ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 897

แผนที่ทั้งหมดยังคงเป็นเหมือนกระดาษคราฟท์ดังเดิม ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินเกอเห็นด้วยตาของตัวเองมาก่อน ก็คงไม่อยากจะเชื่อว่าแผนที่นี้จะปรากฏภาพที่น่าตกใจเช่นนั้นได้

"มีอะไรใหม่บนแผนที่หรือไม่?" ซินแสกุ่ยขึ้นมา

"ไม่มี อีกทั้งยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกาะโยวหลงจะปรากฏเมื่อใด ดูเหมือนว่ามีความลึกลับมากมายที่เรายังไม่รู้บนแผนที่ไห่ซิน ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ เฉินเกอคงไขปริศนาทั้งหมดที่ซากโบราณสถานไปแล้ว และถามผู้เฒ่าคนนั้นไป"

เฉินเกอส่ายหัวและถอนหายใจ

ก่อนหน้านี้ออกมาจากซากโบราณสถานเร็วเกินไป. อีกทั้งยังไม่คาดคิดว่าภาพไห่ซินจะมีความลับอยู่ด้วย ถ้าเขารู้ว่าเป็นแบบนี้เฉินเกอคงไขความลับทั้งหมดของภาพไห่ซินทั้งหมดในซากโบราณสถานก่อน ไม่ว่าจะต้องใช้เวลาหนึ่งวัน สิบวันหรือว่ากี่สิบวันก็ตาม ล้วนแต่รอได้

"กลับไปที่ซากโบราณสถานอีกครั้ง?" ซินแสกุ่ยถาม

"ช่างมันเถอะ ต่อให้ไขความลับในภาพไห่ซินได้แล้วยังไงกัน ก็แค่เห็นเกาะโยวหลงเท่านั้น หากไม่รู้วิธีหาเกาะโยวหลงและขึ้นเกาะโยวหลงจากเผ่าไห่ต้อง รู้แล้วจะทำอะไรได้" เฉินเกอส่ายหัวและเอ่ยขึ้น

"ไม่ต้องรีบร้อน ตอนนี้พวกเรามีความก้าวหน้าไปมากแล้ว ตอนนี้เรามีภาพไห่ซินอยู่ในมือ อีกทั้งยังรู้ถึงการอยู่อาศัยของบริวารตระกูลย่อยของตระกูลเฉินบนเกาะ ขอแค่เราสามารถหาคนของเผ่าไห่ต้องเจอ เราก็สามารถช่วยพ่อแม่ของนายได้อย่างรวดเร็ว"

เมื่อเห็นว่าเฉินเกอมีอารมณ์ตกต่ำอยู่บ้าง ซินแสกุ่ยก็ตบไหล่ปลอบโยนเขา

"ฉันรู" เฉินเกอสูดหายใจลึกและยิ้ม

ไม่นานนัก ไป๋เสี่ยวเฟยก็กลับมาพร้อมกับอาหารที่เตรียมโดยกองบัญชาการทหารโวกั๋ว

เมื่อพูดถึงอาหาร อาหารที่นี่แตกต่างจากอาหารปกติในหัวเซี่ย มันเป็นข้าวคลุกและข้าวกล่องแบบดั้งเดิม รวมถึงที่ซุปมิโซะถังใหญ่

ทั้งสามคนรวมตัวกันที่โต๊ะกินข้าว ก่อนที่จะทานอาหารเสร็จ ข้างนอกก็มีเสียงดังขึ้น

"ที่นี่คือไป๋เสี่ยวเฟยจากหัวเซี่ยหรือไม่?" ประตูห้องไม้อัดถูกคนใช้แรงตบอยู่หลายครั้ง จากนั้นก็ตามขึ้นมาด้วยเสียงเรียกดังขึ้น

"มีคนมาหานาย" เฉินเกอเอ่ยเรียบๆหลังจากดื่มซุปมิโซะไปชามใหญ่

"ใครกัน?" ไป๋เสี่ยวเฟยวางจานและตะเกียบลง เขาผลักประตูออกไป และเห็นกองกำลังพิเศษหลายคนยืนอยู่ข้างนอกในชุดต่อสู้ ดูเหมือนว่าพวกเขาควรจะเป็นชาวเอเชีย

"นายก็คือไป๋เสี่ยวเฟย?" ผู้มาเยือนมองอย่างประเมิน และเอ่ยด้วยสีหน้าบูดบึ้ง "ขอแนะนำตัวเองหน่อย ฉันชื่อเฉินอาผิงฉันเป็นทหารพิเศษของหน่วยรบหนานเยว่ ได้ยินมาว่านายเคยปรากฏตัวในหน่วยรบของเรา และเพื่อนที่อยู่ข้างนายก็ก่อเรื่องพลิกฟ้าสะเทือนแผ่นดินที่หน่วยรบของเรา?"

