ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 407

ทั้งสองกลับถึงจวนฉีอ๋อง คนจากวังหลวงกำลังรออย่างร้อนใจ ทำการเร่งเหลิ่งชิงฮวนว่าเตรียมของของฝ่าบาทเสร็จหรือยัง

สองวันนี้เหลิ่งชิงฮวนอยู่กับตัวเองอย่างมีความสุข จนเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปเสียแล้ว ตอนนั้นรับปากฝ่าบาทว่าก่อนจิ่นอวี๋ออกเรือนจะส่งไปที่วังหลวง ใครจะรู้ว่าพอเหลิ่งชิงหลางสร้างปัญหา จะทำให้ลืมเรื่องด้านนี้ไปเสีย

ยังไม่ได้เข้าประตูบ้าน ก็สั่งคนขับรถม้ามารับภาชนะอาหาร จากนั้นเปลี่ยนทิศทาง ม้ามุ่งหน้าไปยังวังหลวงอย่างต่อเนื่อง

มู่หรงฉียังไม่ทราบเรื่องที่ฮูหยินของตนติดตั้งฟันปลอมให้กับชายชรา เห็นเหลิ่งชิงฮวนทำลึกลับ จึงพลิกไปพลิกมาภายในกล่องอาหารไม่หยุดหย่อน นึกไม่ถึงว่าจะหยิบฟันซี่เดียวออกมาหลายสิบซี่ วางเรียงกันอยู่แถวหนึ่ง บรรจงยกขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ยังรู้สึกตกใจ

“ฮูหยิน งานอดิเรกของเจ้าป่าเถื่อนไปหน่อยหรือไม่”

เหลิ่งชิงฮวนกำลังจดจ่อกับการพิจารณาขนาด จึงพลั้งปากถามออกมาว่า “งานอดิเรกอะไรหรือ”

มู่หรงฉีกลืนน้ำลาย “ข้าอยากรู้จริงๆ ว่านี่เป็นฟันของใครกัน แล้วเจ้าเอาออกมาได้อย่างไร ทำไมด้านบนถึงมีเหงือกด้วย”

เหลิ่งชิงฮวนชะงัก นางเพิ่งจะได้สติ มู่หรงฉีค่อนข้างรักสะอาด ต้องไม่กล้ามองพวกชุดฟันที่ทำออกมาเหมือนของจริงแน่นอน เข้าใจผิดแล้ว

“ฟันพวกนี้เป็นของปลอม เรียกว่าพระโอษฐ์ทองพระทนต์ขาว” เหลิ่งชิงฮวนเดินเข้าใกล้มู่หรงฉี และยิ้มเอาใจ “เสด็จพ่อของเราฟันหายไปหนึ่งซี่ ท่านรู้หรือไม่”

มู่หรงฉีชะงัก “เคยได้ยินเพียงเสียง ไม่เคยเห็นรูปร่าง เสด็จพ่อเอ่ยปากและยิ้มอย่างระมัดระวัง จึงไม่เคยเห็นมาก่อน”

หลังจากนั้น เขาก็เข้าใจทุกอย่าง “ฟันนี้ คงไม่ใช่ของล้ำค่าที่เสด็จพ่อทวงถามกระมัง”

เหลิ่งชิงฮวนหรี่ตา “ฟันของเสด็จพ่อหลุดได้อย่างไร”

มู่หรงฉียิ้มเยาะ “ตอนฝึกยุทธ์กระแทกจนหลุดออกมา”

เชื่อก็บ้าแล้ว

เหลิ่งชิงฮวนไม่พูดอะไร แค่จ้องเขาอย่างเงียบๆ และไม่กะพริบตา

มู่หรงฉีต้องยอมจำนวน และรับสารภาพ “เอาเถิด เสด็จตาของข้าเป็นคนต่อย”

พระเจ้า บนโลกใบนี้มีคนถอดฟันเสือจริงๆ หรือ เสด็จตาช่างกล้าหาญจริงๆ

มู่หรงฉีเห็นนางทำหน้าเลื่อมใส จึงเสริมอีกประโยคว่า “ใช่แล้ว ตอนนั้นมืดสนิท เสด็จตาไม่รู้ว่าเป็นเขา ต่อยเสร็จ ก็คุกเข่าลงไปแล้ว”

“เอ๋” เหลิ่งชิงฮวนซักถามอย่างกลุ้มอกกลุ้มใจ “ทำไมถึงถูกต่อย ยกพวกต่อยตีกันอย่างุนงงหรือ”

มู่หรงฉีพูดอ้ำๆ อึ้งๆ “เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ตกลงแต่งงานโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากบิดามารดา เลยข้ามกำแพงกลางดึก ผลสุดท้ายสุนัขตัวโตสองตัวที่เลี้ยงไว้ในจวนไล่ตามอย่างบ้าคลั่ง เขาจึงบุ่มบ่ามเข้าไปในอ้อมอกของเสด็จตาอย่างลนลาน พอเสด็จตาเหวี่ยงหมัด ฟันซี่นี้ของเขาเลยร่วง”

