ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 414

บทที่ 414 น้องสาวกับคุณป้า

ในตอนนั้นคุณแม่คิดว่าคุณพ่อนั้นดูประหลาดแล้วก็ดูลึกลับ

เพราะว่าเห็นว่าเขาแต่งตัวขาดๆไม่ดี แต่ว่ากลับชอบทำเรื่องที่คนคิดไม่ถึงออกมาเป็นประจำ

แถมคุณพ่อในตอนนั้น ดูไปแล้วช่างดูอ่อนแอ คนอื่นชกเขาด่าเขา เขาก็ไม่ว่าอะไร

ตอนแรก คุณแม่ก็แค่เห็นใจเขา แต่ว่าหลังจากไหนก็เหมือนกับตัวเองและซูมู่หาน ก็คบกันแล้วก็มาอยู่ด้วยกัน

แต่ว่าเยี่ยนจิงตระกูลหยางในตอนนั้น เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลผู้นำของเยี่ยนจิง

คุณยายคุณนายหยาง ก็เป็นคนประเภทที่ว่าดูแลครอบครัวค่อนข้างระเบียบจัด ไม่อย่างนั้นหลังจากที่คุณตาเสียชีวิตไปแล้วจะสามารถนำพาตระกูลหยางให้แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง

แถมคุณยายก็มีจุดด้อยหนึ่งจุดที่ทำให้คุณแม่โกรธเคือง

นั่นก็คือความคิดเรื่องที่รักลูกชายมากกว่าลูกสาวที่ฝังลึก

ในตระกูลหยาง ถึงแม้ว่าจะเป็นในตอนนี้ ผู้หญิงในครอบครัวก็ไม่มีใครได้รับใช้ให้ทำงานสำคัญ ต่อให้คุณจะขยันแค่ไหน ก็จำเป็นที่จะต้องเอางานที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดให้กับผู้ชายในตระกูลดูแล

จุดนี้ ต่อให้เป็นผู้หญิง มีความคิดแบบอนุรักษ์นิยมที่เข้มข้น แถมยังรักลูกชายมากกว่าลูกสาวก็เห็นได้ไม่น้อย!

ถ้าว่ากันไปตามตอนนั้นแล้ว ต้องเป็นคุณแม่ที่คนดูแลพันธมิตรทางธุรกิจแล้ว แล้วแต่งงานกับคุณชายของพันธมิตร

ยังไงเสียในตอนนั้นคุณพ่อเองก็เรียบง่าย เขาไม่พูด ไม่มีใครรู้ว่าเขาคือผู้นำตระกูลเฉิน

หลังจากนั้นคุณแม่ก็หนีงานแต่ง หนีมาพร้อมพ่อ

แน่อยู่แล้ว ถ้าเกิดว่ามีแค่เรื่องนี้ก็คงไม่ทำให้ทั้งสองครอบครัวผูกความแค้นกันมากขนาดนี้

เพราะว่าคนที่ช่วยให้แม่หนีงานแต่ง ก็คือพี่ห้า คนที่ทำดีกับแม่มาตลอดตั้งแต่เด็กๆ น่าเสียดายก็เพราะว่าเรื่องๆนั้น

พี่ห้าแบกรับทุกๆอย่างไว้ เริ่มจากโดนคุณแม่ทำโทษอย่างรุนแรงยกหนึ่ง ไล่พี่ห้าออกจากตระกูล

ต่อจากนั้น ก็แค้นฝังหุ่นกับพวกตระกูลพันธมิตร

หลังจากนั้นไม่นาน การเลี้ยงดูแบบลำบากยากจนของพ่อก็สิ้นสุด แล้วแก้แค้นแทนพี่ห้าในตอนนั้น

แต่ก็ในไม่กี่วันนี้ พี่ห้าก็โดนคนลอบทำร้ายจนต้องนอนอยู่กับที่เหมือนผัก จนถึงตอนนี้ก็ยังนอนอยู่บนเตียง

มือลอบทำร้ายก็คือพันธมิตรในตอนนั้น เขาคิดว่าเป็นพี่ห้าที่ทำให้ครอบครัวเขาต้องอับอาย

พอเป็นแบบนี้ คุณยายก็โทษคุณแม่ แล้วออกมาประกาศต่อหน้าสื่อว่าตัวเองกับคุณแม่ตัดขาดการเป็นแม่ลูกกัน

ส่วนแม่เอง ก็คิดว่าคุณยายนั้นใจร้ายเกินไป ไล่พี่ห้าออกไปไม่สนใจไม่ใส่ใจ

แต่ไม่ว่ายังไงทั้งสองแม่ลูกก็เพราะเรื่องนี้ เลยมีปัญหากันมานับตั้งแต่นั้น

ดังนั้น ตอนนั้นที่พ่อกับแม่ไม่ได้ไปเหยียบที่ตระกูลหยาง

แต่ว่าพอหันกลับมามอง ก็จัดการตระกูลของคนที่ลอบทำร้ายพี่ห้าจนราบเรียบ

และก็เป็นเพราะว่าแบบนี้ สี่ตระกูลใหญ่ในเยี่ยนจิงในตอนนั้น เปลี่ยนมาเป็นสามตระกูลใหญ่

“แล้วหลังจากนั้นล่ะครับ?” เฉินเกอในตอนนี้ถึงได้เข้าใจ ที่แท้ประสบการณ์ที่พ่อกับแม่ได้ประสบตอนเป็นวัยรุ่น มากกว่าของตัวเองตั้งเยอะ!

“หลังจากนั้น ก็เป็นแม่กับพ่อของลูกที่แอบดูแลคุณน้าห้าของลูก แต่ว่าสิบปีที่แล้ว ยายของลูกก็รับตัวน้าห้ากลับไปตระกูลหยาง!”

