ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 735

บทที่735 ท่านซินแสกุ่ย

ในพริบตาค่ายกลสี่เหลี่ยมก็ล้อมรอบคนของบ้านตระกูลกู่เอาไว้

วินาทีถัดมาจากนั้น ความตายก็ได้เข้ามาปกคลุม

ในช่วงเวลานี้ พวกเขาหวาดกลัว เสียใจ โกรธ สรุปแล้ว ความรู้สึกมากมายนับไม่ได้ ได้มารวมกันอยู่

แต่ว่า เฉินเกอไม่มีทางที่จะใจอ่อนอีก

คนพวกนี้ ตัวเองไม่ฆ่าพวกเขา จะช้าจะเร็วก็คือหายนะ

ค่ายกลสี่เหลี่ยมดวงตาสีทองถูกปล่อยออกมา คนพวกนี้ ในเสี้ยววินาทีก็กลายเป็นแส้ขนหางจามรีผง

ยิ่งไปกว่านั้น เฉินผิงอัน ตกใจจนหาอะไรเปรียบไม่ได้

การเปลี่ยนแปลงของเสี่ยวเกอ สามารถที่จะใช้คำว่าน่ากลัวมาอธิบายได้แล้ว......

“คุณลุงสอง ความหมายของคุณอาคือ คุณปู่ยังไม่ตาย? และคนลึกลับที่แอบตามดูผมคนนั้น ก็คือคุณปู่?”

หลังจากที่ช่วยพวกฟางเจี่ยนนัน ลี่ป้าออกมาได้ เฉินผิงอันก็เรียกตัวเฉินเกอมาที่ห้องลับ

หลังจากที่ฟังคำอธิบายของคุณลุงรองจบ เฉินเกอก็ตกใจเสียยกใหญ่

“อืม! ใช่แล้ว เรื่องๆนี้ลุงไม่เคยพูดออกมา เพราะว่าก่อนหน้านี้ลุงไม่แน่ใจ แต่ว่าตอนนี้ ลุงคิดว่าลุงพอจะแน่ใจแล้ว!”

เฉินผิงอันความรู้สึกปะปนซับซ้อนไปหมด

เฉินเกอเอง ก็เพิ่งจะนึกขึ้นมาได้ ตอนแรก ตัวเองเคยย้อนไปในอดีต ครั้งนั้นที่ได้ต่อสู้กับคนลึกลับผู้นั้น ในตอนนั้นก็รู้สึกคุ้นเคยมากๆ

รวบกับที่ลุงสองพูด ตัวเองมาคิดอีกที

จริงๆด้วย......แววตานั้น คล้ายกับแววตาของคุณปู่มากๆ

พูดอย่างนี้ คนลึกลับก็คือคุณปู่? แถมคนที่ทำลายพลังพื้นฐานของตัวเอง ก็มีสิทธิ์ที่จะเป็นไปได้มากว่าคือคุณปู่?

บอกตามตรง ถึงแม้ว่าคุณลุงสองจะบอกตัวเองให้เตรียมใจเอาไว้

แต่ว่า ตอนหลังจากที่ได้ยินผลลัพธ์ของเรื่องนี้ หัวใจของตัวเองก็ยังคงตกใจมากอยู่ดี แถมยังสัมผัสได้ถึงความคิดที่คิดไม่ถึงอีกด้วย

เป็นไปได้ยังไง?

คุณปู่ท่านดูแลชุบเลี้ยง รักและปกป้องตัวเอง ไม่ว่าจะมองยังไง ก็ไม่รู้สึกเลยว่าคุณปู่เป็นคนที่แอบซ่อนตัวตน เขาควบคุมทุกๆอย่าง

แต่ถ้าจะให้พูดคุณปู่มีปัญหาจริงๆ อย่างนั้นคุณปู่เคยเลี้ยงบุปผาผีเอาไว้ที่สำนักจิต ก็สามารถบอกปัญหาได้บางปัญหา

บุปผาผีพวกนี้ จะต้องไม่ใช่คุณปู่ที่เก็บเอาไว้ใช้!

“แต่ว่าต่อให้เป็นแบบนี้ คุณลุงสอง พวกเราก็จำเป็นจะต้องได้พบคุณปู่ก่อน ถึงจะพูดได้ ผมใกล้ที่จะเชื่อจริงๆ!”

เฉินเกอพูดขึ้น

เฉินผิงอันพยักหน้า “นี่เป็นเรื่องปกติ ทั้งหมด รอจนกว่าจะหาตัวปู่ของแกเจอแล้วค่อยคุยเถอะ ส่วนเรื่องที่จะมีหรือไม่มีตระกูลเฉินอีกตระกูล ลุงจะไปตรวจสอบตอนนี้เลย!”

ลุงหลานทั้งสองคน คุยกันจนดึกดื่น

ถึงแม้จะมาจากคุณลุงสอง แต่ใครจะยอมรับว่าคุณปู่อาจจะมีปัญหา

แต่ว่า ความจริงหลายๆเรื่อง กำลังเดินไปในทิศทางนี้

ตำแหน่งของสุสานเก่า คุณปู่รู้ เขาเข้าไปในถ้ำ ฆ่างูยักษ์แล้วเอาศพของพี่หลินเซียวไป นี่ค่อนข้างที่จะมีเหตุผล

ยังมีอีก ก่อนหน้านั้นท่านซินแสกุ่ยได้ดูดวงให้กับตัวเอง ก็เคยเตือนตัวเองเอาไว้ให้ระวังคนรอบตัว

ในตอนนั้นตัวเองไม่ได้ใส่ใจ อย่างนั้น จะใช่ในตอนนั้นหรือเปล่า ตัวเขากำลังเตือนให้ตัวเองแล้ว ระวังคุณปู่?

ใช่แล้ว! ท่านซินแสกุ่ย！

คิดถึงตรงนี้

ในตอนนั้นท่านซินแสกุ่ยหายตัวไปก็เพราะว่าหยุนฉิง เขาจะไปไหนได้?

ถ้าว่าตอนนี้ตัวเองสามารถที่จะหาเขาเจอได้ เขาจะต้องสามารถบอกความลับบางอย่างกับตัวเองได้!

ตามที่คุณลุงใหญ่บอก ตอนนี้พี่จื่อเยียนได้ไปที่อื่นแล้ว จิ่วโล๋หวางก็ตามเธอไปตลอดทาง เกรงว่าอีกสักพัก พี่จื่อเยียนก็ไม่น่าจะกลับมา

ดังนั้นในตอนนี้ เฉินเกอทำได้เพียงฝากความหวังเอาไว้กับท่านซินแสกุ่ย

ครอบครัวของตัวเองอยู่ที่ไหน เรื่องของคุณปู่ เบาะแสสำคัญพวกนี้ ท่านซินแสกุ่ยอาจจะสามารถช่วยเหลือตัวเองได้

ในตอนนี้ เฉินเกอจำเป็นที่จะต้องคิดหาวิธีที่จะหาเขาให้พบ

รอจนถึงวันถัดไป

สองลุงหลานก็ปรึกษากันเสร็จเรียบร้อยแล้วว่าหนทางต่อไปจะเอายังไงดี

คุณลุงสองจะช่วยตัวเองสอบถามว่าพี่จื่อเยียนอยู่ที่ไหนแล้ว แล้วก็ตามหาพี่ล๋าน

ส่วนพวกลี่ป้าก็รับผิดชอบเรื่องแพร่ข่าวว่าท่านประธานเฉินไปจินหลิง

“ผมไม่ได้ดูถูกคุณปู่ของคุณ เพียงอยากจะรู้ว่าพวกคุณแต่ละคนที่ดูแล้วก็เป็นคนที่ร่ำรวย ทำไมถึงมาคุกเข่าอยู่ที่เทือกเขาผานหลงนี่?”

เฉินเกอถามอย่างประหลาดใจ

“ยังจะมาพูดจาไร้มารยาทที่นี่อีก ฉันว่าคุณนี่หาเรื่องตายชัดๆ!”

ส่วนเด็กหญิงนั้นโมโหสุดขีดแล้ว

คิดว่าเฉินเกอดูถูกอีกครั้ง

คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน? วันนี้จะให้บทเรียนกับคุณ ดูสิว่าคุณจะไม่รู้จุกที่ต่ำที่สูง

ในตอนนี้ เด็กหญิงร่างกายขยับด้วยความรวดเร็ว ยื่นหมัดออกมา แล้วส่งหมัดพุ่งตรงไปยังเฉินเกอ

ส่วนคนชราที่กำลังคุกเข่าอยู่ด้านข้าง รวมถึงคนแก่อยู่ด้วย

แล้วก็ยังมีคนวัยกลางคนอีกเพิ่มมาอีกหนึ่งคน

ในตอนนี้ทั้งสองคนก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน มองไปยังการออกหมัดของหลานสาว

ความเร็วรวดเร็วมาก ถึงแม้ว่าจะอายุยังน้อย แต่ว่าพละกำลังของหลานสาว กลับมากกว่ากำลังของชายหนุ่มวัยรุ่นสิบกว่าคนไปแล้ว

คนชรายิ้มบางๆ แสดงออกว่ายินดี ไอ้วัยรุ่นคนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนี้ จะต้องสำนึกเสียบ้าง

“ไม่พูดก็ไม่พูด ทำไมจะต้องตีๆฆ่าๆ!”

ได้เจอกับหมัดนี้ เฉินเกอก็ยิ้มเนือยแล้วส่ายหน้า เขายังไม่ทันสู้กลับ ยังไม่ทันหลบเลี่ยง เพียงหมุนตัวแล้วออกเดินต่อ

ใช่แล้ว เหล่านี้ที่มองดูว่าสงบและก็เป็นธรรมชาติ

แต่ว่า ทำให้คนเราคิดไม่ถึงก็คือ หมัดที่หนักของหลานสาว กลับผ่านช่วงไหล่ของเขาไปเสียเฉยๆ

ราวกับว่าเป็นผู้กำกับภาพยนตร์กำลังภายใน ฝึกกระบวนท่านี้มาอย่างนับไม่ถ้วนอย่างมีฝีมือและบังเอิญ

“อะไร?”

หมัดของหลานสาวตกลง แทบไม่อยากจะเชื่อ

ส่วนคนชรากับคนวัยกลางคน ในตอนนี้ ดวงตาก็เบิกออกกว้าง

ลมหายใจก็เปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นในชั่ววินาที

“คุณผู้ชาย ช่วยหยุดก่อน!”