เหลิ่งชิงฮวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ที่แท้พระสนมฮุ่ยเฟยแกล้งทำเป็นเคร่งขรึมต่อหน้าตน ถ่ายทอดคำสอนด้วยความถูกต้อง ยังคิดว่านางเป็นสตรีที่เพียบพร้อมปราศจากมลทิน เป็นตัวอย่างสตรีที่ดี แท้จริงแล้ว หึ นึกไม่ถึงว่าร้อง ‘บันทึกรักหอตะวันตก’ เป็นด้วย ตนตามไม่ทันเลย”

“เสด็จพ่ออยากได้สนม นั่นเป็นพระราชโองการอย่างหนึ่งมิใช่หรือ ทำไมยังชอบแสวงหาความเร้าใจแบบนี้ด้วย”

“ตอนนั้น เสด็จปู่ยังอยู่ องค์รัชทายาทลำดับที่หนึ่งอยู่ระหว่างการพิจารณา เสด็จตาจับมือกองกำลังทหารไว้ ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับการช่วงชิงราชบัลลังก์ ดังนั้นจึงไม่เห็นด้วยกับข้อพิพาทของเสด็จแม่และพวกองค์ชาย เบื้องหลังมีความเชื่อมโยงมากเกินไป”

คำพูดนี้ควรค่าแก่การไตร่ตรองอย่างรอบคอบ

ข้าว่าแล้วฮ่องเต้พระองค์นี้ชั่วช้ามาก เขาเข้าใกล้พระสนมฮุ่ยเฟยชัดเจนว่าเจตนารมณ์ไม่บริสุทธิ์ ตอนแรกเพื่อราชบัลลังก์ จึงล่อลวงสาวน้อยของจวนกั๋วกง และหุงข้าวสารจนกลายเป็นข้าวสุก ปัจจุบันนี้ ข้ามแม่น้ำแล้วรื้อสะพานทิ้งอีกครั้ง เลี้ยงดูลูกชายของตนเองและค่อยๆ ยึดอำนาจการทหาร

องครักษ์ใจเต้นแรงทันที คิดว่านี่เป็นการชมเชย และเป็นรอยยิ้มที่มีความหมายลึกซึ้ง ฮ่องเต้กำลังยอมรับการมีความรับผิดชอบหลายปีมานี้ของตนเอง จึงแสดงการชมเชยต่อตนเอง ความโชคดีต้องย่างกรายมาถึงแน่นอน เลื่อนตำแหน่งและมั่งคั่งอยู่ไม่ไกลแล้ว

ฮ่องเต้พอใจกับการกระทำของเขามาก เขาหันไปมองข้านางกำนัลทางด้านนั้น เอามือปั่นเครา จงใจเผยฟันสีขาวแวววาวอันใหม่ของเขา

นางกำนัลน้อยคิดว่าวสันตฤดูของตนกำลังจะมาแล้ว!

ในที่สุดฝ่าบาทก็สนใจความงามของตนแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะยิ้มให้ตน ตนกำลังจะบินขึ้นสู่ยอดกิ่งไม้กลายเป็นหงส์แล้ว พระเจ้า ความสุขมาถึงกะทันหันเกินไป นางแบกรับไม่ไหวเลยสักนิด

เกิดเสียงดัง ‘ตุ๊บ’ นางกำนัลน้อยซึ่งไม่ทันตั้งตัวเกิดตื่นเต้นจนเป็นลมล้มลงไป

ฮ่องเต้มึนงงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น หรือว่าตนทำนังหนูน้อยตกใจ

วันนี้ชายชราอารมณ์ดี นึกไม่ถึงว่าจะก้มตัวลงไปตบหน้านางกำลังน้อยด้วยฝ่ามือมังกรอันสูงศักดิ์ของเขา

นางกำนัลน้อยไม่รอให้เหลิ่งชิงฮวนมีความเคลื่อนไหว ก็ฟื้นขึ้นมาทันที พอเห็นฝ่าบาทมองตนเองด้วยความเป็นห่วง นางจึงซาบซึ้งจนน้ำตารื้น

“ฮือฮือฮือ สวรรค์ไม่ทำให้ผู้มีความเพียรผิดหวัง นับเป็นพระกรุณาธิคุณที่ฝ่าบาทไม่รังเกียจ พระองค์เมตตาหนูบี้ลึกล้ำดังทะเล หนูบี้ไม่มีอะไรตอบแทน หนูบี้จะปรนนิบัติพระองค์อย่างขันแข็งตราบจนวันตาย”

เหลิ่งชิงฮวนนึกไม่ถึงว่าพ่อสามีของตนจะมีแรงทำลายล้างเพียงนี้ ไม่ด้อยไปกว่าอมยิ้มครึ่งก้าวบ้าบิ่น แต่ทว่านึกไม่ถึงว่ารอยยิ้มแสนงดงามจะทำให้คนเป็นโรคสูญเสียความรู้สึก และพูดไม่ออกอย่างช่วยไม่ได้

ฮ่องเต้พอพระทัยมาก พระองค์ค่อนข้างพอพระทัย จึงกล่าวเบาๆ ว่า “พระชายาฉี พูดมาเถอะ อยากได้สิ่งใดเป็นรางวัล

ไอหยา ไก่เหล็กตัวผู้กำลังจะถอนขนแล้ว มีดเชือดล่ะ ลับคมมีดออกศึกยังทันการหรือไม่