ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 323

“ข้อตกลงสามข้ออะไร? อย่าว่าแต่สามข้อเลย สิบข้อหรือร้อยข้อ ข้าก็ทำได้หมด”

"นั่นคือสิ่งที่ท่านพูด ต้องมีสักวันที่หม่อมฉันเพิ่มไปถึงหนึ่งร้อยข้อ แต่วันนี้เราจะคุยกันเรื่องจิ่นอวี๋และเหลิ่งชิงหลาง

เหลิ่งชิงฮวนกล่าวอย่างเคร่งขรึม “หม่อมฉันจอยอมถอยหนึ่งก้าว ไม่ใช่เพราะหม่อมฉันสามารถอดทนและให้อภัยได้ แต่เพราะเหลิ่งชิงหลางไม่ยอมรามือ ดังนั้นหม่อมฉันจึงยินดีที่จะให้โอกาสท่านอ๋องในการเริ่มต้นใหม่อีกครั้งเพคะ”

“แต่ว่าหม่อมฉันก็จะยังคงยึดหลักเดิม หากไม่สามารถรับปากได้หรือไม่ต้องการอยู่กับหม่อมฉันคนเดียวไปตลอดชีวิต เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทันนะเพคะ พวกเราสามารถจบกันได้ด้วยดีเพื่อในอนาคตได้ไม่รังเกียจกันแล้วกล่าวหาว่าหม่อมฉันเป็นภรรยาขี้หึง”

มู่หรงฉีตัดสินใจอย่างเด็ดขาดโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

“จวนอ๋องฉีจะมีนายหญิงเพียงคนเดียวและตลอดไป ขอแค่กำจัดยายหลิงได้ ข้าจะส่งจิ่นอวี๋กลับไปทันที”

“ส่วนเหลิ่งชิงหลาง นางแบกสองชีวิตไว้บนหลัง ตอนที่พานางกลับจวน ข้ากับเสด็จแม่ก็ได้พูดคุยกันแล้วว่านางจะต้องชดเชยสิ่งที่นางทำ เพียงแต่ตอนนี้นางตั้งครรภ์ ข้า..”

“เช่นนั้นก็รอให้นางคลอดเด็กออกมาก่อนเพคะ” เหลิ่งชิงฮวนขัดมู่หรงฉี

มู่หรงฉีตกตะลึงและประหลาดใจเล็กน้อย

“เด็กน้อยไร้เดียงสา ยิ่งไปกว่านั้น” เหลิ่งชิงฮวนลูบท้อง “ทานรับเด็กในท้องของหม่อมฉันได้โดยไม่มีความคับข้องใจใดๆ หม่อมฉันเองก็ไม่อาจทำอะไรเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านได้เพคะ อย่างไรก็ตามหม่อมฉันไม่ใช่นักบุญ จึงไม่สามารถรับปากได้ว่าเด็กคนนั้นจะถูกปฏิบัติเช่นเดียวกับเด็กที่หม่อมฉันคลอดออกมาเอง”

มู่หรงฉีกระชับแขนที่โอบรอบตัวเธอ

เหลิ่งชิงฮวนทำให้เขาประหลาดใจอีกครั้ง นั่นทำให้เขาอารมณ์ไหววูบ จมูกรู้สึกแสบเล็กน้อยดังนั้นเขาจึงถูจมูกกับไหล่ของเหลิ่งชิงฮวนโดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

เสียงฝีเท้าดังขึ้นตรงไปที่เรือนหลัก

เหลิ่งชิงฮวนรีบผลักเขาออกไปและลุกขึ้นยืน

ผู้มาเยือนหยุดอยู่นอกประตูและรายงานกลับมาว่า “รายงานท่านอ๋องและพระชายา พระสนมฮุ่ยเฟยเสด็จมาขอรับ”

ข่าวไปไวขนาดนี้เลย?

เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่พระสนมฮุ่ยเฟยได้รับข่าวทันทีที่เธอกลับมา หรือว่าจิ่นอวี๋ได้รับบาดเจ็บจากมู่หรงฉีเมื่อคืนนี้ นางจึงมาที่นี่เพื่อถามไถ่?

แต่อย่างไรเสียผู้มาไม่ดี ผู้ดีไม่มา แม่สามีของเธอมาถึงที่ย่อมไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

ได้ยินมาว่านางสนมในพระราชวังเป็นเหมือนนกขมิ้นที่ถูกขังอยู่ในกำแพงวังสี่เหลี่ยมและไม่สามารถออกจากประตูวังได้ เหตุใดพระสนมฮุ่ยเฟยถึงได้มาที่จวนอ๋องฉีได้? ฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ในฐานะพ่อตาไม่คิดจะควบคุมลูกสะใภ้ตัวเองหน่อยหรือ?

