บทที่433 ผิดนัด
“คุณย่าครับ ช่วงนี้ร่างกายของท่านไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ผมซื้อของบำรุงบางอย่างมาให้ท่าน!”
หลังจากที่เฉินเกอเข้ามา ก็ได้วางของขวัญของตัวเองลงที่ด้านข้าง
“ฮึ ลำบากแล้วที่คุณจะมีใจแบบนี้!”
คุณหญิงพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเข้มงวด
เพราะว่าตอนที่ฉลองงานเวันเกิดของตัวเองนั้น เฉินเกอมาด้วยมือเปล่าและไม่มีอะไรมาให้เลย
อันที่จริง แม้ว่าจะตัดขาดความสัมพันธ์กับยู่ผิงแล้วก็ตาม
แต่ว่า ปัญหาทางสายเลือดนั้นจะตัดออกไปง่ายๆได้อย่างไร
โดยเฉพาะเฉินเกอกับเฉินเสี่ยวต่างก็เป็นหลานแท้ๆของตัวเอง
คุณหญิงเองก็อยากใกล้ชิดกับเฉินเกอในฐานะคุณย่าคนหนึ่งของเขาเช่นกัน
แต่เมื่อเห็นท่าทีที่น่าเวทนาของเฉินเกอ ก็ทำให้คุณหญิงนึกถึงเด็กบ้านนอกอย่างเฉินจิ้นตงในเมื่อก่อน
ทั้งสองพ่อลูกนั้นมีความคล้ายกันมากเหลือเกิน
และบุคลิกนั้นยิ่งคล้ายกันมาก
ต่างก็เป็นคนบ้านนอกที่ซื่อสัตย์ที่ด่าไม่คืนคำและตีเขาๆก็ไม่ตีคืน
“เฉินเกอ แม่ของคุณ สบายดีหรือเปล่าในช่วงปีที่ผ่านมา?”
หลังจากเงียบไปนาน
จู่ ๆคุณหญิงก็ถามขึ้น
“สบายดีมาโดยตลอดครับ อันที่จริง คุณแม่ก็คิดถึงคุณย่าตลอด!”
เฉินเกอนั่งลงและกล่าว
“ฮึ สบายดี?อยู่กับคนอย่างพ่อของคุณ ยังจะสบายดีอีกเหรอ?ที่จริง ฉันก็รู้ว่าคุณมาที่นี่เพื่ออะไร อุตสาหกรรมของตระกูลหยางไม่เคยมีแบ่งให้คนภายนอก และเรื่องนี้ คุณคิดก็ไม่ต้องไปคิด ยี่สิบกว่าปีแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ติดต่อกลับมาเลย เธออาจจะถือว่าแม่ของเธอนั้นได้ตายไปตั้งแต่แรกแล้ว!”
คุณหญิงกล่าวด้วยความโกรธ
เฉินเกอยิ้มแล้วพูด:“ท่านอย่าพูดเช่นนี้ จริง ๆแล้วครั้งนี้ที่เสี่ยวเกอมาที่นี่ ไม่ได้มาเพราะเรื่องอุตสาหกรรมของตระกูลหยาง แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ ต้องการคลายคับข้องใจของคุณย่ากับแม่!”
“คลายคับข้องใจ?ฉันมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว คลายแล้วมีประโยชน์อะไร?อีกอย่าง เมื่อก่อนผู้หญิงคนนี้หนีการแต่งงาน ทำให้ตระกูลลี่ในตอนนั้นต่อต้านตระกูลหยางอย่างบ้าคลั่ง ทำให้ตระกูลหยางต้องเปลี่ยนจากสี่อันดับแรกของตระกูลหลัก ไปสู่ตระกูลธรรมดาในปัจจุบัน!อีกทั้งแทบจะเหี่ยวฉาว!และครั้งนั้น ตระกูลหยางก็ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส”
คุณหญิงกล่าวด้วยความโกรธ
“แต่ว่า ตระกูลลี่นั้นไม่ใช่ถูกทำลายโดยคนอื่นอย่างรวดเร็วแล้วเหรอครับ?”
จู่ ๆเฉินเกอก็เงยหน้าและพูดขึ้น
คุณหญิงผงะ
จู่ ๆในดวงตาของเฉินเกอ ก็มีบางอย่างที่แตกต่างกันออกไปเผยขึ้นมา
“คุณย่าครับ วันนี้ผมอยากจะพูดคำหนึ่ง เรื่องราวของอดีต จะโทษแม่ของผมทั้งหมดไม่ได้ และคุณย่าเองก็ไม่มีส่วนที่จะรับผิดชอบกับเรื่องนี้เลยเหรอ?นอกจากนี้คนโบราณเคยกล่าวไว้ว่า สามสิบปีอยู่ทางตะวันออกของแม่น้ำ สามสิบปีอยู่ทางตะวันตกของแม่น้ำ อุปมาว่าเรื่องราวเปลี่ยนแปลงรุ่งเรืองตกต่ำไม่แน่นอน ตอนนั้นคุณแค่รู้สึกว่าเฉินจิ้นตงเป็นเพียงแค่คนบ้านนอกที่ยากจนคนหนึ่ง และนี่ก็ผ่านไปยี่สิบปีแล้ว เขายังเป็นแบบนั้นอยู่หรือเปล่า?”
