ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 145

เมื่อเสิ่นหลิงเฟิงเห็นเหลิ่งชิงฮวน ก็รีบลุกขึ้น เดินไปคำนับเธอ “หลิงเฟิงขอบคุณพี่สะไภ้ที่เตือนสติ”

“ขอบคุณหม่อมฉันทำไมกัน?”

เสิ่นหลินเฟิงรู้สึกละอายใจเล็กน้อย “เมื่อวันก่อนจิงอวิ๋นมาที่นี่แล้วโดนขับไสไม่ต้อนรับ หลังจากนั้นก็ไปหาข้าที่จวนกั๋วกง บอกกับข้าเรื่ององค์หญิงหรูอี้”

ที่แท้ก็เป็นเพราะเรื่องนี้เอง

นางจำได้ว่าตอนที่อยู่เรือนซู่อวี้ มีคนเอาเสิ่นหลินเฟิงกับเหลิ่งชิงเฮ่อสองคนนี้มาเปรียบเทียบกัน บอกตามตรงว่าเหลิ่งชิงเฮ่อนั้นเทียบเสิ่นหลินเฟิงไม่ได้เลย ก่อนที่องค์หญิงหรูอี้จะยิงธนู เห็นได้ชัดว่ามีความลังเลเล็กน้อย คิดอยู่นานถึงจะตัดสินใจได้

เหลิ่งชิงฮวนแอบนึกถึงประโยคขององค์หญิงลี่ว์อู๋ สิ่งที่ทำให้สุดท้ายองค์หญิงหรูอี้เลือกเหลิ่งชิงเฮ่อ ก็คืออำนาจและอิทธิพลของท่านพ่อที่เอาเปรียบนั้นเอง

แม้ว่าในอนาคตเสิ่นหลินเฟิงจะขึ้นเป็นท่านกั๋วกง มีชื่อเสียงและอำนาจสูงส่งยิ่งใหญ่ แต่ก็เป็นเพียงแค่ในนามเท่านั้น กำลังทหารมากมายที่อยู่ในมือของผู้เฒ่าอาวุโสกั๋วกงนั้น ถ้ามู่หรงฉียังอยู่ ไม่มีทางตกไปอยู่ในมือของเสิ่นหลินเฟิงได้ สำหรับพี่น้องกันกับหรูอี้นั้น พระราชโอรสองค์โตสุดในตอนนี้ซวนหวัง ก็ไม่ได้มีกำลังช่วยเหลือมากขนาดนั้น

และตอนนี้หรูอี้เองก็ได้ทอดทิ้งเหลิ่งชิงเฮ่อไปแล้ว คนที่เธอเลือกนั้น ควรจะเป็นเสิ่นหลิงเฟิงอย่างไม่ต้องสงสัย

เหลิ่งชิงฮวนยิ้ม “มันก็เป็นแค่การคาดเดาของหม่อมฉันเองเพคะ นับไม่ได้หรอก วันนั้นได้พบกับจิ่งอวิ๋น เลยพูดมากเกินไปเสียหน่อย ให้เขาช่วยชี้แนะท่านเสียหน่อย”

“พี่สะใภ้ไม่ใช่คนอื่นคนไกล หลินเฟิงก็จะไม่ปิดบัง เมื่อวานฮองเฮาส่งคนมาสนองพระโอษฐ์ที่วัง ทรงทูลเชิญแม่ของข้ากับพวกเหล่าฮูหยินตราตั้งเข้าไปที่วังสั่งฮวา เมื่อได้รับคำชี้แนะจากพี่สะใภ้ จึงแอบสอบถาม น่าจะเป็นเรื่องพิธีอภิเษกสมรสขององค์หญิงหรูอี้

เสด็จย่าและเสด็จแม่ไม่ค่อยชอบองค์หญิงหรูอี้มากนัก หากฮองเฮาเอ่ยถึงขึ้นมา คงยากที่จะหลีกเลี่ยงได้ ก็เลยอยากจะช่วยข้ามองหาคนที่เหมาะสมจะมาเป็นซื่อจื่อเฟย ตัดสินใจเรื่องการแต่งงานโดยเร็วที่สุด จึงจะคลายทุกข์กังวลลงได้”