ทั้งสองไม่กล้ารีรอจึงรีบออกไป

พระสนมฮุ่ยเฟยวันนี้ดูมีอำนาจ รอบกายห้อมล้อมด้วยแม่นมหลายคน หลังจากได้รับเชิญให้เข้าไปในห้องรับรองนางก็เข้าประเด็นทันที

“ชิงฮวนกำลังจะคลอดในอีกสองสามเดือน แต่ก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะเกิดขึ้นตอนไหน ดังนั้นจึงเป็นการดีหากรอบกายนางมีหมอตำแยอยู่ด้วย ดังนั้นข้าจึงเลือกหมอตำแยที่มีประสบการณ์มาสองสามคน”

หมอตำแยที่พระชายารุ่ยแนะนำก็พร้อมทุกเมื่อ ไทเฮาและเหล่าไท่จวินยังตรัสว่าพวกนางเหมาะสมแล้ว แล้วทำไมแม่สามีของเธอถึงได้ยัดเยียดคนเข้ามาอีก? เมื่อถึงเวลาจะมาคอยยืนให้กำลังใจงั้นหรือ? มีคนมากเกินก็ช่วยอะไรไม่ได้

แต่ว่าอย่างน้อยก็เป็นน้ำใจ ทำได้แค่ขอบพระทัย

พระสนมฮุ่ยเฟยกระทืบเท้าด้วยความโมโห “เจ้าสองคนเป็นศัตรูคู่แค้นกัน เจ้าจะให้ข้าโกรธจนอกแตกตายงั้นหรือ? ถ้านางเสียโฉมในอนาคตนางจะหาสามีได้อย่างไร?”

เหลิ่งชิงฮวนได้ฟังก็งง เอ๊ะ? แม่สามีของเธอเปลี่ยนไปแล้ว? นางไม่ต้องการให้มู่หรงฉีแต่งกับจิ่นอวี๋?

เมื่อได้ยินคำพูดของพระสนมฮุ่ยเฟย จิ่นอวี๋ก็กัดริมฝีปากล่างของนางแน่นและเอ่ยพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า “ท่านพี่ก็แค่กังวลและเป็นห่วงพระชายาเพคะ เขาโกรธจึงมาระบายกับจิ่นอวี๋แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว พระสนมฮุ่ยเฟยไม่ต้องเป็นกังวลหรอกเพคะ”

พระสนมฮุ่ยเฟยหันไปมองเหลิ่งชิงฮวนทันที ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ชิงฮวนเป็นอะไรอีกล่ะ? ทำไมพอกลับมาก็ก่อเรื่องทันทีเลย”

"เมื่อวานนี้ยายหลิงไปที่กระท่อมบนภูเขาและให้แมลงมีพิษบนภูเขาโจมตีชิงฮวน หากข้าไม่เตรียมการและสั่งให้องครักษ์ไปรักษาการ ก็อาจจะเกิดเรื่องร้ายขึ้นได้"

มู่หรงฉีกราบทูลพระสนมฮุ่ยเฟยอย่างตรงไปตรงมา

พระสนมฮุ่ยเฟยเองก็ตกตะลึง “ยายหลิงผู้นี้ช่างกล้ายิ่งนัก! มีอย่างที่ไหนกัน!”

จิ่นอวี๋คุกเข่าลงต่อหน้าพระสนมฮุ่ยเฟย “ยายหลิงสมควรตาย แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับจิ่นอวี๋เลยนะเพคะ ตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งก่อนท่านพี่ก็ส่งทหารมาจับตาดูทุกการเคลื่อนไหวของหม่อมฉัน ซ้ำหม่อมฉันยังตาบอด ไปไหนก็ไม่ได้ ไม่รู้ไม่เห็นว่ายายหลิงจะไปที่ไหนทำอะไร จิ่นอวี๋ถูกใส่ร้ายนะเพคะ”

“เพราะเหตุนี้เจ้าถึงโกรธจิ่นอวี๋และทำร้ายนาง? ไม่มีหลักฐานเสียหน่อย ฉีเอ๋อร์ เจ้าเลอะเลือนมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

“ยายหลิงกับชิงฮวนไม่เคยเป็นศัตรูกัน ถ้าไม่ใช่เพราะการยุยงของใครบางคนนางจะกล้าลงมือทำร้ายชิงฮวนเช่นนี้หรือ? นอกจากนี้จิ่นอวี๋ก็ไม่รู้วิธีกลับใจซ้ำยังพูดจาหยาบคาย บอกว่าชิงฮวนคงตายไปนานแล้ว หรือท่านแม่จะให้ลูกปล่อยให้นางพูดเรื่องเหลวไหลและใส่ร้ายภรรยาของข้าหรือ”

หัวใจของเหลิ่งชิงฮวนสั่นราวกับโดนลาถีบอย่างแรง

จิ่นอวี๋รู้แจ้งทันที และไม่ใช่เรื่องนี้มาเสี้ยมความต่อหน้ามู่หรงฉีอีก ใบหน้าของนางพลันเปลี่ยนสี ฝ่ามือปรากฏเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมา