ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 674

บทที่ 674 ฝีมือเทวดา

“เกิดอะไร?”

จวงเป้าสีหน้าบ่งบอกถึงความหวาดกลัว และมองไปที่เฉินเกออย่างเหลือเชื่อ

เขามีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษอยู่แล้ว คนธรรมดา มิอาจกำจัดอาวุธในมือของเขาได้อย่างง่ายดาย และดูแล้วเป็นชายหนุ่ม

ที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับสือซาน

มองไปที่พลังอำนาจที่เขาแสดงออกมา ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาของเขาเอง ดูเหมือนจะไม่เป็นความจริง

เป็นไปได้อย่างไร? จวงเป้ารู้สึกหวาดกลัว

แม้แต่จวงหู่ก็ยังขมวดคิ้ว และเหลือบมองน้องชาย

สำหรับพวกเย่าอีกู่กับเย่าเมิ่งเฟยที่สิ้นหวัง เหมือนอยู่ในความมืด มองเห็นแสงรุ่งอรุณแห่งชีวิต เหมือนมีความหวังของ

ชีวิตขึ้นมาใหม่

ไม่คาดคิดว่า ว่าชายหนุ่มคนนี้จะมีความแข็งแกร่งเช่นนี้

แต่ว่าตอนแรกดูผิดพลาด เกือบทำให้เขาขุ่นเคือง

แต่เมื่อเห็นว่าเขายื่นมือเข้าช่วยตัวเอง และความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่ได้ด้อยกว่าจวงเป้า เย่าอีกู่ลุกขึ้นจากพื้นทันที

ด้วยพลังฝีมือที่น่าทึ่งนี้ ทำให้เย่าเมิ่งเฟยดิ้นออกจากการจับกุมของจวงสือซาน และเข้าไปช่วยน้องสาวของเขา

“พี่สาว เป็นเขานี่เอง เมื่อกี้ฉันไม่ได้สังเกตเห็น! ที่แท้เขายังไม่ตาย!”

เย่าเมิ่งเฟยหายใจหอบ

“เงียบ! อย่าพึ่งพูด! เย่าเมิ่งเฟยก็ประหลาดใจมาก

บรรยากาศสถานที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

“แกเป็นใคร?”

จวงเป้าขมวดคิ้ว เมื่อกี้เขาเคยเห็นชายหนุ่มคนนี้ แต่ในสายตาของเขาไม่เห็นชายหนุ่มคนนี้อยู่ในสายตา ความสนใจมุ่งไปที่

อาจารย์ทั้งสาม และเย่าอีกู่กับมือปืนสองคน

ตอนนี้ดูเหมือนว่า ชายหนุ่มคนนี้มีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ เห็นได้ชัดว่ามีบางสิ่งให้พึ่งพา

หลายปีที่ผ่านมาจวงเป้าไม่มีอะไรต้องกังวล สามารถรอดชีวิตจากกระสุนปืน สิ่งที่ได้มาคือมีวิทยายุทธ์ที่ล้ำลึก เขาต้อง

ระมัดระวัง แม้ต้องเผชิญกับชายหนุ่มที่ดูเหมือนธรรมดา แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะดูแคลน มิฉะนั้นจะเกิดข้อผิดพลาดได้ง่ายๆ

“ไม่คาดคิด ว่าผู้มีพระคุณจะฝึกฝนลูกศิษย์ได้ขนาดนี้ น้องชาย เมื่อกี้ฉันหยาบคายไปหน่อย ใช่สิ ได้ยินเย่าหมิงพูดว่า คุณมาที่นี่

เพื่อมาเอาสมุนไพร? ดีล่ะ อย่าว่าแต่สามชนิดแม้แต่สิบชนิด ฉันจะให้คุณ และจะให้เงินคุณอีกห้าแสน คุณช่วยฉันจัดการ

กับคนของตระกูลจวง

เย่าอีกู่เริ่มมีความมั่นใจขึ้น

สีหน้าเริ่มมีความหวัง

“เมื่อกี้ที่ฉันช่วยคุณไว้ เพราะเห็นแก่ความจริงใจของเย่าหมิงตอนนี้ ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต คุณต้องการใช้สิ่งเหล่านี้

เพื่อล่อฉันใช่ไหม?”

เฉินเกอมองเขาด้วยรอยยิ้มเย็นชา ถ้าไม่ใช่เห็นแก่ความภักดีต่อเจ้านายของเย่าหมิง และความจริงใจ เฉินเกอไม่จำเป็นต้อง

ช่วยเขา หลังจากเย่าอีกู่เสียชีวิต เขาก็สามารถเข้าไปแย่งยามาได้เลย

“อืม?”

เย่าอีกู่ได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจ

แต่เดิมคิดว่าเขาเป็นเพียงชายหนุ่มในชนบทที่ไม่เคยเห็นโลกภายนอก ดังนั้นเมื่อพูดถึงเงื่อนไข เย่าอีกู่ก็ตัดสินว่า สิ่ง

เหล่านี้เพียงพอที่จะทำให้เขาพอใจ

คาดไม่ถึง เขาไม่ได้สนใจเลย

“น้องชาย ดูเหมือนคุณจะรู้สึกน้อยไปใช่ไหม?เอาอย่างนี้ คุณต้องการอะไร? ขอแค่คุณช่วยฉันจัดการกับศัตรู!”

เย่าอีกู่พูด

“สิ่งที่ฉันต้องการง่ายมาก หนึ่งในห้าของทรัพย์สินหุบเขาราชายา เป็นของฉัน!” เฉินเกอหัวเราะ

“คุณพูดว่าอะไร?” เย่าอีกู่สะดุ้ง

เย่าเมิ่งเฟยไม่คาดคิดว่าเขาจะโลภมากขนาดนี้

“ฉันหมายถึงทรัพย์สินหนึ่งในสี่ของหุบเขาราชายา เป็นของฉัน!”

เฉินเกอพูดอีกครั้ง

เย่าอีกู่เริ่มหายใจถี่ ถึงตอนนี้ เขาเพิ่งรู้ว่า เขาประเมินชายหนุ่มคนนี้ต่ำไป

ยังไง ก็แค่เด็กบ้านนอกคนหนึ่ง กล้าอ้าปากขอทรัพย์สินหนึ่งในห้าของตัวเอง และตอนนี้ กลายเป็นหนึ่งในสี่แล้วเหรอ?”

จวงเป้าที่เจ้าเล่ห์ ก็ทนไม่ได้ที่จะโกรธทวีคูณ แผลเป็นบนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยคาบเลือด และดูน่าเกลียดน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ

เฉินเกอหันกลับมา และมองไปที่จวงเป้าและพูดว่า:

“คุณไม่เชื่อเหรอ? เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นพวกคุณสามคนเข้ามาพร้อมกันเลย”

“หาที่ตายชัดๆ” สีหน้าของจวงเป้าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแรงอาฆาต

ในใจของเขา เขามองว่าศักดิ์ศรีสำคัญกว่าชีวิต ชายหนุ่มคนนี้เอ่ยคำสบประมาท แม้จะมีพละกำลังอยู่บ้าง แต่เขาก็

สมควรจะกระดูกแหลกสลายเป็นชิ้นๆ

“ฉันจะบิดหัวมองของแกลงมา สับแยกร่าง แล้วโยนมันลงแม่น้ำเพื่อเป็นอาหารปลา” จวงเป้าพูดทีละคำ ความโกรธที่พุ่ง

สูงขึ้น ทำให้ทุกคนในที่เกิดเหตุหน้าซีด

แม้แต่อาจารย์ทั้งสามก็อดไม่ได้ที่จะพูดด่าในใจว่านี่มันเวลาไหนแล้ว ชายหนุ่มที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงยังจะออกมาหาที่ตาย

นายไม่เห็นความร้ายกาจของจวงเป้าเหรอ? ยังจะไปยั่วยุอารมณ์เขา? ถึงนายจะมีความสามารถจริงๆแล้วเป็นไง? จวงเป้า

เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มาก่อน!”

เย่าหมิงมองจนนิ่งอึ้ง เขารู้เฉินเกอมีความหยิ่งในใจ แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะหยิ่งยโสขนาดนี้ เลือกโน้นเลือกนี่?

เฉินเกอยืดตัวขึ้น และพูดเบา ๆ :

“โอ้จริงเหรอ?”

เขาใช้มือขวาจับความว่างเปล่า ราวกับว่าเขาจับลม จากนั้นก็ใช้นิ้วปาดเหมือนมีดที่หน้าอก แล้วกระแทกลงพื้น!

พื้นที่ตรงหน้าเขาสั่นสะท้านเป็นพักๆ พร้อมกับมีเสียงดังแสบแก้วหู

เพียงแค่เห็นแสงสีขาวเปล่งประกายออกมาจากฝ่ามือของเขาพุ่งออกไป มีรอยแยกและยาวอยู่บนพื้น

ฉึด!

ก้อนหินขนาดใหญ่วางอยู่ตรงหน้าของจวงเป้าและเฉินเกอแตกออกเป็นสองส่วน ด้วยการแตกหักที่ราบเรียบ กระเบื้องอัน

ล้ำค่าที่ปูบนพื้นยังแตกออก รอยแยกช่องเปิดออกไปไม่กี่เมตร ซึ่งตรงไปยังเท้าของจวงเป้า

จวงเป้าตกใจ!

ขณะนี้ทั่วทั้งหุบเขาราชายาเงียบสงบ

ทุกคนมองไปที่รอยร้าวที่ยาวบนพื้นด้วยความตะลึง