เฉินเกอกล่าว:“คุณย่า คุณพักผ่อนเถอะ อีกสองสามวัน ผมค่อยมาเยี่ยมคุณย่าใหม่!”
พูดจบ เฉินเกอลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากไป
ส่วนคุณหญิงนั้น รู้สึกว่าวันนี้มันช่างไม่คาดคิดเลยจริง ๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสนทนาอย่างเป็นทางการกับเฉินเกอ
และเธอเพิ่งค้นพบว่า เฉินเกอไม่ได้เป็นคนที่ไม่กล้าออกความเห็น และอ่อนแออย่างที่ตัวเองเห็น
อีกอย่าง ในคำพูดของเด็กคนนี้ กำลังสื่ออะไรบางอย่างให้ตัวเองอยู่หรือเปล่า?
หลังจากที่พ่อบ้านส่งเฉินเกอออกไปแล้ว
แล้วค่อยกลับมาเอาของขวัญที่เฉินเกอส่งให้ออกไป
ตามปกติแล้ว ตราบใดที่มีคนส่งของขวัญ ไม่ว่าจะส่งอะไร และใครเป็นคนส่ง พ่อบ้านก็จะจดบันทึกไว้อย่างละเอียด
แต่ว่า หลังจากที่พ่อบ้านได้เปิดของขวัญออก เขาก็ตะลึงไปชั่วขณะ
“นี่……”
ดวงตาของเขาเบิกกว้าง จากนั้นสองมือของเขาก็ถือของขวัญ แล้วเคาะไปที่ประตูของห้องคุณหญิงโดยตรง
“ท่านประธาน คุณรีบดู ของขวัญชิ้นนี้ที่คุณชายเฉินเกอส่งมา!”
พ่อบ้านกล่าวอย่างตื่นเต้น
“นี่มัน?”
คุณหญิงก็ขมวดคิ้ว
แล้วนึกไปถึงของขวัญมูลค่าหนึ่งพันล้าน ที่คุณชายเฉินแห่งตระกูลเฉินส่งมาให้ในงานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้
เธอก็ถอนหายใจยาวๆ
ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็ได้มืดมนลง และไม่ได้พูดอะไรสักคำ
ชั่วพริบตา ในวันรุ่งขึ้น
“เสี่ยวเป้ย พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของน้อง แล้วน้องจะจัดอย่างไร?”
เฉินเกอมองไปที่เสี่ยวเป้ยแล้วถามขึ้น
“ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ หนูไม่ค่อยจัดงานวันเกิดสักเท่าไหร่!”
เสี่ยวเป้ยกล่าว
“โอเค ปีนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว วันเกิดของน้อง พี่จะจัดให้น้องเอง!”
เฉินเกอยิ้มและกล่าว
เสี่ยวเป้ยพยักหน้าด้วยความซาบซึ้ง
เพียงแต่ว่า เสี่ยวเป้ยมีคำถามหนึ่งที่อยากจะถามพี่ชายของเธอมาโดยตลอด
จึงเอ่ยปากขึ้นเพื่อจะถาม แต่เธอก็กลับกลืนมันลงไปอีกครั้ง
“มีอะไรเหรอ?อยากถามว่าพี่รู้จักบริษัทซิ่นเฟิงกรุ๊ปได้อย่างไรใช่หรือเปล่า?”
เฉินเกอยิ้มและกล่าว
หยางเสี่ยวเป้ยส่ายหัว
แล้วพูดว่า:“พี่ หนูอยากถามว่า พี่จบการศึกษามานานขนาดนี้แล้ว เคยจะหาพี่สะใภ้ให้หนูคนหนึ่งหรือเปล่า?ฐานะของพี่ดีขนาดนี้ แต่ทำไมหนูไม่เคยเห็นพี่เคยโทรศัพท์หาพี่สะใภ้เลยล่ะคะ?”
“น้องว่าพี่ฉินหยาคนนั้นหน้าตาสวยงามมาก และก็เป็นคนที่บุคลิกดีมากด้วย!”
หยางเสี่ยวเป้ยเป็นคนที่ละเอียดอ่อน และก็ได้สังเกตมาแล้ว
เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่น:“เรื่องนี้พี่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดกับน้องอย่างไร ว่าแต่เสี่ยวเป้ย พี่อยากจะถามน้อง น้องเกลียดคนที่ผิดนัดหรือเปล่า?และถ้าเป็นแฟนของน้อง ที่นัดกับน้องไว้แล้ว จากนั้นเขาไม่สามารถไปตามนัดได้ น้องจะมีความรู้สึกอย่างไร?”
“แน่นอนว่ามันต้องผิดหวัง และเสียใจมาก ๆ อันที่จริง ไม่ว่าผู้หญิงคนหนึ่งจะเย็นชามากแค่ไหน พวกเธอก็ค่อนข้างให้ความสำคัญกับออกเดทมาก และเพื่อออกเดทครั้งหนึ่ง พวกเธอก็จะใช้เวลาเตรียมตัวนานมาก……ถ้าผิดนัดแล้ว แน่นอนว่าต้องผิดหวังมาก!”“ทำไมเหรอคะพี่ พี่ผิดนัดเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...