ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 842

เฉินเกอมองไปด้านข้างและส่งพลังจากมือซ้ายเข้าไปรับเอาไว้

ทั้งสองฝ่ามือกระทบกันโดยตรง จากนั้นคลื่นพลังที่มองไม่เห็นก็แผ่กระจายออกไป จนทำให้ยอดฝีมือของตระกูลทุกคนที่ยืนอยู่ห่างออกไปกว่าสิบเมตรต้องสะดุดก้าวถอยไปหลายก้าว และยังมีคนที่อ่อนแอกว่าอีกหลายคนที่ล้มลงไปกับตรงพื้นทันที

ขณะที่พวกเขากำลังยืนอย่างมั่นคงนั่นเอง พวกเขาก็เห็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด

หลินเต้าเทียนที่เผชิญหน้ากับเฉินเกอ จู่ๆก็กระอักเลือดออกมา พลังทั้งร่างของเขาถดถอยลงไปทันที หลังจากกระเด็นไปหลายเมตร เขาก็ล้มลงกับพื้นโดยตรง

“ผู้อาวุโสไท้เสียง!” เมื่อเห็นฉากนี้ หลินตงหยวนก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและช่วยพยุงหลินเต้าเทียนขึ้น,k

“ความแข็งแกร่งของเฉินเกออยู่เหนือกว่าที่คาดคิดเอาไว้ แค่มือข้างเดียวก็สามารถต้านทานพลังของฉันได้ถึง 100%!” หลินเต้าเทียนหอบหายใจอย่างอ่อนแรง ไร้ซึ่งท่าทีกระปรี้กระเปร่าดั่งเช่นเมื่อครู่นี้

ในขณะที่ต่อกรกับฝ่ามือของเฉินเกอ เขาไม่รู้สึกถึงความกดดันใด ๆอีกทั้งยังถึงกับกดดันอีกฝ่ายเอาไว้ได้อย่างลับๆ แต่ในขณะที่เขากำลังได้ใจอยู่นั่นเอง จู่ๆเฉินเกอก็ปลดปล่อยพลังมหาศาลออกมาอย่างกะทันหัน

จนทำให้เขากระเด็นขึ้นไปทันที

“พวกนายยืนบื้ออยู่ทำไม เข้าไปจัดการสิ!” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเต้าเทียน หลินตงหยวนก็รีบหันไปพูดกับยอดฝีมือของตระกูลที่ยืนอยู่ข้างหลังเหล่านั้นโดยไม่สนใจทั้งสิ้นว่าจะเป็นตระกูลหลินหรือตระกูลโถ้ป๋า

"แค่ก!"

หลังจากหายใจไม่กี่ครั้ง หลินเต้าเทียนก็รู้สึกสบายขึ้นมาเล็กน้อย

ทันทีที่เขาผ่อนคลาย เขาก็ไออย่างรุนแรงอีกครั้ง จากนั้นกองเลือดก็ถูกกระอักลงกับพื้น

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนจากสองตระกูล แต่กลับเกิดความร่วมมือกันขึ้นโดยปริยาย

แต่ถึงกระนั้น ภายในห้าหรือหกนาทีของการต่อสู้ ยอดฝีมือเกือบสิบคนก็ต้องเสียเปรียบและได้รับบาดเจ็บภายในเงื้อมมือของ เฉินเกอ

“ผู้อาวุโสไท้เสียง คุณไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม?” เมื่อเห็นโถ้ป๋าหงหนีล่าถอย โถ้ป๋าจี้ก็รีบถามอย่างเป็นกังวล กลัวว่าเขาจะโดนเฉินเกอโจมตีเหมือนหลินเต้าเทียน

“ฉันไม่เป็นไร แค่รอจนกว่าพวกเขาจะโจมตีจนกินกำลังกายและความแข็งแกร่งของเฉินเกอลงไป” โถ้ป๋าหงส่ายหัว จากนั้นก็เหลือบมองไปที่หลินเต้าเทียนซึ่งกำลังนั่งสมาธิและพักฟื้นอยู่ที่ด้านหลัง

“ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าหนุ่มคนนี้สามารถทำลายล้างตระกูลจินได้ ความแข็งแกร่งของเขามีมากจริงๆ หากพวกเราตระกูลโถ้ป๋าต่อสู้เพียงลำพัง ก็อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาจริงๆ” โถ้ป๋าจี้มองเฉินเกอด้วยความหวาดกลัวในใจ เมื่อกี้นี้ที่หลินเต้าเทียนได้รับบาดเจ็บ เขาได้เห็นมันอย่างชัดเจนเต็มสองตา