ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 885

มองศพของพี่สามที่อยู่บนพื้น เฉินเทียนยิ่งทำได้เพียงลากศพของเขาไปไว้ในรถเข็นที่อยู่ในสวนชั่วคราว รอให้ฟ้ามืดกว่านี้ ค่อยใช้ข้ออ้างในการออกไปหาปลา นำศพไปทิ้งในทะเล

ไม่นาน ภรรยาก็ได้ตักน้ำกลับมา

ทั้งสองคนที่ถือแปรงขัดไว้ในมือ ได้ช่วยกันขัดเลือดที่อยู่บนพื้นอย่างเต็มแรง

"คุณต้องจำเอาไว้ เรื่องคืนนี้ห้ามพูดออกไปเด็ดขาด" เฉินเทียนยิ่งยังคงไม่วางใจ

"แต่ถ้าพี่สามไม่กลับไปเลย ตระกูลหลักต้องตรวจสอบอย่างแน่นอน" ภรรยากล่าวอย่างกังวล

"นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถพิจารณาได้ ต่อให้ตระกูลหลักจะสอบสวนเรื่องนี้ เราก็ต้องยืนกรานว่าไม่รู้เรื่อง นี่มันเป็นเรื่องของหัวหน้าเผ่ากับหลานชายของเขา เราห้ามเข้าไปยุ่งเกี่ยวเด็ดขาด" เฉินเทียนยิ่งโบกมืออย่างเต็มแรง

"หลานชายของหัวหน้าเผ่า? นี่มันเรื่องอะไรกัน?" ภรรยายิ่งงงมากขึ้นไปอีก

"พูดไปคุณก็ไม่เข้าใจ คุณแค่จำเอาไว้ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ห้ามพูดออกไปก็พอแล้ว!" เฉินเทียนยิ่งไม่มีกะจิตกะใจที่จะมาอธิบายเรื่องพวกนี้ สิ่งที่เขาคิดในตอนนี้ ก็คือจัดการกับศพและคราบเลือดให้สะอาดหมดจด

"ได้ ฉันฟังที่คุณพูด" ภรรยาไม่ได้ถาม แต่ได้พยักหน้าตอบรับโดยตรง

ผ่านไปประมาณสองชั่วโมง กลิ่นคาวเลือดในบ้านได้จางลงไปบ้างแล้ว คราบเลือดที่อยู่บนพื้นก็ถูกทำความสะอาดอย่างหมดจด เมื่อเห็นว่าดึกมากแล้ว เฉินเทียนยิ่งที่สวมเสื้อกันหนาว ก็ได้เข็นรถเข็นออกไปจากสวนโดยตรง

——

เช้าวันรุ่งขึ้น

เฉินเกอลืมตาพร้อมกับพระอาทิตย์ที่ขึ้นมา

เมื่อคืนเขาฆ่าเฉินเทียนจ้าว นั่นก็หมายความว่าตัวเองได้ประกาศศึกกับตระกูลเฉินอย่างเป็นทางการแล้ว

หลังจากที่ล้างหน้าเสร็จ เฉินเกอสวมเสื้อกันหนาว ก็ไม่ได้ไปที่ไหน แต่ได้ไปบ้านของเฉินเทียนยิ่งโดยตรง

เวลานี้เฉินเทียนยิ่งเพิ่งจะกลับมาจากทะเลไม่นาน คนทั้งคนเห็นได้ชัดว่าจิตใจหงอยเหงาเศร้าซึม นั่งหดตัวอยู่บนเก้าอี้ แววตาไม่มีประกายเลยแม้แต่นิดเดียว

"พี่เฉิน เรื่องจัดการเป็นอย่างไงบ้าง?" ตอนที่เฉินเกอเดินเข้ามานั้น ก็ได้ถือโอกาสปิดประตูบ้านไปด้วย

"ฉันทำตามที่นายบอกทุกอย่าง ศพของพี่สามได้ถูกฉันนำไปทิ้งที่ทะเลแล้ว คราบเลือดในบ้านก็ถูกทำความสะอาดแล้ว" เมื่อเห็นเฉินเกอ เฉินเทียนยิ่งตกใจจนตัวสั่น

"นายว่า คนของตระกูลหลักจะใช้เวลากี่วันถึงจะรู้ว่าเฉินเทียนจ้าวหายไป?" เฉินเกอกวาดมองไปแวบหนึ่ง ไม่เห็นรอยคราบเลือดบนพื้นแล้วจริงๆ จึงได้นั่งลงข้างเขา ถามอย่างเรียบเฉย