"นายจำคนผิดแล้ว" ไป๋เสี่ยวเฟยไม่ได้คิดจะสนใจคนลุ่มนี้

"ช้าก่อน ฉันเห็นว่าข้างในนั้นยังมีคนอีกสองคนนั่งอยู่ คงไม่ใช่เฉินเกอใช่มั้ย?" ไป๋เสี่ยวเฟยเพียงแค่วางมือบนที่จับ ส่วนเฉินอาผิงดึงประตูบ้านไว้และมองเข้าไปข้างใน

"ไอ้หนู ที่นี่คือโวกั๋ว ไม่ใช่ในหนานเยว่ของนาย มีเรื่องอะไรก็ไปหาตัวแทนผู้นำลู่เฉิงคุนของพวกนายดู อย่ามากวนฉันที่นี่!" ไป๋เสี่ยวเฟยขมวดคิ้ว ในเวลานี้ บุคคลตรงหน้านี้ไม่เพียงแต่ยั่วยุตัวเอง แต่ยังยั่วยุหัวเซี่ยอีกด้วย

เสียงที่เกิดขึ้นที่นี่ยังดึงดูดกองกำลังพิเศษจากประเทศอื่น ๆ มีคนไม่น้อยมารวมตัวกันและชี้มาเพื่อดูเรื่องสนุก บางคนถึงกับมีท่าทีตื่นเต้น พวกเขาส่งเสียงเชียร์อย่างหนักและให้ไป๋เสี่ยวเฟยและเฉินอาผิงลองประลองกัน

"มองออกเลยว่า การแข่งขันหน่วยรบพิเศษนี้ คล้ายไม่เงียบเหงาอย่างที่เราคิด" เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ หลังจากกินข้าวกล่องในมือของเขา แม้ว่าเมื่อกี้เขาจะไม่ได้ออกไปไหน แต่ก็ได้ยินเสียงข้างนอกอย่างชัดเจน

"พี่เฉินนายไม่ต้องกังวลไป ถ้าหากเขาคิดจะมาหาเรื่อง ฉันก็จะจัดการพวกเขาในทันที ยังไงเสียก็เป็นพวกเขาที่เข้ามาหาเรื่องก่อน พวกเราก็แค่ปกป้องตัวเอง" ไป๋เสี่ยวเฟยบีบหมัด การจัดการพวกผู้ฝึกฝนพวกนั้นเขาอาจจะทำไม่ได้ แต่การจัดการทหารหน่วยรบพิเศษธรรมดาๆทั่วไป เรื่องนี้เขามีความมั่นใจอย่างยิ่ง

"ไม่ได้ นายเป็นตัวแทนของผู้เข้าแข่งขันชาวหัวเซี่ยของเรา หากนายลงมือก็จะส่งผลเสียขึ้น เรื่องเล็กน้อยพวกนี้นายให้ฉันจัดการเถอะ นายแค่ไปเตรียมตัวแข่งขันให้ดีๆก็พอ" เฉินเกอโบกมือ

เมื่อพูดอย่างจริงจังแล้ว ไป๋เสี่ยวเฟยเพิ่งไปหนานเยว่กับตัวเองมาเท่านั้น เรื่องที่เกิดขึ้นในหนายเยว่ล้วนไม่เกี่ยวอะไรกับเขา โดยธรรมชาติแล้ว เฉินเกอย่อมไม่ต้องการเอาปัญหาของตัวเองผลักไปให้ไป๋เสี่ยวเฟย

เขาตัวคนเดียว แม้จะเผชิญหน้ากับประเทศหนานเยว่เพียงลำพังก็ไม่เป็นอะไร แต่ไป๋เสี่ยวเฟยเป็นกองกำลังพิเศษของหัวเซี่ยอย่างแท้จริง หากได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้ เขาก็มีแนวโน้มที่จะถูกลงโทษ

"พี่เฉิน เชื่อผมเถอะ ผมจัดการได้!" ไป๋เสี่ยวเฟยตบหน้าอกและรับประกัน

"เรื่องนี้ฟังฉันเถอะ ไม่อย่างนั้นฉันและซินแสกุ่ยจะจากไปทันทีตอนนี้" เขาค่อยๆ เช็ดที่มุมปากด้วยผ้าเช็ดปาก จากนั้นเฉินเกอก็ผลักประตูห้องของเขาและเดินเข้าไป

ไป๋เสี่ยวเฟยได้แต่นิ่งอึ้งอยู่ที่เดิม

"เรื่องนี้นายควรฟังเฉินเกอดีกว่า นั่นเพราะคุณเป็นทหารกองกำลังพิเศษ การต่อสู้กับพวกเขาก่อนการแข่งขันนั้นขัดต่อกฎเกณฑ์ เมื่อกองทัพโวกั๋วจับได้ นายก็อาจถูกตัดสิทธิ์จากการเข้าร่วมการแข่งขัน " ซินแสกุ่ยพูดด้วยรอยยิ้ม

ในชั่วพริบตาก็มาถึงตอนค่ำ หลังจากกองกำลังพิเศษจากแต่ละประเทศหลังทานอาหารเสร็จก็กลับห้องไปเพื่อพักผ่อน เฉินเกอนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับบุหรี่ในมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างหนึ่งถือภาพไห่ซิน ดวงตาจ้องมองไปที่มันตลอดเวลา