ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 884

ด้วยเหตุนี้ เฉินเทียนยิ่งก็ได้เล่าเรื่องราวทุกอย่างที่ตัวเองรู้ให้กับเฉินเกอฟัง

หลังจากฟังที่เขาพูด เฉินเกอก็พอที่จะเข้าใจสถานการณ์โดยรวมแล้ว

ในตอนแรกเฉินเตี๋ยนชางไม่เพียงแต่ซื้อเกาะโยวหลง แต่ได้ซื้อหมู่เกาะที่อยู่รอบเกาะโยวหลงอีกด้วย ดังนั้นกลุ่มผู้ฝึกตนทั้งหมดของตระกูลก็ใช้ชีวิตบนเกาะโยวหลง คนอื่นๆนั้นใช้ชีวิตในรอบๆหมู่เกาะ กลายเป็นบริวารที่คอยรับใช้บริการตระกูลหลัก

เฉินเทียนยิ่งก็คือหนึ่งในบริวารของตระกูล

นอกจากบริวารของตระกูลต้องส่งของกินของใช้ตามเวลาที่กำหนดแล้ว อีกทั้งยังต้องรายงานสถานการณ์ของโลกภายนอกด้วย

สำหรับที่ตั้งตำแหน่งของเกาะโยวหลง เหล่าบริวารของตระกูลไม่รู้เลย

"พี่เฉิน คุณเหลียงลู่ถูกนำตัวกลับมาแล้ว" สิบนาทีให้หลัง เหลียงลู่กับศิษย์หลายคนของตำหนักสวนหยางได้เดินเข้ามา

"ไปอุ่นกับข้าว ทานข้าวเสร็จแล้วก็รีบไปพักผ่อนเถอะ" มองดูเหลียงลู่ที่ท่าทางขวัญผวา เฉินเกออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

"พวกนายไม่ต้องมาสนใจฉัน!" ใครจะไปคิด เหลียงลู่จะสะบัดคนเหล่านี้ออก แล้ววิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนโดยตรง

"แกก็รู้เรื่องแค่นี้เองเหรอ?" เฉินเกอไม่ได้สนใจเหลียงลู่อีก ในสถานการณ์ที่เร่งรีบแบบนี้ควรที่จะหาข้อมูลของตระกูลเฉินกับเกาะโยวหลงเจอถึงจะดี

"น้องชาย สิ่งที่ฉันรู้ฉันก็ได้บอกกับนายไปหมดแล้ว หากนายจะถามตำแหน่งของเกาะโยวหลงให้ได้ ฉันไม่รู้มันอยู่ที่ไหนจริงๆ!" เฉินเทียนยิ่งเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว

"กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ จำไว้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ห้ามเล่าให้ใครฟังเด็ดขาด ศพของเฉินเทียนจ้าวแกหาทางจัดการให้มันเรียบร้อย" เฉินเกอนวดหว่างคิ้ว โบกมือไล่

"ฉันรู้แล้ว" เฉินเทียนยิ่งตอบอย่างสั่นๆ

มองดูเขาที่จากไป ไป๋เสี่ยวเฟยก็วิ่งมาข้างหน้า "เฉินเกอ นายเชื่อใจเขาขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าหากเขากลับไปแล้วไปรายงานข่าว ตอนเราตื่นขึ้นมาอาจจะถูกตระกูลเฉินล้อมก็ได้นะ"

"เขาไม่มีความกล้านั้น" เฉินเกอยิ้มแล้วโบกมือปฏิเสธ

ตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรก ตัวเองแค่กดดันเขาก็ทำให้เขาตกลงพาตัวเองกลับมาที่เกาะโดยตรง จนกระทั่งเมื่อกี้ที่เฉินเกอฆ่าเฉินเทียนจ้าวนั้น ปฏิกิริยาทั้งหมดของเฉินเทียนยิ่ง ก็ได้บอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดแล้ว

เฉินเกอสรุปได้ว่าคนคนนี้เป็นคนกลัวตาย

คนที่กลัวตายสิ่งที่ต้องการปกป้องมากที่สุดก็คือชีวิตของตัวเอง และตอนนี้สิ่งที่เขาควรทำก็คือทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน อย่างไรเสียศพของเฉินเทียนจ้าว ยังนอนอยู่บ้านของเขา

