หลินผิงเซิงหลุบตาลง เขาเลิกชายเสื้อขึ้น คุกเข่าทั้งสองข้างลง
การกระทำนี้ ทำเอาซุนจื่อเชียนตกใจ รีบเอื้อมมือไปพยุง กล่าวอย่างจนใจว่า “อาจารย์หลิน ท่านทำเช่นนี้ทำไมกัน รีบลุกขึ้นเถิด รีบลุกขึ้น ข้าช่วยท่านไม่ได้จริงๆ...”
หลินผิงเซิงยังคงดื้อดึงไม่ยอมลุกขึ้น หัวใจของเขารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว เจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออก ในหัวมีแต่ภาพของหลินเหยาเหยานอนจมกองเลือด
“เหยาเอ๋อร์กรีดข้อมือ...”
น้ำเสียงของหลินผิงเซิงราบเรียบ แต่ทว่าแต่ละคำ แต่ละพยางค์ ราวกับแบกน้ำหนักนับพันชั่ง กดทับจนผู้คนหายใจไม่ออก
มือของซุนจื่อเชียนชะงัก รู้สึกตกใจและประหลาดใจยิ่งนัก “ทำไมถึง...”
ทำไมถึงได้คิดสั้นเช่นนี้
ซุนจื่อเชียนมองหลินผิงเซิงที่คุกเข่าไม่ยอมลุกขึ้น ในชั่วขณะนี้ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเขายอมทิ้งศักดิ์ศรีคุกเข่าลงอ้อนวอน ในฐานะคนเป็นพ่อเช่นกัน ซุนจื่อเชียนคิดว่า หากสามารถช่วยลูกได้ เขาก็ยินดีที่จะคุกเข่าเช่นกัน
ในใจของเขารู้สึกขมขื่นและอึดอัด
หลินผิงเซิงกลืนน้ำลายลงคอ เสียงก็แฝงไว้ด้วยความเศร้าโศก “นายท่านซุน ชั่วชีวิตของข้า ราวกับเป็นเรื่องตลกเรื่องหนึ่ง อ่านตำรามานับสิบปี แต่กลับละทิ้งยศถาบรรดาศักดิ์ที่อยู่ตรงหน้า อวดอ้างตนว่าเป็นผู้มีคุณธรรมสูงส่ง แต่กลับปกป้องภรรยาและบุตรสาวไม่ได้ วันนี้ข้าเห็นเหยาเอ๋อร์นอนจมกองเลือด ข้ารู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง”
“ลูกสาวของข้า ชั่วชีวิตนี้ต้องทนทุกข์ทรมาน ล้วนเป็นเพราะข้า ข้าไม่คู่ควรเป็นพ่อของนาง รู้ทั้งรู้ว่านางทุกข์ทรมานเพียงใด ก็ยังอยากจะฝืนรั้งนางไว้”
คำพูดสั้นๆ ไม่กี่คำของหลินผิงเซิง กลับเอ่ยถึงความสำนึกผิดและความอ้างว้างจนใจอย่างสุดซึ้ง
ซุนจื่อเชียนก็สะเทือนใจเช่นกัน เขาพยุงหลินผิงเซิงขึ้น ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ ข้าตกลงว่าจะไปถามไถ่ดู ท่านรอข้าที่นี่สักครู่เถิด”
ซุนจื่อเชียนมีเหตุผลนับหมื่นพันที่จะปฏิเสธ แต่ในเวลานี้กลับพังทลายลงจนหมดสิ้น
หลินผิงเซิงเมตตาต่อบุตรชายบุตรสาวทั้งสองของเขาเป็นอย่างมาก เหล่านี้ ก็ล้วนเป็นข้อยกเว้นมิใช่หรือ
บางสิ่งบางอย่าง ต่อให้ใช้เงินทองมากมายเพียงใดก็แลกมาไม่ได้
ซุนจื่อเชียนตบไหล่หลินผิงเซิงเบาๆ แล้วหันหลังเดินออกไป
ริมฝีปากบางของหลินผิงเซิงเม้มแน่น หมัดทั้งสองข้างในแขนเสื้อกำแน่น ดวงตาที่โศกเศร้ามองแผ่นหลังที่จากไปของซุนจื่อเชียนด้วยความหวัง
ทันทีที่ซุนจื่อเชียนออกไป ก็ถูกบ่าวรับใช้ขวางไว้เพื่อรายงาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา