ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 175

“ท้องโตอย่างเห็นได้ชัดแล้วนะ” ไทเฮาพูดอย่างจริงจัง

“มดลูกของหญิงตั้งครรภ์แบ่งออกเป็นตำแหน่งด้านหน้าและด้านหลัง ของชิงฮวนอยู่มาทางด้านหน้าเสียส่วนใหญ่ มดลูกที่ตั้งอยู่ในตำแหน่งด้านหน้าจะทำให้ตั้งครรภ์จะปรากฏอย่างเห็นได้ชัด นอกจากนี้การตั้งครรภ์ทำให้ฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนในร่างกายเพิ่มมากขึ้น ระบบย่อยอาหารเคลื่อนไหวได้ช้าและมีอาการท้องอืดบ้างเจ้าค่ะ”

“คนมีวิชาแพทย์นี่ช่างต่างกันจริงๆ พูดออกมาเป็นชุดเชียว” ไทเฮาหันไปมองหรูอี้ “บอกพระชายาเอกอ๋องฉีเรื่องที่เจ้าพูดต่อหน้าเมื่อครู่”

หรูอี้ยิ้มอย่างเย็นชาและก้าวไปข้างหน้า “เมื่อไม่กี่วันก่อน ข้าออกจากวังเพื่อไปยังจวนที่ฮ่องเต้ทรงประทานให้ ระหว่างทางกลับวังรถม้าของข้าพังจึงต้องแวะโรงน้ำชาแถวนั้น ข้าได้ยินคนสองคนรกะซิบกระซาบกันเรื่องพระชายาเอกอ๋องฉี”

เธอหยุดชั่วคราวพลางมองไปที่ใบหน้าของเหลิ่งชิงฮวนแล้วพูดต่อ “ทั้งสองบอกว่าพระชายาเอกมีความสัมพันธ์กับนักปราชญ์คนหนึ่งก่อนงานแต่ง”

เหลิ่งชิงฮวนไม่พูดหรือขัดจังหวะนาง ในเมื่อนางได้กราบทูลไทเฮามาแล้วครั้งหนึ่งจะกลัวอะไร หากตื่นตระหนกนั่นหมายความว่ากำลังหาเรื่องใส่ตัว เธอจึงคุกเข่าลงบนพื้นเงียบๆ ก้มหน้าลง ไม่โต้เถียงและไม่ตื่นตระหนกแต่อย่างใด

“สุดท้ายก่อนที่พวกเขาจะไปจากที่นั่น พวกเขาบอกว่าพระชายาเอกอ๋องฉีกำลังตั้งครรภ์เลือดเนื้อของคนอื่น ก่อนที่พวกเขาจะแต่งงาน!”

เหลิ่งชิงฮวนเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะกระชับมือในแขนเสื้อ

เรื่องจะบังเอิญขนาดนั้นเลยหรือไง

เรื่องที่เธอเสียพรหมจรรย์ไม่น่ากลายเป็นเรื่องเล่าลือกันทั่วไป ถึงขนาดเอาไปนั่งคุยกันในโรงน้ำชาแล้วองค์หญิงไปได้ยินเข้าโดยบังเอิญ

เดี๋ยวนะ นางไปจวนฟู่หม่ามางั้นเหรอ

ถ้าจำไม่ผิดวันนั้นเหลิ่งชิงหลางบอกว่าจะออกไปจวนฟู่หม่าเพื่อต้อนรับองค์หญิงหรูอี้!

ประกอบกับการที่รถม้าเสียอย่างกะทันหัน ข่าวลือบังเอิญเช่นนี้ เป็นไปได้ไหมว่าดหลิ่งชิงหลางกำลังเล่นลูกไม้อะไรบางอย่างหรือจะเป็นกลอุบายยืมมือฆ่า? มีใครไม่รู้บ้างว่าหรูอี้เป็นคนหยิ่งผยองสามารถทำทุกเรื่องได้อย่างกล้าหาญ

เธอเงยหน้าขึ้นอย่างสงบ “ข้าขอถามองค์หญิงหรูอี้ ตอนนี้สองคนนั้นอยู่ที่ไหน ท่านสามารถขอให้พวกเขาออกมาเผชิญหน้ากับข้าตัวต่อตัวได้หรือไม่”

หรูอี้เชิกคางขึ้นอย่างภาคภูมิใจ “ข้าคลาดกับพวกเขา”

“หากพูดแบบนี้แสดงว่าคำพูดของท่านไม่มีมูล?”

จู่ๆหรูอี้ก็หงุดหงิด “ท่านกำลังบอกว่าข้าใส่ความท่านงั้นหรือ”

“ไม่มีหลักฐาน ไร้ซึ่งข้อพิสูจน์ หากองค์หญิงหรูอี้ปล่อยข่าวลือทำลายชื่อเสียงของข้า เพียงเพราะคนสองคนที่เดินผ่านไปมาพูดเรื่องไร้สาระ นี่ถือเป็นการใส่ร้ายหรือไม่?

