ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 391

เหล่ิงชิงฮวนทำตามที่ให้สัญญาไว้ ให้ค่าน้ำชาผู้คุม เปลี่ยนห้องขังที่ไม่ได้มีสภาพแวดล้อมแย่ให้กับเขา อวิ๋นชิงรู้ดีกว่าตัวเองนั้นหาเรื่องใส่ตัว ก็ยังคงซาบซึ้งในบุญคุณของเหลิ่งชิงฮวน

จากนั้นก็กลับถึงเรือนฉีอ๋อง เหลิ่งชิงฮวนรีบเอาเรื่องที่วันนี้นักบวชอวิ๋นชิงพูดไปบอกมู่หรงฉี เตือนเขาให้ระมัดระวังตัวเอง ทางฝั่งพระสนมฮุ่ยเฟยก็ต้องกำชับให้ดี อย่าได้ประมาทเป็นอันขาด

มู่หรงฉีบอกนาง เรื่องที่ฮ่องเต้มีรับสั่ง วันรุ่งขึ้นให้นางเข้าวังเพื่อเข้าเฝ้า

เหลิ่งชิงฮวนใคร่ครวญดูแล้ว ช่วงนี้ตนเองปฎิบัติตามกฎระเบียบ ดูเหมือนจะไม่ได้ทำเรื่องอะไรผิด คุ้มค่ากับการที่พระองค์จะวางแผนร้ายกับตัวเอง เรื่องเมื่อวาน แม้ว่าตัวเองจะมีคุณงามความดีเล็กน้อย แต่เขาก็เหมือนน้ำตาลปั้นไก่ไร้ขน ไม่มีรางวัลให้แน่นอน

วันรุ่งขึ้นก็ตามมู่หรงฉีเข้าวังหลวงไป

ฮ่องเต้เรียกเธอไปเข้าเฝ้าที่ห้องทรงพระอักษร มองซ้ายมองขวา แม้แต่กับมู่หรงฉีก็ยังถูกโยนออกไป ดูมีลับลมคมใน เสี้ยววินาทีนั้นทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับสวรรค์จะประทานภาระอันยิ่งใหญ่มาให้

แน่นอนว่า ในใจนั้นยังคงมีกลองเล็กๆตีอยู่ อยู่ใกล้จักรพรรดิก็เหมือนอยู่ใกล้พยัคฆ์ ยิ่งไปกว่านั้น ท่านชอบทำหน้านิ่งอยู่ตลอดเวลา รอยยิ้มไม่มีเลยสักนิด ทั้งยังมีตำแหน่งอำนาจยับยั้งสูงส่ง มีออร่าความเป็นผู้นำ ยากที่จะไม่ทำให้คนหวาดกลัวจนขนหัวลุก

ทว่า วันนี้ฮ่องเต้กลับดูเกรงใจ ไม่เพียงแต่เตรียมที่นั่งให้เธอ ยังยื่นชาร้อนให้เธออีกด้วย

ถามไถ่ทุกข์สุขอย่างมีไมตรีจิตเป็นอย่างยิ่ง

มันดูเสแสร้งเกินไป มีประโยคหนึ่งที่ว่า “ทำดีหวังผล” เขาคงจะไม่ได้ให้ตัวเองบุกน้ำลุยไฟหรอกนะ เพราะงั้นเลยอยากที่จะพูดสินะ? อย่างน้อยตนเองก็กำลังท้องอยู่นะ

วินาทีนั้นเหลิ่งชิงฮวนรู้สึกเหมือนมีเข็มมาจิ้มที่ก้น นั่นเรียกว่าได้รับความโปรดปรานอย่างไม่คาดฝันจนรู้สึกประหลาดใจ

เธอกังวลเป็นอย่างมาก ใบหน้ายิ้มแย้มอย่างระมัดระวัง “เสด็จพ่อราชการงานยุ่งเช่นนี้ เรียกชิงฮวนมา มีเรื่องอะไรจะรับสั่งหม่อมฉันหรือเพคะ?”

ฮ่องเต้กระแอมไอเบาๆ “เมื่อวานเจ้าถอนฟันให้เสด็จย่างั้นหรือ?”

เหลิ่งชิงฮวนพยักหน้า “ใช่เพคะ”

“เสด็จย่าของเจ้าบอกว่า การถอนฟันนั้นสามารถที่จะใส่ฟันปลอมเข้าไป เอาของปลอมมาปนกับของจริงงั้นเหรอ?”

เหลิ่งชิงฮวนสงสัยอยู่ในใจ ไม่คิดเลยว่าฮ่องเต้จะกตัญญูขนาดนี้ แค่เสด็จย่าถอนฟัน ยังทำให้เขาให้ความสำคัญเอาใจใส่ขนาดนี้ ถึงกับต้องมาถามด้วยตัวเอง? คงไม่ใช่ ฮ่องเต้เองก็ปวดฟันหรอกนะ?

ภารกิจถอนฟันเสือ ตัวเองไม่กล้าทำหรอก

เธอพยักหน้าอย่างระมัดระวัง “น่าจะไม่มีปัญหาอะไรนะเพคะ”

ฮ่องเต้ถูมือไปมา กระแอมไอเบาๆ “งั้นชิงฮวน เจ้าดูสิว่า...ฟันซี่นี้ของข้าสามารถเติมมันลงไปได้หรือไม่?”

พูดจบก็เผยรอยยิ้มสดใสที่ไม่เคยมีมาก่อนให้เหลิ่งชิงฮวน เผยให้เห็นแม้กระทั่งฟันซี่ที่แปด

เหลิ่งชิงฮวนจ้องมอง จนเกือบจะหัวเราะออกมา

มิน่าล่ะที่พระองค์มีใบหน้านิ่งขรึมไม่ยิ้มแย้ม ที่แท้ เขี้ยวด้านข้างหายไปหนึ่งซี่นี่เอง เมื่อเขายิ้มยิงฟันก็เผยให้เห็นหลุมสีเข้ม เมื่อมองดูก็น่าตลกเล็กน้อย ความน่าเกรงขามบนตัวฮ่องเต้หายวับไปทันตา

เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกไม่สบายจริงๆ ฟันซี่นี้ของฮ่องเต้ทำไมถึงหลุดล่ะ ถอนจนถึงรากได้ยังไงกัน? นอกเสียจาก...ความรุนแรง!

ในโลกนี้ไม่มีใครกล้าที่จะต่อยหน้าของฮ่องต้ ต่อยจนฟันเขาหลุดเลยหรอกนะ?

เดิมทีเหลิ่งชิงฮวนคิดอยู่ในใจว่าจะวางเบ็ดจับปลาตัวใหญ่ยังไงดีี รีดไถฮ่องเต้ของตัวเอง เติมสินเดิมของจิ่นอวี๋ให้เสมอกัน แต่ทันใดนั้นความคิดนี้ก็แวบเข้ามา เมื่อนึกถึงอีกสิ่งหนึ่ง ก็ฉุกคิดขึ้นมา แผนการอันแยบยลก็ผุดทะลุขึ้นมา

ง่วงพอดีเลย มีคนส่งหมอนมาให้แล้ว

“เสด็จพ่อ อยู่ดีๆพระองค์ก็เตือนขึ้นมาเรื่องหนึ่ง หม่อมฉันเพิ่งนึงถึงของอะไรบางอย่าง เหมาะสมที่สุดเพคะ”

“ของอะไร?”

“หม่อมฉันเคยเห็นอำพันสีเหลืองก้อนหนึ่งขององค์หญิงจิ่นอวี๋เพคะ เป็นวัสดุที่ดีที่สุดเหมาะสำหรับเอามาทำฟันปลอม”

“สีเหลืองเหรอ?” ฮ่องเต้ไม่พอใจ แยกเขี้ยวใส่เธอ “ฟันของข้าเป็นสีเหลืองงั้นเหรอ? หากเจ้าใช้ ข้าก็เหมือนมีงาช้างสีขาวอำพัน ขายขี้หน้า”

เหลิ่งชิงฮวนโกหกอย่างโจ่งแจ้ง พูดไร้สาระ “เสด็จพ่ออาจจะทรงไม่ทราบ อำพันที่อยู่ในมือองค์หญิงจิ่นอวี๋นั้นไม่ใช่อำพันธรรมดานะเพคะ แต่เป็นโซ่วพั่ว ได้ยินว่าทำมาจากการรวบรวมจิตวิญญาณราชาแห่งสัตว์ไว้ด้วยกัน นี่สิถึงจะคู่ควรกับเสด็จพ่อ นอกจากนี้ หลังจากที่แปรรูปความเข้มข้นแล้ว สีจะขาวบริสุทธิ์ ไม่แตกต่างกับสีของฟันเลยเพคะ”

คําพูดนี้พูดอย่างมั่นใจ ฮ่องเต้เองก็เชื่อสนิทใจ ใครทำให้สะใภ้ตระกูลนี้มีความสามารถกันล่ะ

“แต่ในเมื่อเป็นของหายาก อีกทั้งยังเป็นของจิ่นอวี๋อีก ข้าไปเรียกร้องจากนาง คงจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่?”

“ไม่เหมาะสมก็ซื้อสิเพคะ อำพันก้อนหนึ่งจะสักกี่บาทกันเชียวเพคะ? ฝ่าบาทให้รางวัลทองคําและเงินแก่นางเยอะหน่อย ไม่ได้ดีไปกว่าอะไรเลยเพคะ? องค์หญิงจิ่นอวี๋ก็กำไรไม่ขาดทุนแล้วเพคะ”

เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกว่าตัวเองเลวไปหน่อย นี่เป็นการบีบคั้นไปทีละขั้นตอน ต้องการให้องค์หญิงจิ่นอวี๋จนตรอกนะ ใจร้ายเกินไปแล้ว อีกทั้ง ตัวเองมีพรสวรรค์อย่างมากที่จะเป็นขุนนางทุจริต วิธีการนี้เป็นเหมือนหญิงมารร้าย อย่างเช่น บทละครที่ซู่ต้าจี๋ที่ทำลายประเทศชาติและประชาชน

เธอพูดแค่ไม่กี่คำฮ่องเต้ก็หวั่นไหวแล้ว รีบสั่งให้ขันทีที่ปรนนิบัติอยู่ข้างกาย ไปที่ตำหนักเจียนเจีย ไปหาจ่ินอวี๋เพื่อขออำพันก้อนนั้นมา เหตุผลก็คือฮ่องเต้ประชวร ต้องการอำพันในมือจิ่นอวี๋ก้อนนั้นมาปรุงเป็นยา ขอซื้อด้วยเงินทองจำนวนมาก เจ้าจงดูและจัดการไปตามสมควร