ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 911

ในสมองของเขาเต็มไปเรื่องของหญิงชายพวกนั้น จนไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของเฉินเกอที่บุกเข้าประตูมา

"คุณหนูทาตายุ!"

เมื่อเห็นสถานการณ์ในห้อง เฉินเกอก็ขมวดคิ้ว เขาก้าวไปข้างหน้าทันที จากนั้นก็คว้าเสื้อผ้าของเคซา คิมคาวะด้วยมือเดียวและลากเขาลงจากเตียงแล้วโยนเขาลงกับพื้น

ในเวลานี้ เคซา คิมคาวะถูกฤทธิ์ยากลืนกินไปแล้ว ฤทธิ์ยาที่รุนแรงทำให้เขาไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะเหลืออยู่อีก แม้ว่าเขาจะรู้ว่าสถานการณ์ตรงหน้านั้นไม่ถูกต้องอยู่บ้าง แต่สติของเขาที่เกิดขึ้นมาก็ถูกความปรารถนากดมันลงไป ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงนอนราบกับพื้นและหอบหายใจอย่างแรง

"คุณหนูทาตายุ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?" เฉินเกอไปที่เตียงและถามเบาๆ

"ฉันไม่เป็นอะไร ต้องขอบคุณที่คุณมาทันเวลา ไม่อย่างนั้นฉันคงจะ..." สีหน้าของทาตายุ ฟุตาบะเต็มไปด้วยหวาดกลัว จนถึงตอนนี้เธอก็ยังตั้งสติไม่ได้ เธอไม่กล้าคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเฉินเกอมาช้ากว่านี้อีกสักครึ่งนาที

"ดูท่าตระกูลคิมคาวะจะไม่มีความจริงใจอยู่เลย ผมส่งคุณกลับไปโดยสวัสดิภาพน่าจะดีกว่า"เมื่อมองไปที่เสื้อผ้าที่ฉีกขาดของทาตายุ ฟุตาบะ และร่างกายสีขาวราวหิมะเหนือหน้าอกของเธอ เฉินเกอก็เบือนหน้าหนีและถอนหายใจ

"แต่ถ้าฉันจากไป อย่างนั้นก็จะเท่ากับว่าเป็นการแตกหักกับตระกูลคิมคาวะอย่างสมบูรณ์ พวกเขาจะไม่ให้ความร่วมมือและช่วยเหลือตระกูลของเราอีกต่อไป" ทาตายุ ฟุตาบะดึงเสื้อผ้าของเธอขึ้นมา จากนั้นก็ดึงผ้าห่มและห่อตัวเอาไว้แน่น

ตอนนี้เธอต้องการจากไปพร้อมกับเฉินเกออย่างยิ่ง แต่ในฐานะคุณหนูของตระกูลฟุตาบะ เธอต้องคำนึงถึงผลประโยชน์ของตระกูล นี่เป็นแนวคิดที่พ่อของเธอปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้แม้ว่าเธอจะสามารถป้องกันตัวเองจากการถูกเคซา คิมคาวะลวนลาม แต่ว่าทางด้านตระกูล....

"เรื่องของตระกูลฟุตาบะของพวกเธอ ฉันสามารถหาวิธีให้ได้ อีกทั้งเธอคิดหรือไงว่าถ้าวันนี้เธอสมยอมกับความคิดสกปรกของเคซา คิมคาวะแล้ว ตระกูลคิมคาวะของพวกเขาจะช่วยพวกเธอได้?"

เฉินเกอเหลือบมองที่เคซา คิมคาวะซึ่งนอนอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดและพูดเยาะเย้ย

สถานการณ์พวกนี้เขาไม่รู้ว่าเห็นมาแล้วกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง อีกทั้งยังเคยประสบกับเหตุการณ์แบบนี้ด้วยตนเองด้วย ส่งตัวลูกสาวออกไปก็สามารถทำให้อีกฝ่ายช่วยเหลือได้ นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ และเฉินเกอก็เชื่อว่าทากูยะ ฟุตาบะ ไม่มีทางไม่เข้าใจความจริงนี้

น่าจะเป็นเพราะสถานการณ์ของตระกูลฟุตาบะนั้นซับซ้อนหรืออันตรายเกินไป ดังนั้นพวกเขาถึงได้ยอมเสี่ยงทำทุกวิถีทางแบบนี้

"นายช่วยพวกเราได้?" ทาตายุ ฟุตาบะจ้องที่เฉินเกอตากว้าง

"ฉันพาเธอออกไปจากที่นี่ก่อนดีกว่าแล้วค่อยว่ากัน" เฉินเกอรู้ดีว่าเรื่องที่ตนทำร้ายคนพวกนั้นจะต้องแพร่กระจายออกไปในตระกูลคิมคาวะในไม่ช้า ถ้าไม่ไปในตอนนี้ รอให้พวกเขาตอบโต้แล้วค่อยไป ก็คงลำบากมากขึ้น

