ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 665

บทที่665 เทือกเขาชีกู่

คุยกับคุณลุงจนเที่ยงคืน

หลังจากกลับห้อง

เฉินเกอก็ไม่ได้หลับ

เขาต้องฝึกตน เพราะแม้กู่เฟิงจะถูกคุณลุงทำให้ตกใจหนีไป แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาอีกวันไหน

ขณะนี้ เฉินเกอนั่งขัดสมาธิอยู่กลางห้อง

ในสมองของตนเอง ในตอนแรกอยู่ที่สุสานโบราณพระราชวังทะเลทราย ได้รับความทรงจำของของเทพมากไป

นี่คือวิธีเดินลมหายใจที่เก่าแก่

ตอนนั้นเฉินเกอเคยลองฝึก แต่ฝึกไปกี่ครั้งก็ไม่สำเร็จ

นอกจากวิชาร่ายเวทและวิชาดูดจิตแล้ว ที่เหลือเฉินเกอก็ไม่สามารถฝึกได้

แต่ตามที่คุณลุงพูด ตนเองก็เข้าขั้นรู้ชะตาแล้ว

ก้าวเข้าสู่ขั้นขอบเขตเปิดปราณแล้ว แต่ยังห่างจากขอบเขตเปิดปราณขั้นกลางไปเพียงก้าวเดียว

กำลังภายใน กับกำลังภายในหลังจากที่ขอบเขตเปิดปราณแล้ว มันต่างกันมาก

เฉินเกอเลือกฝึกวิธีการเดินลมหายใจเก่าแก่มาบทหนึ่ง เรียกว่า《วิชาศุภรวิเศษ》

ด้านบน บันทึกไว้ชัดเจนมาก ว่าวิธีนี้ ประสิทธิภาพที่ดีที่สุดก็คือสามารถเพิ่มความเร็วในการฟื้นฟูลมปราณ

เปลืองแรงน้อยแต่ได้ผลมาก!

และนี่ ก็เป็นสิ่งที่เฉินเกอต้องการในตอนนี้

สงบจิตใจ

เฉินเกอปรับลมปราณตามร่องรอยของกังฟู

เห็นได้ว่าหน้าอกของเขา เริ่มขึ้นๆลงๆอย่างรุนแรง

แต่เวลาไม่นาน จากนั้นเฉินเกอก็เข้าสู่สถานะโดยสมบูรณ์

จู่ๆก็มีอากาศสีม่วงจางๆปรากฏรอบๆตัวเขา และอากาศสีม่วงนี้ก็เปลี่ยนไปบางครั้ง

จากนั้นอกที่ขึ้นๆลงๆอย่างรุนแรงของเฉินเกอก็เปลี่ยนไป

ตอนที่เฉินเกอหายใจเข้า อากาศสีม่วงรอบๆผิวก็กลายเป็นสีแดง

ตอนที่หายใจออก ก็กลับมาเป็นสีม่วง

แล้วก็มีลมหายใจสีครีมๆออกมาจากรูจมูกของเฉินเกอตอนที่เขาหายใจออก

เฉินเกอก็ไม่รู้ว่าร่างกายตนเองเปลี่ยนไปมากขนาดนี้

เพียงแต่รู้สึกว่าภายในจุดตันเถียน(จุดเลือดลมที่อยู่ใต้สะดือประมาณสามนิ้ว)ของตนเอง มีลมหายใจวนเวียนอย่างต่อเนื่อง

ด้านนอกหน้าต่างห้อง

ก็มีร่างนึงยืนไพล่หลังมองดูเฉินเกออยู่

ก็คือคุณลุง

คุณลุงมองเฉินเกอแล้วพยักๆหน้า พร้อมกับมีรอยยิ้มปลื้มปีติปรากฏที่มุมปาก

“เสี่ยวเกอ อนาคตคุณต้องแบกรับภาระเยอะจริงๆ ไม่เพียงแต่ชะตากรรมของตระกูลเฉินเท่านั้น ยังมีตัวคุณเองอีก หนทางยากลำบากนัก ก็หวังว่าคุณจะขยันเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ!”

คุณลุงแอบพูดในใจ

แต่ทว่าเขาก็ต้องขมวดคิ้ว

“แต่ว่าน่าแปลกจริงๆ สรุปใครที่เป็นคนเปลี่ยนร่างกายและพลังของเสี่ยวเกอ แล้วก็วิธีการเดินลมหายใจแบบโบราณที่เสี่ยวเกอเรียนรู้นั่นอีก ใครกันที่เป็นคนสอน?”

คุณลุงแปลกใจ

หลังจากที่ดูเฉินเกออาการดีขึ้นมาสักพัก

คุณลุงถึงจะวางใจกลับห้อง

เช้าวันรุ่งขึ้น

“ฮู้ว!”