“ท่านมีแม่นางที่ถูกอกถูกใจแล้วงั้นหรือ?” เหลิ่งชิงฮวนซุบซิบทันที

เสิ่นหลินเฟิงค่อยๆหน้าแดงระเรื่อ “ตอนนี้ข้ายังไม่มีคนที่ถูกอกถูกใจหรอก ความปราถนาของหลินเฟิงไม่ได้สูงมากนัก ขอเพียงแค่เป็นคนใจดี มีความยุติธรรม จิตใจบริสุทธิ์ มีความสนใจคล้ายกันข้าก็เพียงพอแล้ว”

ถึงกระนั้นก็เถอะ แต่คนที่จะมาเป็นฮูหยินของกั๋วกงในอนาคตนั้น จวนกั๋วกงสามารถทำอย่างขอไปทีได้อย่างไรกัน? สำหรับลำดับศักดิ์ในวงศ์ตระกูลของฝั่งตรงข้าม บุคลิกลักษณะและด้านอื่นๆนั้นต้องได้รับการพิจารณาอย่างถี่ถ้วนรอบคอบแล้ว ส่วนเรื่องที่ทั้งสองฝ่ายต่างมีใจตรงกัน ก็เป็นเพียงแค่เรื่องปรุงแต่งขึ้นเท่านั้น

เธอยิ้มแล้วพูดหยอกล้อ “นี่ท่านเลือกภรรยาท่ีจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชั่วชีวิต ไม่ใช่เพื่อนที่จะทำงานศาลาว่าการร่วมกันนะเพคะ ความต้องการของท่านนี่ช่างเป็นเอกลักษณ์เสียจริง”

“หลินเฟิงแค่คิดว่า จะแต่งคู่ครองก็ต้องแต่งคนดี งานของข้านั้นต้องผิดใจกับคนมากมาย หากในภายภาคหน้านางไม่เป็นตัวถ่วงของข้า ก็ถือว่ามีใจตรงกันแล้ว

วันนี้ที่จวนได้เชิญแม่นางทั้งหลายไปล่องเรือชมดอกบัวงามที่ทะเลสาบตะวันตก ให้ข้าแอบไปดู พวกนางต่อหน้าก็เหมือนกันหมด ลับหลังบางทีอาจจะมีนิสัยที่ต่างกัน ใครจะรู้ได้ว่าประพฤติชอบเป็นยังไง?

เหล่าพวกพ้องที่ศาลาว่าการเสนอความคิดมาให้ข้า ให้ลองทดสอบพวกนาง ข้าเองก็รู้สึกพอที่จะเป็นไปได้ แต่ในช่วงเวลานั้นก็ไม่รู้จะไปขอให้ใครมาช่วยเหลือ เลยนึกถึงพี่สะใภ้ ช่วยข้าแสดงละครหน่อยได้หรือไม่?”

แสดงละคร จริงๆแล้วเราเองก็เป็นมือสมัครเล่น แต่ว่า เรื่องสนุกๆแบบนี้ กลับมาสามารถเข้าไปร่วมวงได้ด้วย

“ละครอะไรเหรอเพคะ?”

“คือข้าอยากจะให้พี่สะใภ้ปลอมตัวเป็นหญิงสาวที่ถูกล่อลวงไปขาย ไปขอความช่วยเหลือจากพวกนาง ดูสิว่าจะมีแม่นางคนไหนมีจิตใจช่วยเหลือผู้อื่น ยินดีที่จะยื่นอเข้าช่วยเหลือ”

“วิธีนี้ก็ไม่เลวเหมือนกันนะเพคะ ทว่าทดสอบหยั่งเชิงเช่นนี้ อาจทำให้แม่นางทั้งหลายตำหนิเอาได้นะเจ้าคะ อีกอย่าง น้าสะใภ้จะอดทนยอมให้ท่านทำเรื่องวุ่นวายเช่นนี้หรือเพคะ?”