"ตกลง ฉันจะไปกับนาย!" ทาตายุ ฟุตาบะเฝ้าดูเฉินเกออยู่พักหนึ่ง

เธอไม่รู้ว่าทำไม แม้ว่าเธอจะรู้จักกับเฉินเกอเพียงไม่กี่วัน แต่เธอกลับเต็มไปด้วยความเชื่อใจในตัวชายชาวจีนคนนี้ ราวกับว่าตราบใดที่เฉินเกออยู่ด้วยเธอก็จะไม่มีอันตรายใดๆ และปัญหาทั้งหมดสามารถแก้ไขได้

ครั้งที่แล้วเธอถูกลอบสังหารโดยนักฆ่าของตระกูลโคชิที่อยู่หลังโรงแรม วันนี้ก็เกือบถูกเคซา คิมคาวะหมิ่นเกียรติ ล้วนแล้วแต่เป็นเฉินเกอที่มาถึงทันเวลาและเปลี่ยนอันตรายให้กลายเป็นความปลอดภัยได้

และก็เป็นเพราะเรื่องพวกนี้ ที่ทำให้ทาตายุ ฟุตาบะรู้สึกราวกับว่าเฉินเกอคล้ายกับเจ้าชายที่พระเจ้าส่งมาเพื่อปกป้องเธอโดยเฉพาะ เรื่องที่เกิดขึ้นไม่กี่วันมานี้ดูราวกับภาพยนตร์การ์ตูนที่เธอดูเมื่อตอนที่เด็กอย่างไม่ผิดเพี้ยน

"พี่เคซา!" ก่อนที่เฉินเกอจะได้เอ่ยอะไร ด้านนอกก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น คนสนิทของเขาและชายอีกคนหนึ่งเดินไปที่ประตูและตะโกนเมื่อเห็นเคซา คิมคาวะนอนอยู่บนพื้น

เมื่อเข้ามาในห้อง เฉินเกอก็โยนพวกเขาลงบนเตียงโดยตรง

"นายกำลังทำอะไร?" ทาตายุ ฟุตาบะตกใจ เมื่อเห็นคนทั้งสองที่ถูกโยนลงไปที่เตียง เธอก็ถามด้วยความสงสัย

"ในเมื่อเคซา คิมคาวะชอบทำเรื่องพวกนี้ ฉันก็ย่อมนึกถึงความรู้สึกของเขาสักหน่อย ความสุขที่โดนขัดไปก็ต้องเอากลับมาชดเชยให้ เพียงแต่บังเอิญว่าฉันเป็นคนค่อนข้างใจดี ก็เลยชดเชยให้เขาไปสองคนเลย!" เฉินเกอเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา จากนั้นก็หันหลังดึงทาตายุ ฟุตาบะออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

เมื่อสัมผัสได้ถึงกำลังและความอบอุ่นของเฉินเกอ ทาตายุ ฟุตาบะก็สงบขึ้นมาทันที อีกทั้งสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ เธอไม่กล้าพูดอะไร และทำเพียงแอบมองใบหน้าด้านข้างของเฉินเกอ และรีบก้าวเท้าตามจังหวะของเขา

อาศัยช่วงที่ตระกูลคิมคาวะยังไม่รู้เรื่อง เฉินเกอไม่รอช้าอีกต่อไป เขาพาทาตายุ ฟุตาบะไปถึงประตูสวน จากนั้นก็เอ่ยกับเจ้าหน้าที่รักษาประตูไม่กี่คำ ทั้งสองก็จากไปทันที

ในห้อง หลังจากเคซา คิมคาวะได้สติกลับมา ภายใต้ฤทธิ์ยา เขารีบพุ่งไปที่เตียง และฉีกเสื้อผ้าทั้งหมดของลูกน้องออกด้วยดวงตาแดงก่ำ

บนที่นั่งข้างคนขับรถ ทาตายุ ฟุตาบะมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย ครั้งนี้ถึงแม้ว่าเธอจะออกมาจากตระกูลคิมคาวะได้เพราะความช่วยเหลือของเฉินเกอ อีกทั้งยังปกป้องชื่อเสียงของตนเอาไว้ได้ แต่เธอไม่รู้ว่าต่อจากนี้ไปสถานการณ์จะเป็นยังไง อย่างน้อยๆตระกูลคิมคาวะก็จะต้องไม่ยอมช่วยตระกูลของเธอแล้วอย่างแน่นอน ตามทำพูดของเฉินเกอ

ทาตายุ ฟุตาบะแม้จะเชื่อในคำพูดของเฉินเกอ อีกทั้งเมื่ออยู่ข้างกายเขาเธอก็รู้สึกปลอดภัยอย่างยิ่ง แต่สิ่งที่ตระกูลฟุตาบะของพวกเธอเจอก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ อีกทั้งยังไม่ใช่เรื่องที่ตระกูลเล็กๆทั่วไปจะสามารถจัดการได้

ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ต้องกล้ำกลืนก้มหัวนอบน้อม และขายลูกสาวออกไปขอให้ตระกูลคิมคาวะช่วยแบบนี้

เธอรู้ว่าเฉินเกอสามาถช่วยได้ แต่กลับไม่รู้ว่าเฉินเกอมีกำลังมากเท่าไหร่ อีกทั้งยังไม่อยากให้เฉินเกอต้องใช้ความสัมพันธ์ที่มีและเงินทุนทั้งหมดมาเพื่อช่วยตระกูลของตน