาซูมูห่าน แต่ว่าซูมู่หานได้ปิดเครื่องไปเสียแล้ว หากตัวเองสามารถมาก่อนเวลา ต้องได้เจอกับซูมู่หานอย่างแน่นอน

ที่สิ่งสำคัญคือตัวเองได้รับปากซูมู่หานไว้ แต่กลับผิดคำพูด

เช้าวันนี้ เฉินเกอลืมตาขึ้นมา ก็เห็นจ้าวยีฟานนอนทับอยู่บนตัวเขา

เฉินเกอรู้ว่า เมื่อคืนตัวเองถูกวางยาแล้ว จึงได้ด่าจ้าวยีฟานไปชุดใหญ่

จากนั้นก็รีบร้อนเดินทางมาที่นี่

ลูงฟู๋ ก็ได้รอตัวเองอยู่ที่ท่าเรือไปหนึ่งคืน

ตอนนี้ในใจของเฉินเกอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

หากไม่ใช่เพราะตัวเองขี้สงสาร ก็จะไม่ต้องหลงกลกับแผนที่จ้าวยีฟานวางไว้

“ก็ต้องจริงอยู่แล้ว ฉันไม่โกหกพวกแกหรอก และคนของพวกเขา ยังได้ตักเตือนฉันอย่างจริงจัง ทำให้ฉันตกใจจนรีบวิ่งออกมา!”

ซูเหมิงเหมิงแลบลิ้น

“เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเรา พวกเรารับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองได้ดีก็พอ!”

ซูมู่หานยิ้มเจื่อนๆ

หวูเหวินเหวินและซูเหมิงเหมิงต่างพยักหน้าพร้อมกัน

เวลานี้ จู่ๆด้านนอกก็ดังขึ้นด้วยเสียงฝีเท้า

จากนั้นห้องของซูมู่หานได้ดังขึ้นด้วยเสียงบิดกลอนประตู

เปิดประตูมองดู ก็เห็นหยางหัวลี่กอดไหล่ยืนอยู่ด้านนอก

“เธอทำอะไรน่ะ?”

ซูเหมิงเหมิงถาม

“ศาสตราจารย์เฉินจะประชุม ให้ฉันมาแจ้งพวกเธอ!”

หยางหัวลี่พูดอย่างไม่ค่อยพอใจ

ซูเหมิงเหมิงพูดอย่างได้ใจ: “ได้ งั้นฝากเธอไปบอกศาสตราจารย์เฉินพวกเราจะไปเดี๋ยวนี้!”

หยางหัวลี่กลอกตา จากนั้นก็เดินจากไป

ศาสตราจารย์เฉินก็คือหัวหน้าทีมสำรวจในครั้งนี้

เป็นคนสูงวัยที่อายุเจ็ดสิบปีแล้ว ผู้สนับสนุนที่หามาในครั้งนี้ รวมกลุ่มเป็นทีมสำรวจ เป็นนักวิชาการเก่าที่เข้มงวดมาก

ซูมู่หานเคารพเขาอย่างมาก เพราะว่าเขาเป็นคนที่รอบรู้มากจริงๆ

ขณะนั้น ผู้คนต่างมาร่วมประชุมกันที่ห้องประชุม

คนที่มาในครั้งนี้ รวมทั้งพวกซูมู่หาน มีทั้งหมด 32 คน

การประชุมในครั้งนี้ก็ไม่ได้มีอะไร ก็เพื่อมาย้ำเรื่องที่ควรจะระวังในการมาทำงานครั้งนี้ เดิมทีควรจะเป็นการประชุมที่เรียบๆง่ายๆ

แต่หลังจากที่ประชุมไปสักพัก

ศาสตราจารย์เฉินเหวินหัวจู่ๆก็อายขึ้นมาอย่างรุนแรง

แล้วยังเกาคอตัวเองเป็นระยะๆ

สำหรับซูมู่หานที่นั่งอยู่ด้านข้างของศาสตราจารย์เฉินเหวินหัว ดังนั้นจึงได้มองไปที่คอของศาสตราจารย์เฉินแวบหนึ่ง

จากที่มองไปแล้ว ซูมู่หานก็อึ้งไปทันที.........