แม่พูดไป น้ำตาก็ไหลออกมา

“ดังนั้นลูกชาย ครั้งนี้เพื่อเรื่องๆนี้ ก็มีแค่ลูกคนเดียวที่สามารถไปได้ ขอแค่ยายของลูกสามารถโน้มน้าวตระกูลโม่ได้ นี่ก็ถือได้ว่าได้ทำคุณูปการที่ยิ่งใหญ่ให้กับตระกูลเฉิน!”

เฉินจิ้นตงเอ่ย

“อื้อ เข้าใจแล้วครับ!”

“ยังมีอีกเสี่ยวเกอ ครั้งนี้ไปเยี่ยนจิงลูกสามารถไปหาเสี่ยวเป้ยลูกพี่ลูกน้องที่เป็นน้องสาวของลูกก่อนได้ เสี่ยวเป้ยเป็นลูกสาวของคุณอาห้า เวลาผ่านมาขนาดนี้แล้ว แม่แอบช่วยเหลือดูแลเสี่ยวเป้ยมาตลอด เธอรู้จักลูกมีเธอคอยช่วย ลูกน่าจะสบายขึ้นอีกนิด คุณยายของลูกอารมณ์ร้อน แต่ว่ากับลูกคงจะไม่เด็ดขาดขนาดนั้น! แล้วก็เสี่ยวเกอ แม่ขอเตือนลูก ต่อให้เมื่อก่อนคุณยายของลูกจะทำกับแม่ยังไง ลูกห้ามทำตัวไม่เคารพท่านเด็ดขาด!”

ฟังออกว่าแม่ยังคงคิดถึงยายอยู่ ต่อให้แม่ลูกจะมีความแค้นต่อกันมากแค่ไหน ยังไงเสียก็เป็นคนครอบครัวเดียวกัน

ตอนที่ได้รับโทรศัพท์จากคุณป้า บอกว่าพี่ชายจะมา

เด็กสาวดีใจจริงๆ

เธอรู้ คุณป้ากับคุณลุงหลายปีมานี้ทำงานอยู่ที่ต่างประเทศตลอด แต่ว่าก็แอบช่วยเหลือเธออยู่ไม่น้อย รวมไปถึงช่วยหาครูที่ดีที่สุดให้ตัวเอง รวมไปถึงโรงเรียนที่ดีที่สุด ตั้งมากตั้งมาย

แต่ว่า เป็นเพราะเหตุผลบางประการ เด็กสาวไปสามารถไปเยี่ยมคุณป้าคุณลุงได้ แล้วก็ยังมีลูกพี่ลูกน้องที่เป็นพี่สาวกับพี่ชายอีก

“เหอะ มาทำตัวใหญ่โตอะไร แถมยังไงก็ต้องนั่นเครื่องบิน แค่นั่งรถมาก็ได้แล้วไหม จริงๆเชียว เพราะว่าฉันเป็นหนี้ตระกูลหยางของพวกคุณอยู่ พ่อของเธอเป็นอย่างนั้นๆ ท้ายที่สุดแล้วน้องสาวที่ไม่น่าเชื่อของพ่อก็เป็นเหมือนเดียวกัน!”

หญิงวัยกลางคนเย้ยขึ้น

“แม่ หลายปีมานี้คุณป้าเองก็ช่วยส่วนขาดเหลือของครอบครัวพวกเรามาตลอด แม่เองก็รู้ ทำไมแม่ต้องพูดแบบนี้ด้วย?”

“เหอะ ถ้าไม่ใช่ว่าป้าที่ไม่เอาไหนของแกหนีไปกับผู้ชายขี้แพ้ในตอนนั้น พ่อของแกก็อาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้ แถมตัวตนในตระกูลหยางของพวกเราทั้งสองคนก็อาจจะไม่เป็นแบบนี้ ถ้าเกิดว่ารู้ แกน่ะเป็นถึงคุณหนูใหญ่ตระกูลหยางเชียวนะ เวลาออกจากบ้านก็ไม่จำเป็นที่จะต้องออกไปพร้อมพวกญาติๆพี่ๆน้องๆ ยังจะต้องมีขบวนรถ แกดูเราสองแม่ลูก ขับแค่รถพาสสาทคันหนึ่ง!”

“แถม แกก็เหมือนกัน คุณย่าของแกมีคำสั่งชัดเจนแล้วว่าถ้าเกิดใครกล้าที่จะติดต่อกับผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้แค่กำจัดออกจากตระกูลหยาง ถึงตอนนั้น งานของแม่ก็อาจจะต้องหายไปพร้อมกันกับผู้หญิงบ้าคนนี้ก็ได้ เห้อ จะบ้าตาย!”

มองท่าทางอดรนทนไม่ไหวของแม่ เด็กสาวก็ไม่ได้พูดอะไร กลับหันไปมองตรงประตูทางออก

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่ชายหน้าตาแบบไหน คุณป้าสวยขนาดนั้น พี่ชายก็น่าจะต้องหล่อ

“หยางเสี่ยวเป้ย?”

ในตอนนี้ มีวัยรุ่นที่กำลังลากกระเป๋าเดินทางเดินมาทางนี้

มองป้ายที่เขียนว่าเฉินเกอในมือของเธอ วัยรุ่นก็ยิ้มแล้วถามขึ้น

ส่วนเด็กหญิง ก็กัดปากเล็กน้อยแล้วพยักหน้า แล้วมองค้างผู้ชายที่ดูสะอาดสะอ้านตรงหน้า

“คุณคือเฉินเกอ?” เธอยิ้มหวานๆ

“อื้อๆ ผมเอง!”