"ฉันไม่รู้ เรื่องของตระกูลหลัก ผมที่เป็นเพียงเป็นบริวารของตระกูลจะรู้ได้อย่างไร เฉินเทียนยิ่งส่ายหัวกล่าว

ยิ่งเกือบจะโดนเฉินเกอขู่จนสติหลุด เฉินเกอก็เอามือไขว้หลัง เดินออกไปจากบ้านของเขา

เกาะทั้งเกาะไม่ได้รับผลกระทบจากการเสียชีวิตของเฉินเทียนจ้าวแม้แต่นิดเดียว สามารถพูดได้ว่า พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเฉินเทียนจ้าวได้ถูกตัวเองฆ่าไปแล้ว

เมื่อมองดูชนเผ่าพวกนี้ เฉินเกออดไม่ได้ที่จะทอดถอนหายใจ

เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าเฉินเตี๋ยนชางวางแผนการอะไรในใจ ทำไมเขาถึงต้องสร้างผู้ฝึกตนตระกูลเฉินในต่างประเทศ และทำไมเขาต้องจับกุมพ่อแม่ของตัวเอง และบังคับตัวเองมองเขาเป็นศัตรู

"หัวหน้าเผ่า ผม........." ชายหนุ่มเกิดความดีใจ

"นายห้ามออกหน้าเด็ดขาด หากนายกล้าไปปรากฏต่อหน้าเฉินเกอล่ะก็ ฉันก็จะทำลายวิชาของนายทั้งหมด" เฉินเตี๋ยนชางหันหน้าไปมองเขาด้วยสายตาที่ขุ่นมัว

"ครับ ผมเข้าใจ ผมเข้าใจแล้วครับ" ชายหนุ่มตกใจจนสะดุ้ง รีบพยักหน้าตอบ

"ออกไป!" เฉินเตี๋ยนชางโบกมือไล่

บนเกาะกง

เฉินเกอไม่มีวิธีที่ดีในการหาตำแหน่งที่ตั้งของเกาะโยวหลงเลย ในเมื่อเฉินเทียนยิ่งเองไม่รู้ ถ้าเป็นอย่างนั้นคนที่อาศัยอยู่บนเกาะนี้ก็คงไม่รู้เช่นกัน มีเพียงเฉินเทียนจ้าวที่รู้แต่ก็ได้ถูกตัวเองฆ่าไปแล้ว

ตอนนี้ดูแล้ว สิ่งที่สามารถทำได้ก็คือรอไปอีกหนึ่งสัปดาห์ รอให้เรือของตระกูลหลักมาที่นี่ ถึงจะมีโอกาสตามเรือไปที่เกาะโยวหลง

แน่นอน คนบนเกาะไม่ได้สนใจกับการตายของเฉินเทียนจ้าวเลย คิดว่าเขากลับไปที่ตระกูลหลักแล้วเท่านั้น ถึงอย่างไรตระกูลหลักกับบริวารตระกูลย่อยบนเกาะ แม้จะแซ่เฉินเหมือนกัน แต่มันไม่ใช่ตระกูลเฉินที่มาจากเชื้อสายเดียวกันเลย

หลายวันมานี้เฉินเกอเอาแต่อยู่ในห้อง เวลาส่วนใหญ่ก็เอาไปศึกษาภาพไห่ซิน ตั้งใจวิเคราะห์หมู่เกาะที่อยู่กลางทะเลหลายแห่ง เพื่อจะคาดเดาว่าเกาะแห่งไหนคือเกาะโยวหลง

ความเรียบเฉยของเฉินเกอ ไม่ได้หมายความถึงความเงียบเฉยบนเกาะโยวหลง

เฉินอู่ที่ได้รับคำสั่งของเฉินเตี๋ยนชาง ไม่สามารถติดต่อเฉินเทียนจ้าวได้เลย ไม่ได้รับข่าวคราวเป็นเวลาหลายวัน มันทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

สมาชิกทั้งหมดของตระกูลหลักตระกูลเฉิน ไม่สามารถที่จะออกไปจากเกาะโยวหลงโดยพลการ นี่เป็นกฎที่เฉินเตี๋ยนชางตั้งไว้แต่แรก แต่ตอนนี้เฉินเทียนจ้าวไม่เพียงแต่ไปที่เกาะกง อีกทั้งยังขาดกันติดต่อเป็นเวลาหลายวัน นี่มันเท่ากับว่าได้ทำผิดข้อห้ามของข้อห้ามแล้ว