ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 917

เกือบครึ่งชั่วโมงต่อมา ท่ามกลางสายตาที่กระตือรือร้นของผู้คน ทาตายุ ฟุตาบะก็ค่อย ๆ มาถึงห้องโถงต้อนรับ แต่ที่ทำให้ทุกคนต้องแปลกใจก็คือ ทาตายุ ฟุตาบะกำลังควงแขนของชายคนหนึ่งซึ่งเป็นชายแปลกหน้าที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน

เคซา คิมคาวะในฐานะลูกชายคนสุดท้องของตระกูลคิมคาวะนั้นเป็นที่รู้จักในโวกั๋วและทุกคนในที่นี่ก็รู้จักเขา

แต่เมื่อเห็นฉากตรงหน้านี้ พวกเขาก็เริ่มสับสนเล็กอยู่บ้าง จนเริ่มค่อยๆกระซิบกระซาบพูดถึงตัวตนของเฉินเกอกันขึ้นมา

ถ้าเป็นคุณชายที่มีความสามารถมากกว่าเคซา คิมคาวะก็แล้วกันไป แต่ถ้าเป็นชายหนุ่มธรรมดา ลูกคิดของพวกเขาก็คงจะต้องว่างเปล่าลงแล้ว

"เจ้าหนุ่ม นายเป็นใคร?" เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทาสึเกะ ฟุตาบะก็ไม่ลังเลอีก เขาลุกขึ้นทันทีและเดินไปหาเฉินเกอ จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้น อีกทั้งยังมองเฉินเกออย่างประเมิน เมื่อมองจากรูปลักษณ์และท่าทางของเฉินเกอแล้วเขาก็ระบุตัวตนของเฉินเกอได้พอประมาณ​

"นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการจะบอกพวกนายในวันนี้ ฉันตัดสินใจยกเลิกการหมั้นระหว่างทาตายุและเคซา คิมคาวะแล้ว สาเหตุมีอยู่สองประการ ประการแรกเคซา คิมคาวะไม่ใช่คนดีอะไร แค่ตอนนี้ออกไปจับคนสัญจรไปมาสักคน ก็จะรู้เรื่องที่เจ้าเด็กนั่นเคยทำเอาไว้"

"ประการที่สองคือ ทาตายุและเฉินเกอตกลงปลงใจกัน และได้สร้างความสัมพันธ์เช่นคนรักขึ้นมา แน่นอนว่าฉันในฐานะพ่อของเธอก็ย่อมไม่ไปขัดขวางความรักของพวกเขา"

ทากูยะ ฟุตาบะกวักมือเรียกทาตายุ ฟุตาบะ

เฉินเกอพาเธอเดินไปหาทากูยะ ฟุตาบะท่ามกลางสายตาประหลาดใจของผู้คน

"นี่มันช่างน่าหัวเราะจริงๆ!"

"ใช่ สถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลเราใครก็รู้ทั้งนั้น เรากำลังรอให้คุณหนูทาตายุแต่งงานกับตระกูลคิมคาวะเพื่อแลกกับความช่วยเหลือจากตระกูลคิมคาวะ แต่มาตอนนี้เราทำลายสัญญาลงฝ่ายเดียว อย่าว่าแต่เรื่องความช่วยเหลือเลย เกรงว่าตระกูลคิมคาวะจะต้องหาเรื่องเดือดร้อนมาให้แน่!"

"ใช่เจ้าบ้าน ทำไมคุณถึงเลอะเลือนขนาดนี้!"

ไม่นานนักก็มีเสียงดังเอะอะขึ้นที่โถงต้อนรับ แม้ว่าเสียงจะแตกต่างกัน แต่ก็ต่างมีจุดประสงค์เหมือนกันนั่นคือการประณามการตัดสินใจของทากูยะ ฟุตาบะ

"ใจเย็นๆลงก่อน เสียงดังเอะอะไปทำไมกัน พวกเธอยังเห็นฉันเป็นเจ้าบ้านอยู่ในสายตาหรือไม่?" เมื่อได้ยินเสียงของพวกเขา ความโกรธในใจของทากูยะ ฟุตาบะก็พุ่งพล่านขึ้นมา ในที่สุดเขาก็ควบคุมเอาไว้ไม่อยู่และออกแรงตบลงบนโต๊ะและถามเสียงดัง

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ทากูยะ ฟุตาบะก็ถือเป็นเจ้าบ้าน เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ทั้งห้องโถงก็เงียบลง แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังคงมองเฉินเกออย่างประเมิน

"ฉันไม่สามารถมอบผู้ลูกสาวของตนให้กับคนอย่างเคซา คิมคาวะได้ การมองดูทาตายุต้องมีชีวิตอยู่ด้วยความเจ็บปวดไปตลอดชีวิต เรื่องแบบนี้สำหรับคนเป็นพ่อถือเป็นเรื่องที่เจ็บปวดอย่างยิ่ง!"