หากองค์หญิงต้องการให้ข้าเสื่อมเสียชื่อเสียงก็เพียงแสดงหลักฐาน ออกมา วินัยการสั่งสอนลูกสาวของจวนมหาเสนาบดีนั้นเข้มงวดมาก เราไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากบ้านเพื่อติดต่อกับผู้ชายข้าง นับประสาอะไรกับการไปเจอกันเป็นการส่วนตัว? ข้าหมั้นหมายกับอ๋องฉีมาอย่างยาวนาน ข้าจะสละตำแหน่งชายาเอกที่ทุกคนชื่นชมและยอมลดตัวไปคบหากับนักปราชญ์ธรรมดางั้นหรือ นี่ถือเป็นโทษร้ายแรงในการหลอกลวงท่านอ๋อง”

“ถ้าท่านเต็มใจจะแต่งงานกับพี่สามของข้า ทำไมต้องฆ่าตัวตายในวันแต่งงานด้วย”

เหลิ่งชิงฮวนยิ้ม “เพราะข้างอนน่ะสิ หากในอนาคตคุณชายจวนฟู่หม่ามีที่โปรดปรานใหม่และต้องการจะปลดท่าน ท่านจะยังยินดีหรือไม่ หญิงดีไม่ควรมีสามีสองคน เช่นเดียวกันข้าเองก็ไม่อยากใช้สามีร่วมกันกับใคร”

“ท่านกระโดดฆ่าตัวตายจากเสลี่ยงเพราะท่านท้องแล้วรู้สึกกลัวต่างหาก”

“องค์หญิงหรูอี้คงลืมไปว่าข้าเป็นหมอ การฆ่าเด็กคนนี้มันง่ายนัก ทำไมข้าต้องสังเวยชีวิตตนเองด้วย”

ไทเฮาและองค์หญิงใหญ่มองหน้ากัน โดยรู้สึกว่าสิ่งที่เหลิ่งชิงฮวนพูดนั้นมีเหตุผล ถ้าเด็กนั่นเป็นลูกของคนอื่น สู้นางดื่มยาขับเลือดโดยไม่มีใครสังเกตเห็นเสียจะดีกว่า

หรูอี้มองไปที่ท้องของเธอและยิ้มอย่างเย็นชา “แม้ว่าท่านจะพูดเก่ง แต่ท่านก็ไม่สามารถซ่อนความจริงได้ ไม่ว่าเด็กนั่นจะเป็นลูกของใคร แต่มันใหญ่เสียจนดูออกว่าท่านท้องมากกว่าสี่เดือน ท่านยังกล้าพูดว่าแค่สองหรือสามเดือน

ท่านกับอ๋องฉีพี่ชายข้าเพิ่งแต่งงานกันได้สามเดือน แต่อ๋องฉีทิ้งท่านเหมือนรองเท้าและไม่สนใจท่านแม้แต่น้อย หลังจากเกือบสองเดือนของการแต่งงาน พระสนมฮุ่ยเฟยก็นำผ้าเปื้อนเลือดกลับมาและมอบให้กับห้องรับรอง วันนั้นถูกบันทึกไว้ในสมุด แล้วท่านตั้งครรภ์ครั้งนี้ได้อย่างไร”

เธอจะทำอะไรได้อีกนอกจากสารภาพผิด

หัวใจของเหลิ่งชิงฮวนจมดิ่งลง

มู่หรงฉีเดินตรงเข้าไปในห้องโถงด้านข้าง ก่อนอื่นทำความเคารพไทเฮาและฮองเฮา จากนั้นหันกลับมาฃมองไปที่เหลิ่งชิงฮวน “เสด็จย่า ชิงฮวนกำลังตั้งครรภ์ คุกเข่าอยู่บนพื้นแบบนี้ หลานเกรงว่าอาจจะทำร้ายลูกในครรภ์ได้นะขอรับ”

หัวใจของเหลิ่งชิงฮวนสั่นสะท้านอย่างช่วยไม่ได้ เธออยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา ชีวิตใกล้จะสิ้นแล้วจะกลัวเธอลำบากไปทำไม

ไทเฮาค่อยๆ ลูบสายประคำสีแดงในมือเบาๆ โดยไม่แสดงสีหน้าใดเลย “หลานรู้ว่านางตั้งครรภ์?”

“จะมีภรรยาที่ไหนตั้งครรภ์โดยที่สามีไม่รู้บ้าง”

“ทำไมไม่รายงานทางพระราชวัง?”

มู่หรงฉีเงียบ “หลานกังวลว่เสด็จาย่ากับท่านพ่อจะตำหนิฉัน หลานไม่อยากให้ใครมาเย้ยหยันชิงฮวน”

ไทเฮาเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ “หากนางตั้งครรภ์จริง พวกเราก็ต้องดีใจน่ะสิ จะลงโทษไปเพื่ออะไร”

มู่หรงฉีลดศีรษะลงและมองไปที่เหลิ่งชิงฮวน จากนั้นพูดด้วยเสียงต่ำ “เพราะหลานกับชิงฮวนตัดสินว่าจะใช้ชีวิตด้วยกันมานานแล้วขอรับ”

“อะไรนะ”

ทุกคนในห้องมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

คนที่ประหลาดใจที่สุดคือเหลิ่งชิงฮวน หัวใจของเธอตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มและเกือบจะลุกพรวดขึ้นจากพื้นในทันที