ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 971

หลังจากที่ทาสึเกะ ฟุตาบะโค้งคำนับให้กับคาวะ โคชิ ก็ได้จากไป

"นี่ฟังนะ เฉินเกอนี่เป็นใครกันแน่ ทำไมเขาถึงได้มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลยามาชิตะ แล้วไฮทาซุมิกับเอนโดล่ะ พวกเขาไปไหนกันแน่ ? !"

คาวะ โคชิตบโต๊ะด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วเอ่ยถามด้วยความโมโห ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเป็นเรื่องที่ง่ายดายเรื่องหนึ่ง จนตอนนี้กลับกลายเป็นเรื่องที่ซับซ้อนวุ่นวายอย่างนี้ อีกทั้งดูสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว ถ้าไม่จัดการเฉินเกอล่ะก็ แผนการที่พวกเขาวางไว้คงต้องพังไม่เป็นท่าแน่

"พวกเขา......พวกเขา......" ซุทานิ โคชินิ่งงันไปครู่หนึ่ง เขาไม่กล้าพูดเรื่องที่เกิดขึ้นกับสองคนนั้นออกมา แต่ตอนนี้ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องบิดเบือนเรื่องราวอีกต่อไปแล้ว

เห็นปฏิกิริยาของซุทานิ โคชิ คาวะ โคชิก็รู้สึกคาดเดาไม่ค่อยถูก เขาเลยเอ่ยถามเสียงขรึม

"เจ้าบ้านครับ พวกเขาสองคนได้หายตัวไป ตอนไปลอบฆ่าเฉินเกอก่อนหน้านี้" ซุทานิ โคชิรู้ว่าปิดบังต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่ฝืนใจพูดความจริงออกมา "แต่พวกเขาน่าจะอยู่ถูกจับตัวไว้ที่คฤหาสน์ของตระกูลฟุตาบะ ผมกำลังหาทางช่วยพวกเขาออกมาครับ"

"ว่าไงนะ?"

"นายบอกว่า ไฮทาซุมิกับเอนโดลงมือพร้อมกัน แต่กลับถูกพวกมันจับตัวไว้ได้งั้นเหรอ?" คาวะ โคชิลุกพรวดขึ้นมาทันที แล้วชี้หน้าซุทานิ โคชิพลางเอ่ยถาม

"เป็นอย่างนั้นล่ะครับ" ซุทานิ โคชิกัดฟันพูด

"แปลกมากจริงๆ ตระกูลของพวกเราไม่รู้โชคดีอะไรอย่างนี้ ถึงได้ไปล่วงเกินคนคนนี้เข้า นายได้สืบเรื่องตัวตนที่แท้จริงของเฉินเกอพบหรือเปล่า? เขาอยู่ที่หัวเซี่ยมีสถานะเป็นยังไง ทำไมถึงได้เก่งกาจขนาดนี้ แถมยังมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลยามาชิตะด้วย?"

คาวะ โคชิค่อยๆ นั่งลง เขาเริ่มครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ แต่พบว่าก่อนหน้าไม่เคยไปล่วงเกินคนประเภทนี้มาก่อน มีเพียงตอนที่ซาบุโระ โคชิลอบฆ่าทาตายุ ฟุตาบะ จู่ๆ ก็ถูกคนคนนี้ขัดขวางเอาไว้

อีกอย่างตระกูลของพวกเขาถึงแม้ว่าเคยรับภารกิจลอบสังหารเกี่ยวกับหัวเซี่ย และเคยฆ่าคนของหัวเซี่ย แต่ทุกครั้งเก็บกวาดเรียบร้อยมาก ไม่มีทางที่จะเผยพิรุธอะไรออกมา ถึงขนาดที่พูดได้ว่าไม่เคยถูกสงสัยมาก่อนเลย

แต่ตอนนี้มีเฉินเกอโผล่มา ทำให้คาวะ โคชิมีความรู้สึกว่า คนคนนี้เหมือนจะมาเพื่อแก้แค้น ไม่อย่างนั้นล่ะก็ เรื่องทั้งหมดนี้คงดวงซวยเกินไปแล้ว จู่ๆ จะมาเจอกันในช่วงเวลาสำคัญอย่างนี้ได้ยังไง

"กำลังสืบอยู่ครับ แต่เท่าที่รู้จากเครือข่ายของพวกเรา เฉินเกอคนนี้ไม่มีภูมิหลังอะไรที่หัวเซี่ยเลย เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น อีกอย่างก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยมาที่ประเทศโวกั๋วของพวกเรา ไม่น่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลยามาชิตะได้นะครับ"

ซุทานิ โคชิรีบบอกสิ่งที่สืบมาได้ให้ฟัง

"เป็นไปไม่ได้!"