เฉินเกอฝึกฝนทั้งคืน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจริงจังในการฝึกเฉพาะทางขนาดนี้

แต่ก่อน ด้วยเหตุของร่างกายและพลัง เขาจึงฝึกได้เล็กน้อย แล้วก็สามารถเอาชนะพวกโม่ฉางคงโม่ชางหลงได้

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ศัตรูที่เขาพบนั้นแข็งแกร่งเกินไป

เขาลืมตาขึ้น

แสงสีม่วงก็ประกายในนัยน์ตาของเฉินเกอ

อีกอย่าง พึ่งฝึกมาคืนเดียว

เฉินเกอก็ต้องพบว่า อาการบาดเจ็บของตนเองดีขึ้นมาก อีกทั้งกำลังภายในก็กลับมาแล้ว

“วิชาศุภรวิเศษช่างลึกลับมหัศจรรย์เสียจริง คิดไม่ถึงเลยว่าการเดินลมหายใจแบบโบราณที่ท่านพี่เทพมอบให้ฉันนั้นจะมีประโยชน์ขนาดนี้!”

รู้สึกว่าตนเองนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

เฉินเกอประหลาดใจ

ตอนนี้เขารู้สึกหลงใหลในพลังที่เขาได้ครอบครอง

“เฉินเกอ! ออกมากินข้าวเช้า คุณลุงมีเรื่องจะพูดกับคุณ!”

ขณะนี้หลี่มู่มู่มาเคาะประตูห้อง

เฉินเกอยกมือขึ้น เล็งไปยังตำแหน่งของประตู

งอมือสูดหายใจ

ปัง!

ประตูเปิดออก

“อ๊ะ? คุณทำอะไร? ฉันตกใจหมด!”

ด้านหลี่มู่มู่ เห็นได้ชัดว่านางคิดไม่ถึง ว่านอกจากคุณลุงแล้ว เฉินเกอก็ยังสามารถใช้วิธีลึกลับเช่นนี้ได้

จึงตอบสนองกลับมาทันที ด้วยการถามอย่างประหลาดใจ

หลังจากกินข้าวเสร็จ เฉินเกอก็เดินตามเส้นทางเข้าเขา แล้วหาหุบเขาที่คุณลุงให้มา

วิธีการกลั่นยาอายุวัฒนะ เฉินเกอก็จำไว้ในสมองแล้ว

เพียงแต่ไม่รู้ว่า วิธีการกลั่นยาอายุวัฒนะที่อยู่ในความจำของตนเอง เมื่อเทียบกับวิธีการกลั่นยาอายุวัฒนะของตระกูลฝึกฝนมนต์ลี้ลับแล้วจะเป็นยังไง

เฉินเกอใช้วิชาตัวเบา ด้วยความเร็วที่เร็วมาก

ภูเขาลูกนี้ชื่อว่าภูเขาหยาง มีกลุ่มเทือกเขาซับซ้อนใหญ่โต เชื่อมโยงไปยังเมืองใกล้เคียงเจ็ด แปดเมือง

ความเร็วของเฉินเกอเร็วที่สุดแล้ว

แต่ตอนที่ถึงหุบเขาราชายา ก็เป็นตอนเที่ยงแล้ว

หุบเขาราชายาอยู่ภายในซอกเขา ที่นี่มีถนนเส้นนึง ที่นำไปสู่โลกภายนอก

ส่วนที่ตั้งปากทางซอกเขา กลับเต็มไปด้วยรถหรู

ที่นี่มีความเห็นเกี่ยวกับการกลั่นยาอายุวัฒนะ

ท่านชนชั้นใหญ่ที่ร่ำรวยระดับโลก หลายคนมาเพื่อขอยา

แน่นอนว่าเรื่องนี้ดำเนินการอย่างเป็นความลับ ไม่เคยมีสื่อใดกล้ามาเผยแพร่

เฉินเกอถูกลูกศิษย์สองคนขวางไว้ตรงปากหุบเขา

หลังจากหยิบจดหมายออกมา

ไม่นานก็มีชายวัยกลางคนคนนึงวิ่งพุ่งออกมาอย่างตื่นเต้น

“คุณคือลูกศิษย์ของผู้มีพระคุณหรือ?”

ชายวัยกลางคนผู้นั้นสวมชุดสูท หลังจากวิ่งออกมา ก็มามองเฉินเกออย่างสนิทสนม

“ฉันชื่อเย่าหมิง แต่ก่อนขับรถให้ท่านคุณของหุบเขา ปีนั้น ผู้มีพระคุณได้ช่วยฉันกับท่านคุณของหุบเขาไว้!”

เย่าหมิงพูดอย่างตื่นเต้น

ผู้มีพระคุณที่เขาพูด น่าจะคือคุณลุง

เห็นได้ชัดว่าเขาคิดว่าตนเองเป็นลูกศิษย์ของคุณลุง

แต่นี่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกัน

“สวัสดีคุณเย่า พวกเราต้องการเครื่องยาสมุนไพรสามชนิดนี้อย่างเร่งด่วน!”

เฉินเกอกล่าวบอกจุดประสงค์การมาที่นี่อย่างชัดเจน

“ที่……ที่นี่พูดคุยไม่ค่อยสะดวก น้องชาย เชิญตามฉันมา!”

เย่าหมิงลังเลรู้สึกผิดเล็กน้อย

จากนั้นก็ลากแขนเฉินเกออย่างสนิทสนม ให้เดินไปทางในหุบเขา

ส่วนลูกศิษย์สองสามคนที่อยู่ตรงปากหุบเขา ไม่วายตำหนิ มองเฉินเกออย่างดูถูก

คิดในใจว่าคนบ้านนอกนี่มาจากไหน?