"แต่ฉันก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ดี ไม่ก็ให้พวกลูกศิษย์อาศัยช่วงเวลากลางคืนไปดูหน่อย ฉันฟังความหมายของเขา เหมือนกับว่าเกาะโยวหลงก็อยู่ใกล้ๆกับหมู่เกาะเหล่านี้ มีความเป็นไปได้ว่าเราอาจจะเคยเห็นเพียงแต่เราไม่รู้"

ไป๋เสี่ยวเฟยพูดอย่างต่อเนื่อง

"ไม่ต้องหรอก ฉันคิดว่าตระกูลเฉินน่าจะรู้ข่าวคราวของฉันแล้ว" เฉินเกอทอดถอนหายใจยาว

เรื่องนี้มันยุ่งยากมากกว่าที่เขาคาดคิดเอาไว้ เขาสามารถสรุปได้ว่า สิ่งที่ตัวเองทำทั้งหมดในประเทศหนานเยว่ได้ถูกพวกเฉินเตี๋ยนชางรู้เห็นนานแล้ว และก็รู้ว่าก้าวต่อไปก็คือเกาะโยวหลง

และตอนนี้ ตัวเองก็อยู่ใกล้ๆกับเกาะโยวหลง เฉินเตี๋ยนชางจะไม่รู้ได้อย่างไร

"แล้วควรทำยังไงดี?" เมื่อเห็นสีหน้าของเฉินเกอแฟบลงเล็กน้อย ไป๋เสี่ยวเฟยหยิบบุหรี่ออกมาหนึ่งมวน แล้วยื่นให้กับเฉินเกอ

"ไม่จำเป็นต้องขอโทษ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับคุณ เพียงแค่อยากให้คุณคำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเองให้มาก ฟังคำสั่งของผม" เฉินไม่อยากที่จะเอ่ยเรื่องพวกนี้ มันเจ็บปวดทุกครั้งที่พูด

"ฉันรู้แล้ว ต่อไปนี้ฉันจะไม่สร้างความยุ่งยากให้นายอีก" เหลียงลู่มองไปที่เฉินเกอ เธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้น่ามองขึ้นมาบ้างแล้ว อีกอย่างก็เริ่มเข้าใจการกระทำทุกอย่างของเฉินเกอในระยะนี้แล้ว

"รีบพักผ่อนเถอะ" เฉินเกอลุกขึ้น หลังจากที่ออกมาแล้วก็ปิดประตูห้อง

——

เมื่อเฉินเทียนยิ่งกลับมาถึงที่บ้าน เห็นศพของพี่สามอยู่ในห้องรับแขก ถึงขนาดยังมีเลือดออก เขาทิ้งก้นลงบนพื้น ร่างกายอ่อนปวกเปียก แม้กระทั่งแรงพูดยังไม่มีเลย

"เทียนยิ่ง?" หลายนาทีผ่านไป หญิงสาวจึงได้เปิดประตูอย่างระมัดระวัง

"จัดการศพของพี่สามก่อน คุณรีบไปตักน้ำ จำไว้อย่าให้ใครเห็น มิเช่นนั้นเราก็ต้องตายสถานเดียว เมื่อเห็นภรรยา เฉินเทียนยิ่งถึงได้ผ่อนคลายไปบ้าง!" ก็กล่าวอย่างเร่งรีบ

"จะให้ติดต่อกับคนของตระกูลหลักมั้ย นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กเลยนะ!" ภรรยากุมท้องเอาไว้ หากไม่ใช่กลั้นใจเอาไว้ คงอ้วกไปนานแล้ว

"ติตต่อคนของตระกูลหลัก? คุณสามารถติดต่อคนของตระกูลหลักได้เหรอ?"

"อีกอย่าง ต่อให้คุณติดต่อตระกูลหลักได้ เกรงว่าเมื่อคนของตระกูลหลักมาถึงที่เกาะ ชีวิตของเราสองคนคงไม่เหลือแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เดียวที่ทำได้คือฟังคำสั่งของเขา ถึงจะมีโอกาสรอด" เฉินเทียนยิ่งส่ายหัวอย่างเต็มกำลัง เขาถูกเฉินเกอทำให้กลัวจนหัวใจจะวายแล้ว

"ได้ ฉันจะไปตัดน้ำ!" ภรรยาไม่กล้าลังเลอีก ถือถังน้ำ เดินอ้อมศพของเฉินเทียนจ้าว ออกไปอย่างรีบร้อน