ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 673

บทที่673 ทุกคนในเหตุการณ์ต่างเงียบไปหมด

พวกเขาทั้งสามตกตะลึงจนสีหน้าแปลกๆ ยิ้มแหย่ๆ

“คาดไม่ถึงเด็กเมื่อวานซืนคนหนึ่งฝึกพลังภายในได้สำเร็จ!”

จวงสือซานร่างกายเต็มไปด้วยความตื่นเต้น แค่หอบเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าประสิทธิภาพในการต่อสู้ควบคุมได้ยอดเยี่ยม เขาพูดด้วยความ

มั่นใจ

“เพราะฉะนั้นความหมายของคุณพ่อกับลุงสองคงจะฟังเข้าใจกันแล้ว? ทางที่ดีที่สุดยอมให้จับแต่โดยดี จะได้ไม่มีใครต้อง

มาตายอีก ถ้ายังสู้ต่อไป ฉันจะไม่ออมมือแล้วนะ! อีกอย่างครั้งนี้ที่มา จุดประสงค์คือเย่าอีกู่ ถ้าไม่อยากตาย ก็รีบหลบ

ไป!”

สีหน้าของอาจารย์ทั้งสามเปลี่ยนไป ได้แต่ถอนหายใจ เพราะแม้แต่ชายหนุ่มคนนี้ก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้ นับประสา

อะไรกับจวงเป้าที่ยังไม่ได้ลงมือต่อสู้

ในเวลานี้เย่าอีกู่และคนอื่นๆรู้สึกสิ้นหวัง เมื่อเห็นคนตระกูลจวง มองมาที่พวกเขา เย่าอีกู่ ก็ตะโกนด้วยความโกรธ

“ลงมือเลย!”

ในขณะนี้ หินภูเขาปลอมในลานสวน มีมือปืนสองคนปรากฏตัวขึ้น

มือปืนสองคนที่อยู่ข้างหลังเขาว่าจ้างด้วยเงินก้อนใหญ่ มีฉายาว่ามือปืนเทวดา เป็นความหวังสุดท้ายของเย่าอีกู่

เห็นว่าพวกเขาเพิ่งชักปืน ยัง ไม่ทันได้ยิงปืน จวงเป้าใช้พลังดูดหินสองก้อนบนพื้น และพุ่งออกไป โดยกระแทกระหว่างคิ้ว

ของสองคนนั้น

“อ๊ะ”

ด้วยเสียงกรีดร้องสองครั้ง ทั้งสองล้มลงกับพื้น

ตั้งแต่คนของตระกูลจวงออกมาเล่นงานจนถึงตอนนี้ เพียงแค่สิบนาที ยอดฝีมือของเย่าอีกู่บาดเจ็บบ้าง พิการบ้าง

ตอนนี้ บอดี้การ์ดไม่มีแล้ว เหลือเพียงเย่าอีกู่และผู้อาวุโสไม่กี่คนจากหุบเขาราชายาสำหรับบอดี้การ์ดอีกหนึ่งร้อยแปดสิบ

คน ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าถึงเข้าไปสู้ก็มีแต่จะได้รับบาดเจ็บเพิ่มขึ้น

“คราวนี้ ฉันจะสู้เอง สือซานถอยออกไป”

ดวงตาของจวงเป้าเย็นชา เขาก้าวไปทีละก้าวเพื่อเข้าใกล้เย่าอีกู่

“คุณพ่อ!”

ในขณะนี้ สองพี่น้องเย่าเมิ่งเฟยวิ่งมาที่สนามตรงกลาง เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงในสถานที่แห่งนี้ รู้สึกกังวลและประหลาดใจ

อย่างมาก

ใบหน้าของ เย่าอีกู่เป็นสีเทาราวกับคนตาย และสองขาสั่น เขามองไปที่ลูกสาวสวยทั้งสองคน ฝืนอดทนไว้แล้วพูด “จวงเป้าจวงหู่พูดถึงสมัยก่อนเราก็ไม่เคยมีความแค้นเกลียดชังใดๆ ในตอนนั้นที่พวกคุณก่อตั้งอุตสาหกรรมนี้ และโชคดี

ที่บรรพบุรุษของคุณเรียนรู้วิชาการกลั่นยาวิเศษจากหุบเขาราชายาของเรา อีกอย่าง…… ฉันรู้ว่าสือซานชื่นชอบเมิ่งเฟยของ

เรามาตลอด ทำไมเราไม่เปลี่ยนการต่อสู้เป็นปรองดองกันล่ะ?”

เย่าอีกู่กำหมัดแน่น

“หึหึ คุณคิดว่าหลานชายของฉันรักเย่าเมิ่งเฟยจริงๆหรือไง? ฮึ่ม อย่างมากก็แค่ฆ่าแก และจับลูกสาวไว้มันก็สามารถ

ทำให้หลานชายของฉันพอใจเหมือนกัน !” ฝีเท้าของจวงเป้าไม่หยุด

มีเจตนาจะฆ่า และพร้อมลงมือทันที

“หัวหน้าหุบเขา!”

เย่าหมิงรีบวิ่งไปและทันที เขายืนขวางอยู่ตรงหน้าเย่าอีกู่แต่โดนเขาเหวี่ยงกระเด็นไปอยู่ข้างหลัง นอนอยู่บนพื้นและไม่

สามารถลุกขึ้น

“เย่าอีกู่เมื่อแกตายแล้ว ตระกูลจวงของเราต้องการอะไรก็จะได้ดั่งใจ แกคิดว่า ตระกูลจวงหวังเพียงเล็กน้อยเหรอ?”

จวงเป้าเดินมาหาถึงตรงหน้าเขา ใช้หลังมือตบหน้าของเขา และพูดด้วยรอยยิ้ม .

“พี่เป้า พี่เป้า มันเป็นความผิดของฉัน สมัยก่อนเป็นเพราะฉันมีตาแต่หามีแววไม่ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย” ได้สูญเสียที่พึ่ง

สุดท้าย แม้ว่าจะมีผู้อาวุโสเป็นหมื่น ในตอนนี้เขาก็ไม่ต่างจากคนธรรมดา สั่นทั้งตัวและพูดว่า “คุณรู้ไหมบรรพบุรุษของ

คุณสร้างความสำเร็จได้เพราะมาจากหุบเขาราชายาของเรา พวกคุณไม่ควรหลอกลวงอาจารย์และล้มล้างบรรพบุรุษของคุณ!”

“เพี๊ยะ!”

และจวงเป้ายกมือขึ้นตบหน้าเสียงดัง

“หลอกลวงอาจารย์และล้มล้างบรรพบุรุษ? แกไม่มีค่า!” จวงเป้ายิ้มเยาะ “ถ้าจะฆ่าแกตอนนี้มัน ก็เหมือนกับการบดขยี้

แมลงตัวหนึ่ง แน่นอนอุตสาหกรรมของหุบเขาราชายาตระกูลจวงของเราจะรับช่วงต่อไป และหุบเขาอื่นๆคงจะไม่ว่าอะไร”

รหัสที่หนึ่งร้อยห้าสิบกว่า ก้าวไปข้างหน้า แต่เมื่อจวงเป้าเงยหน้าขึ้น พวกเขาก็ตกใจจนยืนนิ่งไม่กล้าขยับ

ตระกูลจวงเก็บซ่อนมานานหลายปีขนาดนี้ พลังอำนาจในเวลานี้ เป็นสิ่งที่พวกเธอเทียบไม่ได้เลย?

“คุณชายจวงพูดถูก เมิ่งเฟยยินยอมคุณชายจวง ช่วยพ่อด้วย!” จวงสือซานพูดอย่างไร้ยางอาย

“ถุย ช่วยคุณ วันนี้เย่าอีกู่จะต้องตาย!” จวงหู่เดินเข้ามาใกล้ เตะเย่าอีกู่ล้มลง

“น้องรอง อย่าเสียเวลาทะเลาะกับเขาเลย กำจัดเขาและคนแก่พวกนี้ออกไปจากหุบเขาราชายา และรับช่วงหุบเขาราชายาต่อไป ต้องรีบ!” จวงหู่เตือน

“เอาล่ะ วันนี้ ฉันจะส่งเย่าอีกู่ลงนรก

จวงเป้ายกฝ่ามือขึ้น และเขากำลังจะฟาดลงมา เย่าอีกู่กลัวจนหลับตาลง

“หยุดนะ!”

ในเวลานี้ เย่าหมิงพยายามที่จะลุกขึ้น และตะโกน

ต่อมา ก็ได้ยินเสียงตุ้บ เห็นเขาคุกเข่าให้ชายหนุ่มข้างๆ

“น้องเฉิน หัวหน้าหุบเขาของเราทำผิด ฉันเย่าหมิงยินดีที่จะใช้ชีวิตหนึ่งแลกชีวิตหนึ่ง ท่านโปรดช่วยเหลือหัวหน้าหุบเขาของฉัน ฉันยินดี

ชดใช้ด้วยชีวิต!” เย่าหมิงคุกเข่าเอาหัวโขกพื้น จนเลือดไหลออกหน้าผาก

“ไอ้สอง นิ่งอึ้งอยู่ทำไม? รีบลงมือเร็ว!”

จวงหู่เตือน

จวงเป้ายกฝ่ามือขึ้นแล้วฟาดลง

อ๊ะ!

มีแสงที่พุ่งแรงผ่านสายตาของจวงเป้า

จวงเป้ารีบหลบโดยเร็ว

และความแรงนั้นกระทบกับหิน

ตูม!

ด้วยเสียงดัง ภูเขาหินปลอมแตกสลายทันที

มีฝุ่นตลบอบอวล ทุกคน ก็ตกอยู่ในความเงียบงัน……