"เรื่องของตระกูลคิมคาวะฉันจะจัดการเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกนาย"

เมื่อมองไปที่ฝูงชน ทากูยะ ฟุตาบะก็ขมวดคิ้วและกล่าวว่า

"แต่ว่าเจ้าบ้าน นี่ไม่ใช่แค่เรื่องที่เกี่ยวกับครอบครัวของคุณเท่านั้น แต่มันยังเกี่ยวกับทั้งตระกูลของเราด้วย มีแค่ทาตายุแต่งงานกับตระกูลคิมคาวะเท่านั้นเราถึงจะได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลคิมคาวะ และทำให้ตระกูลของเรารอดพ้นจากความยากลำบากนี้ได้ ถ้าไม่ให้ทาตายุแต่งงานออกไป แบบนั้นตระกูลของเราจะทำยังไง?"

"พวกนายหมายความว่ายังไง คิดจะต่อต้านใช่ไหม?" ปฏิกิริยาของคนเหล่านี้เกินความคาดหมายของทากูยะ ฟุตาบะอย่างสิ้นเชิง เขารู้ว่าจะต้องมีการต่อต้าน แต่เขากลับไม่คิดเลยว่าจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

"พวกเราจะคิดต่อต้านได้อย่างไร พวกเราก็แค่หวังว่าเจ้าบ้านจะตัดสินใจเพื่อตระกูลได้อย่างถูกต้อง การเสียสละความสุขของทาตายุและนำมาซึ่งความรุ่งโรจน์ของตระกูลเรานี่คือสิ่งที่คุ้มค่ามาก!"

มาซาฮารุ ฟุตาบะเอ่ยเยาะเย้ยและเอ่ยขึ้น

"ฉันบอกพวกนายแล้วว่าเป็นไปไม่ได้ ฉันจะไม่มอบทาตายุให้กับคนอย่างเคซา คิมคาวะ!" ทากูยะ ฟุตาบะสบัดแขนเสื้อและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"ฉันคิดว่าเจ้าบ้านไม่ได้มีเจตนาจะมาหารือกับพวกเราเลยสักนิด แต่กลับตัดสินใจด้วยตนเองแล้วแค่มาบอกพวกเราสักหน่อยก็เท่านั้น ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็แยกย้ายกันไปเสียดีกว่า!" มาซาฮารุ ฟุตาบะยังคงไม่ยอมถอย ตอนนั้นเขาไม่ได้เป็นเจ้าบ้าน และไม่พอใจทากูยะ ฟุตาบะมาโดยตลอด ตอนนี้ถือเป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะโค่นล้มเขา

ตราบใดที่ทากูยะ ฟุตาบะก้าวลงจากตำแหน่ง เขาก็มั่นใจว่าตนหรือลูกชายจะประสบความสำเร็จในการขึ้นเป็นเจ้าบ้าน

ถึงแม้ในเวลานั้นจะยังไม่สามารถแก้ปัญหาของตระกูลได้ แต่เขาก็จะสามารถได้รับประโยชน์จากตระกูลมากขึ้นก่อนที่ตระกูลจะเสื่อมโทรมลงอย่างสมบูรณ์ ต่อให้ในเวลานั้นตระกูลจะไม่เหลืออยู่อีก แต่นี่ก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดกับพวกเขา ถึงยังไงเสียของที่สมควรได้มาก็ได้มาแล้ว พวกเขาไม่มีความรู้สึกใดๆต่อตระกูล

"พวกนายออกไปให้หมดเถอะ!" ทากูยะ ฟุตาบะไม่ไว้หน้าพวกเขาอีก

หลังจากผ่านไปกว่าสิบนาที แม้ว่าการประชุมตระกูลจะยุติลงโดยสิ้นเชิงแล้ว ยกเว้นคนจำนวนเล็กน้อย คนอื่นๆ ทั้งหมดล้วนเลือกที่จะจากไปเพราะพวกเขาแต่เดิมล้วนคิดว่าจะได้รับประโยชน์จากการหมั้นหมายของทาตายุกับเคซา คิมคาวะ