“เป็นเพราะมันฉะละหุกเกินไป ไม่เช่นนั้นข้าก็ยินดีที่จะไปมาหาสู้แม่นางสักสองวัน ค่อยๆทำความเข้าใจนิสัยของกันและกัน เสด็จแม่เองก็ทรงใจกว้าง ขอเพียงแค่ไม่กระทำเกินขอบเขตก็พอ จิตใจที่เมตตาของแม่นางนั้นก็สิ่งนั้นไม่ได้เช่นกัน”

เหลิ่งชิงฮวนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา สิ่งที่เสิ่นหลิงเฟิงพูดนั้นก็มีเหตุผล วันนี้มองแค่เพียงแวบเดียวก็ต้องตัดสินชะตาชีวิต เป็นทำอย่างเร่งรีบจริงๆ เพราะฉะนั้นความประพฤติของแม่นางจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ ความรู้สึกนั้นสามารถค่อยๆปลูกฝังได้ในอนาคต”

นี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี

ฉะนั้น เธอจึงได้ตกปากรับคำไป

เหล่าหญิงงามผู้สูงส่งลุกขึ้นอย่างตื่นตระหนกทันที มองไปท่ีแขกที่ไม่ได้รับเชิญที่อยู่ตรงหน้า

เหลิ่งชิงฮวนคว้ามือหญิงสาวที่อยู่ใกล้ที่สุด “คุณหนูช่วยข้าด้วย ช่วยข้าด้วยเจ้าคะ!”

มือของเธอนั้นสกปรกนิดหน่อย มือเปรอะเปรื้อนคว้าไปที่แขนเสื้อที่สะอาดสะอ้านของหญิงสาว

แม่นางคนนั้นถอยหลังสองสามก้าวอย่างหวาดกลัว และสะบัดมือของเธอออกอย่างรังเกียจ “ออกไปให้ไกลจากข้านะ! โสเภณีที่ออกมาจากเรือนหลินหลาง สกปรกจะตาย!”

เหลิ่งชิงฮวนเอามือที่เปรอะโคลนนั้นมาเช็ดบนตัวอย่างทำอะไรไม่ถูก “ข้าไม่ใช่นะเจ้าคะ พ่อของข้าเพิ่งจะขายข้าเข้าไปที่นั่น ข้ายังเป็นหญิงบริสุทธิ์เจ้าค่ะ คุณหนู ช่วยข้าด้วยนะเจ้าคะ!”

หญิงสาวพูดเสียงต่ำ “ในเมื่อเข้าไปในเรือนหลินหลางแล้วนั้น ยิ่งไม่ต้องคิดถึงเรื่องความสะอาด ออกไปให้ห่างจากข้าเลยนะ เห็นแล้วขยะแขยง”

คนแรก ไม่ผ่าน

สองพี่น้องจากศาลาการถือกระบองเดินตามเข้ามา มองไปรอบๆด้วยสายตาดุร้าย “ถอยออกไปไกลๆเลยนะ อย่ามายุ่งเรื่องของคนอื่น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกท่าน”

คนกลุ่มหนึ่งก้าวถอยหลังสองก้าวพร้อมกัน

เหลิ่งชิงฮวนน้ำตาเอ่อล้นอย่างเร็วไว น้ำตาคลอเบ้าขึ้นมาทันที มองพวกนางเต็มไปด้วยสายตาที่อ้อนวอน “ข้ายอมตายดีกว่ายอมจำนน วันนี้แม้ว่าข้าจะกระโดดลงไปในทะเลสาบนี้เพื่อเป็นอาหารปลา จะไม่ขอกระโดดลงไปในกองไฟกับพวกเจ้าอย่างเด็ดขาด ถ้าเป็นอย่างนั้นข้าก็ต้องถูกฆ่าให้ตายทั้งเป็น คุณหนูทั้งหลายช่วยเมตตาข้าด้วยเถิด คนดีย่อมได้รับผลกรรมที่ดี ในอนาคตข้ายินดีที่จะเป็นวัว เป็นควาย ปรนบัติพวกท่าน”

มีคนลังเลอยากที่จะก้าวไปข้างหน้า แต่ถูกคนที่อยู่ข้างๆรั้ง แล้วถอยกลับไปอีกครั้ง

“เรือนหลินหลางนั้นไม่ใช่หอคณิกาธรรมดา ได้ยินมาว่าแม่เล้านั้นมีคนพึ่งพาหนุนหลังอยู่ เป็นคนใหญ่คนโต มีเรื่องน้อยก็ทุกข์น้อย ความเป็นความตายของนางเกี่ยวข้องกับพวกข้าได้อย่างไร?”

คนที่สอง ไม่ผ่าน!!