ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 524

บทที่ 524 ตามล่าจิ้งจอกทิพย์

“เธอรู้จักเฉินเกอได้ยังไง? เฉินเกออยู่ที่มณฑลหลงเจียงงั้นเหรอ? หรือว่า เฉินเกอคนนี้ไม่ใช่คนเดียวกันกับคนที่ตัวเองคิด?”

หยางเสว่แอบคิดในใจ

แต่พอมีข่าวคราวของเฉินเกอ ทำให้หยางเสว่ไม่สามารถถอยู่นิ่งได้อีกต่อไป รีบวิ่งตามไปถาม……

ในพริบตา ผ่านไปเป็นเวลาสองวันแล้ว นับตั้งแต่ที่เฉินเกอออกจากตระกูลลู่

ชายแดนมณฑลหลงเจียง เทือกเขาอันหลิง

เทือกเขาอันหลิงมีวัฒนธรรมสืบทอดนานหลายพันปี

ภูเขาที่คดเคี้ยว ป่ารกทึบ ภายในเทือกเขาอันหลิงยังมีสิ่งมีชีวิตต่างๆ กำลังแพร่พันธุ์ ซุ่มซ่อนเพื่อล่าเหยื่ออยู่

“ระวังปิดปากถ้ำเอาไว้ อย่าปล่อยให้สัตว์ตัวนี้หลุดมือไปอีกเด็ดขาด มันเจ้าเล่ห์เกินไป!”

คนกลุ่มหนึ่งอยู่ที่ทางเข้าของถ้ำ ล้อมรอบจิ้งจอกทิพย์

ก็คือเฉินเกอและพวก

เวลานี้ ลุงเวินเป็นผู้ออกคำสั่ง

นับตั้งแต่ได้รับแผนที่การเดินทางเทือกเขาอันหลิงจากเมิ่งคัง ก็สามารถบอกได้ว่าความสำเร็จเกินครึ่งแล้ว

ผลลัพธ์นี้ ไม่ต่างกับว่าอยู่ในป่าแห่งนี้ เหมือนได้รับเครื่องนำทาง

ประมาณช่วงเช้ามืดเมื่อวานนี้ เฉินเกอและคนอื่นๆ พบร่องรอยของจิ้งจอกทิพย์อย่างราบรื่น

เสียดาย จิ้งจอกทิพย์ตัวนี้เจ้าเล่ห์เกินไป

เล็ดลอดไปได้

เมื่อวานทั้งวัน เฉินเกอและพวกเผชิญหน้ากับจิ้งจอกทิพย์มากกว่าหนึ่งครั้ง

แต่ ทุกคนประเมินความสามารถของจิ้งจอกทิพย์ตัวนี้ต่ำไป

ทำให้เฉินเกอและพวกไม่ได้พักผ่อนตลอดทั้งคืน

หลังจากต่อสู้มามากกว่าหนึ่งรอบ ทุกคนพ่ายแพ้!

ตอนนี้ ออกแรงพยายามอีกครั้ง จนในที่สุดก็สามารถปิดล้อมมันจากปากรูได้

ลุงเวินเรียกได้ว่าตื่นเต้นมาก

“อย่าให้มันหลุดไปได้อีกเด็ดขาด เคยมีบันทึกไว้ในคัมภีร์ไป๋โช่ว มันเคลื่อนไหวเร็วมาก แม้ว่าทั้งตัวจะเป็นสีขาวหิมะ แต่อำพรางได้ดีมาก และที่สำคัญคือ มันสามารถค้นหาได้อย่างรวดเร็วว่าเราจัดการกับมันอย่างไร ไอคิวสูงเกินอัจฉริยะคนธรรมดา!”

เฉินเกอกล่าวอย่างตื่นเต้น

ก่อนเข้าภูเขา เฉินเกออ่านคัมภีร์ไป๋โช่วตลอดทั้งคืน

ยังได้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับสัตว์ร้ายเช่นจิ้งจอกทิพย์โดยเฉพาะในคัมภีร์

รู้ลึกว่าถ้าหนีไปแล้ว อย่าพูดว่าจับ แม้แต่หาร่องรอยของมันยังยากเลย

“สัตว์ร้ายตัวนี้จะปรากฏตัวแล้ว อย่าส่งเสียง!”

ลุงเวินทำท่าทางให้เงียบ

และเฉินเกอก็เห็น ในรูแคบ ว่ามีขนสีขาวจำนวนมากค่อยๆ พุ่งออกด้านนอก

ทุกคนกลั้นหายใจ

ล้อมรอบทั้งปากรูอย่างแน่นหนา

อีกด้านหนึ่งของรู มีคนปล่อยควันไม่หยุด

จึงทำให้จิ้งจอกทิพย์ออกมา

ใกล้แล้ว!

ในขณะที่จิ้งจอกทิพย์อยู่ห่างจากปากรูประมาณครึ่งเมตร

ทันใดนั้น ควันสีเขียวหนาทึบ พวยพุ่งออกมาจากรู

ควันหนานี้ ส่งกลิ่นเหม็นมาก จนให้คนแทบหายใจไม่ออก

เฉินเกอและพวกหมอบอยู่ที่ปากรูพอดี ระยะใกล้เกินไป

นอกจากเฉินเกอปิดปากทันเวลาและถอยออกออกไปข้างๆ

คนอื่นๆ ถูกรมควันสูดเข้าไปไม่น้อย

“จิ๊ดๆ!”

ราวกับกำลังหัวเราะเยาะผู้คน

จิ้งจอกทิพย์ส่งเสียงร้อง

แสงสีขาวกะพริบ อาศัยผ่านช่องว่างนี้ พุ่งออกไปโดยตรง

“ให้มันหนีไปได้อีกแล้ว!”

ลุงเวินอารมณ์เสีย

“ไล่!”

ส่วนเฉินเกอตอบสนองอย่างรวดเร็ว

วิ่งตามร่างของจิ้งจอกทิพย์ไป

เร่งความเร็วของตัวเองให้ถึงสุดขีด

พวกลุงเวินก็ไล่เช่นกัน

แต่ในไม่ช้า ก็ถูกเฉินเกอสลัดทิ้ง ไม่เห็นร้องรอบของเฉินเกอ

“ผู้อาวุโสเวิน ทำไงดี? เราตามนายน้อยไม่ทัน!”

มีคนพูดขึ้น

“ลองตามดูก่อน ถ้าไม่ได้จริงๆ เราค่อยถอยกลับไปรอที่เดิม!”

ลุงเวินออกคำสั่ง

“จิ๊ดๆ ……จิ๊ดๆ!”

จิ้งจอกทิพย์มุดขึ้นไปด้านบนของป่า เหยียบใบไม้ ความเร็วเหมือนลูกธนู

และในเวลานี้ จิ้งจอกทิพย์ที่ซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งก็ขยับตัว

เมื่อกระโดดก็หล่นลงไปในหุบเขา

ในหุบเขา ก๊าซพิษฟุ้งกระจาย เห็นไม่ชัดเจน และมันเร็วมาก หายไปอย่างไร้ร่องรอยในไม่ช้า

“อย่าหนี!”

เฉินเกอกัดฟันด้วยความโกรธ ขึ้นหน้ากระโดดลงไปในหุบเขาเช่นกัน

“หืม? ไอ้หมอนี่ดูฝีมือไม่เลวแล้วนี่ ตอนนี้ยาอายุวัฒนะอยู่ในมือ และไอ้เด็กนี่เป็นเศรษฐีหนุ่ม มีความเป็นอยู่สบายแต่เด็ก ถ้าเอาหัวใจของเขามาทำเป็นตัวล่อในการสกัด มันจะดีสำหรับฉัน มีประโยชน์มากกว่าเศษสวะพวกนี้เยอะ!”

“ฆ่าเขาซะ!”

ชายชราคนนี้ตัดสินใจแล้ว มีการเยาะเย้ยที่มุมปากของเขา นอกจากนี้ยังเห็นร่องรอยการหลบหนีของเฉินเกอ แล้วตามไป

“หนีไปได้ครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะจับสัตว์ร้ายตัวนี้ได้เมื่อไหร่!”

เฉินเกอจับผมอย่ากังวล หาก้อนหินก้อนหนึ่งนั่งลง ในหุบเขา

เขาพยายามอย่างมากที่จะนึกถึงบันทึกในคัมภีร์ไป๋โช่ว

ทันใดนั้น ก็มีความคิดหนึ่ง

เกล็ดเลือด!

ใช่แล้ว เกล็ดเลือด!

เอาแต่กังวล จนลืมวิธีนี้ เฉินเกอยืนขึ้นและกล่าวด้วยรอยยิ้ม

อย่างที่พูดไป สัตว์ร้ายอย่างจิ้งจอกทิพย์ ฉลาดกว่าคนอัจฉริยะบางคน

แต่ ก็มีจุดอ่อนร้ายแรง

นั่นก็คือความโลภ

มันชอบดื่มเลือด โดยเฉพาะเลือดที่ดีต่อมัน และเป็นเลือดของคนที่มีร่างกายแข็งแกร่งมาก

เลือดของมนุษย์ เป็นสิ่งที่ดึงดูดใจมันมากที่สุด

ขอแค่คนสามารถสกัดให้เป็นเกล็ดเลือดได้ สัตว์ร้ายชนิดนี้ จะไม่สามารถต้านทานการล่อลวงได้อย่างแน่นอน

เกล็ดเลือดถือเป็นวิธีการสกัดชนิดหนึ่ง สามารถเข้าใจได้ว่าเป็นการทำให้เลือดบริสุทธิ์

แต่ในไม่ช้า เฉินเกอวิงเวียนอีกครั้ง

ตอนนี้ตัวเองก็วิ่งมาไกลมาก แม้ว่าเมื่อกี้คนคนนั้นจะฆ่าไปสองคน เอามาใช้ประโยชน์ได้พอดี

แต่ระยะทางไกลเกินไป ถึงตอนนั้น ยังไม่แน่ว่าจิ้งจอกทิพย์เจ้าเล่ห์นั้นจะอยู่ในหุบเขาหรือเปล่า

และจำเป็นต้องใช้เลือดในปริมาณมากด้วย

คงไม่สามารถฆ่าตัวเองตาย แล้วล่อจิ้งจอกทิพย์ออกมาสินะ?

หรือว่าฉันถูกกำหนดให้ไม่ได้รับจิ้งจอกทิพย์ และถูกกำหนดให้กลายเป็นปีศาจกระหายเลือดในอนาคต?

เฉินเกอรู้สึกหดหู่

และในเวลานี้ ไม่ไกลนัก จู่ๆ ก็มีเสียงกรอบแกร๊บดังมา……