ทว่าไม่ทันรอให้ซุทานิ โคชิพูดจบ คาวะ โคชิก็ได้ตบโต๊ะไปหนึ่งครั้ง

เขาไม่เชื่อข้อมูลพวกนี้เลยสักนิด ไม่มีภูมิหลังอะไร ไม่เคยมาที่ประเทศโวกั๋ว ไม่มีภูมิหลังไม่มีคนหนุนหลังจะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง ไม่เคยมาที่ประเทศโวกั๋ว แล้วจะรู้จักกับตระกูลยามาชิตะได้ยังไงกัน

ต้องบอกเลยว่า ตระกูลยามาชิตะไม่เคยสานสัมพันธ์คบค้าสมาคมกับตระกูลอื่นๆ ในประเทศโวกั๋วมาก่อนเลย เขาไม่เชื่อเด็ดขาดว่าเฉินเกอที่เพิ่งมาประเทศโวกั๋ว จะสามารถได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลยามาชิตะได้ ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางเชื่อหรอก

"แต่ความจริงก็เป็นแบบนี้น่ะครับ" ถึงแม้ซุทานิ โคชิจะไม่เชื่อ แต่ก็ทำได้แค่ต้องเชื่อ

"สืบต่อไป ฉันรู้สึกว่าเฉินเกอคนนี้ไม่ธรรมดาเหมือนอย่างที่พวกเราคิด ถ้าหากยังไม่สามารถสืบถึงเบื้องหลังของเขาได้ อย่าเพิ่งลงมือกับเขาเด็ดขาด ยิ่งตอนนี้ยังรู้จักกับตระกูลยามาชิตะด้วย ตระกูลนั้น ไม่ใช่จะหาเรื่องได้ง่ายๆ เลย"

คาวะ โคชิจุดบุหรี่ แล้วสูบไปพลางเอ่ยพูดไปพลาง

"เจ้าบ้านครับ ในตระกูลนั้น มีนินจาจริงๆ เหรอครับ?" พูดถึงตรงนี้ ซุทานิ โคชิก็ได้เอ่ยเสียงต่ำลง อย่าคิดว่าเขาเป็นหัวหน้าองค์กรของกลุ่มนักฆ่าแล้วจะรู้ทุกอย่าง เขารู้จักตระกูลยามาชิตะเพียงแค่ผิวเผินและฟังมาจากคนอื่นเท่านั้น

ผู้ติดตามคนก่อนหน้านั้น แต่ไหนแต่ไรไม่เคยปริปากพูดก่อนเลย ถ้าไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้น แล้วเขาให้เงินไปหลายแสนจากนั้นไล่ออก ข้างกายเขาคงไม่ต้องมีลูกน้องหน้าโง่อย่างนี้ยืนอยู่หรอก

"แต่ว่า เรื่องนี้เป็นไปได้นะครับ ตอนนั้นก็เป็นแบบนี้ ตระกูลโคชิไม่มีข่าวคราวแพร่สะพัดออกมานานแล้ว จนตอนสุดท้ายเมื่อสอบถามไป ถึงได้รู้ว่าเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้น" ลูกน้องรู้ดีว่าตัวเองไม่ควรพูดมาก แต่เขาก็เป็นคนที่เจ้าบ้านส่งมา อีกทั้งเป็นคนนิสัยตรงๆ คิดอะไรก็พูดออกมาอย่างนั้น

"ฉันรู้ เรื่องนี้ไม่ต้องให้แกมาเตือนหรอก!" เคซา คิมคาวะหันหน้าไปตะคอกใส่ เขาไม่ใช่คนโง่ ในใจกังวลอยู่นานแล้ว แต่กังวลใจก็ส่วนกังวลใจ ถูกพูดเรื่องนี้ออกมาทำให้เขารู้สึกไม่ชอบใจ

ลูกน้องไม่กล้าพูดอะไรอีก

เคซา คิมคาวะโบกปัดมือให้เขาไปได้ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมา

เขาโทรศัพท์ไปหาแร้งติดต่อกันสามครั้ง แต่ท้ายที่สุดก็ไม่มีคนรับสาย เคซา คิมคาวะยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อยๆ

ถึงแม้ถ้าหากแร้งเกิดเรื่องขึ้น เขาก็ไม่จำเป็นต้องไปรับผิดชอบอะไร และไม่มีทางเปิดเผยตัวเองออกมา แต่เรื่องนี้จะเป็นการยืนยันได้ว่าเฉินเกอน่ากลัวมากแค่ไหน แม้แต่นักฆ่าที่ติดอันดับหนึ่งในสิบยังไม่สามารถกำจัดเขาได้ แล้วควรต้องใช้วิธีการไหน จึงจะสามารถกำจัดคนคนนี้ได้

เคซา คิมคาวะไม่กล้าคิดเลย เขาไม่รู้ว่าถ้าหากเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง แล้วควรทำอย่างไรต่อไป

ถึงขนาดที่ว่าเขารู้สึกเสียใจขึ้นมา เสียใจที่ทำไมถึงต้องไปหาเรื่องเฉินเกอด้วย หาเรื่องจนถึงขั้นที่ต้องฆ่าให้ตายให้ได้

เมื่อเทียบกับพวกเขาแล้ว เฉินเกอในตอนนี้สบายอกสบายใจมาก

ตั้งแต่ที่ได้เปิดเผยว่าตัวเองมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลยามาชิตะ คนของตระกูลฟุตาบะทุกคนต่างก็พากันตามติดตัวเอง ถึงขนาดที่ว่าระหว่างพูดคุยกัน ไม่เป็นเหมือนคราวก่อนแล้ว ที่แต่ละคนต่างคุยโวโอ้อวดถึงเรื่องที่ตัวเองทำเพื่อตระกูลมากมายแค่ไหน